Carlo Maria Cipolla
Vida
Nacimientu	Pavía, 15 d'agostu de 1922[1]
Nacionalidá	Reinu d'Italia  (15 agostu 1922 -  18 xunu 1946) Italia  (18 xunu 1946 -  5 setiembre 2000)
Muerte	Pavía, 5 de setiembre de 2000[2] (78 años)
Estudios
Estudios	Universidá de Pavia Facultá d'Arte de París Universidá de Catania Universidá de París
Llingües falaes	italianu[3] inglés[3] francés[3]
Oficiu	historiador económicu, profesor universitariu, escritor de non ficción, economista, historiador
Llugares de trabayu	Pisa, Pavía, Florencia, Catania, Venecia, Turín y Berkeley
Emplegadores	Universidá de California en Berkeley Universidá de Turín Universidá de Pavia Università Ca' Foscari (es) Universidá de Catania Escuela Normal Superior de Pisa (es)
Premios	ver honorary doctor of ETH Zürich Premiu Balzan  (1995)
Miembru de	Academia de les Artes y les Ciencies d'Estaos Xuníos Sociedá Filosófica Americana Academia Nacional de los Linces (es)
Seudónimu/os	Carlo M. Cipolla

Carlo Maria Cipolla (15 d'agostu de 1922, Pavía – 5 de setiembre de 2000, Pavía) foi un historiador italianu, especializáu n' historia económica. Ñacíu en Pavia, foi docente n'Italia y nos Estaos Xuníos.

Biografía

Yá de neñu Carlo Maria Cipolla suañaba con aprender Historia y Filosofía a mozos en dalgún centru d'educación secundaria. Empicipió los estudios de Ciencies Polítiques en Pavía, onde descubre la so pasión pola Historia Económica. Darréu estudiará na Sorbona de París y na London School Of Economics.

Con namái 27 años llogra la so primer cátedra d'Historia económica en Catania. Será solo la primer etapa d'una llarga carrera universitaria n'Italia: Venecia, Turín, Pavía y Pisa, y nel estranxeru: en 1953 cola pa los Estaos Xuníos como Fulbright fellow y en 1957 va ser visiting professor na Universidá de Berkeley, en California, primero de ser nomáu full professor dos años depués. Cipolla foi amás miembru de numberoses y prestixoses academies, y recibió en 1995 el premiu Balzan.

Teoría de la fatura

Cipolla afondó nel tema polémicu de la fatura humana, formulando la perfamosa teoría de la fatura, enunciada nel so llibrín cuciu Allegro ma non troppo.

N'elli ve a los estúpidos como un grupu social muncho más poderosu que grandes organizaciones como la mafia, un grupu non organizáu, ensin ordenamientu, xerarquíes nin estatutos, pero que con too ye quien a operar con una coordinación y eficacia ablucantes.

Nel mesmu llibru atópense les 5 regles fundamentales de la fatura:

1.Siempre, inevitablemente, caún de nosotros va subestimar el númberu de fatos que caleyen pel mundu

2.La probabilidá de que una persona determinada seya un fatu ye independiente de cualaquier otra carauterística d'esa persona

3.Una persona ye fata si fai dañu a otra o otres ensin llograr nada pa sigo, incluso llogrando un perxuiciu

4.Les persones non fates siempre subestimen el potencial dañín de les persones fates, siempre escaecen qu'en cualesquier momentu o llugar, en cualaquier circunstancia, tratar y asociase con individuos fatos ye infaliblemente un error mui costosu

5.La persona fata ye'l tipu de persona más peligrosa que hai Col corolariu el fatu ye entá pior que'l malu

Bibliografía

• La storia economica, Il Mulino, 2005, ISBN 8815106790
• Introduzione alla storia economica, Il Mulino, 2003, ISBN 8815095586
• Conquistadores, pirati, mercatanti. La saga dell'argento spagnuolo, Il Mulino, 2003, ISBN 8815095896
• Le macchine del tempo. L'orologio e la società (1300-1700), Il Mulino, 2003, ISBN 8815095888
• Tre storie extra vaganti, Il Mulino, 2003, ISBN 8815095853
• Vele e cannoni, Il Mulino, 2003, ISBN 8815095861
• Storia economica dell'europa pre-industriale, Il Mulino, 2002, ISBN 8815086412
• Le avventure della lira, Il Mulino, 2001, ISBN 8815084983
• Miasmi e umori, Il Mulino, 1989, ISBN 8815098089
• Allegro ma non troppo, Il Mulino, 1988, ISBN 8815019804
• Uomini, tecniche, economie, Feltrinelli, 1986, ISBN 8807811030

Referencies

Enllaces esternos