Orixe y formación futbolística (1969-1976)

Maradona foi'l quintu fíu, y primer varón, del matrimoniu ente Diego Maradona y Dalma Salvadora Franco. Los sos hermanos Raúl y Hugo tamién fueron futbolistes. Nació'l 30 d'ochobre de 1960, circunstancialmente nel Policlínico Evita, de Lanús. La so familia, orixinaria d'Esquina, provincia de Corrientes, taba afincada en Villa Fiorito, partíu de Lomas de Zamora, llocalidá allugada nel primer gordón de la zona sur del conurbano bonaerense. Tien ascendencia gallega (española), croata y de pueblos orixinarios arxentinos.^{[ensin referencies]} Dende los primeros momentos en que xugó a la pelota, inclinar a la práutica del fútbol ofensivo. Magar desenvolvió'l so xuegu nun potreru de Fiorito denomináu "Los Siete Canchitas", el so primer contautu col mundín del fútbol producir en 1969, cuando realizó la prueba pa entrar nes divisiones inferiores del club Argentinos Juniors. Los Cebollitas yera'l nome del equipu de la clase 1960, creáu por Francisco Cornejo p'apostar los Xuegos Nacionales Evita del añu 1973 y 1974, una y bones los equipos non podíen anotase sol nome de la institución. L'equipu ganó esi tornéu y el campeonatu de la 8ª división en 1974, y el plantel permaneció con Cornejo hasta que cumplieron los 14 años, edá na qu'Arxentinos podía fichalos na Asociación del Fútbol Arxentino.

Esti equipu, que llegó a consiguir un invictu de 136 partíos,^[29] apostó torneos non yá na República Arxentina, sinón en países como Perú y Uruguái. El 28 de setiembre de 1971, con namái diez años, apaeció per primer vegada nel diariu Clarín. La nota dicía que "había un pibe con porte y clase de 'crack'", anque na nota llamar "Caradona".^[29] Tamién empezó a ser conocíu polos simpatizantes d'Argentinos Juniors, yá que mientres l'entetiempu de los partíos de la Primer División entretener faciendo malabares cola pelota. Por cuenta de esta habilidá, foi convocáu a unu de los programes de televisión de mayor audiencia,^[30] Sábados Circulares.

El so empiezu na Primer División y na seleición arxentina (1976-1981)

Maradona (cola cinta de capitán) cola seleición de fútbol sub-20 d'Arxentina en 1979.

El so debú na Primer División arxentina producióse'l 20 d'ochobre de 1976, a los 15 años d'edá, por un partíu del Campeonatu Metropolitanu, oportunidá en que'l so equipu Argentinos Juniors perdió ante Talleres por 1:0 de llocal. Ingresó, cola camiseta númberu 16, como reemplazante de Rubén Aníbal Giacobetti al empezar el segundu tiempu. Na primer xugada que participó realizó-y un "cañu" (regate por baxu de les piernes) a un adversariu, entusiasmando a la enchida local. En referencia a esa tarde, Maradona dixo: "esi día toqué'l cielu coles manes".^[31][32] Al mes siguiente, el 14 de payares, convirtió'l so primer gol nun partíu frente a San Lorenzo de Mar del Plata. Esa tarde convertiría otru tantu más, dambos al arqueru Rubén Alberto Lucangioli.

Maradona, mientres la so etapa n'Argentinos Juniors, na tapa de la revista Xente.

A pesar de xugar dellos partíos pa la seleición mientres esi añu, en 1978 César Luis Menotti nun lo convocó pa xugar el Mundial de 1978 por cuenta de la so mocedá. Maradona atopábase concentráu xunto a otros 24 xugadores nun predio allugáu en José C. Paz, utilizáu pola Asociación del Fútbol Arxentino como llugar d'entrenamientu, cuando'l 19 de mayu de 1978 Menotti comunicólu que nun diba tener lo en cuenta pal mundial que s'apostaría na Arxentina. Tres esta decepción, se reintegró al plantel d'Arxentinos que tenía de xugar contra Chacarita Juniors. Nesi partíu convirtió dos goles y dio dos asistencies, que sirvieron pal trunfu por 5:0 del equipu de La Paternal. En 1977 designó oficialmente como'l so representante a Jorge Czysterpiller, quien lo representara hasta'l momentu pero ensin que los xuniera nenguna rellación contractual.

Xugando cola camiseta d'Argentinos Juniors, consagróse'l máximu goliador de los torneos Metropolitanu 1978, Metropolitanu y Nacional 1979, Metropolitanu y Nacional 1980. Esto dio-y un récor nel fútbol arxentino, ye l'únicu xugador que consiguió consagrase goliador del tornéu en cinco oportunidad. Amás Arxentinos consiguió'l primera subcampeonatu de la so historia nel Metropolitanu de 1980, el ganador foi River Plate.

Tres el Mundial de 1978, onde Arxentina ganó la so primer Copa, Menotti empezó a preparar a los xuveniles pal Mundial que se xugaría al añu siguiente en Xapón. Pa esto entamó dellos amistosos cola seleición xuvenil, y convocó a dellos d'esi xugadores, ente los que s'atopaba Maradona, pa xugar na seleición mayor. El so primer gol cola seleición mayor marcar el 2 de xunu de 1979 frente a Escocia en Glasgow, onde Arxentina venció al local por 3:1. La seleición clasificar al Mundial al pie d'Uruguái y Paraguái, nel Suramericanu Xuvenil apostáu en Montevidéu.

El 26 d'agostu de 1979 foi'l debú del escoyíu nel Mundial Xuvenil, frente a Indonesia, que terminó con un trunfu pa los arxentinos por 5:0. Siguiéron-y dos trunfos que-yos dexaron ganar el grupu: 1:0, el 28 d'agostu, frente a Yugoslavia y 4:1 frente a la seleición polaca el día 30. La seleición albiceleste clasificar a la final en ganándo-y nos cuartos de final a Arxelia por 5:0, partíu nel que nun xugó Maradona, y a Uruguái por 2:0 nes semifinales. La final apostóse'l 7 de setiembre en Tokiu frente a la Xunión Soviética, rematando con un trunfu arxentín por 3:1. Maradona convirtiera unu de los goles y foi escoyíu'l meyor xugador del tornéu.

Boca Juniors y el so primera Mundial (1981-1982)

Maradona cola camiseta de Boca Juniors.

Anque Maradona yá recibiera enantes ufiertes pa xugar n'otros clubes, recién en 1981 atopábase decidíu a abandonar Argentinos Juniors. La ufierta más importante realizar River Plate, quien amás-y ufiertaba ganar el mesmu dineru que'l xugador meyor pagu del club, Ubaldo Fillol. Sicasí Maradona quería ser tresferíu a Boca Juniors, un club que pasaba por una mala situación económica y nun s'atopaba en condiciones de mercar el so pase. Finalmente foi vencíu a préstamu per un añu y mediu a Boca, club que s'acutar la opción de compra.^[33]

El contratu roblóse'l 20 de febreru y debutó dos díes depués, nuevamente frente a Talleres. A diferencia del so debú con Arxentinos, esta vegada esquitóse y, con dos goles sos, Boca superó al so rival por 4:1. Maradona xugó esi partíu infiltrado, yá que mientres l'últimu entrenamientu con Arxentinos sufriera una molestia muscular na so pierna derecha. Sicasí siguió xugando hasta que'l 8 de marzu detectóse-y un pequeñu esgarriu, que lo alloñar de los estadios hasta'l 29 d'esi mes. Díes dempués de la so recuperación, el 10 d'abril, xugó'l so primera superclásico frente a River, en La Bombonera. El partíu apostóse una nueche lluviosa y terminó col trunfu de Boca por 3:0, con dos goles de Miguel Brindisi y unu de gran calidá de Maradona, nel que dexó pol pisu a Fillol y Tarantini con socesivos amagues y gambetas.^[34]

Nos sos primeros meses en Boca, Maradona sufrió dellos inconvenientes. Nun principiu la rellación con Silvio Marzolini, al igual que con munchos de los entrenadores que lu dirixeron, nun yera del tou bona yá que nun-y brindaba les mesmes prerrogativas que tenía n'Arxentinos, y tenía ciertes esixencies, tocantes a concentraciones y entrenamientos, que Maradona nun soportaba. Amás, l'equipu sufría presiones de La 12, la barra brava de Boca. Nuna ocasión, n'empatando cuatro partíos en forma consecutiva, el xefe de la barra José Barritta, moteyáu El Güelu, ingresó armáu xunto a dellos integrantes de la enchida pa esixi-yos meyores resultaos.^[35]

A pesar d'estes presiones, l'equipu llogró faer una bona campaña. El 9 d'agostu, una fecha antes del final del Metropolitanu de 1981, Boca tenía la posibilidá de consagrase campeón si consiguía un empate frente a Rosario Central, en Rosario. Sicasí, el partíu, nel que Maradona erró un penalti, terminó con un trunfu de los rosarinos por 1:0. La revancha sería una selmana dempués frente a Racing Club de llocal, alcuentru que terminó 1:1 y brindó-y el so únicu títulu consiguíu nel fútbol arxentino.

El Campeonatu Nacional de 1981 foi un fracasu, una y bones l'equipu cayó nos cuartos de final frente a Vélez Sarsfield. Esta mala actuación deber a la gran cantidá de partíos amistosos qu'apostaba Boca p'ameyorar la so situación económica, que terminaron escosando a los xugadores. En xineru de 1982 apostóse'l Tornéu de Branu, onde Maradona xugaría los sos últimos alcuentros en Boca yá que depués tuvo de concentrase cola seleición pal Mundial d'España. El postreru partíu foi'l 6 de febreru frente a River, el que remató con una derrota. Alloñar de Boca Juniors xugando 40 partíos y convirtiendo 28 goles.

Camiseta de Maradona del partíu ante Italia na Copa Mundial de Fútbol de 1982.

La preparación pa España 82 incluyó una concentración de cuatro meses. Antes d'empezar el Mundial, el pase de Maradona al FC Barcelona yá se concretara, polo que n'España esistía muncha mira pol rendimientu del xugador Arxentín. Esa mesma mira esistía na Arxentina cola seleición, una y bones los llogros llograos nel Mundial anterior y nel Mundial Xuvenil entusiasmaben a los fanáticos del fútbol.

L'escoyíu arxentín debutó'l 13 de xunu frente a Bélxica, en Barcelona. El primer partíu terminó con una derrota por 1:0 nel estadiu Camp Nou, en Barcelona. El segundu partíu foi un trunfu por 4:1 frente a Hungría, onde convirtió los sos dos primeros goles mundialistas. El trunfu por 2:0 frente a El Salvador, pol postreru partíu del Grupu C, significó la clasificación de la seleición arxentina a la segunda ronda.

La segunda ronda atopábase constituyida, nesi entós, por una fase de cuatro grupos que'l so ganador clasificaba a les semifinales. El Grupu 3 taba integráu pola Arxentina, Italia, quien s'axudicó'l tornéu, y Brasil. El primer partíu apostóse'l 29 de xunu, y foi una derrota por 2:1 frente a Italia. El segundu y postreru partíu foi otra derrota por 3:1 frente a Brasil, alcuentru nel que Maradona foi espulsáu en pegándo-y una violenta patada a Batista. D'esta forma Arxentina foi esaniciada del mundial, defraudando les mires qu'esistíen nel país.^[36]

Los sos primeros pasos nel fútbol europeo (1982-1986)

Tres la so participación na Copa Mundial de Fútbol, na que la Seleición arxentina agospiar en Barcelona, oficializóse la venta al Futbol Club Barcelona.^[37] El club pagó 1.200 millones de pesetes pol so pase, aproximao'l 66% del dineru foi p'Arxentinos y el restu pa Boca Juniors,^[38] una cifra importante pa la dómina.

El primer partíu oficial de Maradona col Barcelona foi'l 4 de setiembre de 1982, onde, magar que convirtió un tanto, el so equipu cayó con Valencia por 2:1.^[39] N'avientu de 1982, apostando 13 partíos de la Lliga y marcáu 6 goles, detectóse-y una hepatitis, polo que tuvo d'abandonar los campos por trés meses. Perdióse 14 partíos de Lliga y les eliminatories de la Recopa d'Europa, na que'l Barcelona, amenorgáu pola so ausencia, quedó esaniciáu. L'entrenador alemán Udo Lattek, col que Maradona tuviera diversos discutinios,^[40] foi destituyíu, y la directiva contrató como nuevu entrenador al arxentín César Luis Menotti.

Maradona remaneció'l 12 de marzu de 1983, nun partíu contra'l Betis, pero'l Barcelona nun pudo yá aspirar a la Lliga y namái consiguió la cuarta posición quedando a seis puntos del campeón, el Athletic Club. Maradona apostó 20 partíos de lliga y anotó un total de 11 goles. Sicasí, el Barça tuvo un escelente rendimientu nes copes doméstiques, una y bones el 4 de xunu de 1983 ganó la Copa del Rei en Zaragoza frente al Real Madrid por 2:1 con goles de Víctor y Marcos.^[41] El 26 d'esi mesmu mes ganó la Copa de la Lliga, tamién frente al Real Madrid, siendo Diego Maradona l'autor d'un gol en cada unu de los dos partíos de la final. El gol anotáu nel Estadiu Santiago Bernabéu, y que supunxo la victoria barcelonista, provocó la ovación del públicu madridista, que reconoció la guapura del gol magar ser marcáu pol conxuntu rival.^[42] A pesar de la baxa de 4 meses por causa de la hepatitis, la temporada 1982/83 cerróse bien, con dos títulos, y Maradona consideráu una de les grandes estrelles del fútbol español.

Camiseta de Maradona n'exhibición nel Muséu del Futbol Club Barcelona.

La temporada 1983/84 empezó bien mal pa Maradona. El 24 de setiembre de 1983 enfrentar nel Camp Nou el FC Barcelona y el Athletic Club, nel partíu correspondiente a la cuarta fecha de la Lliga. Vencieron los locales por 4:0 pero, nel minutu 59, Maradona foi retiráu en camiya mancáu y col todíu de la pierna izquierda rotu (quebra del maléolu esternu y del lligamentu) depués d'una dura entrada d'Andoni Goikoetxea.^[43]

Maradona foi operáu en Barcelona pol doctor González Adrió, y magar que les primeres evaluaciones diagnosticaron un periodu de recuperación d'hasta seis meses, remaneció namái tres meses y mediu dempués, el 8 de xineru de 1984, cuando contribuyó con dos goles a que'l FC Barcelona ganara al Sevilla FC por 3:1. A la fin, Maradona namái pudo xugar 16 partíos aquella temporada, nos que marcó un total d'once goles, polo que nun pudo contribuyir a que'l Barcelona consiguiera'l campeonatu: quedó terceru.

Sí pudo contribuyir, sicasí, a que'l FC Barcelona llegara per segundu añu consecutivu a la final de la Copa del Rei. Mientres la semifinal, Maradona foi espulsáu al ver una tarxeta colorada, lo qu'en principiu -y torgar xugar la final, sicasí, la federación española decidió retirar la sanción al arxentín. Aquella final, sicasí, supunxo'l puntu final de Maradona nel Barcelona. La mesma, apostada nel Estadiu Santiago Bernabéu de Madrid el 5 de mayu de 1984, enfrentó al Barcelona col Athletic Club, el vixente campeón de Lliga, col que los catalanes calteníen una dura rivalidá. El partíu suponía los realcuentru ente Maradona y Goikoetxea, el xugador col cual tuvo'l choque que-y provocó la mancadura. La final tuvo arrodiada d'una gran tensión, tantu nos díes anteriores del alcuentru, con encruz d'insultos, como mientres l'alcuentru. A la fin, ganó'l Athletic por 1:0, pero lo peor llegó al términu del alcuentru. Cuando l'árbitru pitó'l final del partíu, Maradona afrelló al xugador del Athletic Miguel Ángel Sola. Los xugadores de dambos equipos se trenzaron nuna batalla campal, con puñaes y pataes incluyíes, ante los güeyos de tolos espectadores y de les principales autoridaes españoles que taben nel palcu. Tres l'escándalu aniciáu dellos xugadores fueron fuertemente sancionaos: la Federación Española de Fútbol impunxo a Maradona una sanción de tres meses ensin poder xugar nes competiciones españoles.

Esa sanción que la alloñaba de los terrenes de xuegu españoles hasta avientu de 1984, foi una de les razones qu'emburriaron al presidente del FC Barcelona, José Luis Núñez, a aceptar una ufierta del Nápoles italianu pa trespasar al arxentín. Tamién pesó'l sentimientu d'inxusticia que tuvo Maradona ante la sanción, y la so hartazgo al respective de los árbitros y les autoridaes futbolístiques españoles. La sensación del xugador de que la directiva del FC Barcelona nun lo defendiera en forma abonda ante la federación española, aumentó'l distanciamientu ente Maradona y el presidente Núñez, qu'enantes lo criticó por considerar que nun curiaba lo suficiente la so vida privada, una y bones les salíes nocherniegues yeren una constante na so vida.^[44] Años dempués, Maradona reconoció na so autobiografía Yo soi'l Diego, que la so marcha al Nápoles tamién tuvo motivada por motivos económicos, yá que'l so entós representante Jorge Czysterpiller fixera una mala xestión de les sos inversiones económiques.^[45] Maradona abandonó'l FC Barcelona xugando un total de 58 partíos y marcáu 38 goles.

El periodista Jimmy Burns, na biografía de Maradona titulada La mano de Dios, reveló la solmenada vida privada que Maradona llevara en Barcelona, onde per primer vegada tomó contautu coles drogues.^[44] Na so autobiografía, Maradona confirma que la so rellación cola droga empezó nesa dómina.^[46]

La presentación nel Nápoles foi'l 5 de xunetu de 1984, ante un estadiu San Paolo apináu.^[45] Na temporada anterior l'equipu evitara'l descensu por un puntu, polo que los aficionaos taben entusiasmaos pola llegada del xugador. El debú na Serie A producióse'l 16 de setiembre de 1984 contra'l Verona, con una derrota por 3:1. L'equipu nun atopaba l'aldu, na primer rueda del tornéu namái consiguió 9 puntos. Sicasí, na segunda ronda l'equipu recuperóse y consiguió 24 puntos más na lliga ganada pol Verona. Maradona consiguió'l tercer puestu na tabla de goliadores, en convirtiendo 14 goles.

Col bon desempeñu de la temporada 1984/85, los dirixentes dieron cuenta de que podíen engarrar el títulu, polo que decidieron ameyorar la plantía contratando a xugadores que tuvieren un bon desempeñu, como Claudio Garella y Bruno Giordano. Na temporada 1985/86 el Nápoles consiguió la tercer posición na lliga ganada pola Juventus, llogrando un llugar na Copa de la UEFA. Maradona nesta ocasión convirtió namái 11 goles. N'ochobre de 1985, Guillermo Cóppola convertir nel so nuevu representante, en reemplazu de Czysterpiller.

Campeón Mundial en Méxicu 1986

Diego Armando Maradona cola Copa del Mundu de 1986 nes sos manes.

Afitamientu del equipu

Tres el Mundial de 1982 produciéronse dellos cambeos na seleición arxentina. El más importante foi'l cambéu de la direición téunica, yá que Carlos Salvador Bilardo reemplazara a Menotti. El segundu foi un cambéu na capitanía: ente que'l capitán representativu mientres la era Menotti foi Daniel Passarella, mientres la era Bilardo sería Maradona; esta sería una de les razones que, años dempués, empecipiaría una engarradiella ente dambos. Sicasí, dende la so espulsión na segunda ronda del mundial, el 2 de xunetu de 1982, hasta'l 10 de mayu de 1985 nun apostó nengún partíu pa la albiceleste, por cuenta de que Bilardo quería armar el so equipu con xugadores que se desempeñaben nel fútbol arxentino. El regresu, tres cuasi trés años d'ausencia, producir nun amistosu contra'l escoyíu paraguayu apostáu en Buenos Aires, en preparación pa les eliminatories de la Copa Mundial de Fútbol de 1986. L'alcuentru remató con un empate 1:1, con un gol de Maradona.

El grupu nel qu'Arxentina tenía de consiguir la clasificación taba compuestu por Venezuela, Colombia y Perú. El debú produció'l 26 de mayu, nun duru partíu contra Venezuela en San Cristóbal. El partíu remató con una victoria por 2:3, con dos goles de Maradona y unu de Passarella. Siguiría-y una victoria contra Colombia por 1:3, el 2 de xunu en Bogotá, otra victoria por 3:0 a Venezuela'l 9 de xunu en Buenos Aires, otra victoria por 1:0 a Colombia'l 16 d'esi mes, tamién en Buenos Aires, una derrota por 1:0 frente a Perú'l 23 en Lima y un empate en dos goles contra la mesma seleición en Buenos Aires. Esti postreru partíu, xugáu'l 30 de xunu, dexó-y a la seleición arxentina clasificase a la Copa del Mundu, apostrando a Colombia y Perú al repechaje, que finalmente ganaría Paraguái.

Les males actuaciones mientres los partíos de preparación de cara al mundial nun xeneraben entusiasmu nos hinches arxentinos: un empate 1:1 frente a Méxicu el 17 de payares de 1985; una derrota por 2:0 frente a Francia el 23 de marzu de 1986; una victoria pola mínima diferencia, 1:0, frente al Grasshopper-Club Zürich el 1 d'abril; una victoria por 7:2 frente a Israel el 4 de mayu y un empate ensin goles frente al Junior de Barranquilla el 15 d'esi mes.

Equipu titular nel primer partíu frente a Corea del Sur.

El primer partíu nel mundial apostóse frente a Corea del Sur el 2 de xunu, nel Estadiu Olímpicu Universitariu. Foi una victoria por 3:1, con dos goles de Jorge Valdano y unu d'Oscar Ruggeri. El segundu partíu foi contra los defensores del títulu, Italia, el 5 de xunu na ciudá de Puebla. L'alcuentru remató 1:1, con un gol de Maradona nel minutu 34 del primer tiempu. El tercer y postreru partíu de la fase de grupos foi contra Bulgaria el 10 de xunu, nuevamente nel Olímpicu. La victoria por 2:0, un gol de Valdano y otru de Jorge Burruchaga, dexó-y llograr la primer posición del Grupu A y clasificase pa octavos de final. Mientres esta fase, tanto Maradona como Valdano criticaron a les autoridaes de la FIFA por programar partíos al mediudía, pos magar esti horariu yera funcional a la tresmisión televisiva, les altes temperatures podíen afectar la salú de los xugadores.

Nos octavos de final teníen d'enfrentase con Uruguái, nel Clásicu del Río de la Plata clásico duelu rioplatense, el 16 de xunu en Puebla. La seleición charrúa clasificárase como meyor terceru, nel Grupu E, polo que nun principiu paecía un partíu accesible a pesar de la presencia d'Enzo Francescoli. Sicasí, Arxentina ganó por 1:0, con gol de Pedro Pasculli.

Contra Inglaterra

Maradona señalando'l segundu gol ante Inglaterra en Méxicu 1986: el Gol del Sieglu.

Nos cuartos de final tuvo d'enfrentase a Inglaterra, nel partíu más recordáu de la carrera de Maradona. El partíu tenía amás connotaciones extrafutbolísticas, yá que cuatro años antes produxérase la Guerra de les Malvines, lo que tamién produció incidentes nes tribunes ente simpatizantes arxentinos ya ingleses.^[48] El partíu, xugáu'l 22 de xunu nel Estadiu Azteca de la Ciudá de Méxicu, cuntó con dos de los goles más recordaos na historia de los mundiales, conocíos popularmente como'l Gol del Sieglu y La mano de dios. La Mano de dios producir a los 51 minutos, cuando'l defensor inglés Steve Hodge refuga equivocadamente'l balón escontra'l so propiu arcu y, nuna pelota apostada ente Maradona y l'arqueru inglés Peter Shilton, el xugador arxentín llevanta'l so puñu esquierdu impactando'l balón y convirtiendo el gol. La denominación del gol deber a les declaraciones realizaes dempués del partíu, cuando al preguntar si haber convertíu cola mano respondió "yo nun lu toqué, foi la mano de Dios".^[49] Nel segundu, escoyíu nel 2002 como'l meyor gol de los mundiales (Gol del Sieglu),^[50] Maradona partió dende'l so propiu campu y refugó a seis xugadores ingleses (Glenn Hoddle, Peter Reid, Kenny Sansom, Terry Butcher, Terry Fenwick y al arqueru Shilton) antes de rematar y convertir el tantu.^[51] El trunfu por 2:1, el descuentu foi marcáu por Gary Lineker, dexó-y a l'Arxentina algamar les semifinales.

Campeón

La semifinal foi'l 25 de xunu frente a Bélxica, tamién nel Azteca. Los belgues algamaren esa instancia en clasificando como meyor terceru en Grupu B, vencer a la Xunión Soviética n'octavos de final y a España por penaltis en cuartos. El partíu resultó menos complicáu de lo esperao: un trunfu por 2:0 con dos goles de Maradona.

Maradona dando la vuelta olímpica nel Estadiu Azteca cola Copa del Mundu nes sos manes.

La final, xugada nuevamente nel Azteca, foi contra Alemaña Federal el 29 de xunu. L'alcuentru empezó bien pa los arxentinos, José Luis Brown convirtió'l primer gol a los 23 minutos y Valdano amplió la ventaya a los 55. Sicasí, dos goles de cabeza, unu de Rummenigge a los 74 y otru de Völler a diez minutos del final, empataron el partíu. Tres minutos dempués del gol de Völler, Maradona asitia una asistencia a Burruchaga, quien convierte'l tercer y últimu gol del partíu. Con esta victoria por 3:2 Arxentina consiguía la so segunda Copa del Mundu, y Maradona, como capitán, foi l'encargáu de llevantar la copa. Tres el so regresu a Buenos Aires, axuntar col Presidente de la República Raúl Alfonsín, y salieron al balcón de la Casa Rosada a saludar a la xente qu'apinara la Plaza de Mayu.

Estadística

Diego Maradona consagrar nel Mundial de Méxicu convirtiendo cinco goles y dando cinco asistencies nos siete partíos qu'apostó.

Maradona nel Mundial de 1986
Fecha	Estadiu	Partíu	Goles	Asistencies	Fase
02/06/1986	Estadiu Olímpicu Universitariu, Méxicu, D. F., Méxicu	Arxentina 3 - Corea del Sur 1	0	3	Fase de grupos
05/06/1986	Estadiu Cuauhtémoc, Puebla de Zaragoza, Méxicu	Arxentina 1 - Italia 1	1	0	Fase de Grupos
10/06/1986	Estadiu Olímpicu Universitariu, Méxicu, D. F., Méxicu	Arxentina 2 - Bulgaria 0	0	1	Fase de grupos
16/06/1986	Estadiu Cuauhtémoc, Puebla de Zaragoza, Méxicu	Arxentina 1 - Uruguái 0	0	0	Octavos de Final
22/06/1986	Estadiu Azteca, Méxicu, D. F., Méxicu	Arxentina 2 - Inglaterra 1	2	0	Cuartos de Final
25/06/1986	Estadiu Azteca, Méxicu, D. F., Méxicu	Arxentina 2 - Bélxica 0	2	0	Semifinal
29/06/1986	Estadiu Azteca, Méxicu, D. F., Méxicu	Arxentina 3 - Alemaña 2	0	1	Final

La consagración en Nápoles (1986-1990)

Al tornar del Mundial en Méxicu, Maradona empecipió una escelente temporada col Nápoles. Tres l'históricu tercer puestu consiguíu la temporada anterior, l'equipu motivárase pa superase. Nesa temporada consiguieron el primer scudetto de la institución, y amás ganaron la Copa d'Italia. Maradona convirtiera diez goles na Lliga y siete na Copa, que'l Nápoles consiguiera en ganando los trelce partíos apostaos.

Dempués de consiguir un scudetto y la Copa del Mundu, Maradona convertir n'unu de los xugadores más importantes del mundu. L'empresariu Silvio Berlusconi quería incorporalo al AC Milan, sicasí Maradona anovó'l so contratu col Nápoles hasta 1993, con un sueldu de cinco millones de dólares añales.^[52] Mientres esa temporada naceríen dos de los sos fíos: Diego (frutu d'una rellación estramatrimonial y reconocío por Maradona 29 años dempués), el 20 de setiembre de 1986, y Dalma, el 2 d'abril de 1987.^[53][54]

Na cuarta temporada, 1987/88, sumar al plantel Careca, formando la fórmula MaGiCa (Maradona, Giordano y Careca). Nos primeros 19 partíos l'equipu consiguiera'l 87% de los puntos, sicasí a pocu del final el desempeñu del equipu empezó a aparrar y una derrota decisiva contra'l Milan nel San Paolo, pola fecha 29, foi determinante por que esi equipu consiguiera la lliga. El Nápoles allugar nel segundu allugamientu, a tres puntos del punteru, y Maradona consagróse como goliador con 15 tantos. Munchos acusaron al equipu de vender el tornéu, por cuenta de les presiones de quien remanaben los apuestes clandestinos.^[55] Dellos xugadores, y n'especial Maradona,^[56] fueron rellacionaos cola camorra, daqué que nunca foi probáu.

La temporada 1988/89 foi bien esitosa pal Nápoles. Nuevamente consiguieron el segundu puestu na lliga, a once puntos del campeón, l'Inter de Milán. Sicasí, el llogru más importante llegaría nel planu internacional, al consiguir el primer títulu internacional del club: la Copa UEFA. La final foi apostada contra'l VfB Stuttgart, nel que xugaba Jürgen Klinsmann, los díes 3 y 17 de mayu de 1989. El primer partíu ganar el Nápoles, nel San Paolo, por 2:1, ente que'l segundu remató con un empate en tres goles. L'allegría tamién se treslladaría al planu familiar, en mayu d'esi añu nació la so segunda fía: Giannina.

La temporada 1989/90 tamién foi memorable na historia del club: el Nápoles consiguiría los so segundu scudetto. A dos feches del final, tanto'l Nápoles como'l Milan atópase na primer posición con 47 puntos. Nesa fecha, la 33ᵘ, el Nápoles venció 4:2 al Bologna, ente que'l Milan foi ganáu por 2:1 pol Verona. Na última fecha, anque namái teníen d'empatar pa quedase col títulu, los azzurri vencieron por 1:0 a la Lazio, consiguiendo'l scudetto. Maradona foi'l tercer goliador del tornéu con 16 goles, detrás de Marco van Basten con 19 y Roberto Baggio con 17. N'avientu de 1990 consiguieron, amás, la Supercopa d'Italia en venciendo 5:1 a la Juventus.

Subcampeonatu nel Mundial de 1990 y suspensión (1990-1992)

Tres el Mundial de Méxicu, la seleición arxentina nun pudiera caltener la supremacía futbolística. Na Copa América de 1987 llograra'l cuartu puestu, ente que na de 1989 quedó en tercer llugar. A pesar d'esto, la seleición aportara al centru d'entrenamientu qu'utilizaría como base na Copa Mundial de Fútbol de 1990 n'Italia, allugáu nes contornes de Roma, col enfotu de repitir l'actuación anterior.

El debú foi contra Camerún, el 8 de xunu nel estadiu Giuseppe Meazza de Milán. A pesar de lo esperao, Arxentina cayó por 1:0. La recuperación foi'l 13 de xunu, contra la Xunión Soviética en Nápoles. Gracies a la presencia de Maradona, quien yera afaláu constantemente polos napolitanos, la seleición arxentina foi llocal nel San Paolo y pudo consiguir una victoria por 2:0. El tercer partíu del grupu, contra Rumanía el 18 de xunu, apostóse tamién en Nápoles. El partíu remató con un empate nun gol, dexándo-y a Arxentina clasificar como meyor terceru. Nel partíu Maradona sufrió un golpe nel so todíu esquierdu qu'enzancó'l so xuegu mientres el tornéu, yá que tuvo que ser infiltrado en tolos alcuentros.

La clasificación de los albicelestes como meyor terceros produció l'alcuentru n'octavos de final con Brasil. L'alcuentru, xugáu'l 24 de xunu en Turín, foi apoderáu llargamente per Brasil, hasta que nel minutu ochenta Maradona garrasti a Claudio Caniggia, quien convierte'l gol. Tres la victoria, Arxentina venció a Yugoslavia por penaltis nos cuartos de final. Na semifinal, venció a Italia en Nápoles, tamién por penaltis, depués d'un empate 1 a 1. Arxentina cayó ganada por 1:0 contra Alemaña Federal na final de la copa. A pesar de nun llucise como nel Mundial anterior, Maradona foi premiáu col Balón de Bronce.

Tres el Mundial n'Italia en 1990, Maradona despidió al so representante Guillermo Cóppola y contrató a Marcos Franchi. Na parte futbolística, la temporada 1990/1991 empezaría exitosamente al ganar nel mes d'avientu la Supercopa d'Italia. Sicasí, nun remataría de la meyor manera yá que daría positivu nun control antidopaxe per primer vegada na so carrera. El 17 de marzu de 1991, pola fecha 25ᵘ, el Nápoles ganólu por 1:0 al AS Bari con gol de Gianfranco Zola. Tres el partíu Maradona foi escoyíu pal control antidopaxe, que finalmente daría positivu por cocaína. La Federación italiana impúnxo-y una sanción que la alloñaría de los estadios mientres quince meses, sanción que foi ratificada pol Comité d'Apelación.

Maradona decidió volver a l'Arxentina el 1 d'abril, ya instalóse en Buenos Aires. El 26 d'esi mesmu mes un operativu policial allanó el departamentu que Maradona tenía nel barriu de Caballín. El xugador atopar con dos amigos y fueron topaes drogues nel so poder, polo que foi deteníu pola policía.^[57] Un día dempués, tres el pagu d'una fianza de 20 mil pesos, foi lliberáu. Magar nun se-y empecipió un procesu penalti, la xueza Amelia Berraz de Vidal ordenólu sometese a un tratamientu de rehabilitación.^[57] La xusticia italiana condergar, en setiembre de 1991, a 14 meses de prisión en suspensu per tenencia d'estupefacientes.^[58]

Mientres cumplía la suspensión y sometíase a un tratamientu de rehabilitación impuestu pola xusticia, Maradona decidió participar en diversos partíos a beneficiu. El que tuvo mayor trescendencia foi'l realizáu p'ayudar a la familia de Juan Gilberto Funes, un destacáu xugador de fútbol arxentino fináu'l 11 de xineru d'esi añu. Sicasí, el 15 d'abril, a hores de que s'apueste esti alcuentru, la FIFA unvió un fax a Julio Grondona, presidente de la AFA, que punxo en riesgu la so presencia:

"De toes formes, y en bien de la familia del xugador fináu, la presencia de Maradona sobre'l terrén de xuegu xunto con otros xugadores inscriptos na AFA podría acarretar a estos últimos sanciones per parte de la FIFA, n'aplicación de los Estatutos y Reglamentos."

Maradona (2000), p. 217.

Sicasí, los xugadores decidieron que Maradona tenía que xugar esi partíu, polo que s'utilizaron árbitros que nun pertenecíen a la AFA y pagóse la póliza del seguru. D'esta forma, la AFA nun taba implicada na organización del partíu y nun podíen aplicase les sanciones.

Sevilla FC (1992-1993)

El 1 de xunetu de 1992 vencía la suspensión de 15 meses impuesta pola FIFA y el so pase taba inda en poder del Nápoles, club que buscaba'l so reincorporación al plantel. Pero Maradona quería alloñar d'Italia, quería xugar pa un club que nun tuviera grandes esixencies deportives.^[59] Les primeres conversaciones pal so trespasu fueron col Sevilla FC y el Olympique de Marseille, inclinándose finalmente pol primeru quien pagó la suma de 7,5 millones de dólares pol pase.^[60] Pero ante la negativa del Nápoles d'autorizar el so trespasu, pidióse la intervención de la FIFA para destrabar el conflictu, lo qu'asocedió'l 22 de setiembre de 1992.

Maradona fichó pol Sevilla FC por cuenta de la insistencia del entrenador arxentín Carlos Bilardo, entós entrenador del conxuntu sevillanu. Sicasí, Maradona inda precisaba l'autorización xudicial pa salir del país, debíu al problema que tuviera l'añu anterior nel so departamentu del barriu de Caballín. Depués de ser autorizáu pola xueza de la causa, pudo axustar el so contratu ya incorporóse al Sevilla una vegada empecipiada la Lliga de la temporada. La so presentación asocedió'l 28 de setiembre nun partíu amistosu contra'l Bayern Múnich, equipu nel que xugaba'l so amigu Lothar Matthäus.

Debutó oficialmente col conxuntu sevillanu'l 4 d'ochobre de 1992, en partíu correspondiente a la quinta fecha de Lliga. Curiosamente, el rival del Sevilla foi'l Athletic Club, el mesmu club ante'l que xugara'l so postreru partíu nel fútbol español ocho años antes.

Maradona foi convocáu nuevamente pa la seleición arxentina, esta vegada p'apostar un partíu amistosu contra la seleición brasilana, nel que se celebraba'l centenariu de l'AFA. Depués foi convocáu pa xugar la Copa Artemio Franchi de 1993 contra Dinamarca, pero los dirixentes del Sevilla amenaciaron con multalo si viaxaba. Sicasí, Maradona fixo casu omiso a les alvertencies y xugó igual, lo qu'empezó a debilitar la so rellación colos dirixentes.^[61] Arxentina, con Maradona como capitán, ganó aquella Copa apostada en Mar del Plata ante'l daneses, y significó el segundu títulu oficial de Diego cola Seleición absoluta d'Arxentina.

Mientres esa dómina resentir d'una antigua mancadura de la rodía, polo qu'en munchos partíos xugaba infiltrado. Mientres l'entetiempu del partíu apostáu col Real Burgos Club de Fútbol el 13 de xunu de 1993, Maradona pidió'l cambéu por cuenta de esta mancadura, pero Bilardo pidiólu que siguiera, polo que'l médicu del plantel aplicó-y trés inyeiciones d'un antiinflamatoriu na rodía. Sicasí, a los 53 minutos Bilardo decide reemplazalo por Monchu, provocando la roxura del xugador que faltó públicamente al entrenador. Esti episodiu terminó de romper les rellaciones ente Maradona y la dirigencia.

Esi foi'l so postreru partíu, yá que dos meses dempués volvió al fútbol arxentino. Maradona xugó un total de 26 partíos de Lliga, nos que marcó cinco goles, unu col pie, dos de penalti y otros dos de falta, y dio nueve asistencies nel campeonatu lligueru. Amás en copa sumó otros dos goles, unu col pie y otru de penalti, amás d'otros cuatro asistencies. En total fueron 30 partíos, 7 goles y 13 asistencies. El Sevilla acabó la Lliga en séptima posición con 43 puntos, a 15 del campeón, el FC Barcelona.

Regresu al fútbol arxentino y el Mundial d'Estaos Xuníos (1993-1994)

En 1993 producióse la so vuelta al fútbol arxentino, esta vegada cola camiseta de Newell's Old Boys. Pero nun principiu les negociaciones taben empuestes pal so regresu a Argentinos Juniors, hasta que se produció un episodiu qu'arruinaría la negociación y determinaría la so incorporación a Newell's: foi amenaciáu por un grupu de barres braves del "bichu" qu'esixíen la entrega de 50 mil dólares.^[62] De la mesma, el San Lorenzo de Almagro tuvo a puntu de contratalo al traviés del so amigu, quién formaba parte entós daquella del club, Oscar Ruggeri. Sicasí, les diferencies col presidente Fernando Miele fixeron que la negociación cayer a últimu momentu. El 13 de setiembre de 1993 llegó'l primer entrenamientu y 40 mil persones axuntárense a velo, metanes una fiesta entamada pol entrenador Jorge Raúl Solari. El 7 d'ochobre de 1993 realizóse un partíu amistosu de celebración pol debú de Maradona cola camiseta de Newell´s, frente a Emelec d'Ecuador. El so debú oficial producióse'l 10 d'ochobre, perdiendo 3 a 1 contra Independiente de visitante. Maradona xugaría amás los partíos contra Belgrano, Gimnasia y Esgrima de La Plata, Boca Juniors y Huracán. Mientres esti postreru partíu, apostáu'l 2 d'avientu de 1993, sufre un esgarriu muscular que lu alloñaría unes selmanes del terrén de xuegu. A esti altor del campeonatu Solari dexara la conducción téunica, y la so rellación col nuevu téunicu, Jorge Castelli, nun yera bona, yá que nun-y dexaba delles llicencies qu'apautara col anterior entrenador. Ésta foi una de les razones que bastió la ida de Maradona, que'l so últimu partíu nel club foi un amistosu contra Vasco da Gama xugáu'l 26 de xineru de 1994. Xugó en Newell's Old Boys cinco partíos oficiales, ensin convertir goles.

El 2 de febreru Maradona afrelló con un rifle d'aire estruyíu a un grupu de periodistes y fotógrafos que faíen guardia na puerta de la so casaquinta allugada en Moreno y por esti fechu foi condergáu, tiempu dempués, a dos años de prisión en suspensu^[63] y a indemnizar a los periodistes afrellaos.^[64]

Dende'l so regresu al fútbol, dempués de la so primer suspensión, Maradona namái xugara dos partíos pa la seleición arxentina: contra Brasil, pol centenariu de l'AFA, y contra Dinamarca, pola Copa Artemio Franchi, qu'enfrentaba al campeón de la Copa América col campeón de la Eurocopa. Dempués d'esos partíos, el direutor téunicu, Alfio Basile, nun lo convocó nin pa la Copa América nin pa les eliminatories de la Copa Mundial de Fútbol de 1994.

Tres la derrota por 5:0 frente a Colombia el 5 de setiembre de 1993, la única posibilidá de qu'Arxentina se clasificara al Mundial yera ganando'l repechaje frente al escoyíu australianu. El 23 de setiembre de 1993 Basile pidiólu oficialmente que volviera a la seleición, lo qu'asocedería los 31 d'ochobre en Sydney pol primer partíu del repechaje. L'alcuentru remató con un empate por 1:1, siendo Abel Balbo quien convirtió'l gol arxentín. La revancha xugó'l 17 de payares en Buenos Aires, cuando l'escoyíu albiceleste llogró la clasificación en venciendo por 1:0, con gol de Gabriel Batistuta.

Participó tamién en cuatro partíos amistosos antes del Mundial. La AFA atayó una xira que tenía de realizar la seleición por Xapón porque esi país negó-y la visa pa viaxar polos sos antecedentes coles drogues. Sicasí realizáronse otros partíos, contra Ecuador, Croacia ya Israel, que yera una cábala de la seleición dende'l Mundial de 1986.

Al llegar a Estaos Xuníos, Arxentina agospiar nel Babson College, llugar que la AFA designara como base. El debú foi'l 21 de xunu frente a Grecia, con un trunfu por 4:0. Nesi partíu Maradona marcó'l so últimu gol en mundiales, rematando una xugada coleutiva qu'incluyó socesivos toques de los xugadores arxentinos. El segundu partíu, frente a Nixeria, tamién remató con un trunfu pa los arxentinos por 2:1. Mientres esti partíu, Maradona foi sorteáu pa realizase'l control antidopaxe. Mientres los díes previos del partíu frente a Bulgaria, el so representante comunícalu que'l control diera positivu, lo que de xuru lo dexaría fora del mundial. Nos analises detectáronse-y cinco sustancies prohibíes: efedrina, norefedrina, seudoefedrina, norseudoefedrina y metaefedrina.^[65] Foi suspendíu por quince meses, polo que tuvo qu'abandonar la concentración arxentina.

La seleición, afeutada considerablemente pola perda, clasificar a los octavos de final, entá en siendo ganada 2:0 por Bulgaria, onde cayó esaniciada por Rumanía. Maradona argumentó que nun intentara sacar ventaya deportiva, sinón qu'eses drogues atopar nuna melecina pal gripe que-y dio'l so doctor, Daniel Cerrini. Foi nesta ocasión cuando dixo la so conocida frase "cortáronme les piernes". Julio Grondona, el presidente de la AFA, culparía doce años dempués al xugador, manifestando que "cortóse les piernes solín".^[66] El partíu contra Nixeria en Boston foi'l postreru apostáu pa la seleición arxentina, xugando un total de 91 alcuentros y convirtiendo 34 goles.^[67]

Despidida del fútbol (1994-1997)

Maradona tuvo de cumplir los 15 meses de suspensión impuestos pola FIFA mientres el Mundial de 1994, depués de que se-y detectara sustancies estimulantes nun control antidopaxe. La suspensión, que vencía los 15 de setiembre de 1995, torgábalu desempeñase como xugador de fútbol, pero non como direutor téunicu. Gracies a esta posibilidá empezó les negociaciones p'atopar club, lo que se concretó'l 3 d'ochobre de 1994 al asumir la conducción téunica, nuna dupla xunto a Carlos Fren, de Deportivu Mandiyú. El so debú como entrenador foi na sesta fecha con una derrota contra Rosario Central por 2:1, partíu nel que Maradona tuvo de dirixir dende la platea yá que nun tenía autorización pa sentase nel bancu de suplentes. Les engarradielles cola dirigencia llevar a arrenunciar el 6 d'avientu, depués de dos meses de trabayu. Nun realizaría una bona campaña col club, yá que mientres el so efímeru pasu dirixó 12 partíos nos que consiguió 1 trunfu, 6 empates y 5 derrotes.

Tres l'alloñamientu de Mandiyú, volvió contratar a Guillermo Cóppola como'l so representante, alloñar de Marcos Franchi. El 6 de xineru de 1995, nuevamente xunto a Fren, foi contratáu pa dirixir a Racing de Avellaneda, club que nun consiguía un campeonatu dende 1966. La campaña en Racing tamién foi curtia, yá que duró solo 4 meses. Dirixó 11 partíos nos que consiguió 2 trunfos, 6 empates y 3 derrotes.

El suañu de Maradona yera ser téunicu y xugador de Boca Juniors, pero esistíen dos problemes importantes. El primeru yera que nesi entós la conducción téunica taba nuevamente al cargu de Silvio Marzolini, y la dirigencia nun tenía interés en despidilo. El segundu yera económicu, la situación financiera na que s'atopaba'l club nun dexaba'l pagu de les sumes a les qu'él taba avezáu. El primeru foi solucionáu por iniciativa de Maradona, yá que arrenunció de convertise en téunicu, y el segundu por iniciativa de dellos empresarios dispuestos a apurrir dineru, ente los que s'atopaba Eduardo Eurnekian.^[68]

Una vegada robláu'l contratu que sellaba'l so regresu a Boca, Maradona empezó a ponese en forma pal día del debú. Esperando'l día, tuvo una pequeña participación na película El día que Maradona conoció a Gardel, protagonizada por Alejandro Dolina y Esther Goris. Pero tamién realizó actividaes rellacionaes col fútbol, una y bones el 28 de setiembre fundó en París el Sindicatu Mundial de Futbolistes, que depués nun adquiriría demasiada relevancia, xunto a futbolistes de la talla d'Éric Cantona, George Weah, Gianluca Vialli, Gianfranco Zola, Laurent Blanc, Tomas Brolin, Rayí, Ciro Ferrara y Michel Preud'homme.

El so regresu oficial foi en Seúl el 30 de setiembre, nun partíu contra la Seleición de Corea del Sur que Boca ganó por 2:1. A selmanes del so debú nel tornéu arxentín, recibió otra reconocencia: foi convocáu a dar una conferencia na Universidá d'Oxford.^[69] Nel primer tornéu, l'Apertura 1995, Boca Juniors nun realizó una bona campaña yá que solo consiguió'l cuartu puestu. Esto produció la desaprobación de los hinches en dómina d'eleiciones. El club remató'l tornéu con un nuevu presidente, Mauricio Macri, y col alloñamientu de Marzolini de la direición téunica.

El nuevu añu empezó con problemes, por cuenta de que la comisión directiva del club decidiera contratar a Carlos Bilardo como direutor téunicu. De resultes de la engarradiella que tuvieron nel Sevilla, Maradona amenació nun principiu con dise del club si Bilardo asumía los cargu, pero depués decidió sofitalo. Otru de los problemes tener cola dirigencia, yá que Macri quería amenorgar les primes que s'otorgaríen al plantel nel casu de que se cumplieren los oxetivos deportivos. A pesar d'esto, Boca llegó a engarrar pol títulu pero perdió toles posibilidaes depués de perder contra Racing. El 11 d'agostu de 1996 Boca xugó contra Estudiantes de La Plata pola penúltima fecha del Tornéu Clausura. L'equipu yá nun tenía posibilidaes de ganar el tornéu y Maradona errara contra Racing el so quintu penalti consecutivu. Depués del partíu, que remató nuna derrota, Maradona alloñar de los estadios y tornaría recién 11 meses dempués. El campeonatu foi ganáu por Vélez Sarsfield, ente que Boca namái consiguió'l quintu puestu. Esi añu realizó la campaña «Sol ensin Drogues», entamada pol gobiernu arxentín. Nel marcu de la campaña tenía de mentar los aspeutos negativos del consumu de drogues, y, según espresó, «la campaña Sol ensin Drogues facer polos mozos. La droga esiste en toos llaos y yo nun quiero que la garren los pibes. Tengo dos nenas y paecióme que yera bonu dicir tou esto, una obligación de padre... Fui, soi y voi ser drogadictu».^[70]

A pocos díes de dexar l'actividá, Maradona viaxó a Suiza pa internase nuna clínica que la ayudaría cola so adicción a la cocaína. Pero'l médicu que lu atendía dio una conferencia de prensa cuntando detalles del so internación, lo que favoreció'l so regresu a Buenos Aires. Pero los problemes de salú nun quedaríen tras, el 7 d'abril de 1997 tuvo de ser ingresáu nun hospital depués de sufrir un problema de presión sanguínea mientres un programa de televisión chilenu llamáu Viva'l Llunes conducíu por Cecilia Bolocco, Álvaro Salas y Kike Morandé tresmitíu por Canal 13.^[71]

El 21 d'abril robló'l contratu que determinaría los so regresu a Boca Juniors, que la so conducción téunica atopábase al cargu de Héctor Rodolfo Veira, contratando a Ben Johnson como preparador físicu yá que precisaba ponese en forma. El so regresu produció'l 9 de xunetu, contra Newell's Old Boys. El 24 d'agostu xugó'l partíu nel que Boca ganó a Argentinos Juniors por 4:2. Depués del mesmu foi sorteáu pa realizase'l control antidopaxe, que finalmente daría positivu^[72] pola presencia de benzoitilecgonina y metilecgonina, metabolitos de la cocaína.^[73] Esto produció que la AFA impunxéra-y una suspensión en forma provisional hasta que se conocieren los resultaos de la contraprueba, que tamién daría positiva.^[74] Maradona realizara una denuncia policial nel mes de xunetu, por cuenta de unos supuestos llamaos telefónicos onde lo amenaciaben con asitia-y droga.^[75] El xuez Claudio Bonadío comprobó estes amenaces, y tres un pidíu presentáu polos abogaos del xugador, dispunxo una midida de nun anovar obligando a la AFA a retirar la suspensión provisional^[76] hasta que se realizara una prueba d'ADN na orina analizada pa constatar que fuera del xugador. Esto dexó-y a Maradona siguir compitiendo, pero'l xuez dispunxo, amás, que tenía de faese en forma obligatoria un control antidopaxe 24 hores dempués de cada partíu. L'estudiu d'ADN nun pudo ser completáu, por cuenta de la pequeña cantidá de material xenético que s'atopó nes muestres qu'unviara la AFA a la institución encargada de faelo, el PRICAI (Primer Centru Arxentín de Inmunogenética).^[77] Dada esta imposibilidá, cuando'l xuez Bonadío llevantara la midida de nun anovar contra la suspensión provisional de la AFA, lo que finalmente nun asocedería antes del retiru del xugador, esta institución podía aplica-y la sanción correspondiente.^[78]

A pesar d'atopase habilitáu pa xugar, nun partíu frente a Colo-Colo pola Supercopa sufrió una mancadura que la caltendría n'inactividá mientres dellos díes. Volvería xugar recién el 25 d'ochobre de 1997, nel partíu que Boca Juniors ganó como visitante a River Plate por 2:1, siendo reemplazáu nel entetiempu por Juan Román Riquelme. Esi sería amás el so postreru partíu oficial, yá que anunció'l so retiru del fútbol profesional el mesmu día del so cumpleaños númberu 37, el 30 d'ochobre.

Lloñe del fútbol profesional

Depués d'un baipás gástricu, y una estricta dieta, baxó considerablemente de pesu.

En marzu de 1998, meses dempués d'anunciar el so retiru, surdió la posibilidá de que volviera xugar, esta vegada pal club All Boys empobináu por Sergio Batista.^[79] Sicasí, Maradona terminó refugando esta oportunidá,^[80] que finalmente quedaría refugada, xunto a toa posibilidá de regresu, cuando'l xuez Bonadío llevantó la midida cautelar que torgaba que la AFA sancionar.^[80]

Dempués d'alloñar del fútbol profesional, Maradona dedicóse a más d'una actividá, ente otres diverses ocupaciones, foi comentarista deportivu, vicepresidente de la Comisión de Fútbol de Boca Juniors, presentador de televisión y realizó delles publicidaes.^[81] Esta etapa de la so vida viose afeutada, amás, por graves problemes de salú causaos pola so adicción a les drogues, lo que lo llevó a realizar, con mayor o menor ésitu, llargos procesos de rehabilitación tantu n'Arxentina como en Cuba. En setiembre de 2000 publicó la so autobiografía, titulada «Yo soi'l Diego»,^[82] na que repasó la so carrera futbolística y confesó los oríxenes de la so adicción a les drogues.

En xineru de 2000 Maradona foi internáu en terapia intensiva nel Sanatoriu Cantegril, mientres taba de vacaciones na ciudá uruguaya de Punta del Este. El xugador ingresó a la clínica con una crisis hipertensiva y un cuadru d'arritmia ventricular.^[83] El so representante, Guillermo Cóppola, esplicó que la internación nun yera por un problema coles drogues, sinón que Maradona sufría de hipertensión. Sicasí, nos analises de sangre y orina fueron atopaos restos de cocaína, polo que Maradona tuvo que declarar ante la xusticia uruguaya,^[84] una y bones el consumu, magar nun s'atopaba penado, yera consideráu una falta». En saliendo de la clínica, el 18 de xineru d'esi añu viaxó a Cuba pa empecipiar un tratamientu de rehabilitación,^[85] morando nesi país mientres dellos años.

Tres el so retiru, Maradona esperó más de cuatro años pa realizar el so partíu despidida. El mesmu realizó'l 10 de payares de 2001, en La Bombonera, nun partíu ente la seleición arxentina y un combináu d'estrelles. L'escoyíu arxentín, conducíu por Marcelo Bielsa, cuntaba cola presencia de xugadores como Roberto Ayala, Juan Sebastián Verón, Javier Zanetti y Pablo Aimar. El combináu d'estrelles, dirixíu por Alfio Basile, taba integráu por xugadores de la talla d'Enzo Francescoli, Éric Cantona, Davor Šuker, Juan Román Riquelme, Carlos Valderrama, Hristo Stoichkov, Nolberto Solano y René Higuita, ente otros. Tres el partíu, un emocionáu Maradona brindó un discursu, aceptando errores, nel que pronunció una de les sos recordaes frases: «yo equivoquéme y pagué, pero la pelota nun s'enllordia».

En 2003, Diego Maradona remató dos de les sos rellaciones más importantes: cola so esposa Claudia Villafañe y col so representante y amigu Guillermo Cóppola. La so esposa empecipió la demanda de divorciu el 7 de marzu per abandonu del llar en 1998,^[86] depués de permanecer más de 13 años casaos. Maradona y Villafañe contraxeron matrimoniu'l 7 de payares de 1989, nuna gran fiesta realizada nel estadiu Luna Park de la Ciudá de Buenos Aires. Con Cóppola remató la vinculación contractual y l'amistá que los xunía,^[87] empecipiándo-y depués una demanda por un supuestu dineru debíu.

N'abril de 2004 Maradona volvió sufrir un importante problema de salú y foi internáu na Clínica Suizu-Arxentina de Buenos Aires. Les autoridaes de la clínica espresaron que'l xugador sufriera «una crisis hipertensiva, con un cuadru basal de cardiopatía dilatada».^[88] Maradona tornara de Cuba tres selmanes antes pa visitar a la so familia, y les sos apaiciones mediátiques previes a la internación non evidenciaron nengún tipu de problema. Los problemes cardiacos de Maradona yeren agravaos pola so adicción a les drogues, polo que, depués de que la so salú estabilizóse, foi internáu'l 9 de mayu na clínica neurosiquiátrica «Del Parque» pa empecipiar un tratamientu de desintosicación. Tres tres meses de internación, Maradona pidió permisu xudicial pa siguir el so tratamientu en Cuba. El xugador nun podía abandonar la clínica ensin el consentimientu de la so familia, quien exercía la so custodia so autorización xudicial.^[89] Amás, l'asesora de Menores ya Incapaces Elena Bortiri, promovió, col consentimientu de la so familia, la inhabilitación de Maradona pola so drogadependencia, en base al artículu 152 bis^[90] del códigu civil.^[91] La inhabilitación dictar pa protexer al individuu, y a la so familia, de los sos propios actos, llindando'l so capacidá xurídica. A pesar del pidíu de Maradona, quién llegó a axuntase col Presidente Néstor Kirchner pa solicita-y que mediara na situación (anque finalmente la tema nun se trató na xunta),^[92] el tratamientu siguió na Arxentina.

Depués de dexar l'actividá deportiva, y por cuenta de los sos escesos cola comida y les drogues, Maradona aumentó considerablemente de pesu algamando los 120 quilos en febreru de 2005.^[93] En marzu de 2005 someter a una ciruxía bariátrica (baipás gástricu) na ciudá de Cartagena de Indias, Colombia, pal control de la obesidá y demás problemes rellacionaos col sobrepesu.^[94] Gracies a la ciruxía y a una estricta dieta, Maradona baxó en pocos meses más de 50 quilos.^[95]

Diego Maradona en 2007 xunto a Ricardo Enrique Bochini, ex-xugador de fútbol del Club Atlético Independiente y ídolu de Diego mientres la so infancia.

Superaos los sos problemes de salú ufiertáron-y conducir un programa de televisión que se sería emitíu por Canal 13. Esto concretó'l 15 d'agostu de 2005 cola primer emisión del so programa, La nueche del 10.^[96] Como convidáu pal primer programa escoyó a Pelé, con quien caltenía un mediáticu enfrentamientu dende va años. El programa tuvo entevistes con delles personalidaes, pero'l fechu más importante foi la entrevista al líder cubanu Fidel Castro, con quien caltién una amigable rellación dende'l so pasu pola isla. El 7 de payares del mesmu añu foi tresmitíu l'últimu programa del ciclu. Foi realizáu na Luna Park, y tuvo como principal figura convidada al boxeador estauxunidense Mike Tyson. El programa foi ganador nos Premios Clarín Espectáculos 2005 nos rubros Meyor Programa d'Entretenimientu y Meyor Producción; siendo Maradona escoyíu la Figura del Añu.^[97] Amás, llogró'l Martín Fierro na categoría Producción Integral.^[98] Mientres conducía los so programa de televisión, tamién participó nun programa de baille emitíu pola cadena RAI d'Italia,^[99] al que finalmente arrenunció por cuenta de problemes col fiscu italianu y polo agotador que resultaba viaxar escontra esi país dos veces per selmana.^[100]

En payares de 2005 Maradona tomó relevancia política al ser una de les figures principales de la Cume de los Pueblos, tamién llamada contracumbre, n'oposición a la IV Cume de les Amériques. La so participación empezó'l 3 d'esi mes cuando encetó'l Espresu del Alba, un tren que partía dende Buenos Aires y tresportaba 160 pasaxeros que participaríen de la contracumbre,^[101] ente los que s'atopaben l'entós candidatu a la presidencia de Bolivia Evo Morales. El Cume de los Pueblos, onde se manifestó la oposición al ALCA y el refugo a George W. Bush, cuntó cola presencia del propiu Maradona, el presidente venezolanu Hugo Chávez, Silvio Rodríguez, Adolfo Pérez Esquivel y les Madres de Plaza de Mayu. La so participación xeneró l'enoxu de dellos dirixentes políticos, ente los que s'atopaba'l presidente mexicanu Vicente Fox.^[102]

Directivu de Boca Juniors

Desempeñóse como vicepresidente de Conseyu de Fútbol de Boca Juniors^[103] dende xunu de 2005 hasta agostu de 2006.^[104] Al ocupar el cargu, solicitó la designación d'Alfio Basile como entrenador, lo que significó un aciertu yá que so la so conducción téunica l'equipu consiguió dellos títulos nacionales ya internacionales. Tamién siguió xugando al fútbol en partíos benéficos, como'l Soccer Aid realizáu n'Inglaterra, y nuna nueva modalidá de fútbol sala llamada Showbol.^[105]

El 28 de marzu de 2007 foi internáu nel Sanatoriu Güemes,^[106] por cuenta d'escesos coles bébores alcohóliques. Diagnosticóse-y una hepatitis química, aguda y tóxica»,^[107] polo que tuvo de permanecer internáu hasta'l 11 d'abril,^[108] cuando los médicos diéron-y l'alta. Dos díes depués tuvo una recaída y tuvo de ser treslladáu por una ambulancia al hospital Madre Teresa de Calcuta de la llocalidá d'Ezeiza, y depués deriváu al Sanatoriu de los Arcos de la Ciudá de Buenos Aires.^[109] Ellí permaneció hasta que'l 21 d'abril decidió internase na clínica psiquiátrica Avril,^[110] pa tratar la so adicción al alcohol. Tres más de dos selmanes de tratamientu, nes que llegaron a circular rumores de la so muerte,^[111] el 6 de mayu abandonó la clínica y a otru día llogró l'alta.^[112]

Entrenador de la seleición arxentina (2008-2010)

Maradona como direutor téunicu de la seleición arxentina

N'ochobre de 2008, tres l'arrenunciu d'Alfio Basile, Maradona foi presentáu como nuevu direutor téunicu de la Seleición de fútbol d'Arxentina en conferencia de prensa, acompañáu de Carlos Bilardo como Coordinador de Seleiciones Nacionales.^[113]

El so debú produció'l 19 de payares de 2008 nel mesmu estadiu (Hampden Park), y ante el mesmu rival (Escocia), al cual marcó-y el so primer tantu na seleición.^[114] El partíu remató con un trunfu por 1-0, con gol de Maximiliano Rodríguez.^[115]

El debú oficial producióse'l 28 de marzu, pola clasificación al Mundial 2010, frente a Venezuela. El partíu, apostáu en Buenos Aires, remató con una victoria arxentina por 4 a 0.^[116]

El so segundu partíu por esta competición xugóse'l 1 d'abril frente a la seleición boliviana, en La Paz. La resultancia foi 6 a 1 pa los locales, nuna de les mayores goliaes que recibió la seleición albiceleste.^[117] Más palantre, solicitó a l'AFA el cambéu de see pal partíu frente a Brasil escontra la ciudá de Rosario, xustificando la necesidá de la presión del públicu sobre'l rival.^[118] Finalmente, el partíu remató 3-1 a favor de los brasilanos, siendo esta la segunda derrota como llocal d'Arxentina en tola historia d'eliminatories.^[119] Mientres la selmana posterior, sumada una nueva cayida del equipu frente a Paraguái, Maradona afirmó que siguiría nel cargu.^[120]

Maradona nes exequias de Néstor Kirchner.

El 14 d'ochobre de 2009, la Seleición empobinada por Maradona llogró'l pasaxe a la Copa del Mundu, al llograr una victoria contra Uruguái nel Estadiu Centenariu y asegurase asina'l cuartu puestu nes Eliminatories Suramericanes. Tres la clasificación, Maradona sorprendió con fuertes declaraciones contra'l periodismu.^[121] Por cuenta de les mesmes, el 15 de payares la Comisión Disciplinaria de la FIFA prohibió-y exercer cualquier actividá rellacionada col fútbol por dos meses y, amás, impúnxo-y una multa de 25 mil francos suizos.^[122]

Na fase final de la Copa Mundial de Fútbol de Sudáfrica, la seleición Arxentina compartía los Grupu B con Nixeria, Corea del Sur y Grecia.^[123] El primer partíu arxentín apostóse'l 12 de xunu frente a Nixeria, en Johannesburgu. Arxentina imponer pola mínima diferencia con un gol de Gabriel Heinze a los seis minutos del partíu.^[124] El so segundu partíu foi contra Corea del Sur el 17 nesa mesma ciudá, nel que golió 4:1 gracies a los trés tantos convertíos por Gonzalo Higuaín.^[125] El postreru partíu del grupu, con un equipu conformáu na so mayoría por suplentes, la albiceleste venció a Grecia por 2:0, con goles de Martín Demichelis y Martín Palermo.^[126]

D'esta forma Arxentina clasificó a los octavos de final y tuvo d'enfrentar a Méxicu. El trunfu por 3:1, con dos goles de Carlos Tévez y unu de Higuaín, dio-y el pase a los cuartos de final onde xugó frente Alemaña.^[127] Nesi partíu la seleición arxentina foi goliada por 4:0 y quedó esaniciada de la Copa del Mundu.^[128] Esi foi'l postreru partíu que dirixó a la seleición arxentina, una y bones el 27 de xunetu la AFA decidió nun anova-y el contratu porque Maradona nun aceptó los cambeos na conformanza del cuerpu téunicu que-y habíen propuestu.^[129]

Al Wasl (2011-2012)

Maradona como téunicu del Al Wasl.

Tres numberosos rumores de ser DT de la seleición de fútbol d'Ucraína o'l Aston Villa, Maradona finalmente viaxó a los Emiratos Árabes Xuníos, más precisamente a la ciudá de Dubái, pa faese cargu de la conducción téunica del Al Wasl FC.^[130]

El contratu qu'amiesta a Diego Maradona mientres dos años como entrenador "ta valuáu nunos 34,5 millones de dólares", según informó'l club d'Emiratos Árabes Xuníos,^[131] Pa homenaxalo, suprimieron la casaca númberu 10 del club;^[132] amás, traxo como refuerzos a Mariano Donda (Godoy Cruz), a Edson Puch (Universidá de Chile), Juan Manuel Olivera (Peñarol) y Richard Porta (Nacional).

Nel so debú (28 d'agostu), enfrentar nun partíu amistosu ante Kalba con victoria de 3:1.^[133] Pero perdería agónicamente nel so debú oficial contra Al Jazira por 4:3, como visitante na primer fecha de la Primer División de los Emiratos Árabes Xuníos.^[134]

N'avientu d'esi añu, la Federación de Fútbol de los Emiratos Árabes Xuníos aplicó-y una sanción de 3 partíos de suspensión, más otra de 2700 dólares; dicha situación deber a la trifulca col entrenador del Al Ain, Cosmin Olaroiu. El Al Wasl foi multáu con 20.000 dirhams.^[135] Amás, foi candidatu a ser el DT de les seleición de fútbol d'Emiratos Árabes Xuníos pa clasificar y participar en Brasil 2014, según reconoció'l presidente interín de la federación d'esi país, Yousuf al Serkal.^[136]

En marzu de 2012, Maradona aseguró la so intención d'anovar como entrenador d'A los Wasl ya inclusive ampliar les sos funciones pa ser un mánager plenipotenciario, como n'Inglaterra. Sicasí, a mediaos d'añu foi despidíu polos malos resultaos.^[137] N'avientu, corrieron rumores de que podría dirixir la Seleición de fútbol d'Iraq de 2013,^[138] pero éstos nunca se materializaron.

Embaxador deportivu y nuevu programa de televisión

Depués de la so xera como entrenador empezó a exercer la función d'embaxador deportivu de los Emiratos Árabes Xuníos, función que sigue desempeñando,^[139] ente que el 3 de febreru de 2013 nació'l so fíu Diego.^[140] En 2014, Maradona volvería a un rol periodísticu al roblar un contratu cola canal teleSUR,^{[141][142][143]} conduciendo xunto al uruguayu Víctor Hugo Morales el programa De Maniega.^[144] Nel mesmu realizó un analís de les xornada futbolístiques de la Copa del Mundu, siendo'l programa gallardoniáu pola Universidá Nacional de La Plata col Premiu Rodolfo Walsh.^[145] Nun foi la primer vegada que Maradona exerció'l rol de comentarista nuna Copa Mundial de Fútbol. Na edición de 1994 nos Estaos Xuníos, depués de ser espulsáu por consumir efedrina, comentó'l partíu ente'l so país y Rumanía polos octavos de final,^[146] ente que tamién trabayó mientres el Mundial d'Alemaña 2006 pa la canal de televisión español Cuatro.^[147]

Al Fujairah (2017)

El 7 de mayu de 2017, Maradona foi confirmáu por una temporada como entrenador del club Al Fujairah S. C. de la Segunda División de los Emiratos Árabes.^[148] El 15 d'avientu, en ganando por 1:0 al Masafi Club y caltenese invictu, l'A los Fujairah quedó na primer posición na tabla de la lliga. Este foi l'onceavu alcuentru de Maradona como direutor téunicu del club árabe, de los cualos ganó siete, empató trés y perdió unu.^[149]

Demandes per paternidá

Diego Maradona, unu de los sos fíos.

Amás de los dos causes mentaes enantes, posesión de cocaína en 1991 y l'agresión a dellos periodistes en 1994, Maradona tuvo implicáu en problemes xudiciales que fueron dirimidos tanto xudicial como extrajudicialmente. Magar los que tuvieron mayor publicidá son los rellacionaos cola reconocencia de la paternidá, tamién tuvo otros rellacionaos con agresiones o con intereses puramente económicos.

Cristiana Sinagra empecipió una demanda n'Italia por que Maradona reconociera la paternidá del so fíu, llamáu Diego. El 6 de mayu de 1992, dempués de que Maradona negar en tres oportunidad a realizase la prueba d'ADN, la xueza María Lidia de Luca confirmó la paternidá, autorizando a Sinagra a utilizar l'apellíu y ordenando al xugador arxentín a pasa-y una mensualidá de 4 mil dólares.^[163] Padre y fíu atopar por primer vegada en mayu de 2003 nun campu de golf de la ciudá italiana de Fiuggi, depués de que Diego Maradona Jr. engañara a la seguridá del llugar, y parolaron mientres cuarenta minutos.^[164] A pesar d'esti alcuentru y de que la sentencia foi confirmada en 1995, Maradona nunca lo reconoció como'l so fíu, manifestando n'ochobre de 2005 nel so programa de televisión que "aceptar nun ye reconocer. Tengo dos fíos col mio amor de tola vida. Llámense Dalma y Gianina. Toi pagando con dineru les mios equivocaciones del pasáu. Un xuez obligóme a da-y dineru, pero nun puede obligame a sentir amor por él".^[165] Debíu al retrasu nel pagu de la cuota alimentaria, Cristiana Sinagra empecipió a principios de 2005 una demanda pa efectivizar el cobru, lo qu'autorizó'l remate d'una propiedá que Maradona tenía en Moreno.^[166] Pero tres una serie de negociaciones estraxudiciales ente les partes, la puya foi suspendida.^[167]

Sicasí, Sinagra nun ye l'únicu fíu estramatrimonial non reconocíu. En 1996 nació una fía frutu de la so rellación con Valeria Sabalaín, llamada Jana. En negándose nuevamente a realizase los exámenes d'ADN, la xueza Graciela Varela determinó en primer instancia, depués de que'l xugador negar en cinco oportunidad a realizase la prueba,^[168] que Maradona yera'l padre de la neña, autorizar a llevar l'apellíu^[163] y nel 2001 ordenó-y al xugador apurri-y 2 mil pesos mensuales.^[169] La sentencia foi confirmada pola Sala I de la Cámara d'Apelaciones, el 29 de xunu de 2001.^[170] En 2004 llegó a un alcuerdu cola madre de la menor: convinieron el pagu de 400 mil pesos y una mensualidá de 2.400 que se comprometía a xira-y la empresa Aceites y Esencies Patagónicas, a la cual el xugador venciéra-y derechos comerciales.^[171] Por cuenta de que la empresa dexó de cumplir cola obligación,^[171] empecipióse-y una causa penalti^[169] na que, depués de pagar y de comprometese con una mensualidá de 2.700 pesos, foi sobreseído.^[172] La xusticia comprobó que'l responsable de realizar los pagos qu'esixía la demandante yera Guillermo Cóppola, y que yera él quien incumpliera.^[173] A finales de 2005, foi empecipiáu un nuevu xuiciu de filiación por un supuestu fíu del xugador arxentín. Los padres del neñu, llamáu Santiago, seríen Maradona y Natalia Garat, quien finó en payares de 2005.^[174]

Violencia de xéneru y acoso sexual

N'Ochobre del añu 2014 quedó rexistráu nun videu grabáu pola mesma víctima que Maradona cutió Rocío Oliva, la so pareya, mientres s'atopaben en Dubai. Na filmación puede apreciase como'l ex-futbolista cutir dos veces pa depués glaya-y dos veces que dexe d'usar el celular.^[175] Primeramente, en xunu del 2014, apaecieron semeyes de Rocío Oliva con moretones provocaos por Maradona, detallando otres ocasiones onde'l ex-futbolista cutir. Munches d'estes agresiones nun pudieron ser denunciaes porque estos fechos asocedieron en distintos países del mundu.^[176]

Yekaterina Nadólskaya,una periodista rusa, acusar a Maradona d'intentar quitar la ropa mientres ella intentaba entrevistalo na habitación d'él. La periodista presentó denunciar ante les autoridaes.^[177][178]

Problemes col fiscu

Otru de los sos problemes ye col fiscu italianu, a quien-y debe más de 34,2 millones d'euros,^[179] acusáu de safar impuestos mientres los sos últimos dos años en Nápoles.^[180] Sicasí, el periodista Gianni Miná espresó que los directivos del S.S.C. Napoli dixéron-yos a dellos de los xugadores que fixeren dos contratos, unu como futbolistes y otru pola esplotación de la so imaxe. L'Ayalga interpretó esto como fuximientu, y como Maradona nun pidió un amparu como fixeron dellos de los sos compañeros y esistía una llei que colos años aumenta en forma importante'l monto debíu, la delda algamó la suma actual.^[181] Esta situación llevó a que, tres un pasu per Italia en xunu de 2006, la policía secuestrára-y dos relós valuaos en 10 mil euros como parte de pagu de la delda.^[182]

Demandáu por violencia

En xineru de 2006, mientres taba de vacaciones na Polinesia, rompió-y un vasu na cabeza a una muyer dempués de qu'ésta tuvo un fregáu cola so fía Gianina,^[183], provocando qu'esta reciba ocho puntaes, pero esti incidente foi solucionáu extrajudicialmente.^[184] L'ex-futbolista pagólu 6.000 dólares y y ella retiró la so demanda.^[185]

Anguaño atópase acusáu por mancadures leves nel Fueru Contravencional y de Faltes de la Ciudá de Buenos Aires, por estropiar a una pareya al truñar cola so carroceta una cabina telefónica.^[186] L'accidente automovilísticu producióse'l 10 de febreru de 2006, y según la declaración de dellos testigos Maradona abandonó'l llugar ensin apurrir los sos datos nin los de la so carroceta, daqué qu'obliga'l Códigu Contravencional porteño.^[187] Sicasí, l'ex xugador declaró a los medios que nunca tuvo nel llugar del accidente, daqué que confirmen otros testigos.^[188] Tres nun presentase nel xulgáu a declarar depués de cinco citaciones, el xuez Gonzalo Rúa declarar "en rebeldía" y estendió una orde de captura na so contra.^[189] Maradona nesi momentu atopábase fora del país, pero cuando aportó al Aeropuertu Internacional d'Ezeiza proveniente d'Italia, el 7 d'ochobre de 2007, foi retrasáu y lleváu pola fuercia al Xulgáu Contravencional Nᵘ9, allugáu nel barriu de Palermo de la Ciudá de Buenos Aires.^[190]

Demanda contra'l so representante

En rematando, nel 2003, el so venceyu contractual col so representante, Guillermo Cóppola, empezó un xuiciu nel que'l xugador recláma-y el pagu de 2 millones de dólares, en conceutu de lo ganao, ente otros asuntos, nel so partíu homenaxe.^[191] Depués del fracasu de delles audiencies conciliatorias, nuna producida nel mes d'abril de 2008 el futbolista decidió retirar la demanda.^[192]

Demanda contra Claudia Villafañe

En 2015, demanda a la so exesposa Claudia Villafañe; por presuntu fraude, estafa y malversación de patrimoniu. Por cuenta de la popularidá del Casu Maradona contra Villafañe y el desenvolvimientu de les sos investigaciones n'otros países, dellos medios arxentinos y estranxeros cubren la tema.^{[193][194][195][196]}

Como xugador

Tornéu	See	Resultáu	PX	G	A
Copa Mundial de Fútbol de 1982	España	Segunda fase	5	2	0
Copa Mundial de Fútbol de 1986	Méxicu	Campeón	7	5	5
Copa Mundial de Fútbol de 1990	Italia	Subcampeón	7	0	2
Copa Mundial de Fútbol de 1994	Estaos Xuníos d'América	Octavos de final	2	1	1
Total en Copes del Mundu			21	8	8

Como direutor téunicu

Tornéu	See	Resultáu	G	E	P
Copa Mundial de Fútbol de 2010	RSA	Cuartos de final	4	0	1

Como xugador

Club	País	Añu
Argentinos Juniors	Arxentina	1976-1981
Boca Juniors	Arxentina	1981-1982
F. C. Barcelona	España	1982-1984
S. S. C. Napoli	Italia	1984-1992
Sevilla F. C.	España	1992-1993
Newell's Old Boys	Arxentina	1993-1994
Boca Juniors	Arxentina	1995-1997

Como entrenador

Club	País	Añu
Deportivu Mandiyú	Arxentina	1994
Racing Club	Arxentina	1995
Seleición Arxentina	Arxentina	2008-2010
Al Wasl F. C.	Emiratos Árabes Xuníos	2011-2012
Al Fujairah S. C.	Emiratos Árabes Xuníos	2017-2019
Club Gimnasia y Esgrima de La Plata	Arxentina	2019-2020

Clubes

Club	Div.	Temporada	Lliga			Copes Nacionales(1)			Torneos Internacionales(2)			Total(3)			Media Goliadora
			Part.	Goles	Asist.	Part.	Goles	Asist.	Part.	Goles	Asist.	Part.	Goles	Asist.
Argentinos Juniors  Arxentina
	1ª	1976	11	2	5	—			—			11	2	5	0,18
		1977	49	19	16	—			—			49	19	16	0,39
		1978	35	26	11	—			—			35	26	11	0,74
		1979	26	26	13	—			—			26	26	13	1,00
		1980	45	43	20	—			—			45	43	20	0,96
	Total Club		166	116	65	0	0	0	0	0	0	166	116	65	0,70
Boca Juniors  Arxentina
	1ª	1981	40	28	17	—			—			40	28	17	0,70
		1995-96	24	5	8	—			—			24	5	8	0,21
		1997	1	0	1	—			—			1	0	1	0,00
		1997	5	2	0	—			1	0	1	6	2	1	0,33
	Total Club		70	35	26	0	0	0	1	0	1	71	35	27	0,49
FC Barcelona  España
	1ª	1982-83	20	11	10	11	7	4	4	5	4	35	23	18	0,66
		1983-84	16	11	4	4	1	1	3	3	1	23	15	6	0,65
	Total Club		36	22	14	15	8	5	7	8	5	58	38	24	0,66
SSC Napoli  Italia
	1ª	1984-85	30	14	5	6	3	3	—			36	17	8	0,47
		1985-86	29	11	4	2	2	1	—			31	13	5	0,42
		1986-87	29	10	2	10	7	4	2	0	0	41	17	6	0,41
		1987-88	28	15	10	9	6	6	2	0	0	39	21	16	0,54
		1988-89	26	9	10	12	7	2	12	3	8	50	19	20	0,38
		1989-90	28	16	13	3	2	0	5	0	1	36	18	14	0,50
		1990-91	18	6	3	4	2	5	4	2	0	26	10	8	0,38
	Total Club		188	81	47	46	29	21	25	5	9	259	115	77	0,44
Sevilla FC  España
	1ª	1992-93	26	5	9	3	3	4	—			29	8	13	0,28
	Total Club		26	5	9	3	3	4	0	0	0	29	8	13	0,28
Newell's Old Boys  Arxentina
	1ª	1993	5	0	1	—			—			5	0	1	0,00
	Total Club		5	0	1	0	0	0	0	0	0	5	0	1	0,00
Total Carrera			style="background: 000000 " align=center|491	259	162	64	40	30	33	13	15	588	312	207	0,53
(1) Inclúi datos de la Copa de la Lliga d'España (1983); Copa Italia / Supercopa d'Italia (1984-91); Copa del Rei (1983-93). (2) Inclúi datos de la Recopa d'Europa de la UEFA (1982-84); Copa de la UEFA (1986-89); Copa de Campeones d'Europa (1987-90); Supercopa Suramericana (1997). (3) Nun inclúi goles en partíos amistosos.

Seleiciones

Seleición	Temporada	Amistosos			Suramérica(1)			Mundial(2)			Total			Media Goliadora
		Part.	Goles	Asist.	Part.	Goles	Asist.	Part.	Goles	Asist.	Part.	Goles	Asist.
Sub-20  Arxentina	1977	2	1	2	3	0	1	—			5	1	3	0,20
	1978	6	5	9	—			—			6	5	9	0,83
	1979	3	1	1	5	1	6	6	6	3	14	8	10	0,57
	Total	11	7	12	8	1	7	6	6	3	25	14	22	0,56
Adulta  Arxentina	1977	3	0	0	—			—			3	0	0	0,00
	1978	1	0	0	—			—			1	0	0	0,00
	1979	8	5	5	2	1	0	—			10	6	5	0,60
	1980	13	11	9	—			—			13	11	9	0,85
	1981	7	7	4	—			—			7	7	4	1,00
	1982	9	5	5	—			5	2	0	14	7	5	0,50
	1983	—			—			—			0	0	0	0,00
	1984	—			—			—			0	0	0	0,00
	1985	4	3	0	6	3	3	—			10	6	3	0,60
	1986	6	2	1	—			7	5	5	13	7	6	0,54
	1987	2	1	1	4	3	0	—			6	4	1	0,67
	1988	3	1	0	—			—			3	1	0	0,33
	1989	3	2	4	6	0	1	—			9	2	5	0,22
	1990	4	1	3	—			7	0	2	11	1	5	0,09
	1991	—			—			—			0	0	0	0,00
	1992	—			—			—			0	0	0	0,00
	1993	1	0	0	2	0	1	1	0	0	4	0	1	0,00
	1994	5	1	2	—			2	1	1	7	2	3	0,29
	Total	69	39	34	20	7	5	22	8	8	111	54	47	0,49
Total Carrera		80	46	46	28	8	12	28	14	11	136	68	69	0,50
(1) Inclúi los partíos del Suramericanu Sub-20 (1977-79); Copa América / Clasificatorias Suramericanes (1979-93). (2) Inclúi los partíos de los Copa Artemio Franchi (1993).

Resume estadísticu

Hat-tricks

Partíos nos qu'anotó trés o más goles
Nᵘ	Fecha	Estadiu	Partíu	Goles	Resultáu	Competición
1	16 de marzu de 1978	Don Lleón Kolbowsky, Villa Crespo	Atlanta - Argentinos Juniors		2 - 5	Primer División d'Arxentina 1978
2	21 de mayu de 1978	Malvinas Argentinas, Provincia de Mendoza	Argentinos Juniors - Chacarita Juniors		5 - 0	Primer División d'Arxentina 1978
3	23 de xunu de 1979	Arquiteutu Ricardo Etcheverri, Avenida Avellaneda	Argentinos Juniors - Huracán		3 - 2	Primer División d'Arxentina 1979
4	11 de payares de 1979	Don Lleón Kolbowsky, Villa Crespo	Argentinos Juniors - Colón		3 - 0	Primer División d'Arxentina 1979
5	21 de mayu de 1980	Prater, Viena	Austria - Arxentina		1 - 5	Amistosu
6	13 de setiembre de 1980	Malvinas Argentinas, Provincia de Mendoza	Argentinos Juniors - San Lorenzo		6 - 0	Primer División d'Arxentina 1980
7	24 de setiembre de 1980	Don Lleón Kolbowsky, Villa Crespo	Argentinos Juniors - Unión de Santa Fe		4 - 1	Primer División d'Arxentina 1980
8	9 de payares de 1980	José Amalfitani, Buenos Aires	Argentinos Juniors - Boca Juniors		5 - 3	Primer División d'Arxentina 1980
9	8 de payares de 1981	Juan Domingo Perón, Córdoba	Instituto de Córdoba - Boca Juniors		1 - 4	Primer División d'Arxentina 1981
10	28 d'abril de 1982	Parque de Mayu, San Juan	Combináu de Que'l so - Arxentina		1 - 9	Amistosu
11	15 de setiembre de 1982	Camp Nou, Barcelona	FC Barcelona - Apollon Limassol		8 - 0	Recopa d'Europa de la UEFA 1982-83
12	17 d'abril de 1983	Camp Nou, Barcelona	FC Barcelona - UD Las Palmas		7 - 2	Primer División d'España 1982-83
13	14 de setiembre de 1983	Ernst Grube Stadium, Magdeburgu	1. FC Magdeburgu - FC Barcelona		1 - 5	Recopa d'Europa de la UEFA 1983-84
14	24 de febreru de 1985	San Paolo, Nápoles	SSC Napoli - SS Lazio		4 - 0	Serie A 1984-85

Como xugador

Campeonatos nacionales

Títulu	Club	See	Añu
Campeonatu de primer División	Boca Juniors	Buenos Aires	1981
Copa del Rei	Barcelona	Zaragoza	1982/83
Copa de la Lliga	Barcelona	Barcelona	1983
Supercopa d'España	Barcelona	Barcelona	1983
Serie A	Napoli	Nápoles	1986/87
Copa Italia	Napoli	Bérgamo	1986/87
Serie A	Napoli	Nápoles	1989/90
Supercopa d'Italia	Napoli	Nápoles	1990

Campeonatos internacionales

Títulu	Club	See	Añu
Copa de la UEFA	Napoli	Stuttgart	1988/89

Títulu	Seleición	See	Añu
Copa Mundial Xuvenil	Arxentina sub-20	Tokiu	1979
Copa Mundial	Arxentina	Méxicu DF	1986
Copa Artemio Franchi	Arxentina	Mar del Plata	1993

Como entrenador eméritu

Campeonatos nacionales

Títulu	Club	See	Añu
Campeonatu de primera D	Deportivu Riestra	Buenos Aires	2013/14

Distinciones individuales