Ficha d'oxetu celesteDelta Aurigae
estrella[1], near-IR source (en) Traducir[1] y UV-emission source (en) Traducir[1]
Datos d'observación
Ascensión reuta (α) 89,881743414146 °[2]
Declinación (δ) 54,284737962863 °[2]
Distancia a la Tierra 43,3732 pc
Magnitú aparente (V) 3,72 (banda V)
Constelación Auriga
Velocidá de rotación 3,9 km/s[3]
Velocidá radial 9,75 km/s[3]
Parallax 23,0557 mas[2]
Radiu 11 Radius solars
Gravedá superficial 500 cm/s²[3]
Tipu espectral K0IIIb[4]
Otros nomes
Cambiar los datos en Wikidata

Coordenaes: Sky map 5h 59m 31.618s, 54° 17 5.057

Delta Aurigae (δ Aur / 33 Aurigae / HD 40035) ye una estrella na constelación d'Auriga de magnitú aparente +3,72, dacuando conocida col nome de Prijipati. Alcuéntrase a 140 años lluz de distancia del Sistema Solar.

Delta Aurigae ye una xigante naranxa de tipu espectral K0III con una temperatura superficial de 4825 K. Ye una de les munches estrelles d'esti tipu visibles a simple vista en que'l so interior produzse la fusión nuclear del heliu. Con una lluminosidá 47 vegaes mayor que la del Sol, el so radiu ye 12 vegaes más grande que'l radiu solar. La so metalicidá ye similar a la que tien el Sol. Tien una masa averada de 2 mases solares y la so edá envalórase en 1300 millones d'años.

Delta Aurigae, Menkalinan (β Aurigae) y θ Aurigae —los trés en perfecta alliniación— alcuéntrase a pocos minutos d'arcu del coluro solsticial, meridianu celeste que pasa al traviés de los polos y de los dos solsticios asitiaos en Saxitariu y Xéminis. Debíu al movimientu de precesión de la Tierra la so posición relativa al coluro foi camudando col tiempu, marcando la posición exauta del mesmu a mediaos de 2005.

Dos compañeres visuales de magnitú 10 y 11, ésta última de la mesma una estrella doble, nun son compañeres reales sinón estrelles na mesma llinia de visión.

Referencies

  1. 1 2 3 Afirmao en: SIMBAD.
  2. 1 2 3 Afirmao en: Gaia DR2. Stated in source according to: SIMBAD. Llingua de la obra o nome: inglés. Data d'espublización: 25 abril 2018.
  3. 1 2 3 David Latham (7 avientu 2007). «Rotational and radial velocities for a sample of 761 Hipparcos giants and the role of binarity» (n'inglés). The Astronomical Journal (1):  páxs. 209–231. doi:10.1088/0004-6256/135/1/209.
  4. «The Perkins catalog of revised MK types for the cooler stars» (n'inglés). The Astrophysical Journal Supplement Series:  páxs. 245–266. ochobre 1989. doi:10.1086/191373.

Coordenaes: Sky map 5h 59m 31.618s, 54° 17 5.057

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.