Copa Mundial de Fútbol de 1930
Xeneral
Deporte fútbol
Sedes Estadio Gran Parque Central (es) Traducir, Estadio Centenario (es) Traducir y Estadio Pocitos (es) Traducir
Estáu Uruguái
Data de principiu 13 de xunetu de 1930
Data de fin 30 de xunetu de 1930
Edición 1
Organizador FIFA
Ganador seleición masculina de fútbol d'Uruguái
Eventu final Final de la Copa Mundial de Fútbol de 1930 (es) Traducir
Estadístiques
Participantes 13
Partíos disputaos 18
Asistencia total 590 549
Cronoloxía
Copa Mundial de Fútbol de 1930 Copa Mundial de Fútbol de 1934
Cambiar los datos en Wikidata

La Copa Mundial de Fútbol de 1930 foi la primer edición del Campeonatu Mundial de Fútbol entamáu pola FIFA. Desenvolver n'Uruguái ente'l 13 y el 30 de xunetu de 1930. La FIFA decidió apurrir la organización del tornéu a Uruguái en conmemoración del centenariu de la Xura de la Constitución, que la nación celebraba mientres xunetu d'esi mesmu añu, ente otros motivos.

Nel tornéu participaron 13 seleiciones nacionales (12 invitaes más l'organizador), estremaes en 4 grupos: 3 grupos de 3 equipos y un grupu de 4 equipos. Los primeros dos alcuentros na historia de la Copa Mundial tuvieron llugar simultáneamente el 13 de xunetu, fecha na que los Estaos Xuníos imponer a Bélxica por 3:0, ente que Francia superó a Méxicu por 4:1. El primer tantu de la competición foi anotáu pol xugador francés Lucien Laurent.

Les seleiciones de Arxentina, Estaos Xuníos, Uruguái y Yugoslavia aportaron a les semifinales en imponiéndose nos sos respeutivos grupos. Na final, el anfitrión Uruguái venció a Arxentina por 4:2 ante más de 68 000 espectadores, ganando'l so primer títulu mundial entamáu pola FIFA.

Antecedentes

Dende la fundación de la FIFA en 1904, plantegóse la posibilidá de realizar un tornéu a nivel mundial. Sicasí, l'acabante formar organización nun cuntaba colos recursos y l'infraestructura necesaria p'asemeyáu eventu. Asina, pidieron sofitu al Comité Olímpicu Internacional, qu'en 1906 aceptó la inclusión del fútbol nos sos eventos deportivos. En 1914, la FIFA reconoció oficialmente al tornéu apostáu nos Xuegos Olímpicos como un campeonatu mundial de fútbol p'aficionaos»,[1] tomando la responsabilidá d'entamalo mientres les siguientes trés cites Olímpiques: dende 1920 a 1928. Hasta esa fecha, la organización del certame de fútbol olímpico tuvo al cargu d'asociaciones nacionales, tales como l'Asociación del Fútbol d'Inglaterra en 1908 y l'Asociación Sueca de Fútbol en 1912.

La llista preliminar de deportes nos Xuegos Olímpicos de Los Angeles 1932 nun incluyía'l fútbol, polo que la FIFA y el Comité Olímpicu Internacional discreparon hasta'l puntu de que finalmente non s'incluyera. El 26 de mayu de 1928 realizóse un Congresu de la FIFA n'Ámsterdam, onde se votó la creación d'un tornéu especializáu, independiente de los Xuegos Olímpicos, abiertu a los miembros de la FIFA y nel cual dexárase'l profesionalismo.[2] La propuesta salió alantre con 25 votos a favor y 5 en contra, polo qu'hubo qu'escoyer la sede.[3] Esta foi tamién la única Copa Mundial, na que nun hubo nengún procesu d'eliminatories pa poder participar.

Sede

Países participantes nel tornéu, coloriaos d'alcuerdu a les sos resultaos nel tornéu.

Rápido, dellos países europeos presentaron la so candidatura (Italia, Hungría, Países Baxos, España y Suecia), xunto a la d'Uruguái, n'América del Sur.[1][4] Jules Rimet, presidente de la FIFA nesos años, taba a favor de la propuesta suramericana. Uruguái atopar a la fecha del Mundial celebrando'l centenariu de la Xura de la Constitución (18 de xunetu de 1830), llograra de forma consecutiva la medaya d'oru nos Xuegos Olímpicos de 1924 y 1928, teníen planes pa la construcción d'un nuevu estadiu,[5] y les autoridaes del país ufiertárense pa pagar los gastos de los participantes.[6] Amás, les consecuencies de la Primer Guerra Mundial entá nun s'estenaren dafechu nel continente européu, polo que la preferencia por Uruguái sirviría tamién p'afalar a la paz mundial.

Al ver que probablemente'l tornéu sería axudicáu al pequeñu país del sur, los candidatos europeos tornaron la so candidatura favoreciendo a Italia. Sicasí, el discursu del delegáu arxentín Adrián Béccar Varela, promoviendo la candidatura del so país vecín, obligó al retiru d'Italia.[7][8] Uruguái foi escoyíu por unanimidá como sede del tornéu y confirmáu nel congresu de la FIFA de Barcelona en 1929.[9] L'escultor francés Abel Lafleur creó un troféu llamáu la Diosa de la Victoria».[9]

Equipos participantes

Tres l'axudicación del tornéu a Uruguái, el Comité Organizador partió les invitaciones de los 16 cupos pal tornéu. Foi la única edición de la Copa del Mundu ensin fase clasificatoria. Tolos países afiliaos a la FIFA fueron convidaos a competir, teniendo como fecha llende pa la so respuesta'l 28 de febreru de 1930. Con ganes d'amosar el so interés na competición, los países americanos de Arxentina, Brasil, Bolivia, Chile, Méxicu, Paraguái, Perú y Estaos Xuníos aceptaron la invitación. En total fueron 7 países suramericanos, más qu'en cualesquier otra edición.

Sicasí, hubo un notable refugu ente los países europeos. Argumentaron la so ausencia por cuenta de los altos costos qu'implicaben el viaxe al traviés del Océanu Atlánticu y la fuerte crisis económica qu'azotara nel últimu añu.[1][10] Los uruguayos ufiertáronse inclusive a pagar tolos gastos arreyaos y compensar a los equipos de fútbol profesional pola ausencia de los sos xugadores. A pesar d'ello, la mayoría siguieron refugando la invitación. L'Asociación Uruguaya de Fútbol unvió una carta d'invitación a l'Asociación de Fútbol d'Inglaterra, pero'l so comité refugó la propuesta'l 18 de payares de 1929.[11] Dos meses antes del empiezu del tornéu, nengún equipu européu confirmó la so presencia.

Finalmente solo Francia, Bélxica, Yugoslavia y Rumanía asistieron a la cita en Montevidéu. Francia foi práuticamente obligada a asistir por cuenta de la presión exercida por Jules Rimet, anque nun allegaron Manuel Anatol, una de les figures deportives más sobresalientes d'aquel país, nin l'entrenador Gaston Barreau.[9] Rimet tamién solicitó ayuda en persona al rei Carlos II de Rumanía. El monarca obligó a la participación de los sos xugadores, que fueron escoyíos al azar personalmente pol Rei nuna empresa petrolera rumana.[12] Los belgues, pela so parte, participaron pola insistencia del vicepresidente de la FIFA, Rudolf Seedrayers.[13] L'escoyíu d'Exiptu anotar pal tornéu, pero pidió que camudaren la fecha d'entamu yá que nun llegaben a tiempu debíu al viaxe en barcu. La FIFA nun aceptó'l pidimientu y Exiptu nun pudo participar.

Los rumanos embarcaron en Xénova (Italia), nel SS Conte Verde. Los franceses facer en Villefranche-sur-Mer el 21 de xunu[14] y los belgues en Barcelona (España).[15] El Conte Verde tamién llevó a Rimet, el troféu y los trés árbitros europeos designaos: Jean Langenus, Henri Christophe y Thomas Balway. Los yugoslavos viaxaron nel buque de vapor Florida dende Marsella (Francia).[15] Mientres el viaxe en barcu nun hubo nada reseñable, salvo delles quexes de los xugadores por non poder entrenar con normalidá, una y bones el ximnasiu del barcu y la ponte yeren pocu espaciosos.[16] Los brasilanos embarcaron en Rio de Janeiro el 29 de xunu y aportaron a Uruguái el 4 de xunetu. Uruguái solicitó l'ayuda a los sos países vecinos pa entamar el tornéu. Entá cuando convidó a tolos países, munchos negáronse a pagar la suma de dineru solicitada como sofitu a la organización. El restu d'árbitros fueron los uruguayos Ricardo Vallarino, Aníbal Tejada, Francisco Matteucci y Domingo Lombardi, l'arxentín José Macias, el brasilanu Gilberto de Almeida Rêgo, el bolivianu Ulises Saucedo y el chilenu Alberto Warnken.

Equipos participantes
Bandera d'Arxentina Arxentina Bandera de Chile Chile Bandera de Méxicu Méxicu Bandera de Rumanía Rumanía
Bandera de Bélxica Bélxica Bandera de Estaos Xuníos d'América Estaos Xuníos d'América Bandera de Paraguái Paraguái Bandera de Uruguái Uruguái
Bandera de Bolivia Bolivia Bandera de Francia Francia Bandera del Perú Perú  Yugoslavia
Bandera de Brasil Brasil

Formatu

Debíu al refugu de los países europeos a viaxar, la competición amenorgó'l númberu de participantes de 16 a 13. La idea orixinal foi un tornéu por eliminación direuta, pero con 13 participantes los organizadores decidieron que los equipos estremar en cuatro grupos, al traviés d'un sistema de lliga, de los que'l campeón de cada grupu clasificar pa la siguiente fase.[17] Curiosamente'l sortéu pa definilos fíxose cuando tolos participantes desembarcaron a tierra uruguaya. El motivu foi tener la total seguridá que tolos conxuntos sorteaos participaríen del Mundial. Amás quixo garantizase que nengún d'ellos arrenunciara a competir nel últimu momentu si'l sortéu nun-yos yera favorable.

Per cada victoria, l'equipu ganador axudicaríase dos puntos, el perdedor nengunu, y en casu d'empate dambos recibiríen un puntu. Si al terminar la fase dos equipos taben empataos a puntos na primer plaza, apostaríase un partíu de desempate. Los cuatro ganadores del grupu pasaron a una fase final con eliminación direuta a partíu únicu, na que taba previstu un tiempu extra en casu d'empate. Tener en cuenta dos criterios pa la formación de los grupos: caltener el mayor interés del campeonatu y conceder a los demás equipos la posibilidá de realizar bonos partíos.

Los grupos del campeonatu quedaron de la siguiente forma:

Grupu 1 Grupu 2 Grupu 3 Grupu 4
Bandera d'Arxentina Arxentina Bandera de Bolivia Bolivia Bandera del Perú Perú Bandera de Bélxica Bélxica
Bandera de Chile Chile Bandera de Brasil Brasil Bandera de Rumanía Rumanía Bandera de Estaos Xuníos d'América Estaos Xuníos d'América
Bandera de Francia Francia  Yugoslavia Bandera de Uruguái Uruguái Bandera de Paraguái Paraguái
Bandera de Méxicu Méxicu

Sedes

Reconocimiento al Centenariu y Gran Parque Central

Pal tornéu, la intención de los organizadores yera que tolos partíos apostar nun solu estadiu, l'Estadiu Centenariu, construyíu especialmente pa la celebración de la Copa Mundial y como celebración del centenariu de la independencia uruguaya. Foi diseñáu por Juan Antonio Scasso,[18] y Rimet llamar el templu del fútbol».[19] Con una capacidá pa 90.000 espectadores, yera'l mayor estadiu del mundu fora de les Islles Britániques.[13]

Sicasí, les fuertes agües acaecíes en Montevidéu antes de la inauguración torgaron que la so construcción fuera rematada a tiempu.[5] Dada esta situación los organizadores viéronse obligaos a buscar otros estadios pa los primeros partíos: el Gran Parque Central (propiedá del Club Nacional de Football) y l'Estadiu Pocito, escenarios onde se xugaron de manera simultánea los dos primeros partíos na historia de la Copa Mundial. L'Estadiu Centenariu foi oficialmente inauguráu'l sestu día de competición y a partir d'esi momentu tolos partíos xugáronse ende.[5]

Como repercusión de les sedes participantes, el 18 de xunetu de 1983 la FIFA declaró al Estadiu Centenariu como Monumentu Históricu del Fútbol Mundial, siendo la única construcción d'esta índole en tol mundu. Coles mesmes, la FIFA tamién premió al Estadiu Gran Parque Central por ser la sede del primer partíu de la hestoria de los mundiales de fútbol[20] (nel escenariu exhíbese una placa conmemorativa del fechu).

Los estadios construyíos pa la cita mundialista se listan en cursiva.

Montevidéu
Estadiu Centenariu Estadiu Gran Parque Central Estadiu Pocito
Capacidá: 90.000[21] Capacidá: 20.000[22] Capacidá: 1.000
Distribución Xeográfica na Ciudá

Estadiu Gran Parque Central
Estadiu Centenariu
Estadiu Pocito

Resume del tornéu

Fase de grupos

Grupu 1

Guillermo Subiabre marca'l gol col que Chile venció a Francia.

Esti grupu foi l'únicu con 4 seleiciones: Arxentina, Chile, Francia y Méxicu. Dos díes depués de gana-y a Méxicu, los franceses enfrentar con unu de los equipos favoritos del grupu, Arxentina. Mientres l'alcuentru los galos viéronse amenorgaos poles mancadures de los sos xugadores. Laurent, dempués d'una dura entrada de Luis Monti, tuvo acoxando la mayor parte del xuegu. Francia aguantó cuasi tol alcuentru, pero nel minutu 81 Monti anotó de falta.[23] A 6 minutos de rematar, l'árbitru Almeida Rêgo xibló equivocadamente'l final del alcuentru cuando'l francés Marcel Langiller tenía una clara ocasión de gol.[24] Francia xugara dos veces en 48 hores, ente que Chile inda nun apostara'l so primer partíu. A otru día enfrentóse a Méxicu, ganando 3:0.[25]

Nel siguiente partíu del grupu, ente arxentinos y mexicanos, producióse'l primera penalti de la competición. L'árbitru bolivianu Ulises Saucedo llegó a señalar hasta cinco penaltis, dalgunos d'ellos dudosos.[26] Guillermo Stábile marcó una tripleta nel so debú internacional con Arxentina y ganaron 6:3,[27] a pesar de l'ausencia del so capitán Manuel Ferreira, que volviera a Buenos Aires pa realizar un exame.[28] La clasificación final decidir nel partíu qu'enfrentó a Arxentina y Chile, una y bones dambos ganaren a Méxicu y Francia. Hubo problemes mientres l'alcuentru por cuenta de una falta de Monti a Arturo Torres, pero finalmente Arxentina imponer por 3:1 y aportó a semifinales.[24]

Grupu 2

Nel segundu grupu enfrentáronse Brasil, Bolivia y Yugoslavia. Los brasilanos yeren los favoritos pa pasar de ronda, pero nel partíu inaugural perdieron 1:2 ante Yugoslavia.[29][30] Antes del tornéu, Bolivia inda nun ganara nengún partíu internacional, y los dos alcuentros qu'apostó fueron bien similares: realizaron un empiezu prometedor, pero dempués fueron goliaos (4:0) y Yugoslavia meter a les semifinales. L'alcuentru ente Bolivia y Brasil apostar pal honor, pos dambos taben esaniciaos, y la resultancia foi idénticu con victoria de los brasilanos.

Grupu 3

Ion Lǎpuşneanu de Rumanía frente a Julio Lores de Perú, mientres l'alcuentru ente dambes seleiciones.

Los organizadores, Uruguái, enfrentar nel mesmu grupu ante Perú y Rumanía. Nel partíu inaugural del grupu produció la primer espulsión de la historia de la Copa Mundial, foi al peruanu Plácido Galindo nel enfrentamientu ante Rumanía. Los rumanos aprovecharon esta superioridá numbérica pa imponese por 3:1. Esti partíu ye'l que menos arribación de públicu tuvo na historia de la Copa Mundial. L'asistencia oficial foi de 2459 persones, anque anguaño acéptase que fueron unos 300 espectadores.

Debíu al retrasu na construcción del Estadiu Centenariu, Uruguái nun apostó'l so primer alcuentru hasta pasaos cinco díes del empiezu. Cuando por fin pudo xugase, ésti foi precedíu por una gran ceremonia. L'equipu uruguayu tuviera los cuatro selmanes anteriores nun campu d'entrenamientu con una estricta disciplina, lo que demuestra'l fechu de que'l porteru Andrés Mazali fora espulsáu del equipu en rompiendo'l toque de queda pa dir visitar a la so esposa.[31] 100 años dempués de la creación de la primera Constitución d'Uruguái l'equipu ganó nun partíu igualáu a Perú por 1:0. La prensa d'Uruguái dixo al respeutu que fuera una presentación probe del so equipu.[32] Sicasí, nel segundu partíu ante Rumanía, ganaron por 4:0.

Grupu 4

Imáxenes del alcuentru ente Bélxica y Estaos Xuníos.

Nesti grupu apoderó Estaos Xuníos, a pesar de cuntar con dellos debutantes. Nel so primer alcuentru ganaron a Bélxica por 3:0. Esta resultancia sorprendió nel país y el periódicu Imparcial dixo sobre ello que «l'ampliu marcador de los estauxunidenses sorprendiera a los espertos».[33] Los diarios belgues quexar del estáu del terrén de xuegu, de les decisiones arbitrales y de que'l segundu gol producir en fora de xuegu.[33] El segundu partíu del grupu apostóse con muncho vientu,[34] y nél produció la primer tripleta del tornéu, anotada por Bert Patenaude d'Estaos Xuníos ante Paraguái.

Hasta'l 10 de payares de 2006 creíase que la primera tripleta nuna Copa Mundial fuera anotada por Guillermo Stábile d'Arxentina. Sicasí, la FIFA almitió nesta fecha que'l gol atribuyíu a Tom Florie fuera realmente de Patenaude,[35] y que yá yera reconocíu por dellos autores especializaos.[36][37][38] Tres asegurase Estaos Xuníos la primer posición, apostóse'l partíu final ente Paraguái y Bélxica, que terminó 1:0.[25]

Semifinales

José Pedro Cea marcó'l primer tantu d'Uruguái frente a Yugoslavia.

Nesta fase enfrentar nel primer partíu Arxentina y Estaos Xuníos. La primer parte terminó 1:0 con gol de Monti pa los arxentinos. Los estauxunidenses nun se destacar tantu na segunda parte y fueron ganaos finalmente por 6:1.[39]

Na segunda semifinal enfrentáronse los anfitriones ante Yugoslavia, que llogró adelantrase nel marcador gracies a un gol de Vujadinović. Sicasí, Uruguái reaccionó y consiguió ganar 6:1 con una tripleta de José Pedro Cea.[39]

Tercer y cuartu puestu

El partíu pola tercer posición nun s'instauró hasta la Copa Mundial de Fútbol de 1934, polo que la edición de 1930 ye la única na que nun se celebró. En delles ocasiones, ciertes fontes como'l boletín de la FIFA en 1984 citaron equivocadamente que dichu resultáu foi de 3-1 para Yugoslavia.[40] Delles fontes, como un llibru de Hyder Jawad de 2009, citaron l'intentu de celebración de dichu partíu, al cual arrenunció Yugoslavia como quexa pol arbitraxe del so partíu anterior ante Uruguái.[41] Un informe del comité téunicu de la FIFA en 1986 incluyó una clasificación de tolos equipos qu'apostaren una Copa Mundial, na cual apaecía Estaos Xuníos en 3ᵉʳ posición y Yugoslavia en 4ª.[42] Dicha posición sigue utilizándose pola FIFA dende entós.[43]

En 2010, el fíu de Kosta Hadži, xefe de la delegación yugoslava na Copa Mundial de 1930, anunció que Yugoslavia fuera gallardoniada cola medaya de bronce mientres dicha competición y que él mesmu y la so familia haber guardáu mientres 80 años. Según estos datos, Yugoslavia llograra dicha medaya por ser ganáu polos campeones na semifinal.[44][45] Sicasí, l'orixe y autenticidá de dicha medaya nun fueron inda reconocíos.

Final

Balones colos que s'apostó la final de la Copa Mundial de 1930.

La final apostar nel Estadiu Centenariu el 30 de xunetu. Les puertes del estadiu abrir a les 8:00 h, seis hores antes del entamu del partíu, y yá al mediudía taba llenu.[29] L'asistencia oficial rexistró 93 000 espectadores.[46] Por cuenta de la tensión pola rivalidá esistente, el colexáu belga John Langenus esixó procuros policiales escepcionales. Envalórase qu'ente 10 000 y 15 000 arxentinos fixeron el viaxe hasta Montevidéu pa guardar la final.[47] Cada equipu quería xugar col so propiu balón polo que l'árbitru resolver llanzando una moneda al aire. La final xugar col balón arxentín,[4] pero tamién hai fontes qu'aseguren que la primer metá xugar cola pelota arxentina y la segunda cola uruguaya.[48]

L'árbitru foi'l belxicanu John Langenus, qu'aceptó poques hores antes l'encargu y cola condición de disponer d'un barcu nel puertu una hora antes del anunciu final, en casu de problemes de seguridá.[49][50] Uruguái fixo un cambéu na so alliniación con al respeutive de la de les semifinales y Castro sustituyó a Anselmo, que taba enfermu.[39] El partíu acabó 4:2 a favor d'Uruguái (que diba perdiendo 1:2 al acabar el primer tiempu) y axudicáronse el títulu de campeones del mundu. El día posterior a la final foi declaráu fiesta nacional n'Uruguái.[46] En Buenos Aires, per otru llau, la policía tuvo que disparar a un ensame furioso qu'intentaba asaltar la embaxada uruguaya.[51][48]

L'arxentín «Panchu» Varallo manifestó tiempu dempués de la final: «Los aficionaos uruguayos fixéronnos la guerra desque llegamos porque sabíen que'l títulu diba tar ente ellos y nós. Pela nueche nun nos dexaben dormir y faltábennos nos entrenamientos». El defensor Luis Monti, una de la estrelles del equipu arxentín, foi amenaciáu de muerte la nueche anterior, al igual que la so familia, por dos espíes italianos de réxime fascista de Mussolini, si l'Arxentina ganaba.[52] El mesmu Monti, quien depués del mundial foi reclutado por Mussolini pa la seleición italiana,[52] espresó pa un selmanariu años dempués: «Cuando volvimos pa xugar el segundu tiempu había como trescientos militares con bayonetes calaes. A nós nun nos diben defender».[53] Munchos xugadores arxentinos tarrecieron poles sos vides cuando al descansu de la final del Mundial ganaben 1:2 a Uruguái. «Meyor que perdamos, si non equí morremos toos», llegó a dicir Fernando Paternoster a los sos compañeros nel vestuariu.[53]

Varallo foi amás el xugador más nuevu de quien apostaron la final (non asina'l más nuevu del tornéu, quien foi'l brasilanu Carvalho Leite) y tamién l'últimu sobreviviente del tornéu, finando'l 30 d'agostu de 2010 a los 100 años.[54]

Resultaos

  • Los horarios correspuenden a la de Montevidéu (UTC−3:30)
  • Lleenda: Pts: Puntos; PX: Partíos xugaos; PG: Partíos ganaos; PE: Partíos empataos; PP: Partíos perdíos; GF: Goles a favor; GC: Goles en contra; Dif: Diferencia de goles.

Primer fase

Grupu 1

Equipu Pts. PX PG PE PP GF GC Dif.
Bandera d'Arxentina Arxentina 633001046
Bandera de Chile Chile 43201532
Bandera de Francia Francia 23102431
Bandera de Méxicu Méxicu 03003413-9


13 de xunetu de 1930, 15:00 Llocal

vs.

Bandera de Méxicu Méxicu Estadiu Pocito, Montevidéu
Informe Carreño Gol marcáu nel minutu 70' 70' Asistencia: 4.444 espectadores
Árbitru: Bandera de Uruguái Domingo Lombardi
15 de xunetu de 1930, 16:00 Llocal

1:0 (0:0)

Bandera de Francia Francia Estadiu Parque Central, Montevidéu
Informe Asistencia: 23.409 espectadores
Árbitru: Bandera de Brasil Almeida Rego
16 de xunetu de 1930, 14:45 Llocal

vs.

Bandera de Méxicu Méxicu Estadiu Parque Central, Montevidéu
Informe Asistencia: 9.249 espectadores
Árbitru: Bandera de Bélxica Henry Christophe
19 de xunetu de 1930, 12:50 Llocal

vs.

Bandera de Francia Francia Estadiu Centenariu, Montevidéu
Informe Asistencia: 2.000 espectadores
Árbitru: Bandera de Uruguái Aníbal Tejada
19 de xunetu de 1930, 15:00 Llocal

6:3 (3:1)

Bandera de Méxicu Méxicu Estadiu Centenariu, Montevidéu
Informe Rosas Gol marcáu nel minutu 42' 42' (pen)
Gayón Gol marcáu nel minutu 75' 75'		 Asistencia: 42.100 espectadores
Árbitru: Bandera de Bolivia Ulises Salcedo
22 de xunetu de 1930, 14:45 Llocal

3:1 (2:1)

Bandera de Chile Chile Estadiu Centenariu, Montevidéu
Informe Subiabre Gol marcáu nel minutu 15' 15' Asistencia: 41.459 espectadores
Árbitru: Bandera de Bélxica Jean Langenus

Grupu 2

Equipu Pts PX PG PE PP GF GC Dif
 Yugoslavia 42200615
Bandera de Brasil Brasil 22101523
Bandera de Bolivia Bolivia 0200208-8


14 de xunetu de 1930, 12:45 Llocal

2:1 (2:0)

Bandera de Brasil Brasil Estadiu Parque Central, Montevidéu
Informe Preguinho Gol marcáu nel minutu 62' 62' Asistencia: 24.059 espectadores
Árbitru: Bandera de Uruguái Aníbal Tejada
17 de xunetu de 1930, 12:45 Llocal

4:0 (0:0)

Bandera de Bolivia Bolivia Estadiu Parque Central, Montevidéu
Informe Asistencia: 18.306 espectadores
Árbitru: Bandera de Uruguái Francisco Mateucci
20 de xunetu de 1930, 13:00 Llocal

vs.

Bandera de Bolivia Bolivia Estadiu Centenariu, Montevidéu
Informe Asistencia: 25.466 espectadores
Árbitru: Bandera de Francia John Balway

Grupu 3

Equipu Pts PX PG PE PP GF GC Dif
Bandera de Uruguái Uruguái 42200505
Bandera de Rumanía Rumanía 2210135-2
Bandera del Perú Perú 0200214-3


14 de xunetu de 1930, 14:50 Llocal

vs.

Bandera del Perú Perú Estadiu Pocito, Montevidéu
Informe Souza Gol marcáu nel minutu 75' 75' Asistencia: 2.549 espectadores
Árbitru: Bandera de Chile Alberto Warnken
18 de xunetu de 1930, 14:30 Llocal

vs.

Bandera del Perú Perú Estadiu Centenariu, Montevidéu
Informe Asistencia: 57.735 espectadores
Árbitru: Bandera de Bélxica Jean Langenus
21 de xunetu de 1930, 14:50 Llocal

vs.

Bandera de Rumanía Rumanía Estadiu Centenariu, Montevidéu
Informe Asistencia: 70.022 espectadores
Árbitru: Bandera de Brasil Almeida Rego

Grupu 4

Equipu Pts PX PG PE PP GF GC Dif
Bandera de Estaos Xuníos d'América Estaos Xuníos d'América 42200606
Bandera de Paraguái Paraguái 2210113-2
Bandera de Bélxica Bélxica 0200204-4


13 de xunetu de 1930, 15:00 Llocal

vs.

Bandera de Bélxica Bélxica Estadiu Parque Central, Montevidéu
Informe Asistencia: 18.346 espectadores
Árbitru: Bandera d'Arxentina José Bartolomé Macías
17 de xunetu de 1930, 14:45 Llocal

vs.

Bandera de Paraguái Paraguái Estadiu Parque Central, Montevidéu
Informe Asistencia: 18.306 espectadores
Árbitru: Bandera d'Arxentina José Bartolomé Macías
20 de xunetu de 1930, 15:00 Llocal

vs.

Bandera de Bélxica Bélxica Estadiu Centenariu, Montevidéu
Informe Asistencia: 12.000 espectadores
Árbitru: Bandera de Uruguái Ricardo Vallarino

Segunda fase

Plantía:Semifinales

Semifinales

26 de xunetu de 1930, 14:45 Llocal

6:1 (1:0)

Bandera de Estaos Xuníos d'América Estaos Xuníos Estadiu Centenariu, Montevidéu
Informe Brown Gol marcáu nel minutu 89' 89' Asistencia: 72 886 espectadores
Árbitru: Bandera de Bélxica Jean Langenus
27 de xunetu de 1930, 14:45 Llocal

vs.

Yugoslavia Estadiu Centenariu, Montevidéu
Informe Vujadinovic Gol marcáu nel minutu 4' 4' Asistencia: 79 867 espectadores
Árbitru: Bandera de Brasil Almeida Rego

Final

30 de xunetu de 1930, 14:15 Llocal

vs.

Bandera d'Arxentina Arxentina Estadiu Centenariu, Montevidéu
Informe Peucelle Gol marcáu nel minutu 20' 20'
Stábile Gol marcáu nel minutu 37' 37'		 Asistencia: 68 346 espectadores
Árbitru: Bandera de Bélxica Jean Langenus


Uruguái
Campeón
Uruguái
1ᵉʳ títulu

Estadístiques finales

Equipu Pts PX PG PE !width=5%|PP GF GC Dif Rend
1 Bandera de Uruguái Uruguái 84400153+12100%
2 Bandera d'Arxentina Arxentina 85401189+980,0%
3 Bandera de Estaos Xuníos d'América Estaos Xuníos d'América 4320176+166,6%
4  Yugoslavia 4320177066,6%
5 Bandera de Chile Chile 4320153+266,6%
6 Bandera de Brasil Brasil 2210152+350,0%
7 Bandera de Francia Francia 2310243+133,3%
8 Bandera de Rumanía Rumanía 2210135-250,0%
9 Bandera de Paraguái Paraguái 2210113-250,0%
10 Bandera del Perú Perú 0200214-30,00%
11 Bandera de Bélxica Bélxica 0200204-40,00%
12 Bandera de Bolivia Bolivia 0200208-80,00%
13 Bandera de Méxicu Méxicu 03003413-90,00%

Goliadores

Xugador Seleición Goles
Guillermo Stábile Bandera d'Arxentina Arxentina 8
José Pedro Cea Bandera de Uruguái Uruguái 5
Guillermo Subiabre Bandera de Chile Chile 4
Bert Patenaude Bandera de Estaos Xuníos d'América Estaos Xuníos d'América 4
Juan Pelegrín Anselmo Bandera de Uruguái Uruguái 3
Ivan Beck  Yugoslavia 3
Carlos Peucelle Bandera d'Arxentina Arxentina 3
Preguinho Bandera de Brasil Brasil 3


NOTA: Datos de partíos y goliadores llograos según informes de la FIFA. Sicasí, esisten ciertos datos cuestionaos.

Ver tamién


Referencies

  1. 1 2 3 «History of FIFA – The first FIFA World Cup» (inglés). FIFA. Consultáu'l 11 d'avientu de 2010.
  2. ↑ Hunt, World Cup Stories, p. 10
  3. ↑ Crouch, Terry (2002). The World Cup: The Complete History (n'inglés). Aurum. ISBN 1-85410-843-3.
  4. 1 2 «World Cup History;– Uruguái 1930» (inglés). BBC Sport (11 d'abril de 2002). Consultáu'l 14 de xunu de 2009.
  5. 1 2 3 Glanville, p. 16
  6. ↑ Crouch, páxs. 2–3
  7. ↑ Freddi, Cris (2006). Complete Book of the World Cup 2006. HarperCollins. ISBN 0-00-722916-X.
  8. ↑ «Uruguái 1930». centenariu2030.com. Consultáu'l 11 d'avientu de 2010.
  9. 1 2 3 Goldblatt (2008), p. 248
  10. ↑ Hunt, Chris (2006). World Cup Stories: The History of the FIFA World Cup (n'inglés). Ware: Interact. ISBN 0-9549819-2-8.
  11. ↑ «Uruguái 1930» (inglés). FourFourTwo. Archiváu dende l'orixinal, el 19 d'agostu de 2007. Consultáu'l 11 d'avientu de 2010.
  12. ↑ Seddon, páxs. 8–9
  13. 1 2 Goldblatt (2008), p. 249
  14. ↑ «1930 FIFA World Cup Uruguái». FIFA. Consultáu'l 23 de mayu de 2015.
  15. 1 2 Lara, Miguel A.. «Uruguái, ellí nació la hestoria editorial= Diariu Marca». Consultáu'l 11 d'avientu de 2010.
  16. ↑ Enciclopedia Mundial del fútbol, volume 1, Editorial Océanu
  17. ↑ «History of the World Cup Final Draw» (inglés). FIFA. Consultáu'l 11 d'avientu de 2010.
  18. ↑ Goldblatt, David (2007). The Ball is Round: A Global History of Football (n'inglés). Penguin. ISBN 978-0-14-101582-8.
  19. ↑ Dunning nome = Eric; Malcolm, Dominic (2003). Sport (n'inglés). Routledge. ISBN 0415262925.
  20. ↑ «FIFA.com - La FIFA y Uruguái celebren el pasáu». FIFA.com (2005). Consultáu'l 10 d'avientu de 2012.
  21. ↑ Fernandocamba3. «capacidad estadiu centenariu». Archiváu dende l'orixinal, el 24 de marzu de 2012. Consultáu'l 17 de xunetu de 2012.
  22. ↑ Fernandocamba3. «capacidad Parque central». Consultáu'l 17 de xunetu de 2012.
  23. ↑ Freddi, Cris (2006). Complete Book of the World Cup 2006 (n'inglés). HarperCollins. ISBN 0-00-722916-X.
  24. 1 2 Glanville, p. 18
  25. 1 2 Crouch, p. 6
  26. ↑ «Six countries entered bidding for first World Cup» (inglés). The Times of India. Archiváu dende l'orixinal, el 15 de xunu de 2006. Consultáu'l 12 d'avientu de 2010.
  27. ↑ «1930 Golden Boot – Guillermo Stabile» (inglés). Sky Sports. Archiváu dende l'orixinal, el 29 d'agostu de 2006. Consultáu'l 12 d'avientu de 2010.
  28. ↑ Seddon, Peter (2005). The World Cup's Strangest Moments (n'inglés). Robson. ISBN 1-86105-869-1.
  29. 1 2 Glanville, p. 19
  30. ↑ «Uruguái 1930» (inglés). 1800-worldcup.com. Consultáu'l 12 d'avientu de 2010.
  31. ↑ Freddi, p. 8
  32. ↑ Almeida, p. 125
  33. 1 2 Almeida, Rony J. (2006). Where It All Began. Lulu. ISBN 978-1411679061.
  34. ↑ Freddi, p. 9
  35. ↑ «American Bert Patenaude credited with first hat trick in FIFA World Cup history» (inglés). FIFA (10 de payares de 2006). Consultáu'l 12 d'avientu de 2010.
  36. ↑ Johnson, Alex (3 de xunu de 1998). «1930. 'U.S. Favored To Win World's Soccer Title'» (n'inglés). Washington Post. http://www.washingtonpost.com/wp-srv/sports/soccer/longterm/aj/1930.htm. Consultáu'l 15 d'ochobre de 2014.
  37. ↑ Jose, Colin (1998). The American Soccer League: The Golden Years of American Soccer 1921-1931 (n'inglés). Scarecrow Press, páx. 560. ISBN 978-1-46171-612-9.
  38. ↑ Jose, Colin; Gertzog, Alice; Beckerman, Edwin (1994). The United States and World Cup Soccer Competition: An Encyclopedic History of the United States in International Competition (n'inglés). Scarecrow Press, páx. 332. ISBN 978-0-81082-881-0.
  39. 1 2 3 Crouch, p. 11.
  40. ↑ «World Cup 1930» (inglés). Rsssf. Consultáu'l 30 de xunu de 2010. «Non third-place match. However some sources, notably the FIFA Bulletin from 1984, affirm that the match occurred (JUG-USA 3:1)! Quite inesplicable, if you ask me - there was no third-place match arranged for, as indeed it has been at the previous Olympic Games. It was introduced for the first time in 1934.»
  41. ↑ Jawad, Hyder (2009). Four Weeks In Montevideo: The Story of World Cup 1930 (n'inglés). Seventeen Media & Publishing.
  42. ↑ (1986) FIFA World Cup Méxicu '86 – Technical Report. = FIFA. Consultáu'l 12 d'avientu de 2010.
  43. ↑ «Premiu de la Copa Mundial de la FIFA Uruguái 1930». FIFA. Consultáu'l 23 de mayu de 2015.
  44. ↑ «Медаља из дома Хаџијевих сведочи да смо били трећи на Мундијалу» (serbiu). Politika. Archiváu dende l'orixinal, el 3 de mayu de 2010. Consultáu'l 12 d'avientu de 2010.
  45. ↑ «Još uvek sjaji bronza iz Montevidea» (serbiu). Blic. Consultáu'l 12 d'avientu de 2010.
  46. 1 2 «FIFA World Cup Origin» (inglés). FIFA. Archiváu dende l'orixinal, el 15 de xunu de 2010. Consultáu'l 12 d'avientu de 2010.
  47. ↑ Goldblatt, p. 250
  48. 1 2 Enciclopedia Mundial del Fútbol, volume 1, editorial Océanu
  49. ↑ Glanville, p. 20
  50. ↑ Goldblatt, p. 251
  51. ↑ Glanville, p. 21
  52. 1 2 «sobreviviente-de-mussolini/ Luis Monti, el sobreviviente de Mussolini». La Medialluna (13 d'ochobre de 2009).
  53. 1 2 «La primera encerrona del deporte editorial= Marca» (23 de xineru de 2010). Consultáu'l 24 de xineru de 2012.
  54. ↑ «Morrió Francisco Varallo». Clarín (30 d'agostu de 2010). Consultáu'l 11 d'avientu de 2010.

Bibliografía

  • Almeida, Rony J. (2006). Where It All Began. Lulu. ISBN 978-1-4116-7906-1.
  • Crouch, Terry (2002). The World Cup: The Complete History. London: Aurum. ISBN 1-85410-843-3.
  • Dunning, Eric; Malcolm, Dominic (2003). Sport. Routledge. ISBN 978-0-415-26292-7.
  • Freddi, Cris (2006). Complete Book of the World Cup 2006. London: HarperCollins. ISBN 0-00-722916-X.
  • Glanville, Brian (2005). The Story of the World Cup. London: Faber and Faber. ISBN 0-571-22944-1.
  • Goldblatt, David (2008). The Ball Is Round: A Global History of Soccer. Penguin. ISBN 978-1-59448-296-0. Retrieved 30 August 2010.
  • Hunt, Chris (2006). World Cup Stories: The history of the FIFA World Cup. Ware: Interact. ISBN 0-9549819-2-8.
  • Jawad, Hyder (2009); Four Weeks In Montevideo: The Story of World Cup 1930, (Seventeen Media & Publishing)
  • Lisi, Clemente Angelo (2007). A history of the World Cup: 1930–2006. Lanham, Maryland: Scarecrow Press. ISBN 0-8108-5905-X. Retrieved 26 April 2011.
  • Seddon, Peter (2005). The World Cup's Strangest Moments. London: Robson. ISBN 1-86105-869-1.

Enllaces esternos


Predecesor:
Nun hubo		 Copa Mundial de Fútbol
I edición		 Socesor:
Bandera d'Italia Italia 1934


Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.