Raza de perruDachshund
Datos xenerales
Nomes alternativos Doxie (US)
Dackel o Teckel (GER, FR)
Wiener dog/hotdog (US)
Sausage dog (UK/AUS)
Teckel (ESP, NL)
Bassotto (I)
Worshond (S.A.)
Perru salchicha
Perru salchichón/llonganiza
Tax (swe)
Orixe Alemaña
Tamañu de la reciella 5,4
Carauterístiques físiques
Altor 130 mm (mínimu)
230 mm (máximu)
Clasificación y estándar de la raza
Códigu de catálogu 148 (Federación Cinológica Internacional)
Federaciones FCI,[1]AKC,[2]ANKC,[3]CKC,[4]KC,[5]NZKC,[6]UKC[7]
Cambiar los datos en Wikidata

El teckel, tamién llamáu dachshund o perru salchicha, ye una raza canina. La so peculiar fisonomía deber a una mutación xenética conocida como bassetismo, que dota a los exemplares d'unes estremidaes curties en rellación col tamañu del cuerpu. Según el so tamañu y pesu puede clasificase n'estándar (9kg-11kg), miniatura (4,5kg-6kg) y Kaninchen, esti postreru non yá caracterízase por un menor pesu y tamañu, sinón que presenta unes traces físiques distintos. Amás el teckel estremar en función de la tipoloxía del pelo, pue ser de pelo duru (xeneralmente de color gris), pelo curtiu y pelo llargu, estos dos últimos pueden ser de color negru con coloráu fueu, marrón chocolate o arlequinado.

Antecedentes

El primer club de la raza fundar n'Alemaña en 1888, cuando se redactó'l primer estándar, anque exemplares d'esta raza yá se presentaren años antes n'esposiciones canines n'Inglaterra.

La popularidá de los teckel debióse en gran midida a ser una de les races preferíes poles monarquíes europees, incluyida la de la reina Victoria, que yera particularmente entusiasta d'esta raza.

La FCI decidió crear el Grupu IV namái pa esta raza, yá que a pesar de ser un perru de lluriga, el so calter y constitución falten enforma de los basset hound.

Cada añu, cientos de salchiches axuntar en delles ciudaes del mundu pa celebrar festivales dedicaos a esta peculiar ya inconfundible raza.

Carauterístiques

La so forma ye allargada y baxa, con una cola llarga y focico espurríu, oreyes llargues y cayíes, pates curties y uñes negres. Estes pates curties son quiciabes la carauterística más reconocida de la raza y les que faciliten la caza en llurigues, que yera la so principal actividá dientro de la caza, onde s'amuesa como un rastreador y bien valiente, y que nun va duldar n'enfrentase a un fieru xabalín.

Grabáu d'una pareya de Dachshund.

Hai tres variedaes, según la circunferencia torácica midida a la edá de 15 meses:

  • Estándar: pesu máximu de 9 kg y una circunferencia torácica cimera a 35 cm.
  • Miniatura: circunferencia torácica ente 30 y 35 cm.
  • Teckel pa la caza del coneyu: circunferencia menor de 30 cm.

Caúna de les variedaes de tamañu puede presentar tres tipos de pelo:

  • De pelo curtiu.- El pelo tien de ser curtiu, trupu, brillante, llisu, bien pegáu al cuerpu, fuerte y duru; nun tien d'amosar zones ensin pelo. La cola con pelo finu y tupiu.
  • De pelo llargu.- La pelame ta provistu d'una capa esterna de pelo llisu, brillosu y bien pegáu al cuerpu, allárgase debaxo del pescuezu y na parte inferior del cuerpu, sobresal nes oreyes y presenta na parte posterior de les estremidaes un pelo claramente más llargu en forma de plumes. El pelo más llargu atópase na parte inferior de la cola, onde forma bandera.
  • De pelo duru.- Con esceición del focico, les ceyes y les oreyes, tien en tol cuerpu entemecíu cola capa interna de pelo - una capa esterna col pelo pegáu al cuerpu, trupu, aspru y gruesu. Nel focico tien una barba bien marcada. Les ceyes son tupies. Nes oreyes, el pelo ye más curtiu que nel cuerpu, cuasi llisu. La cola con pelo bien desenvueltu, uniforme y bien pegáu.
  • Son perros de calter cariñosu, sociable y juguetones, encánta-yos pasar el tiempu xugando ensin importar la edá y por esa razón nun se ye recomendable dexalos enforma tiempu solos, yá que pueden faer daños como romper muebles o otru cualquier oxetu. Tamién al tar solos tienden a sentise murnios lo cual yá nun quieren pasar tiempu coles demás persones y nun quieren comer.
Variedá pulgo llargu.
Variedá pulgo duru.
Variedá pulgo curtiu.

Nos trés variedaes de pelo almiten los mesmos colores:

  • Perros unicolores: Colloráu, colloráu-mariellu, mariellu, con o ensin motudu negru. El blancu nun ye deseable, pero en forma d'unes pequeñes manchitas nun ye eliminatoriu. Viñar (parte terminal de la ñariz) y uñes son negres, anque se dexa'l color acoloratáu-marrón.
  • Perros bicolores: Negru fondu o marrón claro, toos con marques de fueu de color coloráu ferruñosu o mariellu enriba de los güeyos, a los llaos del focico y del llabiu inferior, nel cantu interior de les oreyes, nel antepechu, nes partes interiores y posteriores de les estremidaes, nos pies, alredor del cursu y dende equí hasta un terciu o la metá de la parte inferior de la cola. Viñar y les uñes son negres en perros negros; en perros de color marrón, lleven este mesmu color. El blancu nun ye deseable, pero almítense pequeñes manches. Nun son deseables marques de fueu demasiao estendíes.
  • Perros enllordiaos (arlequines, atigrados): El color básicu ye siempres un color escuru (negru, colloráu o gris). Son deseables manches irregulares grises o beige. Nin el color escuru nin el claru tienen de predominar. El color atigrado tien rayes más escures sobre un fondu coloráu o mariellu. Viñar y uñes son como nel casu de los perros uni o bicolores.

Educación

Esaxérase enforma, demasiáu, al afirmar que'l teckel ye testarudo y nun se dexa educar. Sicasí, puede esistir dalguna razón pa xulgalo asina, seique'l so pequeñu tamañu lleva a curialo más de lo debío y a tolerar colos sos caprichos, los mesmos que tienen la mayoría de cachorros, lo que depués nel llinguaxe popular traducir nes proverbiales "cabezoneríes" del teckel, que se dan en cuasi tolos cachorros. Amás de ello, la educación d'un teckel nun ye más difícil que la de cualquier perru. Al contrariu. El teckel ye un perru bien intelixente, qu'apriende bien rápido, y de cachorru, igual de cabezón qu'otres races. Una vegada qu'entienden les regles de convivencia y edúcase-yos afechiscamente son perros cariñosos, proteutores y al par que bien juguetones.

Considerancies

El teckel, de bones llinies de trabayu, nun ye un sabuesu nel estrictu sentíu del términu, pero como-y vien d'este'l so escelente olfatu, puede faer el trabayu d'un sabuesu a la so manera y acordies col so pequeñu tamañu. Nun ye un terrier puramente dichu, pero trabaya a la perfeición so tierra na lluriga, como lo fadría un terrier, tampoco ye un bracu puramente dichu, pero puede faer el trabayu d'ésti, acordies col so tamañu.

Nun hai qu'igualar un perru de caza a otru, toos tienen les sos ventayes y los sos inconvenientes, les sos especialidaes según el so tamañu, pelo, etc. El teckel axunta cualidaes de cuasi tolos perros de caza y en manes d'un bon cazador que sepa adomar bien y que disponga d'un terrén de caza de pelo y pluma y quiciabes dalguna lluriga, artos, jaras, matojos, un charcu cerca y dalgún pasu de xabalinos, va tener nel teckel un pequeñu perru de caza que-y llevantara cualesquier pieza, va poner dalgún foín a tiru, dientro o fora de la lluriga, va rastrexar el rastru de sangre de: xabalín, corzu, venáu, o otra pieza de caza mayor mientres quilómetros y quilómetros, polo que convien que, nesti casu, vaigan arreyaos en llargu, pos por cuenta del so tozudez, el perru va siguir el rastru constantemente, con riesgu de perdese, anque siempres vuelva al sitiu de partida, volviendo sobre los sos rastros, pero pueden pasar munches hores o inclusive díes, cuando l'amu yá nun tea ellí.

Convien adomar al teckel pa caza mayor o menor (solo una d'elles), yá que si vamos de caza menor y detecta un rastru de xabalinos, venados, corzos, venaos, va siguir el rastru hasta que lu perdamos de vista, despreocupándose de les pieces menores. Y viceversa; en caza mayor, nun va duldar en siguir el rastru de llebres, coneyos y perdices hasta alcontrales. Puesto que ye un perru aptu pa dambes caces y que l'instintu va llevalu a siguir cualquier rastru de dambes, tien d'educase por que se especialice única y puramente al tipu de caza que vamos a dedicar.

Salú

La raza ye conocida polos sos problemes d'escayu dorsal, por cuenta del so columna vertebral desaxeradamente llarga y a les sos costielles curties. El riesgu de mancadures puede empiorar en casu de sobrepesu. Pa prevenir daños, ye recomendable qu'estos perros nun salten nin xuban y baxen escaleres. Cada vez ye más evidente qu'estos problemes son hereditarios, y el criadores trabayen na meyora de la raza.

Sicasí, ye sabíu qu'estos perros, con una correuta educación deportiva, nun presentaríen problemes nesti ámbitu. N'especial si son animales que gocien de grandes espacios onde pueden correr y saltar llibremente. Son perros bien axilosos de reflexos escepcionales que, sicasí, poles sos pates curties nun algamar altes velocidaes. Polo xeneral son canes que nun son propensos a enfermedaes siempres y cuando'l dueñu tenga un bon cuidu al momentu d'una enfermedá, tanto como, llevalo al veterinariu, como siguiendo les sos instrucciones.

Per otru llau, l'alimentación del teckel o perru salchicha ye de suma importancia. Si apúrrese-y demasiada comida, el can va engordar y va tener dificultaes pa la so movilidá, y de resultes presentaría dolores de llombu y colos años graves problemes d'escayu dorsal y hernies discales.

Anque esta raza consume carne como cualesquier otra canina nun quier dicir esto que namái tien d'alimentase d'esta. Ye bien recomendable alimentar los dachshund con alimentos banciaos ricos en proteínes y vitamines , que ayudar a crecer d'una manera saludable.

Esta raza tamién s'estrema por ser escelentes perros caseros, especialmente apoderaos pa vivir en residencies d'amenorgáu tamañu por cuenta de la so pequeña estatura y bon temperamentu.

Ver tamién

  • Tejonero de Westfalia

Referencies

  • "Dachshund - Definition and More from the Free Merriam-Webster Dictionary". Merriam-webster.com. . Retrieved 2012-05-16.
  • Langenscheidt's German–English English–German Dictionary. New York: Pocket Books. 1970. páxs. 75, 145. ISBN 0-671-54107-2.
  • "Dachshund Dogs & Puppies – Miniature & Standard Dachshunds". Dogpage.us. . Retrieved 2009-06-16.
  • "The Dachshund". Dog Owners Guide. . Retrieved 2009-11-19.
  • Nicholas, Anna (1987). Dachshund. Neptune City: TFH Publications. p. 10. ISBN 0-86622-158-1.
  • "Fédération Cynologique Internationale Group 4 "Dachshund Group"". Fédération Cynologique Internationale. . Retrieved 2009-06-16.
  • "American Kennel Club Dachshund Breed Information". American Kennel Club. . Retrieved 2009-06-16.
  • "A Brief History of the Breed". AlmostHomeRescue.org. . Retrieved 2009-06-16.
  • "Dachshund Breed Standard". American Kennel Club. . Retrieved 2009-02-03.
  • "Fédération Cynologique Internationale Official Website". Fédération Cynologique Internationale. . Retrieved 2009-06-16.
  • Hutchinson, Robert (2005). For the Love of Dachshunds. BrownTrout Publishers. p. 112. ISBN 1-56313-903-0. . Retrieved 2009-06-16.

Enllaces esternos

Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.