Clodovéu I
rey de los francos (es) Traducir

481 - 27 payares 511
← Childerico I - Teodorico I de Austrasia (es) Traducir, Clodomiru, Childeberto I (es) Traducir, Clotariu I →
Cónsul romanu

Vida
Nacimientu valor desconocíu, circa 466 (greg.)[1]
Nacionalidá Reinu de los francos
Muerte París[2], 27 de payares de 511[3] (44/45 años)
Sepultura Abadía de Santa Genoveva de París (es) Traducir[4]
Familia
Padre Childerico I
Madre Basina de Turingia
Casáu con princesa franca (es) Traducir
Clotilde (493 – 511)[3]
Fíos/es
Hermanos/es
Pueblu Dinastía merovinxa
Oficiu monarca
Creencies
Relixón cristianismu
Cambiar los datos en Wikidata

Clodovéu I (en francés Clovis) foi'l rei de tolos francos del añu 481 al 511. El nome Clodovéu remanez del francu (antiguu baxu-alemán) Hlodowig, compuestu polos raigaños hlod ("reconocíu, famosu, pernomáu") y wig ("combate"), quier dicir "Pernomáu nel combate" o "Pernomáu na batalla", l'equivalente n'asturianu modernu sería Lluis, nome de la mayoría de los reis de Francia, y n'alemán Ludwig, tamién llatinizáu como Ludovicu.

Frecuentemente usada polos Merovinxos, el raigañu hlod da tamién l'orixe a nomes como Clotariu (y Lotariu), Clodomir y Clotilde.

Galia a finales del sieglu V

A finales del sieglu V, Galia alcuéntrase estremada baxo l'autoridá de dellos pueblos bárbaros, constantemente en guerra los unos escontra los otros, buscando estender les sos influencies y les sos posesiones:

Un ensame de poderes llocales o rexonales d'orixe militar teníen ocupao'l vacíu dexáu pola deposición del Emperador Romanu d'Occidente en 476. Ente estos atopábase entá'l reinu de Siagrio, allugáu na rexón de Soissons.

En 481, Clodovéu, fíu del rei Childericu I y de la princesa Basina de Turinxa, aportó al tronu del reinu francu salio, asitiáu na rexón de Tournai na actual Bélxica. El títulu de rei nun yera nuevu, pos esti dábase a los xefes de guerra de les naciones bárbares al serviciu de Roma. Asina los francos, antiguos sirvidores de Roma, nun yeren nada menos que xermanos, bárbaros paganos, alloñaos de la manera de vida de los galos romanizaos mientres más o menos cinco sieglos de dominación ya influencia romana.

Clodovéu tenía namái quince años cuando se convirtió nel xefe de la so tribu, el so coronamientu dio entamu a la primer dinastía de reis de Francia, los Merovinxos, que tomaron el so nome del güelu de Clodovéu, el gran Merovéu.

El reinu de Clodovéu inscríbese más bien na continuidá de l'antigüedá tardía que na alta edá media según numberosos historiadores. Sicasí contribúi formar el calter orixinal d'esti últimu periodu, dando entamu a una primer dinastía de reis cristianos, y gracies a l'aprobación de les élites galu-romanes, crea un poder central en Galia.

La estensión del reinu al este

Mientres tola so vida, Clodovéu intenta caltener y engrandar el so reinu pa los sos fíos, según la tradición xermánica. Pa llogralo, Clodovéu nun dulda en desaniciar toles torgues que se-y presenten nel camín: asesina a tolos xefes salios y reinaos vecinos, dalgunos de los que yeren los sos antiguos compañeros, o hasta miembros de la so familia, p'asegurase de que solamente los sos fíos heredaren el so reinu.

Conversión y bautizu

Bautizu de Clodovéu I.

L'obispu de Reims, el futuru San Remixu, buscaba quiciabes la proteición d'una autoridá fuerte pal so pueblu. Los contautos foron numberosos ente Clodovéu y l'obispu; esti postreru afala al rei a protexer a los cristianos qu'habiten nel so territoriu. Gracies al so carisma y quiciabes en razón de l'autoridá qu'él mesmu representaba, Remixu supo faese respetar por Clodovéu y sirviólu hasta de conseyeru. Afalólu notablemente a pidir la mano de la princesa Clotilde, una princesa cristiana d'altu llinaxe, fía del rei de los burgundios. El matrimoniu tuvo llugar en 492, probablemente na llocalidá de Soissons.

Estensión del reinu hacia'l sur

Col sofitu del emperador romanu d'Oriente Anastasiu I, Clodovéu decide atacar a los visigodos arrianos que mandaben na mayor parte de la península ibéricaPenínsula Ibérica y el suroeste de la Galia, dende'l Loira al norte hasta les llendes del actual Languedoc al este.

Na primavera de 507, los francos llancen la so ofensiva escontra'l sur, cruciando'l Loira en direición a Tours ya invadiendo el reinu visigodu, ente que los sos aliaos burgundios ataquen pel este. L'esperimentáu exércitu francu enfrentóse al del rei Alaricu II na batalla de Vouillé, cerca de Poitiers. Tres una tarrecible llucha cuerpu a cuerpu, Clodovéu llogra matar a Alaricu en combate, y dempués d'esto, los visigodos fuxen n'escorribanda y la batalla termina nuna completa victoria de los francos.

Los visigodos esperaben recibir el sofitu de Teodoricu, rei de los ostrogodos, pero éstos vense envueltos nun conflictu col Imperiu d'Oriente. D'esta miente, Clodovéu empecipia un imparable avance escontra'l sur, que llévalu a conquistar toles posesiones visigodes na Galia, incluyida la so capital, Tolosa. Los visigodos vense obligaos a abellugase en Hispania y a abandonar toles sos posesiones na Galia a los francos, sacantes una parte de la franxa costera de la Septimania.

París, la nueva capital

Dempués de Tournai y Soissons, Clodovéu escueye finalmente a ParísParís como capital nel añu 508508. Ye importante amestar que la llei Sálica foi datada dempués de 507, delles hipótesis indiquen que la so promulgación concasó cola instalación del rei en París.

Ver tamién

Bibliografía

  • Kurth, Godefroid, Clovis, 1896.
  • Le Petit Larousse en couleurs [1972], París, Larousse, 1972.
  • Verseuil, Jean: Clovis ou la naissance des rois, París, 1992.
  • Delorme, Philippe: Clovis, París, 1996.

Referencies

  1. ↑ Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Identificador GND: 118675958. Data de consulta: 16 ochobre 2015. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.
  2. ↑ URL de la referencia: http://fabpedigree.com/s076/f000133.htm.
  3. 1 2 3 Páxina: 53-56. Afirmao en: La Préhistoire des Capétiens. Autor: Christian Settipani. Llingua de la obra o nome: francés. Data d'espublización: 1993.
  4. ↑ Afirmao en: La Préhistoire des Capétiens. Páxina: 55-56. Autor: Christian Settipani. Llingua de la obra o nome: francés. Data d'espublización: 1993.
  5. ↑ Páxina: 59-61. Afirmao en: La Préhistoire des Capétiens. Autor: Christian Settipani. Llingua de la obra o nome: francés. Data d'espublización: 1993.
  6. ↑ Páxina: 57. Afirmao en: La Préhistoire des Capétiens. Autor: Christian Settipani. Llingua de la obra o nome: francés. Data d'espublización: 1993.
  7. ↑ Páxina: 66. Afirmao en: La Préhistoire des Capétiens. Autor: Christian Settipani. Llingua de la obra o nome: francés. Data d'espublización: 1993.
  8. ↑ Páxina: 67-69. Afirmao en: La Préhistoire des Capétiens. Autor: Christian Settipani. Llingua de la obra o nome: francés. Data d'espublización: 1993.
  9. ↑ Páxina: 69-73. Afirmao en: La Préhistoire des Capétiens. Autor: Christian Settipani. Llingua de la obra o nome: francés. Data d'espublización: 1993.
  10. ↑ Páxina: 59. Afirmao en: La Préhistoire des Capétiens. Autor: Christian Settipani. Llingua de la obra o nome: francés. Data d'espublización: 1993.
  11. ↑ Páxina: 52. Afirmao en: La Préhistoire des Capétiens. Autor: Christian Settipani. Llingua de la obra o nome: francés. Data d'espublización: 1993.
  12. ↑ Páxina: 53. Afirmao en: La Préhistoire des Capétiens. Autor: Christian Settipani. Llingua de la obra o nome: francés. Data d'espublización: 1993.

Enllaces esternos

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.