Cases Grandes y cazadores-pañadores

La rexón de los Mogollón (en verde). Paquimé y Cuarenta Cases fueron dalgunos de los sos allugamientos.

Jarrón Lechuza de Paquimé nel Muséu de Stanford.

Norte y la Sierra de Chihuahua (300-1300): Mientres la dómina Pre-Colombina'l territoriu de Chihuahua tuvo ocupáu por distintes cultures, dalgunes algamando ciertu desenvolvimientu urbano y comercial. Notables d'esti periodu son la Cultura de Cases Grandes (300 e.C. - 1400), rellacionada coles Cultures Anasazi y Mogollón establecíes más al norte. La mesma cultura dexó delles muestres nel estáu como Cuarenta Cases y Paquimé puramente dicha. La evidencia suxure que se dedicaron al comerciu, agricultura y la caza. Los constructores orixinales d'estos establecimientos nun yeren los qu'atoparon los españoles el sieglu XVI. La declinación de los principales centros fargataos (de los que la Cultura de Paquimé formaba parte) empezó nel sieglu XIII, antes del apoxéu paquimense. Pal sieglu XV dellos grupos que poblaben les ciudaes acomuñaes a la Cultura de Paquimé abellugar na Sierra Madre Occidental, otros fuxeron al norte, onde se xunieron a los anasazis. Supónse que los grupos taracahitas actuales (yaquis, mayos, ópatas, tarahumaras) son al paecer descendientes de los fargataos. (Ver Oasisamérica)

L'este de Chihuahua (300-1300): Mientres el mesmu periodu, un pocu escontra l'oeste de Texas y Este de Chihuahua, los Jornado-Mogollón dedicar a la caza del bisonte (o búfalu), dexando pintures rupestres al norte del Ríu Bravo en Buecu Tanks, Texas. Sicasí nunca desenvolvieron una cultura tan avanzada como los vecinos de Cultura de Paquimé.^[3] Escontra'l 1300 yá sumieren. Al paecer los sumas y mansos qu'atoparon los esploradores europeos yeren los sos descendientes. Otros ocupantes nun dexaron buelgues tan impresionantes sinón delles pintures rupestres en dellos llugares del estáu.

El sur (300-1300): Esta zona yese clasificada como parte d'Aridoamérica, onde les tribus chichimecas son les ocupantes del llugar, estes evolucionaron nos actuales tepehuanes. Yeren cazadores, pañadores y llabradores.

Colapsu de 1300

En dalgún momentu ente 1300 y 1400, les cultures de más al norte, los anasazi y fargatáu colapsaron nel área de los actuales Arizona y Nuevu Méxicu. Nun hai una esplicación clara de asoceder, sicasí a la fin d'esa etapa los allugamientos anasazis taben abandonaos y la mayoría de los asentamientos fargatáu en Chihuahua y Nuevu Méxicu taben ocupaos por etnies distintes a los constructores d'estos sitios. Créese que los actuales indíxenes pueblu, incluyendo los tigues son los sos descendientes (de los anasazi). Los descendientes de los indíxenes pueblu caltuvieron a cultura semi-urbana y construyeron nuevos asentamientos, como los tigua, qu'entá permanecen nel área d'El Paso, Texas, y recibieron a los españoles cuando aportaron a la rexón. Los fargatáu paecen emigrar escontra'l suroeste y centru de Chihuahua, ensin caltener totalmente la so complexa cultura. Coles mesmes, diversos grupos tribales de cazadores pañadores ocupaben la metá Oriental del estáu, principalmente los Conchos, Tobosos o Túbares y otros menores(sumas, mansos, jumanos, pexe, coahuiltecas, julimes, guazapares, chínipas,^[4] cocoyomes, chonchos, huites, janos, jococames, jovas, témoris, xiximes). Mientres nel área central y de la Sierra madre Occidental créese que'l principal grupu posterior a la Cultura Paquimé (fargatáu) evolucionó nel de los Tarahumaras y otres etnies agora fuera del estáu (pimes y yaquis). Dalgunos como los tepehuanes y pimes tamién teníen poblaciones importantes, siendo toos al paecer sociedaes con comunidaes bien aisllaes, y non tan desenvueltes como los constructores del Noroeste, por demás agresives.

Tribus Apaches nel Sieglu XVIII (WA - Apaches Occidentales, N - Navajos, Ch - Chiricahuas, M - Mezcaleros, J - Jicarillas, L - Lipanos, Pl - Apache de les Praderíes).

El contautu colos españoles

Ye bien revelador el fechu de que la mayor parte de les espediciones empobinaes escontra Nuevu Méxicu facer más pel llau de Sonora que pol de Durango y Chihuahua. Ye posible que'l terrén y l'hostilidá de los primeres ocupantes de la rexón fueren la razón, pero los de Sonora nun yeren más amistosos. El casu ye que les etnies del llugar yeren difíciles de contautar y bien partíes nel territoriu. Al sur del actual Chihuahua topábense los tepehuanes. Na rexón de Santa Bárbara y escontra el norte nel valle del Ríu Conchos, la conchería (los mesmos conchos y los sumas y jumanos, nun primer momentu los qu'establecieron contautu).^[5] Cuasi toos estos grupos (y otros que nun s'estremaben con un nome claru, pos en diversos momentos los mesmos grupos yeren nomaos de formes distintes o asemeyaes a los asignaos por otros esploradores), yeren lo que los españoles llamaben xente de les rancherías, pos la so población topábase llargamente distribuyida ensin que les sos cases tuvieren necesariamente allegantes, sinón separaes por grandes distancies (dellos quilómetros en dellos casos). Este ye entá'l casu de los tarahumares. La estimación de población indíxena de la Nueva Vizcaya ye de 350.000 habitantes. Pero ye solo una estimación, ya inclúi los actuales Chihuahua y Durango.^[5]

Rarámuris

Artesanía tarahumara en Chihuahua.

Los rarámuris ocupaben la zona al norte de Santa Catarina, hasta'l sur del la Sierra Madre Occidental. Yá teníen ciertu grau de desenvolvimientu agrícola y yeren tamién cazadores-pañadores. Naquella dómina (como na actualidá), yeren l'exemplu típicu de xente de la ranchería. Nes zones estremeres colos tepehuanes permanecíen al paecer en ciertu grau de conflictu, y en dellos casos yeren esclavizados por ellos. Cada ranchería o rexón yera gobernada por un cacique.

Esploraciones españoles

Ye xeneralmente aceptáu que'l primer européu en llegar al área de Chihuahua foi Álvar Núñez Cabeza de Vaca ente 1528 y 1536, quien foi abandonáu nes costes de Louisiana y darréu esclavizado polos indíxenes de la zona. Más tarde fuxó escontra l'este, crució'l ríu Bravo ya internóse nel desiertu al este de Chihuahua. Ende tuvo contautu con conchos y tarahumaras, que lo empunxeron escontra la ruta del mar de Cortés.

Coles mesmes, la espedición de Nuño de Guzmán (1529-1531) sentaba les bases pa la colonización dende'l sur, conquistando los actuales espacios de Michoacán, Sinaloa, Jalisco, y Zacatecas. De primeres la colonización dirixir dende Ciudá de Méxicu. Sicasí en 1549 creóse la real audiencia de Nueva Galicia na villa de Santiago de Galicia de Compostela d'Indies y qu'en 1560 treslladar a la ciudá de Guadalaxara, polo que camudó'l so nome a Real Audiencia de Guadalaxara. Dende ende dirixiríense los esfuercios pa conquistar el norte de Méxicu. Les principales esploraciones fueron les de:

• Francisco de Ibarra en 1562 y 1566 (nel cursu de les cualos atopóse con Paquimé o Cases Grandes y fundó Durango en 1563, base de posteriores esploraciones dende'l sur). Unu de los sos soldaos (Rodrigo de Ríu de Lloza) fundó Santa Bárbara en 1564. Mientres esti periodu inicial, esta zona conozse como la Nueva Vizcaya incluyendo'l territoriu de Durango. Ye dende Durango dende onde parten les primeres esploraciones. L'oxetivu de los esploradores yeren les mítiques ciudaes d'oru de Cíbola y Quivira, mitu afitáu poles hestories de fray Agustín Rodríguez. (Anque'l primer establecimientu permanente asocedió en 1564 en Santa Bárbara, apocayá l'historiador Héctor Arres paez tener documentación que suxure un establecimientu anterior en Parral por misioneros franciscanos, nun hai sicasí nengún consensu al respeutu, inclusive ente los historiadores.)
• Diversos misioneros Franciscanos dalgunos de los cualos fundan Valle de San Bartolomé (güei Valle de Allende) en 1569, provenientes unos de la mariña de Sinaloa y otros dende Durango, ente ellos el primer misioneru na rexón paez ser fray Agustín Rodríguez quien predicó nel estáu a los indíxenes en 1581 (ver ref. 1581).
• Francisco Sánchez El Xamuscáu en 1581.^[5][6] Quién salió a buscar les Siete ciudaes d'Oru por instigación de fray Agustín Rodríguez, saliendo de Santa Bárbara y finando poco primero de tornar ende en 1582. El propósitu orixinal d'esta espedición yera la evanxelización polos franciscanos.
• Antonio d'Espeyu en 10 de payares de 1582.^[5] Saliendo de Valle de Allende, entós San Bartolomé pa esplorar Nuevu Méxicu.^[7]
• Gaspar Castaño de Sosa 1595^[8] Que siguió'l Ríu Bravo dende l'actual Monclova, anque ye más probable que se dirixiera al norte pol Ríu Pecos.
• Antonio Gutiérrez de Umaña y Francisco Leyba de Bonilla 1590.^{[ensin referencies]} Dende Santa Bárbara pa esplorar Nuevu Méxicu. 1594 Una espedición ensin autorizar escontra'l Norte, ye posible que pasara pol Ríu Bravo, llegara hasta Nuevu Méxicu y los actuales Arkansas y Kansas. Cuasi toa esta espedición ye conocida por un náhuatl sobreviviente que rellató'l fin de la historia.,^[9] l'indíxena foi atopáu en 1598 por miembros de la espedición de Oñate, abellugáu ente los indíxenes pueblu en Nuevu Méxicu.^[10]
• Vicente de Zaldívar en 1588.^[5]1598 P'atopar un camín más direutu a Pasu del Norte dende Santa Bárbara, en preparación de la espedición de Oñate. Les espediciones anteriores siguieren el Ríu Conchos hasta La Xunta col Ríu Bravo y de ende esti postreru escontra'l norte.^[11]
• Juan de Oñate n'abril de 1598 cruciando'l Ríu Bravo en Pasu del Norte, creando'l Camín Real al fundar Santa Juana en Nuevu Méxicu y percorrer la ruta de regresu escontra Ciudá de Méxicu. Llevaba consigo 30 families pa colonizar Nuevu Méxicu.
• Marqués de Rubí con Nicolás de la Fora y José Urrutia en 1766 pa definir les fronteres del norte.^[12]

Comandancia xeneral de les provincies internes

El septentrión de la Nueva España yera consideráu un llugar bien ricu pero mal alministráu, por ello, el rei d'España Carlos III creo la comandancía xeneral de les provincies internes, que nun yera otra cosa más qu'un territoriu gobernáu por un capitán xeneral. Nesi momentu la nueva Vizcaya dixebrar del Virreinatu de la Nueva España. La capitanía xéneru crear en 1763, de primeres ocupaba les entós intendencies de Nueva California, Vieya California, Sonora y Sinaloa, Nueva Vizcaya, Nuevo León, Coahuila, Santander, y los territorios de Nuevu Méxicu y Texas. La so primer capital foi Arizpe, na intendencia de Sonora y Sinaloa, pero depués foi movida a la villa de san Felipe'l real de Chihuahua, na intendencia de Nueva Vizcaya. La capitanía de les provincies internes dura hasta 1813, cuando por órdenes del virréi José María Caleya la comandancia ye amestada de nuevu a la Nueva España

Estáu Internu del Norte

Mapa de Chihuahua nel Méxicu de 1824.

Poco dempués de la Independencia los federalistes llevantar contra Iturbide. Chihuahua xunir a la llucha, dempués d'un incidente ensin gran importancia en Janos. En Durango tomáronse midíes nun principiu contra'l movimientu, pero'l 5 de marzu de 1823 les tropes declaráronse a favor d'este, según la mayoría del pueblu. El Comandante Xeneral Cordero dimitió, al igual que fixo'l xeneral de brigada I. de la Corrolada, gobernador civil y militar en Durango, colo cual la diputación provincial declaró socesor a Juan Navarro como intendente, y a Gaspar de Ochoa, coronel de la guarnición, como comandante en llugar de Cordero.^[15]

Rebeliones ya incursiones apaches

Ver Ataques Apaches a Méxicu con una descripción detallada de los ataques contra y de los Apaches mientres el sieglu XIX, el principal problema de Chihuahua mientres tal sieglu.

Coordenaes xeográfiques estremes

Al norte 31°48', al sur 25°38' de latitud norte; al este 103°18', al oeste 109°07' de longitud oeste.

Porcentaxe territorial

L'estáu de Chihuahua representa'l 13 % de la superficie del país. Siendo asina l'estáu más grande de la República Mexicana.

Colindancias

L'estáu de Chihuahua colinda, al norte, con Nuevu Méxicu y Texas ; al este, con Coahuila ; al sur, con Durango; al suroeste, con Sinaloa; y, al oeste, con Sonora

Orografía

L'estáu de Chihuahua ta conformáu por trés grandes rexones denominaes Sierra, Llanura o Pandu y Desiertu, qu'asoceden d'oeste Willamette 100th quip all - a este en forma de grandes bandes. Esto da-y al clima y la xeografía condiciones inmensamente contrastantes y dan-y al estáu les sos imáxenes más conocíes: los sos grandes ermos, montes, cañones y montes.

Desiertu

Dunes de Samalayuca a unos cuantos quilómetros al sur de Ciudad Juárez.

El desiertu constitúi una tercer parte del territoriu chihuahuense. Ye l'allongamientu nel estáu del Bolsón de Mapimí y forma parte del gran bioma norteamericanu denomináu Desiertu de Chihuahua por tar na so mayor parte en territoriu del estáu y que s'estiende tanto al vecín estáu de Coahuila como al norte, a los Estaos Xuníos. Ye una gran cuenca endorreica onde les corrientes d'agua nun tienen salida y son consumíes por evaporación. El so territoriu ye mayoritariamente planu, anque tien serranías de baxu altor que lo crucien, cuasi toes elles en sentíu norte-sur. El clima d'esta zona ye bien secu, les precipitaciones escasamente superen los 250 mm añales, les temperatures lleguen a superar los 40 °C mientres el branu y pel hibiernu suel haber xelaes, anque non tan intenses como na zona serrana, la cayida de nieve tamién se da nesta rexón anque ye menos frecuente. En Villa Afumada diose la temperatura más baxo rexistrada en Chihuahua, de −30,4 °C en xineru de 1962.^[16] Les dunes de Samaluyca son un gran curiosu d'esta zona, allugaes al sur de Ciudad Juárez.es la única rexón de Méxicu en que puede esfrutase esti curiosu, una y bones esti inmensu arenal cubre más de 150 quilómetros cuadraos.

Hidrografía

Ríos Orixinales de Chihuahua, antes de los proyeutos de Regación.

L'estáu de Chihuahua atópase enclaváu nel centru del continente, arrodiáu de grandes cadenes montascoses que lo alloñar de les costes y les zones húmedes, polo cual el clima ye mayormente secu y con agües escases, lo cual inflúi notablemente na hidrografía. Al tar nuna situación mediterránea, crucia pol so territoriu la Divisoria Continental de les Amériques, y por ello nel so territoriu atopen ríos tantu de l'aguada del Golfu de Méxicu, como de l'aguada del Pacíficu. Amás esiste una tercer aguada, particular del norte de Méxicu, constituyida poles cuenca zarraes del desiertu denomada Aguada Interior ya inferior.

Flora y fauna

Chihuahua estremar pola so fauna tipu ártica, que ye práuticamente la mesma fauna que tien el restu d'América del Norte. Asina, nesti estáu del norte de Méxicu pueden atopase animales como l'osu negru, el coyote, l'águila calva, el venado de cola blanca, el bisonte americanu, el muflón canadiense o'l berrendo ente otros. El llobu mexicanu cuasi sumió nel estáu de Chihuahua mientres el sieglu XX, anque por suerte grupos de proteición a la fauna llocal llograron reproducir y reintroducir al llobu mexicanu al so hábitat natural n'alcuerdos colos rancheros y autoridaes del estáu. El puma, o lleón de monte paez frecuentar les sierres de pinu-encino. N'altos montes de la Sierra Madre Occidental atópase una especie rara d'abetu, llamáu Abies durangensis, crez nos conceyos colindantes con Sinaloa y Durango. Un rumor que podría ser una lluz d'esperanza podría ser la inda esistencia del osu platiáu mexicanu o osu gris mexicanu una subespecie d'osu gris la cual creíase estinguida pero llegó a creerce qu'entá podría siguir con vida'l la rexón montascosa de la sierra madre onde se cree que se-y columbró en llugares como'l cuetu de la campana y en santa clara y el nial,a lo que solo se puede esperar qu'esto apuerte a ciertu a favor de la fauna mexicana y del estáu. En Méxicu realizóse la mayor matanza de bisontes en dellos periodos históricos hasta llograr la so estinción nel territoriu nacional. En 2002, el gobiernu de los Estaos Xuníos donó críes y dellos exemplares nuevos al gobiernu mexicanu pa reintroducilos a la vida selvaxe nes reserves naturales del cañón de Santa Helena y Boquillas del Carmen, que s'alluguen nes riberes sureñes del Ríu Bravo y los pacionales fronterizos con Nuevu Méxicu nel conceyu de Janos.^[17] Haise re introducíu oficialmente en payares de 2009 al bisonte americanu nes planicies del norte de Méxicu, esperando una puesta recuperación de la especie onde solía pastiar en sieglos anteriores dientro de la Reserva de la biosfera L'Unu.^[18] L'establecimientu de cercos pa delimitar les divisiones internacionales o en pequeñes propiedaes frenó les migraciones naturales interregionales d'esta especie.

Flora y fauna de Chihuahua
Ursus americanus	Felis concolor	Tamiasciurus	Bison bison	Aquila chrysaetos
Meleagris gallopavo	Crotalus durissus	Antilocapra americana	Canis lupus baileyi	Ovis canadensis
Acer saccharinum	Opuntia ficus-indica	Echinocactus grusonii	Cylindropuntia imbricata	Pinus ponderosa

Grupos étnicos

Los principales grupos étnicos del estáu de Chihuahua son:

Con al respective de la etnia, l'estáu tien una de les mayores poblaciones de mestizos y blancos, esta postrera con un enclín bien evidente na rexón norte de Méxicu. La mayoría de les persones dientro del estáu son d'orixe español, alemán y estadounidences. Los mestizos tamién son numberosos nel estáu.

Mestizos: Son la principal etnia poblacional del estáu; el so orixe ye de cruciar ente indíxenes y españoles.

Grupos Autóctonos de Chihuahua 2000 (INEGI).

• Indíxenes:
  • Tarahumaras: Son la principal etnia indíxena del estáu, denominar a sigo mesmos como Rarámuri que significa "pie corredor" na so llingua nativa, lo cual fai referencia a la so particular habilidá de correr grandes distancies. Habiten n'amplios sectores de la Sierra Madre Occidental, a la que se da llocalmente el nome de Sierra Tarahumara, sicasí, la emigración por razones principalmente económiques dieron llugar a importantes asentamientos n'otros sitios del estáu, principalmente les ciudaes de Chihuahua y Ciudad Juárez.

El significáu exactu de la pallabra "Rarámuri" ye aldericáu na actualidá, pos al falar con integrantes de dichu grupu cultural, munchos nieguen que signifique "Pie corredor" y dicen que significa "la xente", en contraposición a la pallabra "chabochi" que fai referencia a los mestizos y al home blancu..

Según les creencies relixoses de dichu grupu, Onorúame (Dios), creó a los Rarámuri dándo-y a una figura de folla masculino tres soplidos pa da-y vida, soplíes que representen los trés almes que na so creencia tienen los varones y dando cuatro soplidos a una figura de folla femenino, apurriéndo-y cuatro almes (una más que los homes, pos la muyer tien la posibilidá de parir). L'hermanu de Onorúame, pretendió asonsañalo faciendo figurillas de cenices, pero cuando sopló pa da-yos vida, solamente facer una vegada creando asina a los "chabochis" (mestizos y caucásicos), que dientro de les sos creencies solamente tienen una alma.

Ye por esto, que munchos creen que la pallabra "chabochi" fai referencia a "los fíos del diañu", pero'l so significáu exactu ta esleíu, pos munchos Rarámuris dicen que solamente significa "los de pelusa na cara" (faciendo referencia a les barbes).

• Tepehuanes del norte: Denominaos d'esta manera pa estremalos de los Tepehuanes qu'habiten nel sur del estáu de Durango, colos cualos tienen importantes diferencies, ellos mesmos dan el nome de ódame, son el segundu grupu étnicu del estáu y habiten principalmente nel conceyu de Guadalupe y Calvo, siendo'l so principal asentamientu Baborigame.

• Guarijíos: Son un grupu étnicu estremáu principalmente pola so llingua, anguaño atópase dellos asentamientos namái nos conceyos de Chínipas y Uruachi.

• Pimas: Son el menor grupu indíxena del estáu, los sos principales asentamientos atópase en Temósachi, en delles comunidaes como El kipor, La Dura, nel conceyu de Maicoba estáu de Sonora, denominar como O'odham pa estremalos de los pimas Tohono O'odham habitantes del estáu norteamericanu d'Arizona. Estrémense principalmente na variante que de la so llingua.

• Inmigración Europea [[Ficheru:Neña menonita en

Cuauhtémoc.jpg|miniaturadeimagen|Neña menonita en Cuauhtémoc, Chihuahua.]]

• Menonites: De 100 000 menonites d'orixe alemán que viven en Méxicu,^[23] unos 90 000 tán establecíos en Chihuahua;^[24] son el mayor grupu étnicu non indíxena del Estáu.^[25] Pertenecen a una comunidá endogámica, bien relixosa, d'orixe xermánicu, qu'emigró dende la provincia canadiense de Manitoba en perdiendo los sos privilexos metanes una campaña germanofóbica mientres la Primer Guerra Mundial y depués de ser convidaos a Méxicu pol gobiernu d'Álvaro Obregón que cubrió los gastos de treslláu.^[26] Son menonites, siguidores de les creencies de Menno Simons, un líder de l'ala pacifista del movimientu anabaptista mientres la Reforma Protestante.^[26] En 1922 empecipióse la inmigración cola llegada de 3 000 persones (que s'establecieron na so totalidá en Chihuahua), y pa 1927 yá s'establecieren 10 000 en Méxicu, partíos ente los estaos de Chihuahua, Durango, Campeche y Zacatecas.^[26]

Práuticamente la totalidá de la población (98%) ocupar de llabores agrícoles, destacando la producción de ceberes, frutales y hortolices. Coles mesmes, apoderen la conserva de frutos y vexetales y l'embutíu de carnes fríes, salaes y afumaes.^[27]

• Mormones: Son el menor grupu étnicu non indíxena del estáu.^[25] Pertenecen a una comunidá relixosa endogámica qu'emigró dende Utah nos Estaos Xuníos.^[25]

Relixón

Población de 5 años o más, según la relixón que profesa nel estáu de Chihuahua:

• Católica - 84.6%^[28]
• Protestante y evanxélica - 7.1%^[29]
• Bíblica non evanxélica - 2.0%^[30]
• Ensin relixón - 5.1%^[31]

Principales ciudaes (2010)

Principales ciudaes de Chihuahua (más de 10 000 hab.)
Panorámica de Ciudad Juárez
	Ciudá	Población (habitantes)
01	Ciudad Juárez	1 321 004
02	Chihuahua	809 232
03	Delicias	118 071
04	Cuauhtémoc	114 007
05	Parral	104 836
06	Nuevo Casas Grandes	55 553
07	Camargo	40 221
08	Jiménez	34 281
09	Ojinaga	22 744
10	Meoqui	22 574
11	Aldama	18 642
12	Madera	15 447
13	Guachochi	14 513
14	Ascensión	13 456
15	Saucillo	11 004
16	San Juanito	10 535
Los datos de población correspuenden al Censu de 2010.

El 86.5%^[32] de la población del estáu de Chihuahua vive en nucleos urbanos, lo cual convertir n'unu de los más urbanizaos.

Conceyos más poblaos (2010)

Los 10 conceyos más poblaos (2010)[33]
Posición	Conceyu	Escudu	Cabecera Municipal	Población
1	Juárez		Ciudad Juárez	1 332 131
2	Chihuahua		Chihuahua	819 543
3	Cuauhtémoc		Cuauhtémoc	154 639
4	Delicias		Delicias	137 935
5	Hidalgo del Parral		Parral	107 061
6	Nuevo Casas Grandes		Nuevo Casas Grandes	59 337
7	Guadalupe y Calvo		Guadalupe y Calvo	53 499
8	Guachochi		Guachochi	49 689
9	Camargo		Camargo	48 748
10	Jiménez		Jiménez	44 833

Agrupamientos Industriales

El desenvolvimientu industrial nel Estáu de Chihuahua ta basáu n'Agrupamientos Industriales. Son seis los agrupamientos industriales, que xeneren más de 300,000 emplegos, en 406 plantes establecíes nel Estáu. Esisten cuatro nueves árees d'oportunidá dientro del desenvolvimientu teunolóxicu industrial que ta adquiriendo la entidá onde la mano d'obra ye más calificada.

Los seis Agrupamientos industriales son los siguientes:

• Electrónica y Telecomunicaciones
• Automotriz y Autopartes
• Confección
• Agroindustria y Alimentos
• Forestal y Muebles
• Materiales pa la Construcción y Minería

Los cuatro árees d'oportunidá son les siguientes:

• Aeroespacial
• Electrodoméstico
• Teunoloxía de la Información
• Bioteunoloxía

La industria manufacturera nesta entidá reporta 9,917 unidaes económiques, ente les que s'atopen: plantes pa la fabricación d'estructures mecániques, tanques y calderes; fabricación, arreglu y/o ensamble de maquinaria, equipu y accesorios llétricos según tamién apaecen tremaos en barrios y llocalidaes: tortillerías, ferreríes ya imprentes.

Industria Maquiladora

La Industria Maquiladora cuenta con 425 plantes en 25 parques industriales, que representen el 12.47% de les plantes maquiladoras en Méxicu, y nes que s'empleguen 294,026 persones, el 24.35% de los emplegos de maquiladoras en Méxicu.

L'agricultura chihuahuense sobresal na producción d'avena, papa y trigu, anque poques tierres disponen d'agua para riego. Ente les colleches más importantes de riego tán les de trigu, algodón, maíz, sorgu, cacahuate, soya, alfalfa, chile verde y avena.

Nes tierres d'envernada destaquen les colleches de maíz, frijol, papa y avena. L'estáu de Chihuahua ye famosu poles frutes que produz; La collecha más abondosa ye la de mazana, que se produz en más de 30 variedaes, siendo la más destacada la "rede delicious". La sandía y el melón tamién representen una parte bien significativa de la producción. La carne de res de Chihuahua ye famosa en tol país. Esta fama llogróse gracies a les grandes estensiones de pacionales y carbes con que s'alimenten los animales. Coles mesmes, la producción de lleche ye importante yá que con ella ellaboren dellos tipos de quesu. Tamién se críen puercos, cabres y carneros, anque la so producción nun ye tan importante como la de vacunos. Unu de los recursos económicos de más importancia nel estáu ye la silvicultura.

Ente la industria d'artesaníes de Chihuahua atopamos les testiles de llana, talabartería, cestería, trabayos en madera, xuguetes y preseos musicales.

El total de población económicamente activa ye 1,235,900 estremada en 812,166 homes y 423,734 muyeres.

Indicadores de Desarrollu

Gastronomía

Chihuahua tien una esquisita variedá de platillos y comida rexonales, ellaborada en base de carne de res la mayoría d'ellos, pos equí críase ganáu bovino calidable, como'l famosu cara blanca (Hereford) Brangus, Angus y Charolais; ente otros. Los cortes más finos deliciosos sirvir nos restoranes acompañaos de papa al fornu y cebolla asada.

Por cuenta de los climes estremos de la rexón los primeros pobladores ver na necesidá d'aprovechar los curtios periodos de collecha pa caltener y almacenar alimentos. Y ye por ello que dientro de los usos y costumes gastronómicos chihuahuenses ta'l deshidratar, a ensugar los granos, los vexetales, les frutes ya inclusive les carnes.

Ente los sos platillos más tradicionales atópase'l chile coloriáu con carne seco, machucar a la mexicana o con güevu, el chile con asaderu, chile pasáu con carne o con quesu, tortielles de farina, harinillas (pan fechu a base de maíz), la tradicional carne asao al carbón o les cortes de carne tipo americanu, según la deliciosa discada, oreyones de frutes (frutes deshidratadas), oreyones de calabacita con quesu, quesu ranchero, quesu menonita, asaderu, chorizu Camargo, según tamién puede esfrutase de deliciosos platillos de pexe fresco de les preses del Estáu tales como son: el caldu d'osu (caldu de bagre con verdures), mojarra frita o una deliciosa trucha arcu iris al cilantro o a la mostaza o bien postres como pay de nuez y de mazana.

Otru patillo típicu son los burrinos, que trescendieron les fronteres. Son preparaos con tortielles de farina y rellenos de carne de res o gochu, frijoles o chile con quesu. Ente otros guisaos, con un sabor único que solo equí se ye posible atopar. Destaquen los burrinos de Villa Afumada, que son toa una tradición.

De Cuauhtémoc. Lo que más fama dio son los productos peculios de los campos menonites foi'l so quesu y otros lácteos como mantega y crema. Esti quesu menonita, tamién llamáu quesu Chihuahua, llogró un llugar importante nel consumu nacional ya internacional.

Amás Chihuahua güel a mazana, sabe a mazana y ufierta al visitante les meyores mazanes de Méxicu. Nos fértiles valles que riega'l ríu Papigochi, la primavera españa en miles de flores que dempués se camuden n'esquisites mazanes, dando orixe a deliciosos platillos ente los que destaca'l pay de mazana.^[35]

Deporte

Chihuahua cunta con un equipu de fútbol na Lliga d'Ascensu de Méxicu: Fútbol Club Juárez en Ciudad Juárez y dos na Segunda División de Méxicu: los Indios de la UACJ en Ciudad Juárez y los Doraos de la Universidá Autónoma de Chihuahua en Chihuahua (Chihuahua). L'estáu tuvo enantes equipos profesionales de béisbol y baloncestu: los Doraos de Chihuahua y los Indios de Ciudad Juárez (béisbol). Tamién cunta con un equipu na Lliga Nacional de Baloncestu Profesional, los Indios de Ciudad Juárez (baloncestu)

Anguaño cunta cola Lliga Estatal de Béisbol de Chihuahua con 10 equipos: Indios de Ciudad Juárez (béisbol), Doraos de Chihuahua, Algodoneros de Delicias, Faraones de Nuevo Casas Grandes, Manzaneros de Cuauhtémoc, Mazorqueros de Camargo, Mineros de Parral, Colloraos de Jiménez, Soles de Ojinaga y Venados de Madera.

Tamién nel basquetbol cunta cola Lliga de Baloncestu Estatal de Chihuahua.

L'estáu foi sede de la Vuelta a Chihuahua, una carrera de ciclismu puntuable pal UCI America Tour. En 2012 inauguróse El Dorado Speedway, un circuitu oval qu'alluga carreres de la NASCAR Toyota Series.

Estaos/Provincies Hermano/as^[36]

• Shandong (2006)^[37][38]
• Henan (2006)^[37][39]
•  Estaos Xuníos d'América (2006)^[37][40]
•  Estaos Xuníos d'América (2007)^[37][41]
•  Méxicu (2013)^[42][43][44]

Consulaos

La ciudá de Chihuahua tien Consulaos de 2 países.

• Estaos Xuníos (Consuláu Xeneral)^[45]
• España (Consuláu Xeneral)^[45]

Esploraciones españoles y el Virreinatu

• Sitiu de la Biblioteca del Congresu y la BNE pa la bibliografía de les Esploraciones Españoles n'América del Norte Billingüe
• Frontera,+de+los Dominios+del Rei,+en+la+America+Septentrional.&style=esbib&legend = Llibrería del Congresu, Mapa, qu'entiende la Frontera, de los Dominios del Rei, na América Septentrional.
• = /home/www/data/gmd/gmd429/g4295/g4295/np000060.sid&style = esbib&itemLink = r?intldl/esbib:@field (NUMBER+@band(g4295+np000060))&title = A%20map%20of%20the%20Internal%20Provinces%20of%20New%20Spain. A map of the Internal Provinces of New Spain

Misioneros

• EPB2004Penagos Belman, Esperanza. «Cuicuilco, setiembre-avientu, Investigación Diagnóstica sobre les Misiones Xesuites na Tarahumara, añu 11,num032». Distrito Federal: Escuela Nacional d'Antropoloxía y Historia. Archiváu dende l'orixinal, el 7 de payares de 2006. Consultáu'l Mar 01 2007.

Paquimé

• chi.itesm.mx
• nuevacasasgrandes.org

Enllaces d'historia

• De la Biblioteca de Kansas, reproducción del llibru "Campaña en Nuevu Méxicu col Coronel Doniphan" por Frank S. Edwards 1847, con detalles y reportes de les Batalles de Sacramento y El Bracito N'inglés, Dominiu Públicu
• De la Biblioteca de Kansas, reproducción del llibru "Comerciu de les Praderíes" por Josiah A. Gregg 1844 vol.1, y 1845 vol.2, con detalles de viaxes nel Oeste incluyendo Chihuahua y Nuevu Méxicu ente 1839 y 1840N'inglés Dominiu Públicu
• Rebeliones Indíxenes en Durango, la mayoría de les cualos arreyaben tamién a Chihuahua N'inglés
• Gobernadores de Chihuahua
• Unidá d'Estudios Históricos y Sociales de la Universidá de Ciudad Juárez, estensión Chihuahua