Llocalidaes estremeres

	Norte: Granátula de Calatrava
Oeste: Aldea del Rey y Villanueva de San Carlos		Este: Viso del Marqués
	Sur: San Lorenzo de Calatrava

Monumentos eclesiásticos

• Parroquia Nuesa Señora de l'Asunción: De principios del sieglu XVII, na so fundación yera la ermita de La nuesa Señora de los Remedios, convertida en parroquia debíu a la quema producida na Primer Guerra Carlista de la Ilesia Parroquial Nuesa Señora Santa María del Valle, conserva de la so fundación el cruceru, el restu del edificiu ye ampliación en 1926. Tien una reproducción barroca con estilu xesuíticu y que'l so valor históricu-artísticu que meyor conserva atopar nel presbiteriu, son 7 cuadros procedentes d'un retablu de la 2ª metá del sieglu XVI, obres del toledanu Juan Correa de Vivar. Tán realizaes n'oleu sobre tabla con magníficos marcos tallaos y representen la vida de Cristu: L'anunciación (ovaláu), Visitación (ovaláu), Presentación de Jesús nel Templu, Jesús ente los doctores, Camín del Calvariu, La Piedá, Entierru de Cristu. Preside'l so altar la patrona Nuesa Señora de los Remedios. Na capiya del sagrariu atopa l'últimu retablu d'unu de los oratorios que tuvo'l Castiellu de Calatrava La Nueva; nella tamién se caltién un cuadru devocional de la Virxe de mediaos del sieglu XVII y tan solo caltiénense trés na provincia de Ciudá Real.

• Ermita del Salvador del Mundu: Demoninada tamién del Calvariu, ta asitiada a extramuros. Apaez citada documentalmente yá en 1463, ye amburada nel añu 1657 reconstruyéndose a partir del añu 1780. Ye de planta de cruz llatina y cruceru abiertu por cúpula de planta cuadrada. Tien murios de mampostería con verdugadas y pilastres de lladriyu. La so fachada ye espodada, con portada de piedra con pilastres y moldures renacentistes, remata'l conxuntu una amplia espadaña con campana. Nes pechinas, incritas nun medallón, apaecen los símbolos de los cuatro órdenes militares españoles: Orde d'Alcántara, Orde de Calatrava, Orde de Montesa y Orde de Santiago. Conserva nel so interior una tabla ovalada representando la Oración nel güertu del pintor Juan Correa de Vivar pintada ente 1550 y 1557. El so retablu ye talláu pol sevillanu Manuel Guzmán Bejarano. Ye la sede del patrón de la llocalidá.

• Ermita de San Sebastián: Teniendo datos de la so esistencia yá nel sieglu XVI. Ye una nave de 21 de llongura por 5,40 d'anchu, suelu de baldosines y parés d'argamasa y piedra, con sacristía de 5 por 3,21, destacando solo la tosca portada de piedra que s'abrir na fachada sur de la ermita, d'estilu góticu, según les ventanes que caltuvieron la so forma apuntada. Ta asitiada na plaza de San Sebastián. Foi usada pa soterrar parte de los cadabres de la epidemia de 1804. Alluga nel so interior cuatro imáxenes bien antigües que se salvaron de la Guerra Civil española, la titular de San Sebastián, Santa Bárbara (que moró mientres sieglos na ermita La nuesa Señora de los Remedios), San Isidro Llabrador y San Antón xunto cola imaxe de Santa Xema.

• Ermita de la Santísima Trinidá: Debió eregirse a empiezos o mediaos del sieglu XVII. Tuvo rexentada y asistida polos padres Trinitarios, que dependíen del conventu de la Santísima Trinidá de Membrilla, de que la so guarda na villa hai constancia en 1637. Mientres el sieglu XIX sumir nel olvidu quedando n'estáu ruinosu. Don Santiago Julio Maldonado y Maldonado-Cisneros, mandó nel so testamentu reedificar dicha ermita, transladando los restos mortales del testáu, los sos difuntos padres, de la so esposa y demás socesores nel patronatu, tamién mandó a construyir un edificiu amiesto a la ermita, que'l so edificiu destinar pa hospital de los probes. Tres la destrucción de la ermita en xunetu de 1936, ésta foi reconstruyida por orde de don Santiago Maldonado Ladrón de Guevara, siendo inaugurada y bendicha la capiya y la casa sacerdotal el 7 de xineru de 1962. Dempués d'esta reconstrucción la ornamentación interior sufrió dellos cambeos. Na actualidá tien nel so altar mayor la imaxe del Santísimu Cristu del Perdón colos escudos nobiliarios a entrambos llaos de la familia Maldonado, na paré izquierda tres hornacina, na parte inferior de dicha paré una llábana cola inscripción de los restos del so restaurador y a los pies de la escalera del altar una llábana cola inscripción de los restos mortales de los padres del benefactor de la ermita. Anguaño ye casar Hermandá de la Hermandá de San Cristóbal.
• Ermita de San Isidro: El 15 de mayu de 1890, festividá de l'Ascensión de Xesucristu a les 9 de la mañana, foi conseñada la bendición de la ermita pol párrocu D. Francisco Solís y Gutiérrez, celebrándose una solemne misa. Edificada nel sitiu llamáu "Cruz del Humilladero", por cuenta del vecín y natural de Calzada, D. Lleón de Lleón y García. Ye una nave de 9 por 5 metros con un altor de 4,5 metros, con parés d'argamasa, piedres y lladriyos y suelu de baldoses, a extramuros de Calzada.

Anguaño amás de la imaxe titular de la mesma, tamién s'atopa la imaxe reconstruyida tres la Guerra Civil española de La nuesa Señora del Valverde. Na "Cruz del Humilladero" esistía un Vía Crucis formáu por cruces a lo llargo del camín hasta llegar a dicha cruz.

• Ermita Nuesa Señora de la Soledá: La ermita de La nuesa Señora de la Soledá construyir a extramuros de la ciudá a principios del sieglu XVII. Cola llegada de los padres capuchinos, foi ampliada, añader dos capilla y abriendo dos puertes pa comodidá de los fieles. Anguaño asítiase dientro del Patiu de San Francisco. El so retablu principal, ye obra de los hermanos Mossi, perteneciendo enantes a la parroquia La nuesa Señora de l'Asunción. Ye casar Hermandá de la Hermandá La nuesa Señora de la Soledá o Vera Cruz.

• Conventu de Padres Capuchinos: El 26 d'agostu de 1719, Beatriz Carrillo dexó nel so testamentu que de los sos bienes fundárase un conventu de Relixosos Capuchinos, dando cultu a San Franciscu d'Asís. Dichu conventu construyó sobre la ermita La nuesa Señora de la Soledá. El 22 de mayu de 1729 púnxose la primer piedra del conventu de Calzada, dedicáu a San Luis, obispu de Tolosa, l'actu facer cola mayor solemnidá, y foi encargáu d'efectuar la ceremonia del allugamientu y de too lo demás que n'actos asemeyaos acostúmese'l Señor Don Juan Quijano, Prior del Sacru Conventu de Calatrava La Nueva. El 13 de mayu de 1843 foi vendíu en plena desamortización, incluyendo una biblioteca con 998 llibros y 8 pintures, adquiríu por José Muñoz, natural y vecín de Calzada. Caltién el salón de la V.O.T. onde s'atopaba la biblioteca.

Anguaño, ye'l Patiu de San Francisco, siendo llugar d'alcuentru na Selmana Santa Calzadeña, realizando ellí gran parte de los sos actos.

Arquiteutura civil

• Castiellu de Salvatierra: El castiellu de Salvatierra ye una fortaleza d'orixe musulmán asitiáu frente al vecín Sacru Castiellu-Conventu de Calatrava La Nueva. Cerca d'él pasa una de les más importantes víes naturales que crucien Sierra Morena y xunen la Pandu Central cola depresión del Guadalquivir. Los sos descarnaos murios, de figura inconfundible, aguantar al pasu del tiempu como testigos evocadores de fazañes llexendaries tiñíes de guerra, oración y esperanza. Ta declaráu Bien d'Interés Cultural, protexíu pola Declaración xenérica del Decretu de 22 d'abril de 1949, y la llei 16/1985 sobre'l Patrimoniu Históricu Español.

• Conceyu: Construyíu a finales del sieglu XIX foi baltáu nel añu 2006, construyendo l'actual nel mesmu llugar, la so parte más destacable ye la torre del reló, exemplu artísticu realizáu en forxa de fierro. L'actual foi inauguráu por José María Barreda.

• Plaza d'España: Baltada en delles ocasiones, l'actual plaza ye del añu 2006. Ta construyida con adoquinos en blancu y negru con cinco circulos nel suelu que representen les monedes usaes nel Xuegu de les cares. Nella atopa'l conceyu y ye el centru neurálxicu del pueblu.

• Hospedería de los Caballeros: Construyida polos caballeros calatravos pa poder acoyer a los familiares y visitantes de los caballeros y freiles, con patiu de columnes, pozu central y habitaciones alredor. La so portada ye adintelada col escudu de Calatrava del sieglu XVII.

• Casa de la Tercia: Data del sieglu XVII. Ye una casa de piedra con franxes verticales de lladriyu. Concentra na puerta principal la decoración más rica, enmarcada por dos pilastres fraccionaes a manera de tambor y entablamento bien marcáu. El conxuntu ta coronáu por trés motivos heráldicos de distintu tamañu bien deterioraos y puerta decorada con dos flores de lliriu. La tercia yera un impuestu cobráu na antigüedá, tantu poles autoridaes civiles como poles eclesiástiques, que consistía na tercer parte del granu o cebera recoyida, almacenáu nestes cases.

• Casa del Mayoralgu de la Cadena: Data del sieglu XVII. La decoración concentrar na puerta, flanqueada por dos columnes toscanes, que se sofiten sobre plintos, fuste llisu, collarino na parte cimera y capitel. Nel pisu cimeru destaquen tres escudos heráldicos de los apellíos Nieto, Muñoz y Cisneros; dos enmarquen la puerta d'accesu al balcón y l'otru ocupa'l centru del frontón semicircular que remata la portada. Destaca la puerta con siendes planches de fierro decorada con dos flores de lliriu.

• Casa de Claveros: Casa solariega del sieglu XVII estremada en dos plantes alredor d'un patiu central con arcos en lladriyu de mediu puntu. La portada principal ye adintelada por un portón de piedra. Remata'l conxuntu un tejadillo de madera que protexe la fachada.

• Casa de los Hore: Asitiada na Plaza d'España, data del sieglu XVIII. Tien fachada estrecha de lladriyu, estructurada en dos pisos; el pisu baxu con arcu de mediu puntu y el pisu cimeru con balcón flanqueado por dos tales pilastres y frontón triangular partíu. Nel centru, una cruz semihundida como motivu decorativu. Remata'l conxuntu un tejadillo de madera y texa a dos agües que protexe la fachada.

• Hospedería de los Calatravos: Edificiu d'interés históricu-artísticu que perteneció a Santiago Ugarte, propietariu del Bancu Manchegu de Valdepeñas, diputáu lliberal en 1923 y miembru d'una de les families burgueses más influyentes del País Vascu que s'estableció nesta contorna a finales del sieglu XIX. La so morfoloxía recuerda a la d'un torrexón medieval. Anguaño ye un Hotel Rural.

Ye importante destacar tamién la portada del antiguu hospital del conceyu allugada na cai Real, construyida en piedra, nel centru tallaes les sigles JHS y acompañando a estes, dos crucies de calatrava y dos flores de lliriu.

Esisten tamién delles edificaciones de carauterístiques comunes del sieglu XX. Carauterizar nes sos fachaes pol usu del lladriyu vistu que s'utiliza como ornamientu, formando motivos xeométricos en relieve sobre los panales de la fachada, nuna pretensión historicista que remite a la decoración en piedra propia del góticu civil y de la renacencia, y que podríamos considerar una interpretación daqué tosca de los pruyimientos estéticos del modernismu.

Parques

• Parque Reina Sofía: Siendo l'antiguu campusantu hasta'l sieglu XIX, ye'l parque más grande y famosu de Calzada, pos ye'l parque por antonomasia de la ciudá. Ye llugar d'ociu y alcuentru y nél, atópase'l cuartel de la Guardia Civil.

• Parque Pedro Almodóvar: Inauguráu en 1990 pol so paisanu y cineasta más pernomáu, Pedro Almodóvar. Allugaba enantes el recintu ferial. Foi una antigua estación del tren que pasaba por Calzada. Atopar nél la escultura de la Ruta Cinematográfica Pedro Almodovar, "l'encuadre manchegu".

Ente los parque más recién atópase'l Parque de la Concordia, Parque Donantes de Sangre y el Parque de Les Peñuelas.

Fiestes

• Antroxos: Fiesta que cada añu toma más importancia y que la componen mayormente los mozos de la llocalidá, celébrense desfiles de comparsa, concursos de mascaras y la "sardina".

• Selmana Santa de Calzada de Calatrava: La Selmana Santa convertir n'unu de los acontecimientos culturales, relixosos y artísticos más importantes que se producen na ciudá.

Carauterizada polos sos singulares tradiciones, nes tardes de cuaresma, pareyes de muyeres van pidiendo llimosnes pa celebrar poles almes del purgatoriu, llevando con elles un farol d'aceite, un cestillo y una campaniella, siendo conocida esti costume como El pecáu mortal. Na actualidá (2016) procesionan cuatro hermandad y una asociación que faen estación de penitencia poles sos cais, siendo la Plaza d'España'l llugar de mayor plasticidad nel so trescurrir. La selmana toma dende'l Domingu de Ramos hasta'l Domingu de Resurreición, procesionando pasos con imáxenes que representen la Pasión de Cristu. Los pasos son acarretaos por ruedes, portadores y costaleros, dirixíos por un capataz y acompañaos por un cortexu de nazarenos.

Ta integrada na Ruta de la Pasión Calatrava (declarada Fiesta d'Interés Turísticu Rexonal). Ye de gran prestíu provincial pola so guapura nos desfiles procesionales, tradiciones y imaginería.

Esiste una Xunta-Pro Selmana Santa, que los sos miembros son escoyíos cada cuatro años poles Hermandá y encárguense de la organización de Selmana Santa, siendo l'órganu máximu.

Mientres el Vienres Santu realízase un xuegu profanu bien popular llamáu Les Cares. Fueron declaraes Fiesta d'Interés Turísticu Rexonal en 1993,^{[ensin referencies]} y ye un importante focu d'atraición turística.

• Romería de La nuesa Señora del Valverde: Celébrase l'últimu fin de selmana d'abril nel Paraxa Natural Focete del Fresneda, asitiáu a 15 quilómetros.

• Corpus Christi: Ye una fiesta católica qu'asocede'l siguiente xueves al octavu domingu dempués de Domingo de Resurreccción. Esi día, toles hermandaes relixoses y asociaciones, xunir nuna mesma procesión. Les cais engalanar con "alfrombras de sal" y altares pal pasu de la custodia col Cuerpu de Cristu. Acompañen el cortexu delles representaciones eclesiástiques, polítiques y militares. Nos últimos años foi tomando una gran puxanza.

• Feria del Xubiléu: Esta fiesta foi introducida polos franciscanos capuchinos del conventu en Calzada, al traviés de la so xubiléu de porciúncula. Tres la desamortización y venta del conventu, el pueblu y les autoridaes de la dómina siguieron calteniendo dicha fiesta del xubiléu, n'alcordanza de los sos queríos monxos capuchinos, derivando nuna fiesta popular alloñada del so orixinal conceutu relixosu. Anguaño ye una fiesta que tien llugar en branu, el primer fin de selmana d'agostu. La feria desenvolver nel Polígonu Industrial Imedio, habilitáu como recintu ferial, que s'atopa dotáu d'infraestructura que suministra agua, alcantarelláu y lletricidá a los "chiringos" y atraiciones. Mientres esta selmana celebra'l vermut, concursos de peñes, gastronómicu, arada, tiru al platu, etc y fiesta de dj's.

• Fiestes de Setiembre: Son les fiestes patronales de la llocalidá y alluguen dende'l 7 de setiembre hasta'l 22, d'esta fiesta destaquen los pinchos de La nuesa Señora de los Remedios y el Santísimu Cristu del Sagrariu, rematando cola procesión del patrón, el Santísimu Cristo Salvador del Mundu.

Pel branu, la llocalidá celebra'l Festival de les Artes Escéniques y el Festival Internacional de Cine.

Gastronomía

Son carauterísticos dulces típicos como enaceitaos, magdalenas, cocos, galletes de máquina, rosquillos de sartén y de bote, flores, barquillos, etc; y comíes como migues, farrapes manchegues, galianos, pistu manchegu, caldereta, tiznao y los sos quesos de lleche d'oveya.

Celébrase la ruta de la tapa teniendo gran aceptación ente los vecinos y visitantes.

Fútbol

El C.D. Salvatierra foi'l tradicional club de fútbol de Calzada, camudando'l so nome por C.F. Calzada, llegando xubir a 1ª rexonal, na cual atópase anguaño. Tamién cunta coles escueles deportives en toles categoríes.

Les instalaciones de fútbol son numberoses destacando'l campu de fútbol, siendo unu de los más grandes de la provincia de Ciudá Real.

Pel branu, les lligues xugar a fútbol 7, con 1ª y 2ª división y la lliga de fútbol sala (tamién pel iviernu). Nesta dómina, celébrase'l maratón masculino y femenín de fútbol sala.

Baloncestu

El yá desapaecíu, C.B. Calzada, foi l'únicu club de baloncestu calzadeño, con munchos años d'historia. Llegó xubir a 1ª rexonal.

Otros

N'atletismu celebren carreres populares y la San Montesa, teniendo una gran participación ambes.