Cao Xueqin | |
---|---|
Vida | |
Nacimientu | Nankín, 12 de xunetu de 1724[1] |
Nacionalidá | Dinastía Qing [2] |
Muerte | Beixín, década de de 1760 (35/45 años) |
Estudios | |
Llingües falaes | chinu[3] |
Oficiu | escritor, poeta, pintor, novelista, ci lyric writer (en) , filósofu |
Participante
| |
Llugares de trabayu | China |
Trabayos destacaos | Suañu nel pabellón coloráu |
Seudónimu/os | 曹雪芹 |
Creencies | |
Relixón | budismu |
曹雪芹 Cao Xueqin pinyin: Cáo Xuěqín (Nankín, c. 1715 - Beijing, 1763) yera un escritor chinu de la dinastía Qing.
Baxaba d'una gran familia destronada natural de Fengrun, en Hebei, que sirvió nes fuercies Han so los manchúes. Escribió la novela Suañu nel pabellón coloráu (紅樓夢) que dexó inacabada (solo escribió ochenta capítulos) y publicóse munchos años dempués de la so muerte col final que lu punxo Gao Y., editor de la obra (cuarenta capítulos más). Esta novela ye considerada una de los cuatro noveles clásiques chines.
El suañu del pabellón coloráu describe la vida de les families ricu y aristocráticu d'una dómina en qu'empieza la so decadencia, víspores del colapsu del feudalismu: les families Rong y Ning. Los sos dos famosos personaxes principales, la pareya de mozos rebalbos Jia Baoyu y Lin Daiyu, opónense obstinadamente a les vieyes tradiciones. A Baoyu disgústen-y les rellaciones colos lliteratos y niégase a escribir ensayos bagu, pero gústa-y sicasí la compañía de les muyeres y simpatiza coles criaes de la so casa. Daiyu ye paecida a él y ente ellos naz un amor verdadero. A la fin Daiyu muerre llena de congoxa y Baoyu fuxe emburriáu pola desesperación, porque los mozos como ellos nun son toleraos poles fuercies reaccionaries. Nel últimu sieglu, esta foi la novela más popular de China.[4]
Referencies
- ↑ URL de la referencia: https://pantheon.world/profile/person/Cao_Xueqin. Apaez como: Cao Xueqin. Data de consulta: 9 ochobre 2017.
- ↑ Afirmao en: Base de Datos Biográfica China. Llingua de la obra o nome: inglés.
- ↑ Biblioteca Nacional de Francia. «autoridaes BNF» (francés). Consultáu'l 10 ochobre 2015.
- ↑ Lu Kanru y Feng Yuanjun, Curtia historia de la lliteratura clásica china. Beijing: Ediciones en llingües estranxeres, 1960, p. 108-109.