Carrera militar

Teniente d'artillería en 1919, participó como aviador na Guerra del Rif con decenes de vuelos de combate. Foi condecoráu cola Cruz al Méritu Militar de primer clase, la Medaya Militar de Marruecos y el Aspa Colorada. Na dictadura de Primo de Rivera eslleióse'l cuerpu d'artilleros pa ser restablecíu meses dempués siempres y cuando los oficiales roblaren una declaración de sofitu al dictador. Álvarez-Buylla foi l'únicu oficial en negase a roblar, polo qu'hubo d'abandonar l'exércitu. Nesti tiempu trabayó como inspeutor na fábrica d'aviones Loring allugada en Carabanchel y foi unu de los primeros españoles en llanzase en paracaíes. Participó na fallida sulevación de Jaca contra la dictablanda de Dámaso Berenguer, xuniéndose a los oficiales alzaos nel Aeródromu de Cuatro Viento el 15 d'avientu de 1930. Foi l'únicu oficial que nun fuxir del aeródromu tres el fracasu de la intentona, polo que foi deteníu.

Sicasí, la proclamación de la Segunda República meses dempués dexó'l so reincorporación al exércitu, siendo nomáu direutor xeneral téunicu d'aviación civil. En 1934 tornó a la incipiente aviación militar española como xefe del grupu de caza establecíu en Getafe. Col trunfu del Frente Popular nes eleiciones de 1936, foi nomáu secretariu xeneral del Altu Comisariado Español en Marruecos, sustituyendo provisionalmente al Comisariu Juan Moles cuando ésti foi nomáu ministru. Al producise'l golpe d'Estáu detonante de la Guerra Civil unes selmanes más tarde, Álvarez-Buylla viose práuticamente aislláu nel territoriu del Protectoráu frente a la cuasi completa adhesión de les unidaes militares de la zona.^[2] Intentó entamar la resistencia col Comandante De la Ponte Bahamonde, nel Aeródromu de Sania Ramel, pero ye consciente de la imposibilidá d'oponese a la rebelión colos escasos medios que dispón.^[2] A la fin, aislláu y arrodiáu na so casa xunto a unos pocos oficiales fieles, foi deteníu la mañana del 18 de xunetu nel so despachu por dellos sulevaos a les órdenes del coronel Buruaga y treslladáu a otru día a Tetuán, siendo encarceláu.^[2][3] Foi procesáu en marzu de 1937 ante un conseyu de guerra nel que se negó, tanto a declarar como a asistir a les sesiones por non reconocer l'autoridá del tribunal, siendo condergáu a pena de muerte por sedición y fusiláu en Ceuta el 17 de marzu.

Familia

El so fíu, Ramón Álvarez-Buylla, se exilió en Méxicu, siendo un notable ciruxanu y neurofisiólogo; el so nietu, Arturo Álvarez-Buylla Roces, ye un reputáu neurobiólogo, gallardoniáu col Premiu Príncipe d'Asturies d'Investigación Científica y Téunica en 2011,^[4] en cuantes que la so nieta Elena Álvarez-Buylla ye una reconocida doctora en xenética molecular.