Engraulis encrasicolus
bocarte
Clasificación científica
Reinu: Animalia
Filu: Chordata
Clas: Actinopterygii
Orde: Clupeiformes
Familia: Engraulidae
Xéneru: Engraulis
Especie: E. encrasicolus
Linnaeus, 1758
Sinonimia

Clupea encrasicolus Linnaeus, 1758

Engraulis encrasicholus Linnaeus, 1758
Consultes
[editar datos en Wikidata]

El bocarte[1] o ombrín (Engraulis encrasicolus), tamién denomáu como home, homín, hombrín, bocarón[2], llanzón[3] o anchoa[4],  ye un pexe azul d'unos 15-20 cm de llargu (tamañu adultu), con un altu valor comercial, y que se pesca fundamentalmente p'alimentación humana.

Presenta un focicu apuntiáu, un maxilar inferior curtiu, cazu y contorna facial nidia, qu'algama práuticamente la parte frontal del preopérculu branquial y qu'usa pa defendese en casu d'amenaza de dalgún depredador, tal como llobines o muiles; l'estremu del quexal inferior llega cuasi hasta la base de les narines. Los opérculos branquiales proyéutense sobre les epibranquies. La pseudobranquia ye daqué mayor que'l güeyu y algama la parte interior del opérculu branquial. Presenta coles mesmes, una franxa platiada sobre la llinia llateral, que sume cola edá.

Esgüeva ente xunu y xunetu; los güevos, d'una peculiar forma allargada, llexen dos o tres díes tres la fecundación hasta la eclosión de los alevines. Éstos crecen bien amodo (exemplares d'un añu pueden midir menos de 3 cm) hasta algamar el tamañu adultu.

Distribución

El bocarte européu abonda a lo llargo del añu en tol Mediterraneu, na costera atlántica d'África y Europa (dende Sudáfrica al sur de Noruega) y ta presente tamién nel Mar Negru y el Mar d'Azov.

Pel hibiernu, amás de tar presente de forma importante nes anteriores zones, abonda especialmente na mariña sur d'Inglaterra y Gales, na Canal de la Mancha y nel Golfu de Guinea, pero nestos llugares nun se producen captures lo suficientemente abondoses como pa considerales importantes dende un puntu de vista comercial.

Pésquense con regularidá principalmente nes mariñes d'Asturies, d'España, Marruecos, Italia, Francia, Grecia, Turquía, y en menor cantidá nes mariñes de Bulgaria, Rusia, Xeorxa y Ucraína.

Gastronomía

Ración de bocartes fritos.
Ración de bocartes tostaos sirvíos como tapa.

El bocarte ye bien apreciáu na cocina de los países de la cuenca mediterránea pol sabor y nidia testura de los sos llombos.

N'Asturies consúmense principalmente de trés formes distintes: tostaos n'aceite d'oliva y primeramente rebozaos en farina de trigu, maceraos en vinagre, sal, ayu, perexil y aceite d'oliva, o como una semiconserva n'aceite d'oliva, primeramente desecaes en salazón.

N'Italia tamién ye bien común, especialmente como ingrediente de les pizzes y dellos mueyos pa pastes como la putanesca.

Les preparaciones en semiconserva y en vinagre d'esti pexe son potencialmente peligroses pa la salú, pola posible presencia del parásitu anisakis, que nun s'esanicia col desecáu de la salazón nin col marináu en vinagre. Pa destruyir el parásitu (y el so efeutu gafu, l'anisakiasis) basta con conxelar los llombos enantes o dempués de la so preparación anque seya 24 hores y a una temperatura de –20 °C o inferior (obligatorio n'España dende avientu de 2006).[5]

En dambos tipos de presentaciones, pa ser comercializaos nun establecimientu públicu, los llombos del pexe tienen de sufrir l'anterior procesu de desaniciu del parásitu, y l'establecimientu que los sirva va tar obligáu a indicar qu'asina lo fixo na so carta-menú o d'otra forma análoga ya igualmente eficaz. Por regla xeneral, faciendo'l so conxeláu. Nel casu de ser envasaos pal so consumu, ye nel etiquetáu onde se debe garantizar que se siguió'l procesu d'ultraconxelación pal desaniciu del parásitu.


Ver tamién

  • Revista National Geographic n'Español. Vol. 1, Nᵘ1. Ochobre de 1997 (Artículu: "Pequeños devoradores de plancton")

Referencies

Enllaces esternos

  • Real Decretu 1420/2006, de 1 d'avientu, sobre prevención de la parasitosis por anisakis en productos de la pesca suministraos por establecimientos que sirven comida a los consumidores finales o a coleutividaes: RD 1420/2006.

Bibliografía

  • El léxico de la fauna marina en los puertos pesqueros de Asturias Central, Emilio Barriuso, Uviéu 1986. IDEA. 


This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.