Cécile Charlotte Sophie Mendelssohn Bartholdy | |
---|---|
Vida | |
Nacimientu | Lyon, 10 d'ochobre de 1817[1] |
Nacionalidá | Ciudá Llibre de Frankfurt |
Muerte | Frankfurt del Main, 25 de setiembre de 1853[1] (35 años) |
Sepultura | cementerio principal de Frankfurt (es) |
Familia | |
Padre | Franz August Jeanrenaud |
Madre | Elise Wilhelmine Jeanrenaud |
Casada con | Felix Mendelssohn |
Fíos/es |
|
Hermanos/es |
Carl Jeanrenaud (en) Julie Schunck (en) |
Estudios | |
Llingües falaes | francés[3] |
Oficiu | música |
Cécile Charlotte Sophie Jeanrenaud (Lyon, Francia; 10 d'ochobre de 1817-Frankfurt del Main, Hessen, Alemaña; 25 de setiembre de 1853), más conocida pol so nome de casada, Cecile Mendelssohn Bartholdy, foi una intérprete coral francesa miembru del coru de Cäcilienverein de Frankfurt del Main y la única esposa del afamáu músicu y compositor Felix Mendelssohn que la so inflúi foi balsámica na vida d'este.
Biografía
Nacida en Lyon-Rhône nos Alpes franceses en 1817, yera una de les fíes d'un pastor protestante francés establecíu en Frankfurt del Main. Dende pequeña amosó talentos pal cantar polo que pudo na so temprana adolescencia aportar al coru de Cäcilienverein en Frankfurt. Tenía una hermana llamada Julie.
Faía fines de mayu de 1836, Félix Mendelssohn taba en ruta escontra Düsseldorf col enfotu de participar d'un festival de música y presentar el so oratoriu Paulus na Baxa Renania francesa, cuando decidió visitar en Frankfurt del Main a la familia Souchay, amigos del compositor. Nesa estancia, Mendelssohn quedó prindáu de Cecile Jeanrenaud, quien tenía tan solo 19 años y visitaba xunto a los sos padres, a la familia Sochay. Cecile Jeanrenaud yera una menuda moza d'estraordinaria guapura con atanantes güeyos azules y escelente calter que dexó bien impresionáu al mozu músicu: Mendelssohn diría d'ella:
... conocí a una formosa moza colos más hechizantes güeyos azules, ye una neña de boca rosa, brillosu pelo café rizao, nun puede atopase daqué igual nin nel norte nin nel sur, nada se-y compara a ella....y siéntome terriblemente namoráu.[4]
Mendelssohn tuvo que siguir camín a Dusseldorf pa cumplir colos sos compromisos, pero nun dexó de pensar na rapaza y apenes termináu'l festival volvió en xunu d'esi añu pa empecipiar un cortexu. Mendelssohn aprovechó de conocer a la familia de Cecile y naquella dómina inspirar pa componer Dúu ensin pallabres pa pianu (opus 38, N º 6) cuando'l so musa ausentóse un par de selmanes de Frankfurt. Comprometiéronse en setiembre d'esi añu mientres un paséu y finalmente solicitó la so mano pa finalmente casase'l 28 de marzu de 1837 na Ilesia Wallon.
La pareya alternó tantu en Berlín como en Leipzig y tuvo cinco fíos siguíos cada añu: Carl, Marie, Paul, Lili y Félix. Cecile Mendelssohn foi pal músicu un bálsamu na vida del músicu, el so escelente calter abocanó los súbitos cambeos d'humor que caracterizaben a Félix Mendelssohn hasta l'estremu de tresformase nuna persona sele y apacible, de fechu ente 1837 y 1843 foi la so dómina más granible. La familia Mendelssohn paecía llevar una vida feliz situación que s'enturbió col fallecimientu del fíu menor Félix. El músicu finó en payares de 1847 tres nun poder recuperase de la muerte de la so hermana Fanny Mendelssohn, en 1847 y sumáu al fallecimientu del so fíu menor Félix en 1844, aparentemente estos fechos frayaron la salú emocional del músicu y la so rellación matrimonial. Cecile dempués de fináu'l so home tomó al so cargu a les sos fíes muyeres y retiróse a Frankfurt dexando a los varones sobrevivientes en manes de la so familia política en Berlín.
Cecile Mendelssohn contraxo tuberculosis en 1852 finando por cuenta de la enfermedá'l 25 de setiembre de 1853 a los sos 36 años, foi soterrada nel panteón Jeanrenaud en Frankfurt.
Referencies
- 1 2 Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Data de consulta: 26 abril 2014. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.
- ↑ Afirmao en: Geni.com. Llingua de la obra o nome: distintes llingües.
- ↑ Biblioteca Nacional de Francia. «autoridaes BNF» (francés). Consultáu'l 10 ochobre 2015.
- ↑ Polko, Elise. Reminiscencies de Mendelssohn - Una biografía Artístico y Social, 1869. Longmans Green and Co.