Bazu

Bazu in situ.
Llatín [TA]: splen (griegu)
[TA]: lien
TA A13.2.01.001
TH H3.10.03.0.05001
Arteria Arteria esplénica
Vena Vena esplénica
Nerviu Plexo esplénico
Enllaces esternos
Gray
[editar datos en Wikidata]

Plantía:Víes biliares y pancreátiques

El bazu (tamién embazu o bayu) ye un órganu de tipu parenquimatoso presente en cuasi tolos vertebraos. La so función principal ye la destrucción de célules sanguínees coloraes vieyes, producir delles nueves y caltener una reserva de sangre. Forma parte del sistema linfáticu y ye el centru d'actividá del sistema inmune.

El bazu humanu ye esplanáu, oblongo y bien friable. Asitiar nel cuadrante cimeru esquierdu de la cavidad abdominal, rellacionáu col páncrees, l'hemidiafragma y el reñón esquierdu. Anque'l so tamañu varia d'unes persones a otres suel tener un llargor de 13 cm, un anchu de 8.5 cm y una grosez de 3.5 cm según un pesu de 100-250 g aproximao.

Llocalización nel cuerpu humanu

Nel ser humanu, el bazu ye'l mayor de los órganos linfáticos, ta peritonizado, asítiase davezu nel hipocondrio esquierdu de la cavidad abdominal, detrás del estómagu y debaxo del diafragma, xuníu a él por lligamentu frenoesplénico. El bazu ta suxetu per bandes fibroses xuníes al peritonéu (la membrana que reviste'l cuévanu abdominal). Rellaciónase darréu coles 9°, 10° y la 11° costielles izquierdes. Reposa sobre la flexura cólica izquierda o ángulu esplénico del colon xuníu a ésti pol lligamentu esplenomesocólico y fai contautu col estómagu pol epiplón gastroesplénico según col reñón esquierdu. Ta irrigado principalmente pola arteria esplénica, caña terminal del tueru celiacu. Dicha arteria estremar en 2 cañes, una cimera y otra inferior, depués d'ingresar al órganu al traviés del hilio, estableciendo asina un criteriu de segmentación esplénica.[1]

Función

El bazu desempeña diverses funciones:

Funciones inmunitarias

  • Inmunidá humoral y celular: va setenta años echar# voz de una mayor predisposición a una infeición de gravedá tres realizase la extirpación del bazu, pero nun sería hasta l'añu 1952 cuando s'empezaron a llograr pruebes concluyentes. Na actualidá, conozse que'l bazu ye por demás importante na inmunidá tantu humoral como celular. Los antígenos son peneraos dende'l sangre circulante y trespórtense a los centros xerminales del órganu, onde se sintetiza inmunoglobulina M. Amás, el bazu ye fundamental pa la producción d'opsoninas tuftina y propertina, que cobren importancia na fagocitosis de les bacteries con cápsula.[2]

Funciones hemáticas

  • Hematopoyesis: mientres la xestación, el bazu carauterizar por ser un importante productor d'eritrocitos (glóbulos coloraos) nel fetu. Sicasí, nos adultos esta función sume reactivándose namái nos trestornos mieloproliferativos qu'amenorguen la capacidá de la migollu oseu pa producir una cantidá abonda.[2]
  • Maduración y destrucción de los glóbulos coloraos (Hemocateresis esplénica): nel bazu produz el moldio de los reticulocitos hasta que se formen discos bicóncavos, según produzse la eliminación de los glóbulos coloraos vieyos, anómalos o que s'atopen en mala traza. Cuando por distintos motivos, el bazu tuvo que ser extirpado, los eritrocitos anormales qu'en presencia del órganu seríen destruyíos apaecen presentes nel sangre periférico; atopándose ente ellos, dianocitos y otros elementos con inclusiones intracelulares; esta función ye retomada pol fégadu y migollu oseu. A pesar de que la función del bazu nel ser humanu nun consiste nel almacenamientu d'eritrocitos, ye un llugar clave pal depósitu de fierro y contién nel so interior una parte considerable de les plaquetas y macrófagos disponibles pa pasar a la riega sanguínea nel momentu que seya necesariu.[2]

El bazu ye parte del sistema inmunolóxicu y del sistema circulatoriu humanu qu'acompaña a los capilares, vasos, venes y otros músculos que tien esti sistema.

Esploración del bazu

Solamente'l polu inferior del bazu ye bultable y solo en situaciones en que tea engrandáu o emburriáu escontra baxo. En situaciones normales, polo xeneral, el bazu nun ye bultable n'adultos. Na esploración del bazu, búscase identificar el tamañu y la consistencia del órganu.[3]

Posición

N'humanos, el bazu esplorar col paciente cháu pámpana arriba, posición conocida como decúbito supino y l'esaminador a la derecha del individuu y pídese-y qu'aliende de normal. Llógrense meyores resultaos mientres la palpación si'l paciente asitia la so mano derecha debaxo de la so cabeza, na rexón occipital.[4] Una alternativa ye la llamada posición de Schuster na que l'individuu se recuesta sobre'l so lladral derechu, cola so pierna izquierda flexionada sobre la so pierna derecha estendida y la so manzorga abrazando la parte posterior del so pescuezu. L'esaminador asítiase a la izquierda del esamináu pa más comodidá na palpación del bazu. La esviación del costazu puede evitase asitiando'l brazu del esamináu sobre'l so abdome no que se denomina posición de Naegeli, calteniendo tolos demás detalles de la posición de Schuster. El camudar d'una posición a otra puede nun resultar ventaxosa, si tiense esperiencia o ésitu con una modalidá por sobre la otra.[5]

Percusión

Empezando dende'l 4º espaciu intercostal, se percute siguiendo la llinia axilar media y depués la llinia axilar anterior. Esa ye una área con sonoridá pulmonar consciente. Al pasar pol 9ᵘ espaciu intercostal, la sonoridá pulmonar va empezar a ser sustituyida per un área de submatidez que s'estiende hasta l'espaciu intercostal númberu 11. Esa zona de submatidez, onde se pierde la sonoridá pulmonar, correspuende cola llocalización del bazu y nun debe polo xeneral estendese más de 5 cm, nin tien de devasar a la llinia axilar anterior.

Esplenectomía

La esplenectomía, que ye'l términu médicu usáu pa referise a la extirpación quirúrxica total o parcial del bazu cuando esti atópase estropiáu por diversu motivos, puede realizase per mediu de dos téuniques quirúrxiques distintes: per mediu de la extirpación abierta o per mediu de la extirpación laparoscópica.

Na primera d'elles, el ciruxanu da en la realización d'una incisión nel mediu o nel llau esquierdu del abdome, concretamente debaxo de les costielles. N'alcontrando l'órganu, el ciruxanu lo extirpará (nel supuestu casu de que la persona intervenida atópese recibiendo tratamientu pal cáncer, cabo la posibilidá de que los ganglios linfáticos abdominales sían extirpados tamién). Una vegada que l'equipu médicu al cargu de la operación certifica que nun esiste nengún tipu de sangráu nel abdome, sutúrase la incisión.

N'otros animales

Vista laparoscópica del bazu d'un caballu (l'órganu motudu púrpura y gris).

Nos pexes cartilaxinosos y con aletes radiaes compónse principalmente de magaya colorada y de normal ye un órganu allargáu un pocu, yá qu'en realidá atopar nel interior del forru de la serosa del intestín. En munchos anfibios, especialmente xaronques, que toma la forma más arrondada y con frecuencia hai una mayor cantidá de magaya blanca.[6]

En reptiles, aves y mamíferos, magaya blanca ye siempres relativamente abondosa, y nos dos últimos grupos, el bazu ye típicamente arrondada, anque afai la so forma daqué a la disposición de los órganos circundantes. Na gran mayoría de los vertebraos, el bazu sigue produciendo glóbulos coloraos a lo llargo de la vida; en mamíferos qu'esta función perder nos adultos. Munchos mamíferos tienen estructures bazo como pequeños conocíos como ganglios hemáticos en tol cuerpu que se presume que tienen la mesma función que'l bazu. Los bazos de los mamíferos acuáticos difieren en dellos aspeutos de los de totalmente mamíferos terrestres qu'habiten. Polo xeneral, son de color azuláu. Nos cetáceos y los manatís que tienden a ser bastante pequeñes, pero en pinnípedos de bucéu fondu, que pueden ser bien masiva, por cuenta de la so función d'almacenar célules coloraes del sangre.

Los únicos vertebraos qu'escarecen de bazu son les llamprees y los mixinos. Inclusive nestos animales, hai una capa difusa del texíu hematopoyético dientro de la paré del intestín, que tien una estructura similar a la magaya colorada y presumir que ye homóloga col bazu de los vertebraos superiores.

En mures, el bazu almacena la metá de los monocitos del cuerpu de cuenta que detrás la mancadura que pueden migrar al texíu mancáu y tresfórmense en célules dendríticas y macrófagos y asina ayudar al sanamientu de firíes.

Ver tamién

  • Esplenomegalia

Referencies

  1. ↑ Enfermedaes del bazu.
  2. 1 2 3 M. Henry, Michael (2005). Cirugía Clínica. Masson, páx. 294. ISBN 84-458-1233-5.
  3. ↑ Escuela de Medicina Pontificia Universidá Católica de Chile: Manual de Semioloxía.
  4. ↑ Universidá Nacional de Córdoba
  5. ↑ Blanco Aspiazu, Miguel Ángel; Álvarez Rivero, Annette; Suárez Rivero, Birsy et al. "Theoretical model to assess the quality of physical examination of a patient" (N'inglés). Rev Cubana Educ Med Super. [En llinia]. July-Sept. 2006, vol.20, non.3 [cited 07 August 2007], p.0-0. Disponible nel World Wide Web: . ISSN 0864-2141.
  6. ↑ Romer, Alfred Sherwood; Parsons, Thomas S. (1977). The Vertebrate Body (N'inglés). Philadelphia: Holt-Saunders International, páx. 410–411. ISBN 0-03-910284-X.

Bibliografía

  • Carneiro, José y Junqueria L.C. (1996). Histología Básica. Barcelona: Masson. ISBN 84-458-0370-0.

Enllaces esternos


Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.