Alfano I
arzobispu


abá


obispu

Vida
Nacimientu Salerno, 1015 (greg.)[1]
Muerte Salerno, 1085 (greg.)[2] (69/70 años)
Estudios
Llingües falaes llatín[3]
Oficiu médicu, escritor, sacerdote, traductor, arquiteutu, arzobispu, poeta
Creencies
Relixón Ilesia Católica
Orde relixosa Orde de San Benitu
Cambiar los datos en Wikidata
Balta de san Alfano.

San Alfano I (tamién conocíu como Alfanus o Alpuhans), (muertu en 1085). Foi monxu en Santa Sofía en Benevento y dempués en Montecassino. Con posterioridá ye nomáu abá del monesteriu de San Benedetto en Salerno y dempués arzobispu de Salerno, dende 1058 hasta la so muerte. Foi médicu antes de ser arzobispu y ye consideráu como unu de los primeros grandes doctores de la Escuela Médica Salernitana.

Foi un personaxe eclécticu: médicu de la Escuela Médica Salernitana, escritor, teólogu, poeta y arquiteutu. Tamién foi autor de dellos himnos de calter relixosu, pero ye más recordáu por ser unu de los principales esponentes de los intelectuales benedictinos del medievu. La so figura ta amestada a la del abá de Montecassino Desiderio (futuru papa Víctor III) de quién foi íntimu amigu.

Apoderaba tanto'l llatín como'l árabe y tradució munchos manuscritos. El so interés na medicina y nes traducciones de trataos árabes llevar a convidar a Constantino l'Africanu a Salerno p'ayudar na traducción del enorme corpus árabe qu'ellí había. El gran médicu cristianu orixinariu de Tunicia llevó consigo a Salerno una biblioteca de testos médicos islámicos que revolucionaron la teoría y la práutica médica n'occidente, qu'él empezó a traducir al llatín pa faelos accesibles. Nos sos últimos díes como arzobispu, acoyó al papa Gregorio VII que, exiliáu, morrió en Salerno.

Nel campu médico tradució del griegu'l Premnon Physicon o De Natura Hominis de Nemesio y foi autor de diverses obres:

  • De pulsis
  • Esperimenta archiepiscopi salernitani
  • Tractatus de quibusdam medicinalibus
  • De quattuor humoribus corporis humanis

Inspiró y dirixó la construcción del Duomo de Salerno fundáu por Roberto Guiscardo y consagráu por Gregorio VII nel 1085

Referencies

  1. ↑ Afirmao en: BeWeb. Data de consulta: 28 xunetu 2020. Identificador BeWeb de persona: 3485.
  2. ↑ Afirmao en: Gemeinsame Normdatei. Identificador GND: 119505703. Data de consulta: 16 ochobre 2015. Llingua de la obra o nome: alemán. Autor: Biblioteca Nacional d'Alemaña.
  3. ↑ Afirmao en: Mirabile: Digital Archives for Medieval Culture. Llingua de la obra o nome: italianu. Editorial: SISMEL – Edizioni del Galluzzo.

Enllaces esternos








Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.