Formación y Fresh Cream (1966)

Escontra xunetu de 1966, Eric Clapton yera reconocíu como unu de los meyores guitarristes de blues nel Reinu Xuníu por cuenta de la so trayeutoria con The Yardbirds y John Mayall & the Bluesbreakers.[13] Sicasí, este abandonó'l grupu de Mayall pa crear una nueva banda.^[10][1][11] Esi mes, el guitarrista axuntar con Ginger Baker, batería de The Graham Bond Organisation, y parolaron sobre la posibilidá de crear un nuevu proyeutu.^[12] Clapton comentó más tarde: «Siempres me gustara Ginger [Baker]. Vieno una vegada a veme tocar con John Mayall & the Bluesbreakers y dempués del conciertu tráxome de vuelta nel so coche a Londres onde me comentó que quería formar un nuevu grupu, daqué no que yo tamién había pensáu».^[13]

Clapton aceptó formar un nuevu proyeutu cola condición de que Baker contratara a Jack Bruce, el so compañeru en The Graham Bond Organisation, como baxista.^[12][13] El guitarrista conociera a esti cuando tocó con John Mayall & the Bluesbreakers en payares de 1965 y trabayara con él en Powerhouse, un proyeutu de curtia duración.[17] Per otra parte, Baker y Bruce tuvieren fuertes discutinios cuando yeren parte de la banda de Bond, lo que llevó a la batería a despidilo.^[14] Cuando'l baxista cuestionó'l so derechu a tomar tal decisión, Baker amenació-y con un cuchiellu.^[12] Sicasí, pol futuru del nuevu grupu, dambos dexaron de llau les sos diferencies.^[7]

El tríu escoyó como nome Cream por cuenta de que los trés considerábense la «crème de la crème» ente los músicos de jazz y blues de la escena musical británica.^[3] Primeramente'l grupu yera llamáu The Cream (col artículu), pero a partir de llanzamientu del so primer trabayu conocióse-y a cencielles como Cream.[19] Antes de decidise por tal nome, tamién s'embaraxó la posibilidá de llamalo Sweet 'n' Sour Rock 'n' Roll.^[12] De los trés, Clapton yera'l que mayor reputación tenía nel Reinu Xuníu, pero en Norteamérica yera cuasi desconocíu; había dexáu The Yardbirds primero que'l senciellu «For Your Love» algamara los diez primeros llugares del Billboard Hot 100.^[1][15]

Cream fixo'l so debú oficial nel Sixth Annual Windsor Jazz & Blues Festival el 3 de xunetu de 1966.^[10] Al ser un grupu nuevu y con poques cantares propios, el tríu tocó delles temes clásiques de blues.^[13] N'ochobre, la banda dexó a Jimi Hendrix que se-y xuniera pa improvisar mientres una actuación. Hendrix acababa de llegar a Londres y yera un aficionáu de la música de Clapton. Dambos conociéronse pola intervención de Chas Chandler, baxista de The Animals y mánager del guitarrista norteamericanu.^[16]

Ente xunetu y ochobre, Cream grabó'l so álbum debú, Fresh Cream, que salió a la venta d'avientu.^[17] El discu algamó la sesta posición na llista de Reinu Xuníu y la trentena novena na d'Estaos Xuníos.^[18][19] Fresh Cream #estremar ente versiones de les temes «Four Until Late», «Rollin' and Tumblin», «Spoonful», «I'm So Glad» y «Cat's Squirrel», y cantares compuestos por Baker, Bruce y l'esposa d'este, Janet Godfrey.^[20][21] El senciellu «I Feel Free», anque nun foi incluyíu na versión británica del álbum, llegó al puestu once del UK Singles Chart.^[20][18] La pista que cierra l'álbum ye «Toad», una tema instrumental qu'inclúi un solu de batería de Baker.^[22]

Disraeli Gears (1967)

Fotografía de Cream de 1967. De izq. a der.: Baker, Bruce y Clapton.

Cream realizó la so primer visita a los Estaos Xuníos en marzu de 1967 pa tocar nueve nueches nel RKO Theater de Nueva York.^[23] Ente'l 11 y el 15 de mayu, el tríu tornó a dicha ciudá, concretamente a los estudios Atlantic, pa realizar la grabación del so segundu álbum d'estudiu, Disraeli Gears,[29] que salió a la venta en payares y que llegó a asitiase ente los cinco álbumes más vendíos tantu n'Estaos Xuníos como en Reinu Xuníu.^[24][25][18] El productor del mesmu foi Felix Pappalardi, quien convenció a Clapton por que tamién grabara temes como vocalista principal, daqué que nun foi del presto de Bruce.^[24][13] Disraeli Gears foi'l primer álbum de Cream formáu principalmente por cantares compuestos pol grupu, y a diferencia del so antecesor, inclúi na so mayoría tarrezas orixinales, sacante «Outside Woman Blues» y «Mother's Lament» que son arreglos de cantares de blues.^[1][24] El senciellu principal, «Sunshine of Your Love», llegó a asitiase ente los cinco primeros puestos en Norteamérica y consiguió un discu d'oru dau pola RIAA.^[25][26][27]

Magar que l'álbum ta consideráu como unu de los meyores trabayos de la década de 1960, nunca tuvo una gran representación nos sos conciertos.^[28][29][30] A pesar de que'l tríu interpretó con avezamientu les temes Tales of Brave Ulysses» y «Sunshine of Your Love», dellos cantares de Disraeli Gears fueron escluyíes del so set list a mediaos de 1967 en favor de llargues improvisaciones.^[31] N'agostu, la banda realizó les sos primeres actuaciones como cabeza de cartelu n'Estaos Xuníos na sala Fillmore West de San Francisco.[38]

Wheels of Fire (1968)

Actuación del tríu pa la televisión holandesa en 1968.

Ente xunetu de 1967 y xunu 1968, Cream grabó dellos cantares nos estudios IBC (Londres) y Atlantic que, al pie de delles temes grabaes en direutu nel Filmore West y na sala Winterland Ballroom, formaron parte del so tercer trabayu, Wheels of Fire.^[32][33][34] L'álbum, publicáu n'agostu, foi editáu tamién de manera separada so los títulos Wheels Of Fire - In The Studio y Wheels Of Fire - Live At The Fillmore, anque namái una de les temes («Toad») fuera grabáu en tala sala.^[35][34][34]

Wheels of Fire foi'l so únicu númberu unu nel Billboard 200 y nel Canadian Albums Chart.^[36][37] L'álbum destaca pol usu de diversos preseos orquestales grabaos pol productor Felix Papppalardi.^[38] El senciellu «White Room» foi'l so mayor ésitu n'Australia, onde llegó a la primer posición de la llista se senciellos.^[39]

En completando Wheels of Fire a mediaos de 1968, los miembros de la banda decidieron que yá tuvieren abonda y queríen siguir les sos carreres por separáu.^[13] Baker comentó nuna entrevista pa la revista Music Mart en 2006: «Llegó un momentu en que Eric [Clapton] díxome: 'Yá tuvi bastante' y díxi-y que yo tamién. L'últimu añu de Cream foi agónicu. Tuvi problemes de salú ya inda güei tengo problemes d'audición debíu al altu volume col que tocábamos. Orixinalmente, la cosa nun #empezar asina; cuando fundamos la banda foi xenial y realmente una maraviyosa esperiencia musical».^[40] Les tensiones ente la batería y Bruce volvieron apaecer, lo qu'obligó a Clapton a actuar de mediador.^[3][41] El guitarrista amás lleera una sogona crítica realizada por Jon Landau pa la revista Rolling Stone, publicación qu'almiraba, na que lu calificaba como «maestru del clixé del blues».[48] Arriendes de esti artículu, Clapton quixo poner fin a la so etapa con Cream y tomar un aldu musical distintu.^[42]

Goodbye (1969)

Una vegada anunciada la so separación, el grupu volvió axuntase pa la realización del so cuartu y últimu álbum. El discu, tituláu Goodbye, foi grabáu n'ochobre de 1968 y salió a la venta en febreru del añu siguiente, cuando la banda yá se dixebrara oficialmente.^[43][44] Goodbye contién seis canciones: trés en direutu grabaes el 19 d'ochobre nun conciertu nel recintu The Forum (Los Angeles) y tres grabaciones d'estudiu nueves.[52] Ente les temes incluyíes destaca «Badge», compuesta por Clapton y George Harrison; esti postreru amás, participó como guitarrista rítmicu acreditáu como L'Angelo Misteriosu.^[45][44] L'álbum foi'l so únicu númberu unu nel UK Albums Chart y llegó a la segunda posición del Billboard 200.^[18][46]

La xira de despidida de Cream consistió en ventidós concierto en diecinueve recintos nos Estaos Xuníos, ente'l 4 d'ochobre y el 4 de payares de 1968 y dos actuaciones nel Royal Albert Hall de Londres, el 25 y 26 de payares.^[47] El so últimu conciertu nos Estaos Xuníos tuvo llugar nel Rhode Island Auditorium (Rhode Island), pero como'l grupu llegó con retrasu al estadiu namái pudo interpretar dos canciones: «Toad» y una versión de más de venti minutos de «Spoonful».[56]

Los dos actuaciones nel Royal Albert Hall fueron filmadas pa un especial de la BBC y editaes darréu en videu sol nome Farewell Concert.^[47][48] Dambos conciertos escosaron les entraes y atraxeron más atención que cualesquier otru de Cream.[56] Sicasí, Baker nun tuvo una opinión positiva: «Nun fueron bones actuaciones... Cream yera meyor qu'eso... Sabíamos que s'acabara. A cencielles tábamos acabando con ello, pasando'l mal tragu».^[47] La batería añadió tamién que «la banda empioraba a cada minutu».^[49] Los teloneros de la xira fueron Taste (con un mozu Rory Gallagher), la #acabante formar Yes y en tres actuaciones, Deep Purple.[56] Tres la so disolución, Cream consiguió una nominación al Grammy na categoría de meyor nuevu artista, anque'l ganador foi José Feliciano.^{[50][47][51][52]}