Esquema sobre la contraición de Lorentz. (X,cT) representen les coordenaes d'un observador en reposu a una barra, ente que (X,cT) son les coordenaes d'otru observador en movimientu con al respective de dicha barra. Pola naturaleza pseudoeuclídea del espaciu-tiempu entá cuando'l primer observador mide un llargor l, el segundu mide un llargor menor l/γ < l.

La contraición de Lorentz ye un efeutu relativista que consiste na contraición del llargor d'un cuerpu na direición del movimientu a midida que la so velocidá averar a la velocidá de la lluz. Orixinalmente foi un conceutu introducíu por Lorentz como una forma d'esplicar l'ausencia de resultaos positives nel esperimentu de Michelson y Morley. Darréu foi aplicáu por Albert Einstein nel contestu de la relatividá especial.

La contraición de Lorentz vien descrita pola siguiente espresión



onde ye'l llamáu factor de Lorentz, L0 ye'l llargor midíu por un observador estacionariu (llargor propiu) y L1 ye'l llargor midíu por un observador que se mueve a una velocidá v (llargor impropiu) siendo c la velocidá de la lluz.

Puesto que siempres se cumple que


ye dicir


el llargor impropiu L1 siempres se ve contraida al respective del llargor mesma L0.

La contraición de Lorentz tamién puede entendese como l'efeutu de dilatación del tiempu y como l'aumentu de la masa inercial d'un cuerpu o partícula.

Referencies

    Enllaces esternos

    This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.