Dispositivu térmicu

Presente nos disyuntores térmicos y magnetotérmicos. Ta compuestu por un bimetal cubicáu pol que circula la corriente qu'alimenta la carga. Cuando ésta ye cimeru a la intensidá pa la que ta construyíu l'aparatu, calezse, va dilatándose y provoca que'l bimetal arquiar, colo que se consigue que'l interruptor ábrase automáticamente. Detecta les falles por sobrecarga.

Ta conformáu d'un solenoide o electroimán, que la so fuercia d'atraición aumenta cola intensidá de la corriente. Los contactos del interruptor caltener en contautu llétricu per mediu d'un pestiellu, y, cuando la corriente supera'l rangu dexáu pol aparatu, el solenoide llibera'l pestiellu, dixebrando los contactos per mediu d'un resorte. Dellos tipos de interruptores inclúin un sistema hidráulicu de retardo, somorguiando'l nucleu del solenoide nun tubu relleno con un líquidu mafoso. El nucleu atópase suxetu con un resorte que lu caltién movíu con respectu al solenoide mientres la corriente circulante caltener por debaxo del valor nominal del interruptor. Mientres una sobrecarga, el solenoide atrai al nucleu al traviés del fluyíu p'asina cerrar el circuitu magnéticu, aplicando fuercia abondo como pa lliberar el pestiellu. Este retardo dexa curties alces de corriente más allá del valor nominal del aparatu, ensin llegar a abrir el circuitu, en situaciones como por casu, arranque de motores. Les corrientes de cortucircuitu suministren l'abonda fuercia al solenoide pa lliberar el pestiellu independientemente de la posición del nucleu, evitando, d'esta miente l'apertura con retardo. La temperatura ambiente puede afectar nel tiempu de retardo, pero nun afecta'l rangu de corte d'un interruptor.

Dispositivu magnéticu

Interior d'un disyuntor

Presente nos disyuntores magnéticos y magnetotérmicos, formar una bobina, un nucleu y una parte móvil. La intensidá qu'alimenta la carga traviesa dicha bobina, y nel casu de qu'ésta seya bien cimeru a la intensidá nominal del aparatu, créase un campu magnético que ye capaz d'abasnar a la parte móvil y provocar l'apertura del circuitu de forma cuasi instantánea. Detecta les falles por cortucircuitu que pueda haber nel circuitu llétricu.

So condiciones de cortucircuitu, circula una corriente bien de mayor que la corriente nominal; cuando un contautu llétricu abre un circuitu onde hai gran fluxu de corriente, xeneralmente produzse un arcu llétricu ente dichos contactos yá abiertos, que dexa que la corriente siga circulando. Pa evitalo los interruptores incorporen carauterístiques pa estremar y escastar l'arcu llétricu. En pequeños interruptores impleméntase una cámara d'estinción del arcu, que consiste en delles plaques metáliques o crestes de material cerámico, qu'ayuden a baxar la temperatura del arcu. L'arcu ye movíu hasta esta cámara pola influencia d'una bobina de sopláu magnéticu. En interruptores de mayor tamañu, como los utilizaos en subestaciones llétriques úsase'l vacíu, gases inertes como'l hexafluoruro d'azufre o aceite pa faer más débil l'arcu.

La capacidá de rotura o poder de corte d'un interruptor ye la máxima corriente de cortucircuitu que ye capaz d'atayar con ésitu ensin sufrir daños mayores. Si la corriente de cortucircuitu establecer a un valor cimeru al poder de corte d'un interruptor, ésti nun va poder atayala, y va destruyise.

Los pequeños interruptores pueden ser instalaos direutamente xunto al equipu a protexer, anque xeneralmente dispónense nun tableru diseñáu pa tal fin. Los interruptores de potencia se emplazan en gabinetes o armarios llétricos, ente que los d'alta tensión pueden allugase al campu.