Calígula
3. Emperador romanu

18 marzu 37 - 24 xineru 41
← Tiberiu - Claudiu →
senador romanu


Cónsul romanu

Vida
Nacimientu Antium (en) Traducir[1], 31 d'agostu de 12[2]
Nacionalidá Antigua Roma
Muerte Monte Palatino (es) Traducir[3], 24 de xineru de 41[2] (28 años)
Sepultura Mausoleo de Augusto (es) Traducir
Causa de la muerte firida por pinchatu
Familia
Padre Xuliu César Xermánicu
Madre Agripina la Mayor
Casáu con Junia Claudila
Livia Orestila [4]
Lolia Paulina (38 – div. 38)[4]
Milonia Cesonia (39 – m. 41)[4]
Fíos/es Julia Drusila (es) Traducir
Hermanos/es
Pueblu Dinastía Xulio-Claudia
Julios Césares (es) Traducir
Estudios
Llingües falaes llatín[5]
Oficiu políticu
Graduación imperator (es) Traducir
Creencies
Relixón Relixón na Antigua Roma
Cambiar los datos en Wikidata

Cayu Xuliu César Augustu Xermánicu, en llatín Gaius Julius Caesar Augustus Germanicus (31 d'agostu de 12, Antium (en) Traducir – 24 de xineru de 41, Monte Palatino (es) Traducir), tamién conocíu como Cayu César o Calígula, foi emperador romanu dende'l 16 de marzu de 37 fasta'l so asesinatu, el 24 de xineru de 41. Foi'l tercer emperador del Imperiu romanu y miembru de la dinastía Xuliu-Claudia, instituyía por Augustu.

Foi fíu de Xermánicu, quien foi adoptáu pol emperador Tiberiu. So güelu Nerón Claudiu Drusu yera l'hermanu menor del emperador Tiberiu. Xermánicu considérase unu de los meyores xenerales de la historia de Roma. La madre de Calígula foi Agripina. De neñu acompañó al so pá nes sos espepdiciones militares por Xermania (14-16), onde calciaba les caligues o botes de los lexonarios; polo, diéron-y el nomatu cariñosu de «Calígula» (botites). Tres la celebración en Roma del triunfu del so padre, marchó con él pel Oriente. Xermánicu morrió durante la so estancia n'Antioquía nel añu 19. Dempués d'enterrar al so pá, Calígula regresó cola so madre y los sos hermanos a Roma, onde la incomodidad que la so presencia xeneraba nel emperador dexeneró en enemistá, causante probable de les estrañes muertes d'una serie de parientes del futuru emperador, ente los que se cuntáben dos de los sos tíos. Sos rellaciones con Tiberiu paecieron ameyorar cuando este tresladóse a Caprí y foi anomáu pontifex. A la so muerte - el 16 de marzu del 37 -, Tiberiu mandó que l'Imperiu fora gobernáu conxuntamente por Calígula y Tiberiu Xemelu.

Tres desfacese de Xemelu, el nuevu emperador tomo les riendes del Imperiu. La so alministración duvo una época d'entamu marcada por una creciente prosperidá y una xestión impecable; inda tou, una grave enfermedá que sufrió l'emperador marcó un puntu d'inflexión nel so xeitu reinar. Una serie d'errores na so alministración habíen lleváu a una crísis económica y nuna fame, sicasí, emprendió un conxuntu de reformes públiques ya urbanístiques qu'acabaron pro vaciar el tesoru. Acuciáu poles deudes, punxo en marcha una serie de medíes desesperaes pa reestablecer les financies imperiales, ente les que destacó la de pedir dineru a la plebe.

Nel planu de política esterior, el so renáu carauterizóse pol'anexón de la provincia de Mauritania, a cuyu rei asesinó nuna de sos visites a Roma pol fracasu na conquista de Britania y poles tensiones qu'azotaron les provincies orientales del Imperiu. N'Oriente, dio muestres del valor de la so amistad cola concesión de los territorios de Batanea y Traconítide al so collaciu Herodes Agripa, y de la so megalomanía al mandar construyir una estatua nel so honor nel Templu de Xerusalén; mientres, n'Occidente les dio de la so demencia al pedir al so exércitu qu'en llugar d'atacar a les tribus britániques puxéranse a güetar conches, el tributu que según él debíe eses agües a la Colina Capitolina y al Monte Palatinu.

Según dellos historiadores, nos sos caberos años de vida tuvo envuelto nuna serie d'escandalos ente los que destaquen mantener rellaciones incestuoses coles sos hermanes e inclusive obligales a prostituirse. El 24 de xineru del añu 41, foi asesináu por una conspiración integrada polos pretorianos y senadores, lideraos pol so prefeutu, Casiu Querea. El mesmo día del asesinatu, la guardia pretoriana declaró-y emperador al tíu de Calígula, Claudiu. Una de les primeres aiciones del nuevu emperador sería ordenar la execución de los asesinos del so sobrín.

Existen poques fontes sobrevivientes que describen el so reináu, nenguna de les cuales fáelo de manera favorable; pol contrariu, les fuentes céntrense na so crueldá, estravagancia ya perversidá sexual, presentándo-y como un tiranu demente.[6] Anque la fiabilidá d'estes fontes ye difícil d'evaluar, d'alcuardu colo que se conoz a ciencia cierta del so reináu, trabayó incansablemente col fin d'aumentar la autoridá del princeps, faciendo frente a varies conspiraciones surdíes col oxetu de derroca-y y lluchando col fin de aminorar la influyencia del Senáu, aplastando la oposición qu'esti muérganu llexislativu entovía exercía.

Referencies

  1. ↑ URL de la referencia: http://www.encyclopedia.com/topic/Caligula.aspx.
  2. 1 2 «Caligula» (en rusu). Real'nyj slovar' klassicheskih drevnostej po Ljubkeru.
  3. ↑ URL de la referencia: https://finds.org.uk/romancoins/emperors/emperor/id/2.
  4. 1 2 3 Afirmao en: The Augustan Aristocracy. Autor: Ronald Syme. Data d'espublización: 1989.
  5. ↑ «idRef» (francés). Agencia Bibliográfica de Enseñanza Superior. Consultáu'l 20 marzu 2020.
  6. ↑ Philip Milnes-Smith, From Caligula to Constantine. Tyranny and Transformation in Roman Portraiture, Journal of roman studies, ISSN 0075-4358, Nᵘ93, 2003, páx. 319.

Enllaces esternos


Predecesor:
Tiberiu		 Emperador romanu
37 – 41		 Socesor:
Claudiu
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.