El reinu de Dongola o Dóngola

Los antiguos exipcios llamaben Iam al territoriu kushita onde se emplazaba Dongola y hasta l'Imperiu Mediu del Antiguu Exiptu confundía la rexón con tol Irem. La zona de Dongola foi un territoriu independiente hasta'l sieglu IV. De la unión col reinu de Nobatia surdiría'l reinu cristianu de Makuria, del cual la vieya ciudá de Dongola foi capital y por tanto l'estáu foi munches vegaes llamáu Reinu de Dongola más cuando la Makuria estazar en diversos estaos de tipu feudal ante la presión musulmana.

Tal reinu foi puestu so tributu polos mamelucos exipcios a partir de 1275. En 1315 el soberanu Bershambo convertir del cristianismu monofisita al islamismu adoptando'l nome Saif al-Din Abdalah, sicasí foi depuestu polos musulmanes exipcios y el palaciu real y la catedral tresformaos en mezquites. Poco tiempu dempués –en 1324– hubo un intentu de caltener la independencia dirixíu pol antiguu rei Kerembes. Nel 1366 el reinu de Dongola foi invadíu y anexáu al Exiptu y la ciudá quedó práuticamente despoblada.

La rexón de Dongola foi incorporada al sultanatu de Sennar fundáu polos Funj en 1484.

En 1821 el país foi nuevamente anexáu al Exiptu gobernáu por Muhammad Alí. En 1883 quedó so control del Mahdi (Muhammad Ahmed Ibn Abd-Allāh). En 1896 tropes britániques y coloniales exipcies al mandu de Kitchener ocuparon el territoriu que d'esta miente pasó a ser parte d'un protectoráu llamáu Sudán Angloegipcio hasta 1956.