.svg.png.webp){kind=small}
Coordenaes: 
0h 25m 45.07s, -77° 15′ 15.286″
Beta Hydri (β Hyi)[7] ye la estrella más brillosa na constelación de Hydrus con magnitú aparente +2,80. Ye la estrella brillosa más cercana al polu sur celeste, yá que Polaris Australis (σ Octantis), la Estrella Polar del hemisferiu sur, apenes relluma con magnitú 5,42. Nel pasáu, hacia l'añu 150 e.C., Beta Hydri tuvo asitiada a menos de dos graos del polu. Alcuéntrase a 24,4 años lluz de distancia del Sistema Solar.[8]
Carauterístiques
Beta Hydri ye una estrella subxigante de tipu espectral G2IV[7] con una temperatura superficial de 5750 K, namái 30 K más fría que'l Sol. Ye 3,7 vegaes más lluminosa qu'ésti, siendo'l so radiu casi'l doble del radiu solar. El so periodu de rotación, en redol a 29 díes, pue ser similar al de la nuesa estrella; sicasí, yá que nun se conoz l'enclín de la so exa, dichu periodu puede ser enforma menor.[8] Presenta una metalicidá un 22% inferior a la solar ([Fe/H] = -0,11).[9] Piénsase que pue ser una estrella variable, recibiendo la denominación provisional de NSV 161.[7]
Con una masa de namái 1,1 mases solares, hai unos 5000 o 6000 millones d'años Beta Hydri empezó la so vida como una nana mariella de tipu F8, aumentando'l so rellumu a midida que consumía'l so hidróxenu internu para, n'última instancia, espandise na estrella qu'anguaño vemos. Nel futuru va siguir el so enfriamientu y espansión, llegando a algamar una lluminosidá 1000 vegaes mayor que la del Sol. Darréu, va espulsar les sos capes esternes —fase de nebulosa planetaria— y va concluyir los sos díes como una nana blanca con una masa aproximao la metá que la que güei tien.[8]
Beta Hydri foi estudiada per aciu astrosismoloxía, ciencia qu'estudia la estructura interna d'estrelles pulsantes interpretando la so espectru de frecuencies. Sábese que'l gas solmenao nes capes esternes d'una estrella xenera ondes sonores. Asemeyaos a les ondes sísmiques d'un terremotu na Tierra, estes ondes provoquen pulsaciones na superficie estelar. Nel Sol, estes pulsaciones fueron afayaes en 1979 y tienen un periodu averáu de 5 minutos. Siendo Beta Hydri considerablemente más vieya que la nuesa estrella, el so periodu —de 17 minutos— ye tamién más llargu.[10]
Beta Hydri ye una de les estrelles escoyíes polos proyeutu Darwin y Terrestrial Planet Finder (TPF) pa la busca de planetes terrestres na zona de habitabilidad alredor de la estrella. La órbita d'un hipotéticu planeta con agua líquido taría centrada aproximao a 1,9 UA de la estrella.[11]
Ver tamién
Referencies
- 1 2 3 4 Afirmao en: SIMBAD.
- 1 2 3 Floor van Leeuwen (2007). «Validation of the new Hipparcos reduction» (n'inglés). Astronomy and Astrophysics (2): páxs. 653–664. doi:.
- ↑ Pablo Mauas (26 xineru 2015). «Stellar parameters and chemical abundances of 223 evolved stars with and without planets» (n'inglés). Astronomy and Astrophysics. doi:.
- ↑ Caroline Soubiran (agostu 2018). «Gaia Data Release 2. The catalogue of radial velocity standard stars» (n'inglés). Astronomy and Astrophysics: páxs. 7–7. doi:.
- ↑ Sarah L. Martell (setiembre 2021). «The GALAH+ survey: Third data release» (n'inglés). Monthly Notices of the Royal Astronomical Society (1): páxs. 150-201. doi:.
- ↑ Christopher J. Corbally (2 xunu 2006). «Contributions to the Nearby Stars (NStars) Project: Spectroscopy of Stars Earlier than M0 within 40 pc--The Southern Sample» (n'inglés). The Astronomical Journal (1): páxs. 161–170. doi:.
- 1 2 3 Beta Hydri (SIMBAD)
- 1 2 3 Beta Hydri (Stars, Jim Kaler)
- ↑ Ghezzi, L.; Cunha, K.; Schuler, S. C.; Smith, V. V. (2010). «Metallicities of Planet-hosting Stars: A Sample of Giants and Subgiants». The Astrophysical Journal 725 (1). páxs. 721-733. http://cdsads.u-strasbg.fr/cgi-bin/nph-bib_query?2010ApJ...725..721G&db_key=AST&nosetcookie=1.
- ↑ Astronomers take the pulsie of a Sun-like star. Press release (The Anglu-Australian Observatory)
- ↑ Beta Hydri (Solstation)
