Una mocedá rebalba

Hermanu de Gabriel Cohn-Bendit, naz en Francia en 1945 de padres alemanes d'orixe xudíu, que s'abelugaren del réxime nazi en 1933. Foi apátrida hasta la edá de 14 años, cuando tomó la nacionalidá alemana pa nun faer la so serviciu militar. Definir a sigo mesmu, sicasí, como «ciudadanu européu».^[11]

Foi miembru mientres un curtiu periodu de tiempu de la Fédération Anarchiste, y del movimientu Negru y Colloráu.

En terminando'l Abitur, en 1965 retorna a Francia onde se matricula en propedéutica pa estranxeros na Sorbona. Y en 1967 empieza los sos estudios de socioloxía na Universidá de Nanterre cuando esplota'l movimientu del 22 de marzu en 1968. Ye inscritu entós na llista negra de los estudiantes de la Universidá. Y tres el desallugu realizáu pola policía'l 2 de mayu, forma parte del grupu d'estudiantes qu'ocuparon la Sorbona a otru día. Constituyiríase asina, xunto con Alain Geismar y Jacques Sauvageot, como unu de los líderes de Mayu del 68. El 21 de mayu, mientres un viaxe a Berlín, prohíbese-y la entrada en Francia. Vuelve, sicasí, el 28 de mayu colos pelos tiñíos y gafes escures pa una xunta na Sorbona onde ye aclamáu. El eslogan «Toos somos xudíos alemanes» simboliza'l sofitu de los mozos a aquel que la prensa denomina «Dany el colloráu». La prohibición caltener hasta 1978.

Col final de los acontecimientos, instalar en Frankfurt del Main y abandona la so actividá pública. Ellí funda'l nuevu partíu Llucha Revolucionaria y comparte pisu col so amigu Joschka Fischer (quien sería ministru d'esteriores alemán en 1998).^[12] Ye socesivamente educador nuna guardería autogestionada y emplegáu na llibrería Karl Marx. Progresivamente, abandona la so perspeutiva contestataria empobinándose escontra una carrera política.

En 1975, publicó un llibru de memories tituláu El gran bazar. Nes sos páxines cavilga sobre'l trabayu políticu, los deberes d'un revolucionariu y, tamién, sobre lo que podía esperimentase nun xardín d'infancia alemán a empiezos de los años setenta.

Dempués de ser espulsáu de Francia, Cohn-Bendit instalar en Frankfurt, onde trabayó como monitor nuna guardería alternativa venceyada a la universidá. La so esperiencia nesi centru educativu, revelada nel llibru, cobró agora una peligrosa actualidá pal políticu verde. Foi escrita cola meta pocu azorronada de provocar a la conservadora sociedá xermana nuna dómina onde floriaben proclamar antisistema y los mozos esixíen poner fin a tolos tabús sexuales.

«Asocedió delles vegaes que dellos neños abriérenme la bragueta. Reaccioné de distintes maneres, según les circunstancies, pero'l deséu d'aquellos neños plantegábame un problema. Yo preguntába-yos: ¿Por qué nun xugáis xuntos, por qué m'escoyéis a mi y non a otros neños? Pero si aportunaben seya comoquier, afalagar», rellata Dany Le Rouge nel so llibru. «Podía sentir perfectamente cómo les neñes de cinco años aprendieren a escitame.»

Depués de les publicaciones acusatorias apaecíes nos periódicos británicos The Observer y The Independent, nel italianu La Repubblica y nel alemán Bild en 2001, Daniel Cohn-Bendit espresa'l so reconcomiu por escribir el llibru Le Grand Bazar sabiendo lo que sabe güei avera del abusu sexual infantil.

Nesi llibru Daniel Cohn-Bendit defendía la lliberación sexual de los neños y la so capacidá d'otorgar consentimientu pa vivir la so sexualidá llibremente colos adultos. Daniel Cohn-Bendit xustifícase diciendo que na década de los 70 los revolucionarios taben encegolaos cola represión en toles sos formes, incluyida la represión sexual y que se creía qu'una educación anti-autoritaria yera dexar a un neñu crecer ensin tabús sexuales. Diz qu'esaxeró al describir que tuvo situaciones sexuales colos neños del xardín d'infantes onde trabayaba y que fuera una manera contestataria de lluchar contra la moral burguesa, que lo escribiera por pura provocación.^[13]

Carrera política y ecoloxista

A finales de los años 1970, averar al movimientu verde alemán (Die Grünen) y anima a Joschka Fischer a presentase a les eleiciones de Hesse. En 1981, ruempe col anarquismu militando pola eleición del cómicu Coluche a la presidencia de la República Francesa. En 1986, oficializa'l so abandonu de la perspeutiva revolucionaria nel so llibru: Nous l'avons tant aimé, la Révolution (La revolución, y nós que la quixímos tanto). Más tarde y yá integráu en Die Grünen (1989), Cohn-Bendit sería escoyíu como teniente d'alcalde en Frankfurt del Main (xunto col alcalde del SPD).