The Alice Cooper Band

El grupu d'Alice Cooper formóse n'Arizona nos años 60, dándose a conocer a fines d'esa década, y apadrinaos por Frank Zappa. Cooper y la so banda llogren repercusión a partir del álbum "Love it to Death" (1971), el so primer discu d'ésitu, qu'incorpora l'himnu xeneracional "I'm Eighteen".

Darréu, publicaríen ente 1971 y 1973 lo que considérase como la so triloxía clásica, "Killer", "School's Out" y l'esitosu "Billion Dollar Babies", discos que, xunto con "Love it to Death" contienen el so repertoriu más recordáu, temes como "Under my Wheels", "Elected", "Is It My Body" "Desperado" o "School's Out".

El grupu desenvolvería nestos años un estilu personal de Hard rock llamáu "Shock rock", de corte pesáu, grávidu y prevocador, consideráu estremu y tresgresor pa la so dómina, y qu'incluyiría -en temes como "Halo of Flies" o "Killer"- desarrollos musicales cercanos al "Art rock". La teatralidá de los sos direutos incluyíen númberos escénicos como l'aforcamientu o guillotinamiento de Furnier, y una atmósfera polo xeneral agresiva y dura, gran influyencia p'artistes posteriores como Kiss o, yá nos 90s, Marilyn Manson.

La banda cai nun pequeñu bache artísticu y comercial en 1973 col álbum "Muscle of Love", lo que conduz a la so disolución, y al entamu de la carrera d'Alice Cooper como solista, ente que los integrantes de la so antigua banda siguiríen mientres un curtiu periodu de tiempu sol nome de "Billion Dollar Babies".

En solitariu

Alice Cooper empecipia en 1975 la so carrera como solista, grabando "Welcome to My Nightmare", un discu llenu d'eclecticismu y cuidaos arreglos, amás d'un soníu llixeramente más endurecíu en ciertes cortes del álbum. A esti álbum pertenecen temes como "Department of Youth", "Devil's Food" o la esitosa balada "Only Women Bleed". El so siguiente trabayu, "Alice Cooper Goes to Hell" (1976), caltendría'l tipu artísticamente, ensin algamar el nivel d'ésitu del so predecesor, pero Alice fundíase cada vez más en graves problemes d'alcoholismu qu'afectaríen negativamente a la so carrera, llevando inclusive al so ingresu nun centru psiquiátricu, esperiencia que sirve de leit-motiv pal so álbum "From the Inside" (1978).

Ente 1980 y 1983, Alice publica una serie de LPs como "Zipper Catches Skin", "Da Da" "Flush the Fashion" o "Special Forces", discos con escasa repercusión comercial que muévense ente'l soníu New wave, y un Pop rock llixeramente esperimental. Estos discos, sicasí, contienen temes bien apreciaes polos fans más acérrimos, tales como "Clones (We're All)", "Pain" (del LP "Flush the Fashion" o "Wo Do You Think We Are", de "Special Forces".

Tres un par d'años sabáticos a mediaos de los 80 (mientres los cualos filmó la película "Monster Dog" n'España), 1986 vería'l regresu d'Alice Cooper al primer planu de l'actualidá musical, abrazando de llenu'l Heavy metal y Glam metal, de la mano del forníu guitarrista Kane Roberts, col esitosu LP "Constrictor", una llinia que tendría la so continuidá nel álbum "Raise Your Fist and Yell"; estos dos discos dexaron pa la posteridá temes como "Teenage Frankenstein" o "Freedom".

El so siguiente trabayu, afondaría na mesma llinia, pero'l so soníu allandiaríase, incluyendo coros y melodíes similares a les del AOR y Soft metal, cuntando pa ello col esitosu compositor y productor Desmond Child, que trabayara pa bandes como Bon Jovi. La resultancia foi l'esitosu "Trash" (1989), un discu recordáu pol megahit "Poison", que'l so videu foi fuertemente promocionáu pola cadena MTV, y por otres temes como "Bed of Nails" o "Spark in the Dark". El so siguiente trabayu, "Hey Stoopid" (1991), siguiría la mesma llinia que'l so predecesor, con medianu ésitu, y dexando temes como "Love Is a Loaded Gun".

Nel so siguiente álbum, "The Last Temptation" (1994), Alice intentaría recuperar daqué del so soníu clásicu en temes como "Lost in America", y retomaría daqué de la so estética más "kitsch", incluyendo un cómic inspiráu na historia del álbum, qu'amás incidiría n'otru conceutu rescatáu de la so etapa más clásica: la del álbum conceptual, un trabayu nel que toles temes conformen una sola historia. Pa esti trabayu, Alice cuntó cola collaboración de Chris Cornell, líder de la banda Grunge Soundgarden, col qu'escribe la tema "Stolen Prayer".

Los sos siguientes trabayos, del 2000 y 2001, "Brutal Planet" y "Dragontown", retomaríen el Heavy metal nun aproximamientu al Rock y el Metal industrial más en boga de grupos como Nine Inch Nails o Marilyn Manson. Finalmente Cooper recluta pa la so banda a tou un equipu de músicos nuevos, almiradores del soníu de Alice nos años 70, lo cual bastia una vuelta de llenu al estilu Shock rock y Garage. "The Eyes of Alice Cooper" (2003) y "Dirty Diamonds" (2005) viéronse acompañaos de dos tales xires nes que'l grupu intenta recuperar la so faceta más clásica, ensin escaecer otres fases de la so carrera.

Nel añu 2008 ye editáu "Along Came a Spider", álbum de corte conceptual, al igual que "Welcome 2 My Nightmare", de 2011, pal cual Cooper volvió trabayar col prestixosu productor Bob Ezrin, presente en dalgunos de los sos álbumes clásicos.