Claudio Williman | |||||
|---|---|---|---|---|---|
 | |||||
| |||||
| Vida | |||||
| Nacimientu | Montevidéu, 10 d'ochobre de 1861 | ||||
| Nacionalidá |
 Uruguái | ||||
| Muerte | Montevidéu, 9 de febreru de 1934 (72 años) | ||||
| Familia | |||||
| Fíos/es | José Claudio Williman | ||||
| Estudios | |||||
| Estudios | Universidá de la República | ||||
| Llingües falaes | castellanu | ||||
| Oficiu | políticu, abogáu, profesor, escritor, historiador | ||||
| Emplegadores | Universidá de la República | ||||
| Creencies | |||||
| Partíu políticu |
Partido Colorado (es)  | ||||
 | |||||
Claudio Williman González (10 d'ochobre de 1861, Montevidéu – 9 de febreru de 1934, Montevidéu) foi un abogáu, docente y políticu uruguayu. Militante del Partíu Coloráu exerció la presidencia de la República mientres los años 1907 a 1911.
Biografía
Los sos padres, José Williman y Antonia González, yeren gallegos. Los sos güelos paternos yeren d'orixe alsacianu.[1] Empieza la so carrera docente en 1880, a los 19 años d'edá. Yá en 1885, con 24 años gana la cátedra de Física na Universidá de Montevidéu.
En 1886 intervién na Revolución del Quebracho y esi mesmu añu se gradúa como Doctor en Xurisprudencia.
En 1887 empieza como profesor na Academia Xeneral Militar (güei Escuela Militar).
En 1889 foi escoyíu Edil por Montevideo, cargu que desempeña hasta 1901.
En 1891 designóse-y decanu de la Facultá d'Enseñanza Secundaria y Preparatoria.
En 1902, a los 41 años y como culminación de la so actuación universitaria ye nomáu Rector de la Universidá.
En 1903 asume la presidencia del Partíu Coloráu, integra'l conseyu Penitenciariu y en 1904 ye nomáu Ministru d'Estáu con 43 años.
N'ochobre de 1904 combatió militarmente'l llevantamientu blancu encabezáu por Aparicio Saravia.
En 1905 empezar a falar en files del Partíu Coloriáu como posible figura presidenciable y un 1906 ye proclamáu oficialmente candidatu a la presidencia.
Presidencia
En 1907 asumi como Presidente de la República Oriental del Uruguái pol periodu que remata en 1911. Mientres el so mandatu, de marcáu signu conservador, reforzó'l poder xudicial, creó los ministerios d'Obres Públiques ya Industria y llogró que'l país retomara la sienda constitucional. Coles mesmes promulgó una llei qu'abolió la pena de muerte.
Llogró alcordar con Arxentina les llendes del ríu de la Plata y con Brasil les llendes de la llaguna Merín.
Gabinete de gobiernu
| Ministeriu | Nome | Periodu |
|---|---|---|
| Interior | José Espalter | 1907 - 1911 |
| Rellaciones Esteriores | Jacobo Varela Acevedo | 1907 |
| Antonio Bachini | 1907 - 1911 | |
| Facienda | Blas Vidal | 1907 - 1911 |
| Guerra y Marina | Eduardo Vázquez | 1907 - 1911 |
| Educación | Alfredo Garibaldi | 1907 - 1911 |
| Obres Públiques | Juan Lamolle | 1907 - 1911 |
| Industries | Gabriel Terra | 1907 - 1911 |
| Trabayo | Antonio Cabral | 1907 - 1911 |
Referencies
- ↑ [[Lincoln Maiztegui Cases|«L'home que foi paréntesis».
- ↑ Cronoloxía Histórica del Prof. Walter Rela
Enllaces esternos
Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre Claudio Williman 
.
| Predecesor: Eduardo Brito del Pino |
Rector de la UdelaR 1912 - 1916 |
Socesor: Emilio Barbaroux |
| Predecesor: José Batlle y Ordóñez |
Presidente d'Uruguái 1907 - 1911 |
Socesor: José Batlle y Ordóñez |
| Predecesor: Pablo de María |
Rector de la UdelaR 1902 - 1904 |
Socesor: Eduardo Acevedo |
| Control d'autoridaes |
|
|---|
Datos: Q887389- Multimedia: Claudio Williman
