Dendrocopos minor
piquetín
Estáu de caltenimientu
Preocupación menor (LC)
Esmolición menor (IUCN)[1]
Clasificación científica
Reinu: Animalia
Filu: Chordata
Clas: Aves
Orde: Piciformes
Familia: Picidae
Subfamilia: Picinae
Xéneru: Dendrocopos
Especie: D. minor
(Linnaeus, 1758)
Distribución
Distribución global de Dendrocopos minor.
Distribución de Dendrocopos minor n'España.
Distribución de Dendrocopos minor n'España.
Consultes
[editar datos en Wikidata]
Güevos de Dendrocopos minor

El picu menor,[2] (Dendrocopos minor), ye'l más pequeñu de los picatueros europeos. Ye de la familia de los Picidae.

Descripción

Ye'l más pequeñu de los picatueros, 14 a 15 cm, col envés llistáu de blancu y negru; gargüelu y pechu blancos coles partes inferiores clares, con rayáu en negru; ales negres con motudu en blancu; capirote coloráu nel machu, negru nes femes.

Distribución

Distribúyese pola rexón Paleártica, dende la Península Ibérica hasta Kamchatka y Xapón, alcontrándose ente les llatitúes, 35º N y 70º N.

N'España la especie considérase sedentaria, con dos grandes nucleos de población, el primeru tomando una franxa al norte, dende Asturies y Lleón hasta la zona noroccidental d'Aragón y el segundu ocupando tola área suroccidental de Castiella y Lleón, norte d'Estremadura, Comunidá de Madrid y Guadalajara. Nel restu peninsular la so apaición ye puntual y esvalixada, tando ausente de grandes zones del centru y esti peninsular, lo mesmo que de Canaries y Baleares.

Hábitat

Habita carbayuda-yos, choperas, y montes mistos, sotos y arbolees non bien trupes con preferencia n'ecosistemes fluviales, apaeciendo tamién n'árees abiertes con árboles vieyos.

Na península ocupa los mesmos hábitat na zona norte y nel nucleu castellanu-estremeñu tamién montes, pero con preferencia les deveses, carbayeres, castañares y tamién sotos de ribera.

Nidifica n'árboles vieyos, inclusive en xardinos grandes, alcontrándose dende'l nivel del mar hasta los 1.400 msnm, anque tamién pueden criar en túneles escavaos en turries de los ríos.

Amenaces

La perda y fragmentación d'hábitat, sobremanera por baltes de montes con arboláu maduro, la desapaición de los bosque de ribera, la reforestación con arboláu de crecedera rápida y los quemes forestales.

Referencies

  1. ↑ BirdLife International 2009.Dendrocopos minor. In: IUCN 2010. IUCN Red List of Threatened Species. Versión 2010.2. <www.iucnredlist.org>. Vistu'l 09 August 2010.
  2. ↑ Dendrotocos minor Nel Llibru Colorado de l'Aves Reproductores d'España. Ministeriu de Mediu Ambiente Rural y Marín.
  • Blanco, J. C. y J. L. González (eds.) (1992). Llibro Colloráu de los Vertebraos d'España. ICONA. ISBN 978-84-8014-711-8.

Enllaces esternos

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.