La biografía^[1] ye'l rellatu que pue ser didaúticu o espositivo de la historia de la vida d'una persona. Esti rellatu pue ser oral o rexistráu en forma escrita, u constituye un xéneru lliterariu o per otru mediu fisicu (Cine, TV).

El rellatu de la vida de los santos de la tradición del cristianismu nómase haxiografía.

Como xéneru lliterariu, el términu vien del sieglu XVII y con él denomínase a un xéneru autónomu cultiváu dende la antigüedá. Nel entamu, yá dende les Vides Paraleles de Plutarcu, la biografía respondía a un propósitu edificante y moralizador, orientación que siguió dominando na Edá Media.

Nel Renacimientu entama n'Italia l'estudiu de persones ilustres na so individualidá; contribuyeron a esta conceición de la biografía Boccaccio, Vasari, Vilani y Maquiavelo. Llueu, nel Romanticismu'l xéneru biográficu toma dos direiciones estremaes: afonda na vida psíquica del biografiáu o gueta, percima de too, la amenidá lliteraria, sacrificando la verdá del personaxe.

Más alantre xorreció l'ansia de documentación sobre el personaxe (gueta de manuscritos, diarios, correspondencia, etc.) como elementos básicos de la narración biográfica, asina como l'afán d'asitiar al biografiáu nel so auténticu mediu históricu-social.

Referencies