| Barón | |
|---|---|
| títulu real o nobiliariu, cargu y títulu honoríficu | |
| noble | |
| Parte de |
baronía (es)  y Peerage (en) |
 | |
Barón, o baronesa na so forma femenina, ye unu de los títulos nobiliarios europeos con que los monarques amuesen el so gratitud a ciertes persones.
Etimoloxía
Mientres l'Alta Edá Media en distintos dialeutos ya idiomes antiguos xermánicos como'l francu, barón significaba al home llibre, y por esto cola posible calidá de noble, pero esta procedencia nun ye bien conocida.
En tiempu de los merovinxos emplegar pa significar vagamente home poderosu y dalguna vegada home. Na dómina feudal, el títulu de barón designa a un Señor pernomáu gociando de tolos derechos feudales en perfecta plenitú:
- Llamar a Guillermo'l Conquistador el barón famosu
- Los grandes vasallos de Francia o d'Inglaterra yeren los altos barones.
- Los Montmorency titular con arguyu primeros barones cristianos
- Godofredo de Bouillón llamóse barón del Santu Sepulcru.[2]
La muyer qu'ostenta'l títulu (Muyer esposa del Barón) ye conocida como baronesa. El territoriu sobre'l que los barones exercíen la so xurisdicción yera llamáu baronía. Los patrimonios de los infantes de Francia yeren daos en condáu y baronía (in comitatum et baroniam). N'Inglaterra, llamóse barones a los pares del reinu, a los xueces del tribunal del Échiquier, a los notables de Londres, de York, etc.[2]Polo xeneral, los títulos españoles de barón anteriores al sieglu XIX correspuenden a nobles procedentes de l'antigua Corona d'Aragón, llamándose señor na Corona de Castiella, denominándose'l territoriu al cual apoderaba como señoríu. A partir de mediaos del sieglu XIX, esti títulu escarez de xurisdicción territorial y ye puramente honoríficu.
N'España ye darréu inferior al vizconde. L'orde d'importancia dende'l sieglu XIX de los títulos nobiliarios ye:
Con Grandor d'España:
Ensin Grandor d'España:
- Marqués
- Conde
- Vizconde
- Barón
- Señor
- Hidalgo
Según De Mayoralgo y Folla (2007, p. 208) en Francia les baronías nun yeren concedíes polos reis sinón que les titulaben les tierres a los sos dueños, siempres y cuando'l posesor fuera una persona noble, de gran llinaxe y de cierta riqueza. Darréu quedó abolíu cola Revolución francesa pa ser repuestu Napoleón Bonaparte.
Como términu políticu
N'España, la pallabra "barón" utilízase tamién como términu políticu. En tal casu, cuando s'aplica esti significáu de "barón" ye sinónimu de persona importante ya influyente nel partíu políticu del que se fala, xeneralmente por detentar la presidencia de dalguna comunidá autónoma. Nel PSOE, ye costume llamar barón, aquel que ye o foi importante nel partíu, como por casu, Alfonso Guerra González, Juan Carlos Rodríguez Ibarra, José Bono Martínez, Manuel Chaves González o Felipe González Márquez. Nel PP, en llugar d'utilizase'l términu barón utiliza'l términu "vieya guardia" o "aparatu del partíu", hai vegaes que nel Partíu Popular utilízase'l términu barón, por casu al referise a líderes autonómicos influyentes como: Ramón Luis Valcárcel o Juan Vicente Herrera.
Heráldica
La corona de barón ye un círculu con pedrería arrodiáu de filos de perlles o por un brazalete doble.[1]
Na cultura popular
- Les lleendes de Robin Hood asitien a esti como futuru maríu de Mariana Gilewater, fía del barón de Arlongford.
- Tanto en Dune (película) como na novela homónima de Frank Herbert el villanu ye encarnáu pol barón Harkonnen.
- Manfred von Richthofen, el llexendariu as alemán d'aviación de la primer guerra mundial, ye conocíu pol so llamatu de "el Barón Colorado".
Bibliografía
- De Mayoralgo y Folla, Jose Miguel (2007). Historia y réxime xurídicu de los títulos nobiliarios: manual de nobiliaria I. Fidalguía. ISBN 9788489851566.
Referencies
- 1 2 «Corona de barón editorial=Diccionariu de la Real Academia Española».
- 1 2 Diccionariu enciclopédicu popular ilustráu Salvat (1906-1914)
Enllaces esternos
| Predecesor: |
|
Socesor: |
