Bashar al-Ásad
19. presidente de Siria (es) Traducir

17 xunetu 2000 -
← Abdul Halim Khaddam (es) Traducir
Vida
Nacimientu Damascu, 11 de setiembre de 1965[1] (58 años)
Nacionalidá Bandera de Siria Siria [2]
Llingua materna árabe
Familia
Padre Hafez al-jahesh
Madre Anisa Makhlouf
Casáu con Asma al-Assad (es) Traducir (2000 – )[3]
Fíos/es
Hermanos/es
Familia
Pueblu Familia al-Ásad (es) Traducir
Estudios
Estudios Academia Militar de Homs (es) Traducir
Universidá de Damascu
(1982 - 1988) títulu de grau : medicina
Llingües falaes árabe[5]
inglés
Irlandés[6]
Oficiu estadista, oftalmólogu, líder militar, políticu, médicu militar
Emplegadores Western Eye Hospital (es) Traducir
Premios
Serviciu militar
Cuerpu militar Fuercies Armaes Árabes Siries
Ejército Árabe Sirio (es) Traducir
Guardia Republicana (es) Traducir
Graduación Mariscal
Lluchó en Guerra civil siria
Creencies
Relixón Alauismo (es) Traducir
Partíu políticu Partido del Renacimiento Árabe Socialista (es) Traducir
IMDb nm1519747
Cambiar los datos en Wikidata

Bashar Háfez al-Ásad ([baʃˈʃaːr ˈħaːfezˤ elˈʔÁsad] árabe: بشار حافظ الأسد , Baššār Ḥāfiẓ al-ʾÁsad; Damascu, 11 de setiembre de 1965) ye l'actual presidente de Siria, gobernando dende l'añu 2000 n'asocediendo al so padre, Háfez al-Ásad, quien presidió'l país mientres 29 años hasta la so muerte.

Al-Ásad graduóse na Escuela de Medicina de la Universidá de Damascu en 1988, y empezó a trabayar como médicu militar nel Exércitu Árabe Siriu. Cuatro años más tarde, atendió a estudios de posgráu en Londres, especializándose n'Oftalmoloxía. En 1994 el so hermanu mayor, Basel, morrió nun accidente de tráficu. Bashar volvió a Siria pa retomar el papel del so hermanu como herederu natural. Entró na academia militar, y encargóse de la ocupación siria d'El Líbanu en 1998. N'avientu del añu 2000 Assad casóse con Asma al-Ásad, llicenciada n'Informática y analista económica del Deutsche Bank y JP Morgan. Al-Ásad foi confirmáu pol electoráu nacional como presidente nel añu 2000, en 2007 y en 2014, tres la votación del Conseyu Popular de Siria pa proponer al presidente en dambes ocasiones.[17][18]

Vistu primeramente pola comunidá internacional como un reformista en potencia,[19][20] esta mira cesó cuando empezaron les manifestaciones y posteriores llevantamientos armaos, que, xunto a la respuesta del so gobiernu pa ganalos, desencadenó la guerra civil siria, descrita por dellos analistes como parte del movimientu de la llamada «Primavera Árabe».[21] La oposición dientro del país, los Estaos Xuníos, Canadá, los países miembros de la Xunión Europea y los miembros de la Lliga Árabe, pidieron darréu la dimisión d'Al-Ásad como presidente.[22][23][24] Los aliaos de Siria, ente los que s'atopa Rusia, argumentaron sicasí, que la guerra civil ye el resultáu d'un sofitu direutu d'Occidente a mercenarios y grupos yihadistes.[25]

El gobiernu d'Al-Ásad describióse como llaicu,[26] pero foi acusáu per países que sofiten a los sos opositores y los sos medios de comunicación y organizaciones como un «dictador sectariu».[27][28][29][30][31]

Biografía

Infancia

La familia Ásad a principios de la década de 1970. Bashar atopar nel estremu esquierdu.

Bashar al-Ásad nació en Damascu el 11 de setiembre de 1965, fíu de Aniseh y Háfez al-Ásad.[32] El so padre, nacíu nuna familia probe d'orixe alauita, xubió nos rangos del Partíu Baath pa tomar el control de la caña siria na revolución correutiva siria de 1970, rematando na so presidencia.[ensin referencies] Hafez al-Ásad xubió a los sos partidarios dientro del Partíu Baath, munchos d'orixe alauita tamién.[32][33] El so apellíu n'árabe significa "el lleón".[34]

Al contrariu que los sos hermanos, Basel y Shabbih Maher, y la so hermana Bushra, Bashar yera calláu y reserváu y diz que nun tenía interés na política o l'Exércitu.[35] Más tarde dixo que solo llegó a entrar na oficina del so padre una vegada mientres taba na presidencia, y nunca falaba de política con él.[36] Tomó la so educación primaria y secundaria na Escuela Franco-Árabe d'Al-Hurriya, en Damascu.[35] En 1982, graduar del institutu y foise pa estudiar medicina na Universidá de Damascu.[37]

Carrera

En 1988 Bashar el-Ásad graduar de la escuela médica y empezó a trabayar como doctor nel Exércitu nel hospital militar más grande, "Tishrin", nes contornes de Damascu.[38][39] Cuatro años más tarde foise al Reinu Xuníu de mano los sos estudios de posgráu n'oftalmoloxía nel Hospital Western Eye, parte del grupu d'hospitales d'aprendizaxe de St. Mary en Londres.[40] Nesa dómina Bashar tenía poques aspiraciones polítiques.[41] El so padre tuviera preparando al so hermanu mayor Basel como futuru presidente, anque él nunca declaró les sos intenciones.[42] Bashar, sicasí, foi llamáu en 1994 al Exércitu Árabe Siriu tres la muerte de Basel nun accidente de tráficu.

Llegada al poder

La familia Ásad en 1994. Nel frente atópense Hafez al-Ásad y la so esposa, Anisa Makhlouf. Tras atópense d'izquierda a derecha: Maher (comandante de la Guardia Republicana), Bashar al-Ásad, Basel al-Ásad, Majid y Bushra al-Ásad.
Bashar al-Ásad xunto al ex-presidente de Brasil Lula da Silva en 2010.

Pocu dempués de la muerte de Basel, Hafez al-Ásad tomó la decisión de faer de Bashar el nuevu herederu.[43] Mientres los próximos 6 años y mediu, hasta la so muerte nel añu 2000, Hafez encargar de preparar sistemáticamente a Bashar pal so toma de poder. La preparación pa una transición ensin contratiempos facer en trés niveles. De primeres, xeneróse sofitu pa Bashar nel Exércitu y l'aparatu de seguridá. De segundes, la imaxe de Bashar establecer col públicu. Y a lo último, Bashar familiarizar colos mecanismos pa gobernar un país.[44]

Pa establecer los sos credenciales nel Exércitu, Bashar entró en 1994 na Academia Militar de Homs, al norte de Damascu. En 1997 xubió nel Exércitu siriu a Teniente Coronel, y en xineru de 1999 llegó al rangu de Coronel.[38][45][46] Pa llograr sofitu nel Exércitu, los comandantes de división mayores fueron obligaos a xubilase, y ocuparon los sos llugares comandantes nuevos, nuevos y alauitas con llealtá escontra Bashar.[47]

Paralelamente a la so carrera militar, Bashar encargar de los asuntos públicos. Concedióse-y poder y convirtióse n'asesor políticu del presidente Hafez al-Ásad y xefe de la oficina de quexes del ciudadanu. Llevó a cabu una campaña en contra de la corrupción, lo que-y dexó esaniciar a rivales potenciales pa la presidencia.[38]

En 1998 Bashar encargar de la ocupación siria d'El Líbanu. Dende la década de 1970 encargárase'l vicepresidente Abdul Khaddam, unu de los pocos oficiales sunníes nel gobiernu de Ásad y posible candidatu hasta entós pal cargu de presidente.[47] Al ocupase de los asuntos sirios n'El Líbanu, Bashar foi capaz d'estremar a Khaddam y establecer la so propia base de poder nel país.[48] Esi mesmu añu, en consultándolo con políticos libaneses, Bashar punxo a Emile Lahoud, un aliáu lleal, como Presidente d'El Líbanu y estremó alex primer ministru Rafik Hariri.[49]

Pa debilitar entá más l'antiguu orde siriu n'El Líbanu, Bashar reemplazó al llonxevu Altu comisariu de facto d'El Líbanu Ghazi Kanaan, con Rustum Ghazali.[50]

Presidencia

Bashar xunto cola so esposa y primer dama Asma al-Ásad

Al morrer el so padre nel añu 2000, Bashar foi xubíu a Xeneral del Estáu Mayor y Xefe Supremu de les Fuercies Armaes siries. Nomáu candidatu únicu pol Partíu Baath Árabe Socialista pa la presidencia de la República, foi escoyíu por aciu referéndum el 10 de xunetu de 2000, tomando posesión el 17 de xunetu. L'empiezu del so mandatu plantegó una esperanza de cambéu democráticu y una apertura económica neolliberal que foi bien recibida por Occidente (Francia concedió-y el so Lexón d'Honor, que-y foi retirada en 2018[51]).

Sicasí, el tiempu demostró la continuidá de la política del so padre. Tres l'apertura democrática» de 2012 alicó les sos polítiques neolliberales capitalistes[52][53][54] promoviendo privatizaciones[55] ganándose nuevos socios internacionales como China.[56][57] Tamién empezó una promoción al turismu de les costes del mediterraneo siriu.[58]

Ante l'amenaza de la idea de guerra preventiva llevada a cabu pola alministración d'Estaos Xuníos, la inestabilidá n'El Líbanu (onde Siria caltenía una fuerte presencia militar) y les constantes tensiones col so vecín Israel, Bashar al-Ásad intentó tener un discursu reformista que pudiera satisfaer los deseos de la Xunión Europea y Estaos Xuníos, pero que na práutica nun supón nenguna concesión al movimientu opositor siriu.[ensin referencies]

La fuerte presión internacional sobre Bashar al-Ásad tres la muerte del ex primer ministru libanés Rafik Hariri, que la so autoría foi atribuyida a los servicios secretos sirios, fixo qu'A el-Ásad mandara retirar les tropes siries aparcaes n'El Líbanu.[ensin referencies] Bashar al Ásad foi reelixíu nun referéndum convocáu al efeuto el 27 de mayu de 2007, boicotiáu pola oposición nel exiliu y nel que llogró un 97,62% de sufraxos favorables.[59] Foi reelixíu nuevamente na eleición presidencial del 3 de xunu de 2014.[60]

Dende 2011, col entamu de la Guerra Civil Siria, distintos países árabes, la Xunión Europea, Estaos Xuníos, Turquía y otros gobiernos esixeron l'arrenunciu de Bashar al-Ásad, ente que gobiernos d'otros países como Irán (principal aliáu na rexón), Rusia, China, Corea del Norte, Venezuela, Bolivia, Ecuador y Cuba conderguen o nun sofiten la intervención estranxera nin el cambéu de gobiernu en Siria.[ensin referencies]

En xineru de 2013, dempués de que l'unviáu poles Naciones Xuníes y la Lliga Árabe, Lakhdar Brahimi, dixo que al-Ásad nun tien de participar nun gobiernu de transición, Walid Mualem, Ministru d'Esteriores siriu, llamó a los grupos de la oposición a xuntase con un nuevu gabinete baxu al-Ásad, pero namái si «refuguen la intervención estranxera» en Siria.[61]

El Secretariu d'Estáu de los EE.UU, John Kerry, llegó a almitir n'audios peneraos l'usu inicial del grupu Estáu Islámicu pa derrocar al mandatariu siriu.[62][63]

Vida privada

Ásad fala inglés fluyíu y tien dotes de conversación básiques en francés, habiendo estudiáu na escuela francu-árabe d'Al-Hurriyah en Damascu.[ensin referencies] N'avientu del añu 2000 Ásad casóse con Asma al-Ásad, Akhras de soltera,[64] una ciudadana británica d'orixe siriu, natural d'Acton (Londres).[65] El 3 d'avientu de 2001 convertir en padres del so primer fíu, Hafez, llamáu n'honor del so güelu Hafez al-Ásad. Zein nació'l 5 de payares de 2003, y Karim el 16 d'avientu de 2004.[ensin referencies] Ásad mora nel Palaciu Presidencial en Damascu, onde tamién vivió'l so padre mientres foi presidente.

Ver tamién

Referencies

  1. ↑ Afirmao en: Internet Movie Database. Identificador IMDb: nm1519747. Data de consulta: 12 agostu 2015. Llingua de la obra o nome: inglés.
  2. ↑ «LIBRIS» (19 setiembre 2013). Consultáu'l 24 agostu 2018.
  3. ↑ URL de la referencia: https://www.theguardian.com/world/2001/jan/03/1. Llingua de la obra o nome: inglés.
  4. ↑ «Rami Makhlouf: The rift at the heart of Syria's ruling family».
  5. ↑ Biblioteca Nacional de Francia. «autoridaes BNF» (francés). Consultáu'l 10 ochobre 2015.
  6. ↑ Identificador CONOR.SI: 249289059. Afirmao en: CONOR.SI.
  7. ↑ URL de la referencia: https://www.lemonde.fr/enquetes/article/2017/06/06/legion-d-honneur-le-revers-de-la-medaille_5139157_1653553.html.
  8. ↑ URL de la referencia: https://zakon.rada.gov.ua/laws/show/362/2002#Text.
  9. ↑ URL de la referencia: https://www.alwatanvoice.com/arabic/news/2008/06/01/129056.html.
  10. ↑ URL de la referencia: http://www.alriyadh.com/464904.
  11. ↑ Afirmao en: Suomen Valkoisen Ruusun ja Suomen Leijonan ritarikunnat. Páxina: 499. Editorial: Edita. Llingua de la obra o nome: finlandés. Data d'espublización: 2017. Autor: Antti Matikkala.
  12. ↑ URL de la referencia: http://banchedati.camera.it/sindacatoispettivo_16/showXhtml.asp?highLight=0&idAtto=57321&stile=8.
  13. ↑ Espublizáu en: Gaceta Oficial de la República Bolivariana de Venezuela. URL de la referencia: http://historico.tsj.gob.ve/gaceta/junio/2862010/2862010-2886.pdf#page=2. Data d'espublización: 28 xunu 2010.
  14. ↑ URL de la referencia: http://memoria.ebc.com.br/agenciabrasil/galeria/2010-06-30/lula-recebe-presidente-da-republica-arabe-siria-no-itamaraty.
  15. ↑ URL de la referencia: https://web.archive.org/web/20140429080726/http://www.marada-news.org/?q=node/3338.
  16. ↑ URL de la referencia: https://web.archive.org/web/20140429052040/http://www.voanews.com/content/assad-in-iran-to-discuss-iraq-104203254/127153.html.
  17. ↑ (n'inglés) Syrians Vote For Assad in Uncontested Referendu. The Washington Post. 28 de mayu de 2007. http://www.washingtonpost.com/wp-dyn/content/article/2007/05/27/AR2007052701117.html.
  18. ↑ «Syria's Assad wins another term» (n'inglés). BBC (British Broadcasting Corporation). 29 de mayu de 2007. http://news.bbc.co.uk/2/hi/middle_east/6700021.stm.
  19. ↑ «el_assad CIDOB». Consultáu'l 18 de payares de 2015.
  20. ↑ «El lleón con piel de corderu: Bachar al Ásad, en 10 claves - 20minutos.es». https://plus.google.com/+20minutos.+Consultáu'l 18 de payares de 2015.
  21. ↑ Lesch, 2011, p. 2.
  22. ↑ Bassem Mroue (18 d'abril de 2011). «Bashar Assad Resignation Called For By Syria Sit-In Activists» (n'inglés). The Huffington Post. http://www.huffingtonpost.com/2011/04/18/bashar-assad-resignation-syria-protest_n_850657.html. Consultáu'l 20 d'abril de 2011.
  23. ↑ Obama y la UE piden la dimisión de Ásad. Reuters. 18 d'agostu de 2011. http://es.reuters.com/article/topNews/idESMAE77H0K520110818. Consultáu'l 5 d'ochobre de 2013.
  24. ↑ La Lliga Árabe pide l'arrenunciu de Ásad pa dar salida al conflictu siriu. El Mundo. 23 de xunetu de 2012. https://www.elmundo.es/elmundo/2012/07/23/internacional/1343034938.html. Consultáu'l 5 d'ochobre de 2013.
  25. ↑ «so-sofitu-a-siria-asi-sea-atacada-por estaos xuníos-5342.html Rusia va sofitar a Siria en casu d'un ataque d'Estaos Xuníos» (6 de setiembre de 2013). Consultáu'l 29 de mayu de 2014.
  26. ↑ Bronner, Stephen (2007). Peace Out of Reach: Middle Eastern Travels and the Search for Reconciliation (n'inglés), páx. 63.
  27. ↑ dictador-bashar-al-assad-afirmo-que-esta-decidíu-reconquistar-toa siria/ El dictador Bashar al Assad afirmó que ta decidíu a reconquistar toa Siria. 12 de febreru de 2016. http://www.infobae.com/2016/02/12/1789564-el dictador-bashar-al-assad-afirmo-que-esta-decidíu-reconquistar-toa siria/. Consultáu'l 7 de setiembre de 2016.
  28. ↑ pueblu siriu-amenaciáu-poles intrigues-imperialistes-y-el sectarismu El pueblu siriu, amenaciáu poles intrigues imperialistes y el sectarismu. http://www.izquierdarevolucionaria.net/index.php/oriente-mediu/siria/8461-el pueblu siriu-amenaciáu-poles intrigues-imperialistes-y-el sectarismu. Consultáu'l 7 de setiembre de 2016.
  29. ↑ (n'inglés) The Assad files: How Syrian dictator handed 'Kill List' of hundreds of Islamic State fighters to British MPs. 11 de xunu de 2016. http://www.telegraph.co.uk/news/2016/06/11/the-assad-files-how-syrian-dictator-handed-kill-list-of-hundreds/. Consultáu'l 7 de setiembre de 2016.
  30. ↑ Bashar al Assad, dictador per encargu. 14 d'ochobre de 2015. https://www.abc.es/internacional/20151014/abci-assad-perfil-201510131239.html. Consultáu'l 7 de setiembre de 2016.
  31. ↑ ¿Puede dialogase col presidente siriu Bashar Asad?. 7 de marzu de 2015. https://mundo.sputniknews.com/firmas/20150306/1035155081.html. Consultáu'l 7 de setiembre de 2016.
  32. 1 2 Zisser, 2007, p. 20.
  33. ↑ Patrick Seale (15 de xunu de 2000) (n'inglés). Hafez al-Assad. Londres. http://www.guardian.co.uk/theguardian/2000/jun/15/guardianweekly.guardianweekly1. Consultáu'l 19 de marzu de 2011.
  34. ↑ Houghton Mifflin, 2003, p. 74.
  35. 1 2 Zisser, 2007, p. 21.
  36. ↑ Syria. Payares de 2009.  p. 9. http://ngm.nationalgeographic.com/2009/11/syria/belt-text/2. Consultáu'l 24 de payares de 2011.
  37. ↑ Leverett, 2005, p. 59.
  38. 1 2 3 «[Bashar Assad: A Biography]» (en rusu) Асад Башар : биография. http://www.ladno.ru/person/asad/bio/. Consultáu'l 23 de setiembre de 2011.
  39. ↑ (n'inglés) ‘We are going to send him on a trip. Bye, bye Hariri. Rot in hell'. Londres. 22 d'ochobre de 2005. http://www.thetimes.co.uk/tto/news/world/middleeast/article2604469.ece. Consultáu'l 26 d'abril de 2010.
  40. ↑ Leverett, 2005, p. 60.
  41. ↑ Minahan, 2002, p. 83.
  42. ↑ Tucker y Roberts, 2008, p. 167.
  43. ↑ Zisser, 2007, p. 35.
  44. ↑ Leverett, 2005, p. 61.
  45. ↑ Zisser, 2007, p. 30.
  46. ↑ CNN Transcript - Breaking News: President Hafez Al-Assad Assad of Syria Confirmed Dead. CNN. 10 de xunu de 2000. http://transcripts.cnn.com/TRANSCRIPTS/0006/10/bn.01.html. Consultáu'l 3 d'agostu de 2010.
  47. 1 2 Ma'oz, Ginat y Winckler, 1999, p. 41.
  48. ↑ Zisser, 2007, p. 34–35.
  49. ↑ Blanford, 2006, p. 69–70.
  50. ↑ Blanford, 2006, p. 88.
  51. ↑
  52. ↑ (n'inglés) In Syria, Follow the Money to Find the Roots of the Revolt. 8 d'abril de 2013. http://www.thedailybeast.com/articles/2013/04/08/in-syria-follow-the-money-to-find-the-roots-of-the-revolt.html. Consultáu'l 15 de setiembre de 2016.
  53. ↑ «How Bashar al-Assad took Syria to the brink -- and beyond» (inglés). CNN (6 de setiembre de 2013). Consultáu'l 15 de setiembre de 2016.
  54. ↑ «Assad's Family: The Unrecognized Nuances and the Politics» (n'Inglés). Huffpost. 13 de mayu de 2013. http://m.huffpost.com/us/entry/3152404. Consultáu'l 15 de setiembre de 2016.
  55. ↑ Henin, Nicolás (2015) «Capítulu III: Money talks», Jihad Academy: the Rise of Islamic State (n'Inglés). Bloomsbury. Consultáu'l 15 de setiembre de 2016.
  56. ↑ «Syria: EU Billateral Trade and Trade with the World». European Commission. Consultáu'l 18 de setiembre de 2011.
  57. ↑ «The World Factbook». CIA. Consultáu'l 17 de setiembre de 2011.
  58. ↑ ¿Vacaciones en Siria?. 14 de setiembre de 2016. http://www.ambito.com/854672-vacaciones-en-siria. Consultáu'l 15 de setiembre de 2016.
  59. ↑ Syrians Vote For Assad in Uncontested Referendu: Foes of President Boycott Election, Washington Post, 28 de mayu de 2007 (inglés)
  60. ↑ Bashar al-Assad wins re-election in Syria as uprising against him rages on. 4 de xunu de 2014. https://www.theguardian.com/world/2014/jun/04/bashar-al-assad-winds-reelection-in-landslide-victory?0p19G=c. Consultáu'l 29 de setiembre de 2016.
  61. ↑ Syria crisis: Foreign Minister Mualem calls for talks. 19 de xineru de 2013. https://www.bbc.co.uk/news/world-middle-east-21106163. Consultáu'l 16 de febreru de 2013.
  62. ↑ . http://www.hispantv.com/noticias/ee-uu-/329487/kerry-audiu-peneráu-utilizar-daesh-derrocar-asad-siria.
  63. ↑ Administrator (en castellanu). terroristes-en siria secretariu-de-estáu-john-kerry.html Estaos Xuníos confiesa oficialmente que sofitó a los terroristes en Siria: secretariu de estado John Kerry. El Clarín de Chile. http://www.elclarin.cl/web/noticias/curties/21188-ene-9-a-les-10-32-pm-estados-unidos-confiesa-oficialmente-que-sofitu-a-los terroristes-en siria secretariu-de-estáu-john-kerry.html. Consultáu'l 10 d'agostu de 2018.
  64. ↑ «The road to Damascus (all the way from Acton)» (n'inglés). BBC News (British Broadcasting Corporation). 31 d'ochobre de 2001. http://news.bbc.co.uk/1/hi/uk/1630134.stm. Consultáu'l 26 d'abril de 2010.
  65. ↑ «Syria factfile: Key figures». The Daily Telegraph (Londres). 24 de febreru de 2003. http://www.telegraph.co.uk/news/1400296/Syria-factfile-Key-figures.html. Consultáu'l 26 d'abril de 2010.

Bibliografía

  • Mifflin, Houghton (2003). The Houghton Mifflin Dictionary of Biography (n'inglés). ISBN 978-0-618-25210-7.
  • Blanford, Nicholas (2006). Killing Mr Lebanon: The Assassination of Rafik Hariri and Its Impact on the Middle East (n'inglés). I.B. Tauris. ISBN 978-1-84511-202-8.
  • Lane, Jan-Erik; Redissi, Hamadi (2004). Religion And Politics: Islam And Muslim Civilisation (n'inglés). Ashgate Publishing. ISBN 978-0-7546-4167-4.
  • Leverett, Flynt L. (2005). Inheriting Syria: Bashar's Trial By Fire (n'inglés). Brookings Institution. ISBN 978-0-8157-5204-2.
  • Lesch, David W. (2011). Syria: The Fall of the House of Assad (n'inglés). Yale University Press. ISBN 978-0-300-18651-2.
  • Minahan, James (2002). Encyclopedia of the Stateless Nations: A-C (n'inglés). Greenwood Press. ISBN 978-0-313-32109-2.
  • Ma'oz, Moshe; Ginat, Joseph; Winckler, Onn (1999). Modern Syria: From Ottoman Rule to Pivotal Role in the Middle East (n'inglés). Sussex Academic Press. ISBN 1-898723-83-4.
  • Tucker, Spencer C.; Roberts, Priscilla (2008). The Encyclopedia of the Arab-Israeli Conflict: A Political, Social, and Military History (n'inglés). ABC-CLIO. ISBN 978-1-85109-841-5.
  • Zisser, Eyal (2007). Commanding Syria: Bashar Al-Asad And the First Years in Power (n'inglés). I.B. Tauris. ISBN 978-1-84511-153-3.

Enllaces esternos


Predecesor:
Hafez al-Asad
Presidente de Siria
17 de xunetu de 2000-actualidá		 Socesor:
nel cargu
Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.