Fogueres

Ilesia de Santa Ana

Una de los costumes que se caltienen y que data de tiempos inmemorables son les fogueres qu'inauguren les fiestes na viéspora de la fiesta del Cristu de la Misericordia. Cada 13 de setiembre, a los nueve de la nueche, tolos vecinos del pueblu encienden les sos fogueres, que s'asitien metanes les cais, y colles danse por inauguraes les fiestes. Al empar, cientos de cohetes llanzar n'honor al Santísimu Cristu de la Misericordia. Ye tou un espectáculu ver cómo "ambura" el pueblu, tantu dende dientro como pela rodiada del mesmu. Cuando la foguera, que se fai a base de cañes de chaparro, abondosa pela redolada, va escastándose, los vecinos preparen les sos parrilles y faise una barbacoa a base de chuletes, chorizos, panceta, sardines, etc.

Santos

Casa consistorial

Otra de los costumes del pueblu son los Santos. Na nueche del 31 d'ochobre ye tradición que la xente nuevo del pueblu (anque tamién lo fai xente más adulto), axuntar en cases, cortixos...y pasen la nueche toos aconceyaos. Ellí cenen y dempués móntase la fiesta. Más tarde cada quien decide con quién dormir.

En San Isidro tamién ye tradición pasar el día nel campu de fartura.

La fiesta de San Marcos ye una de les más vistoses y risonderes del pueblu. La fiesta amenorgar a una romería qu'empieza'l 25 d'abril y estiéndese mientres más díes si parte con fin de selmana. La fiesta celebrar nun llugar llamáu L'Aferruñada (davezu llamáu Rumblosa o Rumbrosa polos sos habitantes) alcontráu nes estribaciones de Sierra Morena, xusto na llende ente la provincia de Ciudá Real y Xaén, a unos 8 km del pueblu. Ye una paraxa bien guapa, llenu d'arbolea, onde tou Castellar treslladar mientres esos díes. La xente lleva la so tienda de campaña y pasa delles xornaes nel campu. Ellí come, cena, bebe, a última hora, ta de fiesta. *Pela nueche hai un escenariu onde actúa dalguna orquesta o un grupu de rock y toos baillen alegremente. Mientres los díes que dura San Marcos el pueblu ta vacíu porque tolos castellareños treslladáronse al campu.

Los Mayos ye otra tradición particular d'esti pueblu. El primeru de mayu dalgunes de les fachaes de les cases amanecen con pintaes de mensaxes a les casaderes del pueblu. Una tradición que se foi dexenerando pol conceutu equivocáu del humor mal entendíu. Lo que resalta siempres nos "mayos" ye la ortografía, la mala pero dacuando simpática ortografía. Apenes s'entienden ciertos mensaxes, pero dende los más flemáticos a los más insultantes, pasando polos obscenos, los "mayos" son ensin llugar a dulda una manifestación esterna más de la espresión popular.