El Conseyu Nacional de Gobiernu que gobernó Uruguái nel periodu 1959 - 1963 resultó electu nes eleiciones de payares de 1958. Trátase d'una instancia histórica: depués de más de 10 décades de supremacía colorada, ganaba'l Partíu Nacional. Por esti motivu, suelse conocer a esti gobiernu como "el primer colexáu blancu".

== Composición Acordies con establecer na Constitución de 1952, taba integráu por nueve Conseyeros:

  • una mayoría blanca de seis Conseyeros pertenecientes al Herrerismo-Ruralismo: Martín Recaredo Echegoyen, Benito Nardone (famosu comentarista radial de CX 4 Radiu Rural), Eduardo Víctor Haedo, Faustino Harrison, Justo Alonso y Pedro Zabalza Arrospide;
  • y trés más pola minoría colorada, dos d'ellos pertenecientes a la Llista 15: Manuel Rodríguez Correa (quien finó en 1961, siendo sustituyíu nel cargu por Héctor Grauert) y Ledo Arroyo Torres, y unu pola Llista 14, César Batlle Pacheco.

Los cuatro primeros presidieron sucesivamente'l cuerpu.

== Obra de gobiernu Trabayosa xera esperába-y al primer colexáu de mayoría blanca. Magar nel Parllamentu'l Partíu Nacional tenía una amplia mayoría de 17 senadores y 54 diputaos, les divisiones internes yeren feroces, con innumberables reñedielles ente'l bloque ferreru-ruralista y la Unión Blanca Democrática, rival interna derrotada por pocos votos nes eleiciones. Al interior del bloque ferreru-ruralista les coses tampoco yeren sencielles. Y la oposición colorada yera cerrisca yá dende l'entamu, cola recordada exclamación de la senadora Alba Roballo: a los blancos, nin un vasu d'agua. El Parllamentu realizó 50 interpelaciones al equipu de gobiernu nel cursu de 4 años.

Pa cuelmu de males, esti gobiernu colexáu inexperiente tuvo que face-y frente a les llenes nel añu 1959, lo cual motivó que decretaren midíes puestes de seguridá.

El modelu políticu d'Uruguái, basáu nel estatismu y la sustitución d'importaciones, taba escosu. Apuró efectuar una reforma monetaria y cambiaria, llabor del ministru de Facienda Juan Eduardo Azzini.

De gran relevancia foi l'actuación del ministru de Ganadería, Carlos V. Puig, quien tamién llegó a ocupar interinamente la cartera del Interior.

Pela so parte, el ministru d'Obres Públiques Luis Giannattasio realizó importantes obres d'infraestructura y vialidad.

Gabinete ministerial

A pesar de les múltiples dificultaes (incluyendo interpelaciones constantes), el gabinete ministerial tuvo una gran estabilidá na so integración.[1][2]

MinisteriuNomePerioduPartíuSector
InteriorPedro Bernardo Berru1959-1960Partíu NacionalHerrerismo
Carlos Puig1960Partíu NacionalHerrerismo
Nicolás Storace Arrosa1960 -1963Partíu NacionalHerrerismo
Rellaciones EsterioresHomero Martínez Montero1959-1963Partíu NacionalHerrerismo
Economía y FinancesJuan Eduardo Azzini1959-1963Partíu NacionalHerrerismo
Defensa NacionalCipriano Olivera1959-1961Partíu Nacionalindependiente
Modesto Rebollo1961-1963Partíu Nacionalindependiente
Instrucción Pública y Previsión SocialEduardo Pons Echeverry1959-1963Partíu NacionalUnión Blanca Democrática
Obres PúbliquesLuis Giannattasio1959-1963Partíu NacionalHerrerismo
Industria y TrabayuEnrique Erro1959-1960Partíu NacionalHerrerismo
Ángel María Gianola1960-1963Partíu NacionalHerrerismo
Salú PúblicaCarlos Stajano1959-1961Partíu Nacionalindependiente
Aparicio Méndez1961-1963Partíu NacionalHerrerismo
Ganadería y AgriculturaCarlos Puig1959-1963Partíu NacionalHerrerismo

Referencies

Enllaces esternos


Predecesor:
Conseyu Nacional de Gobiernu 1955-1959
Presidencia d'Uruguái
(executivu colexáu)

1959-1963
Socesor:
Conseyu Nacional de Gobiernu 1963-1967


This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.