Charlotte von Mahlsdorf
direutora de muséu

Vida
Nacimientu Berlín[1], 18 de marzu de 1928[2]
Nacionalidá Bandera d'Alemaña Alemaña
Muerte Berlín[3], 30 d'abril de 2002[2] (74 años)
Sepultura Waldfriedhof Mahlsdorf (en) Traducir
Causa de la muerte infartu de miocardiu
Estudios
Llingües falaes alemán
Oficiu escritora, autobiógrafa, activista, activista LGBT
Premios
IMDb nm0902653
Cambiar los datos en Wikidata

Charlotte von Mahlsdorf (18 de marzu de 1928, Berlín – 30 d'abril de 2002, Berlín) foi la fundadora del muséu Gründerzeitmuseum im Gutshaus Mahlsdorf.

Vida

Mocedá

Lothar Berfelde nació'l 18 de marzu de 1928 en Berlín, fíu de Max Berfelde y Gretchen Gaupp. Según l'autobiografía, interesar dende la niñez pola ropa de neña y de fechu sentíase como una neña. El so interés polos caciplos vieyos» tamién empezó bien tempranu; ayudando na so mocedá a sacupar pisos a Max Bier, un anticuariu de Kreuzberg, cobrando n'oxetos que caltenía pa sigo mesma.

El padre yá s'inscribiera a finales de la década de 1920 nel Partíu Nazi. Mientres dalgún tiempu foi dirixente políticu en Mahlsdorf. En 1942 primió al so fíu por qu'ingresara nes Mocedaes Hitlerianes. Ente padre y fíu hubo frecuentes discutinios, qu'esguiló tres l'abandonu de la familia pola madre en 1944. El padre esixó al fíu que se decidiera pola madre o por él y amenaciar con un revólver. Arriendes d'ello, Lothar cutió al padre col rodiellu mientres dormía. Dempués de pasar unes selmanes nun psiquiátricu, foi condergáu a cuatro años de cárcel nun correccional en 1945 como «mozu asocial» por un tribunal de Berlín.

Posguerra

Tres la II Guerra Mundial, Lothar foi lliberáu, trabayando como baratillero y vistiéndose con ropa femenino. «Lothar» convertir en «Lottchen», amaba a homes y darréu convirtióse nun personaxe conocíu na ciudá como «Charlotte von Mahlsdorf».

Empezó coleccionando oxetos domésticos, salvando asina de les cases bombardeadas distintos oxetos históricos, ganando'l so sustentu cola venta de muebles.

Charlotte von Mahlsdorf con mozos visitantes nel Gründerzeitmuseum (1977)

De la so coleición surdió en 1959/60 el «Gründerzeitmuseum» (Muséu de la Belle Époque): lluchó pol caltenimientu del Gutshaus Mahlsdorf , que taba amenaciáu de valtamientu y consiguió l'usu del edificiu, ensin pagar arriendu. En 1960, en rematando la primer etapa de la restauración de la casa, abrió'l muséu d'oxetos d'usu diariu de Fin de Sieglu. Salvó la Mulackritze –la última tabierna berlinesa caltenida na so totalidá, proveniente del barriu Scheunenviertel– de ser destruyida col edificiu nel que s'atopaba en 1963 y reconstruyir nel suétanu del muséu nel so estáu orixinal. La tabierna consiguió una cierta fama en círculos cinematográficos, d'artistes y gais, y a partir de 1970 realizábense ellí de cutiu fiestes del ambiente gai de Berlín Este. En 1972 asitiar so proteición del patrimoniu. En 1974 les autoridaes de la RDA anunciaron la so intención de nacionalizar el muséu y el so conteníu, a lo que Charlotte von Mahlsdorf reaccionó regalando la so propiedá a los visitantes.

El Gutshaus Mahlsdorf acueye'l Gründerzeitmuseum fundáu por Charlotte.

Gracies al compromisu de l'actriz Annekathrin Bürger y del abogáu Friedrich Karl Kaul (y posiblemente pol so compromisu de trabayar de forma non oficial pal Ministeriu d'Interior) pudo rematar cola aición en 1976 y Charlotte consiguió caltener el so muséu.

Na actualidá, el muséu Gründerzeitmuseum de Charlotte von Mahlsdorf contién la mayor y más completa coleición d'oxetos de la Belle Époque (Gründerzeit). En 2008 empezóse una amplia renovación del edificiu gracies a los medios puestos a disposición pola Llotería de Berlín y el involucramiento del entós alcalde de Berlín, Klaus Wowereit.

Mudanza a Suecia

En 1991, neonazis atacaron una fiesta que se taba realizando nel Muséu y mancaron a dellos güéspedes. Nesa dómina Charlotte von Mahlsdorf yá mentara delles vegaes la posibilidá d'abandonar Alemaña. En 1992 apurrióse-y el Bundesverdienstkreuz. La so decisión d'abandonar el país llevar a sirvir de guía nel Muséu per última vegada en 1995 y en 1997 treslladase a Porla Brunn en Suecia. Ellí abrió un nuevu muséu con oxetos de finales del sieglu XIX y principios del XX, con poco ésitu.

L'estáu de Berlín mercó'l Muséu de la ciudá. L'asociación Förderverein Gutshaus Mahlsdorf y.V. reabrir en 1997. El 30 d'abril de 2002, Charlotte von Mahlsdorf morrió d'un ataque al corazón mientres una visita a Berlín. Foi soterrada nel campusantu de la cai Rahnsdorf en Berlin-Mahlsdorf, al llau de la so madre Gretchen Berfelde.

Crítiques a von Mahlsdorf

Na década de 1990 espresáronse duldes y entrugues sobre delles partes de la so biografía. Señalóse que la so autobiografía contenía diverses contradicciones mientres los años del Nacionalsocialismu y de la RDA.

Ente otros puntos, duldar de que salvara del valtamientu'l Schloss Friedrichsfelde y la casa señorial en Dahlwitz-Hoppegarten, tal como esplicaba nes sos memories. Mentanto, apaecieron pruebes (impresos como facsímile nel llibru Nichts darf sinnlos enden!), que dan verosimilitud al rellatu de von Mahlsdorf sobre'l salvamentu del Schloss Friedrichsfelde.

Tamién se-y reprochó que la so coleición procediera en gran parte de cases de xudíos deportaos mientres el Tercer Reich y na RDA de les cases d'aquellos que fuxeren a Occidente. Sicasí, von Mahlsdorf tenía a principios de 1945 namái 16 años. Darréu fíxose públicu que von Mahlsdorf fuera collaborador informal nel Ministeriu d'Interior el 17 de payares de 1971, apurriendo información sol nome clave de «Park» hasta 1976. Esisten pruebes de que foi atrapada poles fuercies de seguridá en xunetu de 1970 vendiendo «antigüedaes» —tratar de relós de paré vieyos, que nun teníen valor pal negociu del arte estatal. Posiblemente, anque nun pueda ser demostráu, fora primida o chantajeada pa entrar al serviciu de la Stasi.

Discutiniu sobre la inscripción funeraria

Autógrafo de Charlotte von Mahlsdorf

Hai munches persones que tien a Von Mahlsdorf en gran estima: seya pol so trabayu como la fundadora d'una de les más importantes coleiciones d'entresiglos, seya por apaición pública como travestido y masoquista confesa, seya pola so denuncia de la persecución de los homosexuales nel Tercer Reich y la RDA. De forma que la campaña de donación entamada pol «Förderverein Gutshaus Mahlsdorf» («Asociación pal fomentu del Gutshaus Mahlsdorf») y el «Interessengemeinschaft Historische Friedhöfe Berlin» («Grupu d'interés de los campusantos históricos de Berlín») pa la realización d'un monumentu conmemorativo pa Charlotte von Mahlsdorf tuvo ésitu.

El monumentu, por voluntá de los organizadores, tenía de llevar una placa cola inscripción Ich bin meine eigene Frau – Charlotte von Mahlsdorf – 18. März 1928 – 30. April 2002 («Yo soi la mio propia muyer» – Charlotte von Mahlsdorf – 18 de marzu de 1928 – 30 d'abril de 2002) y tenía d'asitiase nel día del primer aniversariu de la so muerte. Sicasí, los familiares de Charlotte von Mahlsdorf oponer a la inscripción y esixeron el so cambéu. Como amás nun s'esclariara l'asuntu del heriedu y el Förderverein des Gründerzeitmuseum taba esmolecíu de que pudieren reclamar muebles, aportar a la demanda.

Anque Charlotte von Mahlsdorf fuera reconocida nos sos últimos años práuticamente solo pol so seudónimu, la familia impunxo'l testu Lothar Berfelde, 1928 – 2002, genannt Charlotte von Mahlsdorf. Dem Museumsgründer zur Erinnerung («Lothar Berfelde, 1928 – 2002, llamáu Charlotte von Mahlsdorf. Al fundador del muséu n'alcordanza.»)

Bibliografía sobre y de Charlotte von Mahlsdorf

  • Charlotte von Mahlsdorf: Ich bin meine eigene Frau. München: dtv, 1995. ISBN 3423120614.
    • Edición n'español Yo soi la mio propia muyer. Barcelona: Tusquets, 1994. ISBN 9788472238268
  • Charlotte von Mahlsdorf; Peter Süß: Ab durch die Mitte. München: dtv, 1997. ISBN 3423200413.
  • Gabriele Brang: Berliner Köpfe. Charlotte von Mahlsdorf. Berlin 2004.
  • Peter Süß: Nichts darf sinnlos enden! Über Charlotte von Mahlsdorf und das Theaterstück „Ich bin meine eigene Frau“. Berlin 2006.

Película sobre la so autobiografía

El direutor Rosa von Praunheim filmó en 1992 la so autobiografía col mesmu títulu Ich bin meine eigene Frau.

Obres de teatru

L'autor estauxunidense Doug Wright, basándose n'entrevistes realizaes con Charlotte von Mahlsdorf, según na so autobiografía, escribió la obra de teatru I Am My Own Wife, que ganó en 2004 el Premiu Pulitzer y un Premiu Tony como meyor obra de teatru. El 1 de xunu de 2006, Doug Wright foi premiáu col Kulturpreis Europa por I Am My Own Wife.

La obra nun pudo ser estrenada col so títulu inglés n'Alemaña, porque los derechos del títulu n'alemán yeren propiedá na editorial Edition diá de Berlín, que prohibió'l so usu pol peligru de que se confundieren dambes obres. La obra entrenóse'l 9 de setiembre de 2007 nel teatru Renaissance de Berlín col títulu Ich mach ja doch, was ich will («Faigo lo que quiero»).

Peter Süß, l'editor de les memories de Charlotte von Mahlsdorf y que foi coautor con ella de la guía de Berlín Ab durch die Mitte, escribió la so propia obra de teatru sobre la vida de Charlotte von Mahlsdorf. Tien el títulu Ich bin meine eigene Frau, al igual que'l llibru, y estrenóse el 26 de marzu de 2006 nel teatru Schauspiel de Leipzig.

Referencies

  1. ↑ Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Data de consulta: 10 avientu 2014. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.
  2. 1 2 Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Data de consulta: 9 abril 2014. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.
  3. ↑ Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Data de consulta: 30 avientu 2014. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.

Enllaces esternos





Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.