| Faláu en | |
|---|---|
| Númberu de falantes | |
| Datos | |
| Familia | Prácritos lliterarios |
| Códigos | |
 | |
El Prácrito magadhi, prácrito de Magadha o Ardhamaghadi (Ardhamāgadhī) ye una llingua prácrita usada na composición de drames. El prácrito maghadhi falar na parte oriental del subcontinente indiu, y una rexón que tomaba lo qu'anguaño ye la India oriental, Bangladex y Nepal. Créese que foi la llingua falada por figurqas relixoses importantes como Buda Gautama y Mahavira y que foi la llingua falada nes cortes de Magadha mahajanapada y nel imperiu Maurya; los edictos d'Aśoka taben compuestos nesta llingua.[1]
El prácrito magadhi evolucionó darréu a les llingües indoaries orientales, qu'inclúin los modernos asamés, bengalí, oriya y les llingües bihari (bhojpuri, maithili y magahi, ente otres).[2]
Pali and Ardhamāgadhī
La tradición del budismu theravada caltuvo mientres llargu tiempu que'l pali y el magadhi yeren términos equivalentes pa referise a la mesma realidá llingüística y que les similaridades ente'l pali y el maghadhi más antiguu o Ardhamāgadhī "mediu-magadhi", que tán atestiguaes nos agamas jainistas. Tantu Buda Gautama y el Tirthankara Mahavira predicaríen en magadhi.
La más arcaica de les llingües indoaries del periodu mediu son les inscripciones nel prácrito usáu por Aśoka y les inscripciones en pali y ardhamāgadhī, siendo estes dos últimes variedaes llingües lliteraries. Les llingües indoaries estrémense entres grupos princiaples (índicu antiguu o indoario antiguu, indoario mediu y neoindoario). Dalgunes de les sos carauterístiques morfofonológicas y léxiques reflejam el fechu de qu'estes llingües nun son continuación direuta del sánscritu védicu, sinón más bien baxes de dialeutos, qu'a pesar de los sos similaridades, son distintos del sánscritu védicu y en dellos aspeutos son más arcaizantes.[3]
Les llingües indoaries medies, anque son individualmente distintes, amuesen carauterístiques fonolóxiques y morfolóxiques que les caractericen como descendientes paralelos del antiguu índicu.
Carauterístiques
Dellos cambeos fonéticos típicos de la fonoloxía del indoario mediu:
- Les líquides vócalicas /ṛ/ y /ḷ/ son sustituyíes por [a], [i] o [o];
- Los diptongos /ai/ y /au/ se monoptongan en [y] y [o], respeutivamente;
- Les vocales llargues que precieden a dos o más consonantes encúrtiense;
- Los trés sibilantes del indoario antiguu amenorgar a una, o bien [ś] o bien [s] según les rexones;
- Los grupos consonánticos complexos del índicu antiguu amenorgar a formes más siples, por aciu asimilación fonética o por división;
- Les oclusives intervocáliques simples se debiliten;
- Les dentales se palatalizan frente a /y/;
- Toles consonantes finales sacante /ṃ/ cayen a menos de que sían reteníes por fenómenos de sandhi.
Referencies
- ↑ Bashan A.L., The Wonder that was India, Picador, 2004, páxs.394
- ↑ South Asian folclor: an encyclopedia : Afghanistan, Bangladex, India, By Peter J. Claus, Sarah Diamond, Margaret Ann Mills, Routledge, 2003, p. 203
- ↑ Oberlies, Thomas Pali: A Grammar of the Language of the Theravāda Tipiṭaka, Walter de Gruyter, 2001.
Bibliografía
Enllaces esternos
