El Conseyu Nacional de Gobiernu que gobernó Uruguái nel periodu 1963 - 1967 resultó electu nes eleiciones de payares de 1962.

Como siguió'l Partíu Nacional per segunda vegada consecutiva nel gobiernu tres la so histórica victoria eleutoral en 1958, soler llamar "el segundu colexáu blancu".

== Composición Acordies con establecer na Constitución de 1952, el CNG taba integráu por nueve Conseyeros:

• una mayoría blanca de seis Conseyeros pertenecientes a la Unión Blanca Democrática: Daniel Fernández Crespo (quien fina en 1964, siendo sustituyíu por Alfredo Puig Spangenberg), Luis Giannattasio (el mesmu fina en 1965, siendo sustituyíu por Alejandro Zorrilla de San Martín), Washington Beltrán Mullin, Alberto Héber Usher, Carlos María Penadés y Héctor Lorenzo y Losada;
• y trés más pola minoría colorada, dos d'ellos pertenecientes a la Llista 15: Alberto Abdala (en sustitución del renunciante Luis Batlle Berres) y Amílcar Vasconcellos, y unu pola Unión Colorada Batllista, Óscar Gestido.

Presidieron sucesivamente'l cuerpu: Daniel Fernández Crespo, Luis Giannattasio, Washington Beltrán Mullin y Alberto Héber Usher.

Actividá de gobiernu

La composición de la mayoría gobernante, en realidá fuera frutu d'alcuerdos preelectorales; y nun tardaríen en manifestase fuertes desavenencies ente los miembros del CNG. Fueron frecuentes les votaciones estremaes nel so senu.

El segundu colexáu blancu tuvo una dura xera en materia económico, con amenaces d'inflación y estancamientu; dellos titulares rotaron pola cartera de Facienda. Tamién tuvieron de faer frente a los entamos d'una esguilada d'estremismu que s'afondaría a fines de los años 1960: los primeros atentaos a manes de la guerrilla urbana de los Tupamaros, y una interna militar con un silenciosu ascensu de militares con idees golpistes, como'l xeneral Mario Aguerrondo (que'l so ascensu foi aguantáu pol Presidente del CNG Washington Beltrán Mullin).^[1] Empezar a aplicar l'institutu de les midíes puestes de seguridá.

El sistema de gobiernu colexáu terminó desprestixáu pola so inoperancia. Llueu se fadríen realidá propuestes de reforma constitucional, que s'afiguraríen nel plebiscitu realizáu en simultánea coles eleiciones de 1966, tres el cual entraría en vixencia la nueva Constitución que restauró'l sistema de presidencia unipersonal.

Gabinete ministerial

Integrar na so totalidá por militantes del Herrerismo y UBD del Partíu Nacional^[2]

Referencies

Enllaces esternos

• Los blancos al poder