Dinastía Zand
(de 1750 a 1794)
dinastía
Alministración
Capital Shiraz
Xeografía
Cambiar los datos en Wikidata

La dinastía Zand (en persa: سلسله زندیه ) gobernó'l sur y el centru d'Irán ente 1750 y 1794. La tribu curda[1][2][3][4][5] Zand foi obligada por Nadir Sah a treslladase dende'l so llar en Lorestán a les estepes del este de Jorasán.

Proveniente del noroeste de Persia foi fundada por Karim Jan Zand el cual instaló la so capital en Shiraz en 1766. Gobernó les rexones de Shirvan, Fars, Aren, Armenia y Xeorxa hasta la so conquista pola Dinastía Qajar en 1794.

Dempués de que la revolución islámica de 1979, la dinastía Zand foi la única dinastía que'l so nome nun foi esaniciáu de los llugares y monumentos públicos pol nuevu gobiernu republicanu.

Karim Jan Zand (1750-1779)

Ciudadela de Karim Jan (Shiraz).

La dinastía foi fundáu por Karim Jan, xefe de la tribu Zand, que foi unu de los xenerales de Nadir Sah. Dempués de la muerte d'ésti, la tribu de Zand tornó a la so tierra d'orixe.

Cuando Adil Sah foi nomáu rei, Karim Jan y los sos soldaos desertaron del exércitu y xunto con Ali Morái Jan Bakhtiari y Abolfath Jan Haft Lang, otros dos xefes llocales, declaráronse independientes: Abolfath Jan yera'l primer ministru, Karim Jan convertir en comandante en xefe del exércitu y Ali Morái Jan foi nomáu rexente. Karim Jan declaró Shiraz la so capital, y pa consiguir llexitimidá, en 1757 instaló nel tronu al nietu del anterior sah Afshárida, Ismail III, que yera un neñu. En 1760 esanició al rei y al rexente pero negar a llamase Xa, axudicóse'l títulu de Abogáu del pueblu.

En 1760 Karim controlaba tol Irán sacante Jorasán, nel nordeste, que taba gobernada pol afshárida Shahroj Mirza. Nel estranxeru lluchó contra Azad Jan en Azerbaixán y contra los otomanos en Mesopotamia, consiguiendo'l control d'Azerbaixán y la provincia de Basora. mientres tol so reináu caltuvo la llucha contra los qajar, hasta ganar al so xefe Aga Mohammad Jan Qajar y llevar a los sos fíos (Agha Mohammad Jan y Hosseingholi Jan) como rehenes a Shiraz.

En Shiraz perduren monumentos de la so dómina, como la ciudadela de Karim Jan, el bazar Vakil y diverses mezquites y xardinos. Tamién foi quien impulsó la construcción del palaciu de Teḥrán, capital de la futura dinastía Qajar.

Cayente

La muerte de Karim Jan en 1779 dexó al territoriu que gobernaba vulnerable a les amenaces de los sos enemigos. El so fíu y socesor, Abol Fath Jan foi un rei incompetente, fuertemente influyíu pol so tíu, el comandante Zaki Jan.

Otros reis, como Ali Murad y Jafar Jan tampoco fueron capaces de caltener les polítiques de Karim y bien llueu'l país foi atacáu por dellos frentes.

En 1789, Lotf Ali Jan, nietu d'un hermanu de Karim, proclamóse Xa, y engardió contra los mayores enemigos de los Zands, los xefes Qajar, dirixíos pol antiguu rehén Aga Mohammad Jan. Foi prindáu y asesináu na fortaleza de Bam, poniendo fin a la dinastía. Empezó asina'l gobiernu de la dinastía Kadjar.

Cultura y política

La era Zand yera de paz relativa y de desenvolvimientu económicu pal país. Munchos territorios que fueren conquistaos polos otomanos nos últimos tiempos del Imperiu Safávida fueron recuperaos, ya Irán foi de nuevu un país xunío y próspero.

Dempués de que la pintura iranina algamara gran prestgio a finales del sieglu XVII, formóse una escuela nueva so la dinastía Zand d'una calidá notable. Munchos traces artístiques de la dómina Qajar fueron copiaos de los esistentes so los Zand.

En política estranxera, Karim Jan procuró restablecer el comerciu de la era Safávida, dexando que los británicos establecieren una oficina comercial nel puertu de Bushehr, qu'abrió les puertes d'Irán a la Compañía Británica de les Indies Orientales y aumentó la so influencia nel país.

La facienda pública y el sistema d'impuestos foi reorganizáu, de forma que los impuestos fueron elevaos. El sistema xudicial yera xustu y xeneralmente humanu; la pena capital foi raramente impuesta.

Reis de la dinastía Zand

Referencies

  1. ↑ Kunke, Mariana: Nomadenstämme in Persien im 18. und 19. Jahrhundert. Berlin 1991, s. 78
  2. ↑ Minorsky, V.: Lak, EI, l III.P. 10.11
  3. ↑ Karim Khan Zand:
  4. ↑ Percy Molesworth Sykes: A History of Persia, 2004, s. 277
  5. ↑ M. R. Izady: The Kurds, Washington 1992, s. 54-55

Enllaces esternos




Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.