Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
Athene noctua
miagón
Estáu de caltenimientu
Esmolición menor (LC)
Esmolición menor (IUCN 3.1)[1]
Clasificación científica
Reinu: Animalia
Filu: Chordata
Clas: Aves
Orde: Strigiformes
Familia: Strigidae
Xéneru: Athene
Especie: A. noctua
Scopoli, 1769
Distribución
Subespecies
Ver testu
Consultes
[editar datos en Wikidata]

Les especies d'aves con nome común en llingua asturiana márquense como NOA. En casu contrariu, conséñase'l nome científicu.

Athene noctua vidalii

El miagón[2], miagona[3], páxaru miagón[4], beca[5], fonsu o rasa[6] (Athene noctua) ye una ave strigiformes de la familia Strigidae. Ta bien espublizada pela metá sur d'Europa y el norte d'África. Tien unos 25 cm de llargor.

Como la mayoría d'aves de la familia Strigidae, tien grandes güeyos d'iris mariellu-maciu. Ye d'estatura gordosa, de color pardu con manches blanques, y en esnalu estremar peles sos ales curtíes, arrondaes y con llinies puntiaes de color blancu. Paezse un pocu al coruxín, pero ésti ye de color ceniza, con un par de guedeyes en punta enriba de la cabeza, y menos trabáu que'l miagón.

El so esnalu ye onduláu, con descensos y ascensos seguíos y d'aleteos rápidos.

El so cantu ye bono d'escuchar nos atapeceres: una serie de reclamos agudos y fuertes, paecíos al miagar d'un gatu (de ahí el so nome). Suelse ver sobremanera en paisaxes mediterráneos, con olivares, carbes, y dalgún qu'otru pedregal. Tamién ye frecuente velo de día, posáu sobre un poste.

Caza sobremanera pequeños royedores, inseutos grandes, pequeños páxaros y viérbenes.

Nome común

Esta especie ye conocida nel dominiu llingüísticu asturlleonés colos siguientes nomes comunes: miagón[2], miagona[3], páxaru miagón[4], beca[5], fonsu y rasa[6].

Subespecies

Son reconocíes les siguientes subespecies:[7]

  • Athene noctua bactriana Blyth, 1847
  • Athene noctua glaux (Savigny, 1809)
  • Athene noctua impasta Bangs & J. L. Peters, 1928
  • Athene noctua indigena C. L. Brehm, 1855
  • Athene noctua lilith Hartert, 1913
  • Athene noctua ludlowi E. C. S. Baker, 1926
  • Athene noctua noctua (Scopoli, 1769)
  • Athene noctua orientalis Severtzov, 1873
  • Athene noctua plumipes Swinhoe, 1870
  • Athene noctua saharae (O. Kleinschmidt, 1909)
  • Athene noctua somaliensis Reichenow, 1905
  • Athene noctua spilogastra (Heuglin, 1869)
  • Athene noctua vidalii A. E. Brehm, 1857

Mitoloxía

Na antigua Grecia yera l'animal sagráu de la diosa Atenea, de la cual toma'l so nome científicu, y símbolu de la ciudá d'Atenes.[8][9] Por ello, munches monedes acuñaes llevaben nel so aviesu la imaxe d'esti animal. Hegel adoptar nel s. XIX como símbolu de la filosofía.[10] En 1923, José Ortega y Gasset utilizó al miagón como logo pa la Revista d'Occidente.

Ave del añu 2011

La Sociedá Española d'Ornitoloxía (SEO/BirdLife) declaró al miagón européu ave del añu 2011. Al traviés de la iniciativa Ave del Añu SEO/BirdLife realiza campañes especiales empuestes al caltenimientu de la especie.

Referencies

  1. ↑ BirdLife International (2012). «Athene noctua» (inglés). Llista Roxa d'especies amenazaes de la UICN 2012.2. Consultáu'l 28 de mayu de 2013.
  2. 1 2 URL de la referencia: http://www.sabencia.net/nomenclator.php.
  3. 1 2 «Diccionariu de la Llingua Asturiana» (asturianu) (15 avientu 2000). Consultáu'l 25 setiembre 2023.
  4. 1 2 «Diccionariu de la Llingua Asturiana» (asturianu) (15 avientu 2000). Consultáu'l 25 setiembre 2023.
  5. 1 2 «Diccionariu de la Llingua Asturiana» (asturianu) (15 avientu 2000). Consultáu'l 25 setiembre 2023.
  6. 1 2 «Diccionariu de la Llingua Asturiana» (asturianu) (15 avientu 2000). Consultáu'l 25 setiembre 2023.
  7. ↑ Sistema Integráu d'Información Taxonómica. «Athene noctua (TSN 555471)» (inglés).
  8. ↑ Lucía Rodríguez-Noriega, Intentando socavar una falsa creencia: la identidá de l'ave de Atenea, Studium 12 (2006), 103-111. Disponible en
  9. ↑ «La curuxa de Minerva» frente al supuestu «uxu de Minerva»» (castellanu). Curuxa.org. Consultáu'l 28 de setiembre de 2013.
  10. ↑ Richard Rorty, Eliot Deutsch (2001): Cultura y modernidá: perspeutives filosófiques d'Oriente y Occidente, p. 347. «El miagón de Minerva ye, dempués de too, un páxaru mitolóxicu, que tomó emprestáu'l mesmu Hegel como metáfora pa la filosofía. El mitu imponse sobre daqué o sobre daquién, como autenticación intersubjetiva de la verdá d'un…» Consultáu 3 febreru 2011.

Enllaces esternos

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.