Xugador

Nacíu nel barriu de Gracia de Barcelona el 1 de xunetu de 1924^[3], dio los sos primeros pasos en dellos equipos aficionaos llocales, como'l Racing del Guinardó. En 1941 robló'l so primer contratu profesional col históricu CE Europa graciense. Depués, el serviciu militar obligó-y a treslladase a la Base Naval de San Fernando, en Cádiz, xugando nel equipu llocal. Depués foi treslladáu a Palma de Mallorca, xugando nel RCD Mallorca hasta 1946, añu en que fichó pol FC Barcelona. Nel club azulgrana nun-y foi fácil facese con un puestu nel equipu. Na temporada 1946/47 foi vencíu al Real Valladolid, daquella en Tercer división. Foi una pieza clave nel ascensu del club pucelanu a la Segunda división española, polo que'l FC Barcelona repescólu al final de temporada.

Tres dos años de suplencia, ensin malpenes xugar, a metá de la temporada 1949/50 fízose cola titularidá, tres una desafortunada mancadura ocular de Velasco mientres un partíu ente Celta y Barcelona. Les sos bones actuaciones abriéron-y les puertes de la seleición española, que lu convocó pa la Copa Mundial celebrada en Brasil al términu d'esa mesma temporada.

Nel FC Barcelona Ramallets foi'l porteru del llexendariu equipu de "les cinco copes", qu'ente 1951 y 1953 ganó dos lligues y trés copes. Hasta'l so retiru, en 1961, xugó un total de 538 partíos cola camiseta azulgrana y ye, tres Guillermo Amor, el barcelonista más gallardonáu: seis lligues, cinco Copes del Xeneralísimu y dos Copes de Feries, amás d'un socampeonatu de la Copa d'Europa.

A títulu personal, consiguió'l Troféu Zamora nes dos primeres ediciones (1958-59 y 1959-60) con una media de menos d'un gol encaxáu per partíu. Enantes de la institución d'esti troféu, Ramallets yá fuera'l porteru menos batíu de la lliga en trés temporaes: 1951-52, 1955-56 y 1956-57.

El 6 de marzu de 1962 recibió l'homenaxe de los aficionaos barceloniegos, que recordaben el so memorable papel como porteru. Enfrentáronse'l Barça y el Hamburger SV y acabó con un resultáu de 5-1 favorable a los llocales. Ramallets, que tenía 38 años, fixo cimblar el Camp Nou coles sos intervenciones, especialmente una increyíble parada dempués d'un xute del alemán Uwe Seeler.

Recibe un nuevu homenaxe'l 11 de marzu de 2008, cuando-y dieron la llave de Barcelona de manes del ex presidente del FC Barcelona, Joan Gaspart.^[4]

Entrenador

En 1962 fíxose cargu como entrenador del Real Valladolid, al que llevó a la so meyor clasificación de la historia en primer división, acabando nel cuartu puestu.^[5] Al otru añu pasó a dirixir al Real Zaragoza coincidiendo cola nacencia de la dómina de Los Magníficos. Foi destituyíu nel mes de mayu, pero'l so socesor, Luis Belló, ganó esi añu la Copa del Xeneralísimu y la Copa de Feries.^[6]

Na temporada 64-65 dirixó al Real Murcia, y darréu, yá en Segunda División de nuevu al Valladolid, al Club Deportivo Logroñés, al Hércules y al Ilicitano.^[7]

Campeonatos estatales

Copes internacionales

Gallardones individuales