| Angostura Inglesa | |
|---|---|
| Situación | |
| Tipu | estrechu |
| Coordenaes | 48°55′00″S 74°24′30″W / 48.9167°S 74.4083°O |
  Angostura Inglesa Angostura Inglesa (Chile) | |
| Datos | |
 | |
La angostura Inglesa[Nota 1] ta asitiada nel océanu Pacíficu na rexón austral de Chile, al sur del golfu de Penas, ye una de les canales de la Patagonia principales, llonxitudinales, de la Patagonia chilena. Ye la continuación escontra'l sur de la canal Messier.
Alministrativamente pertenez a la provincia Última Esperanza de la XII Rexón de Magallanes y l'Antártica Chilena.[1]
Dende hai aproximao 6.000 años les sos costes fueron habitaes pol pueblu kawésqar. A empiezos del sieglu xxi esti pueblu fuera práuticamente escastáu pola aición del home blancu.
Percorríu
Ye la continuación de la canal Messier escontra'l sur. Empieza a la corte de la islla Moat (48°55′00″S 74°24′30″W / 48.91667°S 74.40833°O) y termina a la corte de les islles Harwood (49°06′30″S 74°22′00″W / 49.10833°S 74.36667°O) onde empieza'l pasu del Indiu. La so direición xeneral ye norte sur y la so llongura ye de 11 milles.
El so navegación ye de cuidu namái nel pasu de la islla Mediu-Canal onde'l so anchu útil ye de 1 cable. En sicigies tien de salease'l pasu solu a les hores de la estoa pos les corrientes de marea tiren nesti sector cerca de 6 nuedos. Nunca se debe navegar teniendo la marea y el vientu pola popa. Les naves d'una eslora sobre los 180 metros nun tienen de navegar esti pasu.[2]
Xeoloxía y orografía
La angostura cuerre ente la mariña firme de la Patagonia chilena y la mariña oriental de la parte norte de la islla Wellington.
Esiste consensu ente los navegantes que ye unu de los llugares más bellos de toa'l navegación escontra l'estremu austral de Chile. La canal vase angostando ente los altos cumes que lo delimitan hasta llegar a solu 1 cable d'anchu na islla Mediu-Canal.
Nesti sector destaca'l monte Jarvis na mariña oriental de la angostura.[2]
Climatoloxía
Prevalecen los vientos del norte. La frecuencia de los malos tiempos aumenta dende norte al sur. Na entrada de la canal Messier anotáronse hasta 36 díes d'envernada mientres l'añu.
Cuando na mariña oceánica los vientos del NO al N algamen la fuercia d'envernada, na angostura tien d'esperase mal tiempu d'esa direición. El vientu N sopla en cuasi toles dómines del añu, dura xeneralmente unu o dos díes y manifiéstase con agua bayuroso o con neblina. Envalórase que nel sector llueve de 100 a 150 díes nel añu.
El vientu tiende a soplar a lo llargo de la angostura y paeciera que la so velocidá aumenta, debíu al efeuto chimenea que produz la canal.[3]
Oceanografía
L'amplitú de la marea nel sector ye de 1,78 metros. Dempués de numberoses observaciones y esperiencies na angostura, llogróse establecer una rellación ente'l réxime de marees y les estoas. La Tabla de Marees de la Mariña de Chile publicada pol SHOA dexa llograr esta información en forma averada. La hora real de la estoa puede discrepar dacuando hasta en 30 minutos al respective de la predicción de la Tabla.
La corriente que se dirixe escontra'l norte empieza al términu de la estoa de la pleamar, la que se dirixe escontra'l sur al términu de la estoa del baxamar.[4]
Historia
A cuntar de 1520, col descubrimientu del estrechu de Magallanes, poques rexones fueron tan esploraes como la de les canales de la Patagonia. Nes cartes antigües la rexón de la Patagonia, ente los paralelos 48° y 50° Sur, apaecía ocupada cuasi puramente por una gran islla denominada “Campana” separada del continente pela canal de la nación Calén”, nación que se supunxo esistió hasta'l sieglu xviii ente los paralelos 48° y 49° de latitud sur.
Dende mediaos del sieglu xx eses canales son percorríos con seguridá por grandes naves de toles naciones, gracies a les numberoses reconocencies y trabayos hidrográficos efectuaos neses peligroses costes.
Por más de 6.000 años estes canales y les sos costes fueron percorríes polos kawésqar, indíxenes, nómades canoeros. Hai dos hipótesis sobre la so llegada a los llugares de poblamientu. Una, que procedíen del norte siguiendo la ruta de les canales chilotes y que travesaron escontra'l sur cruciando l'ismu d'Ofqui. La otra ye que procedíen dende'l sur y qu'al traviés d'un procesu de colonización y tresformamientu de poblaciones cazadores terrestres, procedentes de la Patagonia Oriental, poblaron les islles del estrechu de Magallanes y xubieron poles canales de la Patagonia hasta'l golfu de Penas. A empiezos del sieglu xxi esti pueblu fuera práuticamente aniquiláu pola aición del home blancu.[5]
Descripción mariña esta Roca Entrada =
Según el Carreru les sos coordenaes son: L:48°56'00” S. G:74°22'00” W. Asitiada 1½ cables al SO de la islla Isabel na entrada norte de la badea Magenta. Ye baxa y plana y señala la entrada norte de la angostura Inglesa.[6]
Islla Cavour
Según el Carreru les sos coordenaes son: L:48°58'00” S. G:74°25'00” W. Alcontrada nel estremu sur de la canal Messier y na entrada norte de la angostura Inglesa. Mide 9 cables de llongura en sentíu NNO-SSE y 4 cables d'anchu. Tien 84 metros d'altu y nel so cume hai una baliza que puede estremase dende'l norte a 10 nmi si'l tiempu ta claru. Na punta Hume, estremu NO de la islla hai otra baliza.[6]
Islla Disraeli
Nesta pequeña islla asitiada darréu al sur de la islla Cavour hai instales dos abalices de enfilación, l'anterior nuna roca de la punta SO y la otra na punta SO mesma. Tán encarreraes 080°-260° y sirven pa la navegación de la angostura Inglesa.[7]
Badea Magenta
Alcontrada al SSE de la roca Entrada formar ente'l continente y el llau oriental de les islles Cavour y Disraeli. Tien 3 nmi de sacu y ¾ nmi d'anchu mediu. Al fondu del sacu hai dellos castros y roques y la islla Barton. Nun foi bien reconocida.[7]
Badea Solferino
Según el Carreru les sos coordenaes son: L:48°58'00” S. G:74°23'00” W. Allugada al llau oriental de les islles Cavour y Disraeli, ente la punta SO de la islla Cavour y la punta Cedar. Esiste un fondeadero al 082° de la punta Cedar en 40 metros d'agua, fondu de roca. Mientres la marea vaciante la corriente tira escontra'l norte y mientres la creciente escontra'l sur y camuda alredor de les hores de la plea o'l baxamar.[7]
Punta Cedar
Según el Carreru les sos coordenaes son: L:48°58'00” S. G:74°24'00” W. Asitiada na mariña continental. El so alredor ye puercu hasta cuasi un cable. El baxu Caution Norte atopar escontra'l NE y a 4 cables, a 1 cable escontra l'oeste ta la islla Mediu Canal formándose los pasos Rectu y del Este.[8]
Islla Mediu-Canal
Según el Carreru les sos coordenaes son: L:48°58'00” S. G:74°24'00” W. Ye bien pequeña y atópase 1 cable al oeste de la punta Cedar y a 4¼ cables al norte del castru Zealous. Ye importante porque estrema la canal principal en dos pasos estrechos que constitúin el sector de más curiáu pa la navegación de tolos canales de la Patagonia. Los pasos denominar pasu del Este y pasu Rectu; dambos son navegables pero les naves grandes tienen de preferir el pasu del Este que, anque más trabancosu, ye más anchu, fondu y llimpiu y ye menos afeutáu pola corriente de marea.
Dende'l so estremu SO esprender la roca Hall qu'apruz y ta marcada por sargazos. Pa facilitar la reconocencia de la islla Mediu-Canal nos sos estremos NE y SO hai balices de fibra de vidriu de 4 metros d'altor.[9]
Castru Zealous
Alcontráu 4¼ cables al SO de la islla Mediu-Canal próximu al continente y na parte norte del baxu Zealous. L'estremu sur despide escontra l'OSO y a ¼ de cable la roca Zealous con solu 4,5 metros d'agua. Les agües que lo arrodien son puerques.
El 22 d'avientu de 1872 el buque HMS ''Zealous'' (en) saleando escontra'l sur foi refundiáu pola corriente sobre la roca que dende entós lleva'l so nome.[9]
Caleta Lucas
Según el Carreru les sos coordenaes son: L:49°00'00” S. G:74°24'00” W. Ábrese sobre la mariña continental 2 nmi al sur de la islla Mediu-Canal. Tien 4 cables de llongura en direición NNE-SSO por 2½ cables d'anchu. Hai un fondeadero al mediu d'ella en 18 a 20 metros d'agua y fondu de fango apropiáu pa naves d'hasta porte moderáu que tengan d'esperar tiempu pa cruciar la angostura Inglesa.[9]
Islla Kitt
Asitiada al SSO de la islla Chinnock y a 1 cable del continente. Una roca a flor d'agua asitiada 1 cable al oeste de la so punta oeste tien una baliza de 5½ metros d'altu. Tol alredor de la islla ye puercu hasta aproximao 1 cable de distancia señalizáu por sargazos.[9]
Punta Stopford
Según el Carreru les sos coordenaes son: L:49°04'00” S. G:74°27'00” W. Allugada 2½ nmi al sur de la islla Kitt. Escontra'l NE y a la distancia de 1¼ nmi álzase'l monte Albión de 621 metros d'altu y escontra el SE y a la mesma distancia álzase'l cuetu Emilia de 198 metros.[10]
So Memphis
Alcontráu 2 nmi al SE de la punta Stopford y a 1½ cable de la mariña continental. Mide 250 metros de llongura por 150 metros d'anchu; la so fondura varia ente 2¼ metros y 9 metros algamando los 45 metros. Abalizáu por sargazos visibles solo nel cambéu de marea. Esiste una boya ciega d'estribor con pantalla reflectora de radar. El so nome deber al vapor Memphis que tocó nél en 1899.[10]
Senu Duque d'Edimburgu
Internar nel continente en sector sur de la angostura Inglesa ente les puntes Paradise y Pascua separaes 7 cables. Ye llimpiu pero bien fondu polo que nun sirve pa la navegación. Ta arrodiáu d'altos cuetos de 200 a 300 metros, sacante nel estremu norte en que la mariña ye baxa,[11]
Punta Halliday
Según el Carreru les sos coordenaes son: L:49°06'00” S. G:74°22'00” W. Señala'l términu del llau este de la angostura Inglesa y l'entamu del pasu del Indiu. Escontra l'este, unes 2 nmi escontra l'interior hai un monte de 929 metros d'altu.[11]
Descripción mariña oeste
Caleta Hoskyn
Según el Carreru les sos coordenaes son: L:48°57'00” S. G:74°26'00” W. Formar nel llau sur de la islla Lamarmora y la mariña este de la islla Wellington. Mide 3 cables de sacu en direición NO por 1¾ cables d'anchu. Escontra'l SE de la islla Lamarmora y bien próxima a ella atopa'l castru Loney bien notable y de forma redonda y que sirve pa reconocer la entrada a la caleta. Ente les puntes d'entrada hai gran cantidá de sargazos. Ye útil pa les naves que se dirixen escontra'l sur y tienen d'esperar tiempu pa cruciar la angostura Inglesa. El principal inconveniente son les fuertes corrientes de marea que s'esperimenten a la so entrada. Marca l'empiezu de la angostura Inglesa.[12]
Castru Clío
Alcontráu al SO del castru Patagonia y a 1½ cables de la mariña este de la islla Wellington. Ye notable por una virxe pintada de blancu que tien nel so centru. Ye un escelente puntu de referencia tantu pa tomar el fondeadero y navegar la angostura.[13]
So Caution Norte
Allugáu al 122°,5 de la punta sur de la islla Patagonia, ye un picacho de roca que s'atopa a 7,25 metros d'agua sobre ella. Ente esta roca y el castru Clío atópense un baxu de 4,5 metros d'agua y otru de 5,75 metros. P'abalizalo, n'el so llau hai una boya ciega de babor con pantalla reflectora de radar nel so interior, ensin canastillo.[13]
Bahía James
Emplazada al SSO de la islla Mediu Canal a 1 nmi de distancia. Nel centru de la so entrada atopa la islla Wallace. Escontra l'interior de la islla Wellington hai un monte de 1.038 metros d'altu y 1 nmi al poniente otru cuetu de 775 metros cubiertu por un glaciar. Nun empresta nenguna ayuda pa la navegación.[13]
Islla Wallace
Según el Carreru les sos coordenaes son: L:48°59'00” S. G:74°25'00” W. Alcontrada nel centru de la entrada a la bahía James. El so estremu SO despide un baxu de 8 metros d'agua a 1 nmi de distancia y otru de 7 metros a 1½ nmi.[13]
So Mindful
Son unos baxos fondos que s'alluguen al oriente de les islles Croft con fondures ente 5,25 y 7,25 metros. Tán abalizaos por una boya ciega de babor de fibra de vidriu con pantalla reflectora de rada.[14]
Esteru Beauchamp
Abrir na mariña oriental de la islla Wellington. Mide 1¼ nmi de llongura en sentíu ENE-OSO por ¾ nmi d'anchu na so entrada. Nel interior y nel so centru se sondan 73 metros de fondura y al fondu 16 a 20 metros con fondu de fango onde s'atopa la entrada a puertu Simpson.[14]
Puertu Simpson
Según el Carreru les sos coordenaes son: L:49°01'00” S. G:74°30'00” W. Abre al fondu del esteru Beauchamp nuna entrada de solu 1 cable d'anchu ente les puntes Roberto y Enrique pero que despiden roques que llinden la entrada a solu ¼ de cable. Al fondu del sacu hai una llaguna y una cascada. El puertu ta embancado y ufierta fondeadero seguru solu a naves pequeñes.[15]
Islles Harwood
Según el Carreru les sos coordenaes son: L:49°07'00” S. G:74°22'00” W. Ye un pequeñu grupu formáu por una islla principal y dellos castros al so alredor. La enfilación de les islles cola punta Halliday señala l'estremu sur de la angostura Inglesa y l'entrada norte del pasu del Indiu.[16]
Señalización marítima
Como ayudes al navegación hai instalaes en distintes islles y puntos de la mariña balices y enfilaciones. Dellos baxos tán señalizaos por aciu boyes.
Pa salealo hai una serie d'instrucciones referentes a señales de serena, pito y avisos de radio que les naves tienen d'efectuar col propósitu de que nunca s'atopen dos buques de vuelta atopada cruciándolo coles mesmes.[17]
Ver tamién
- Orografía
- Xeoloxía
- Glaciación Würm (Edá de Xelu)
- Islles de Chile
- Xeografía de Chile
- Chile insular
- Islles de Chile
- Golfos per superficie
- Historia de la patagonia
- Patagonia chilena
- Pueblos orixinarios chilenos
- Parques nacionales de Chile
- Canales de la Patagonia
- Canales fueguinos
- Muséu Acatushun
- Estancia Harberton
Notes
- ↑ Encamiéntase lleer esti artículu teniendo a la vista les cartes de navegación de les zones que se menten, un atles y los mapes que'l so enllaz atopar na seición "Enllaces esternos".
Referencies
- ↑ Magallanes, 2018.
- 1 2 Institutu Hidrográficu, 1982, p. 95.
- ↑ Institutu Hidrográficu, 1982, páxs. 41-46.
- ↑ Institutu Hidrográficu, 1982, páxs. 95,96.
- ↑ Institutu Hidrográficu, 1982, p. 25.
- 1 2 Institutu Hidrográficu, 1982, páxs. 91,96.
- 1 2 3 Institutu Hidrográficu, 1982, p. 99.
- ↑ Institutu Hidrográficu, 1982, páxs. 99,100.
- 1 2 3 4 Institutu Hidrográficu, 1982, p. 100.
- 1 2 Institutu Hidrográficu, 1982, p. 104.
- 1 2 Institutu Hidrográficu, 1982, p. 105.
- ↑ Institutu Hidrográficu, 1982, páxs. 91-93.
- 1 2 3 4 Institutu Hidrográficu, 1982, p. 101.
- 1 2 Institutu Hidrográficu, 1982, p. 103.
- ↑ Institutu Hidrográficu, 1982, páxs. 103,104.
- ↑ Institutu Hidrográficu, 1982, páxs. 106,111.
- ↑ Institutu Hidrográficu, 1982, páxs. 107-109.
Bibliografía utilizada
- Institutu Xeográficu Militar (1970). Atles de la República de Chile. Santiago - Chile - Institutu Xeográficu Militar. Segunda edición.
- Institutu Hidrográficu de l'Armada de Chile (1974). Atles Hidrográficu de Chile. Valparaíso - Chile - Institutu Hidrográficu de l'Armada. Primer edición.
- Institutu Hidrográficu (1982). Carreru de la Mariña de Chile Volume III. Valparaíso - Chile - Institutu Hidrográficu de l'Armada. 5ª edición.
- Incafo, S.A. (1982). Chile y los sos parques nacionales. Madrid - España - La Naturaleza n'Iberoamérica. 84-85389-35-2.
- Magallanes, Rexón (2018). Gobierno de Chile - Rexón de Magallanes. https://www.gob.cl/rexones/region-de-magallanes/. Consultáu'l 11 d'abril de 2018.
Enllaces esternos
Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre les islles de Chile.
- Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre la flora de Chile.
- Wikimedia Commons acueye conteníu multimedia sobre la fauna de Chile.
- Directemar - Armada de Chile
- Reglamentu de practicaje y pilotaje - Armada de Chile.
- Revista Mar Lliga Marítima de Chile.
- Oceanografía xeolóxica UCV
- Mapa de la angostura
