Aguilafuente | |||
---|---|---|---|
| |||
Alministración | |||
País | España | ||
Autonomía | Castiella y Lleón | ||
Provincia | provincia de Segovia | ||
Tipu d'entidá | villa | ||
Alcalde d'Aguilafuente | Jesús Ballesteros Masso | ||
Nome oficial | Aguilafuente (es)[1] | ||
Códigu postal |
40340 | ||
Xeografía | |||
Coordenaes | 41°13′35″N 4°06′46″W / 41.226388888889°N 4.1127777777778°O | ||
Aguilafuente Aguilafuente (España) | |||
Superficie | 60 km² | ||
Altitú | 879 m | ||
Llenda con | Lastras de Cuéllar, Cabezuela, Sauquillo de Cabezas, Escalona del Prado, Aldea Real, Fuentepelayo y Zarzuela del Pinar | ||
Demografía | |||
Población |
562 hab. (2023) - 286 homes (2019) - 287 muyeres (2019) | ||
Porcentaxe |
0.37% de provincia de Segovia 0.02% de Castiella y Lleón 0% de España | ||
Densidá | 9,37 hab/km² | ||
Más información | |||
Estaya horaria | UTC+01:00 | ||
Aguilafuente ye un conceyu con categoría de villa na provincia de Segovia, na Comunidá Autónoma de Castiella y Lleón, España. Ta enclaváu nel centru de la provincia, a unos 38 quilómetros de la capital segoviana.
Demografía
2000 | 2002 | 2004 | 2006 | 2008 | 2010 | 2012 | 2014 | 2016 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
802 | 817 | 773 | 761 | 709 | 707 | 679 | 647 | 579 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
(Fonte: INE) |
La so población, qu'aportó a de 1.698 habitantes (censu de 1950), ye de 647 habitantes (2014). L'amenorgamientu de los últimos años son consecuencia del éxodu rural, que tamién produció un fuerte avieyamientu y una llixera descompensación de la población por sexos. El númberu de residentes temporales amóntase extraordinariamente nos meses de branu.
La población activa ye escasa, y pártese nes actividaes económiques principales, que siguen siendo les del sector primariu (agricultura, ganadería y esplotación forestal). El sector secundariu (industria alimentaria) ye bien amenorgáu, y el sector terciariu ye'l más dinámicu, non tantu pol pequeñu comerciu y los servicios (amás de los municipales, un centru escolar de primaria y un centru de salú, dambos públicos, una residencia de vieyos, un sanatoriu, dos sucursales bancaries y una farmacia) como pola hostelería y el turismu rural que se tán desenvolviendo nos últimos años. Les comunicaciones realizar per carretera, esistiendo llinies d'autobuses que comuniquen diariamente con Segovia y Madrid. Hai cobertoria de televisión, telefonía fixa, telefonía móvil ya internet.
Xeografía
Llatitú 41º 13' norte, llonxitú 4º 6' oeste.
La superficie del términu municipal ye de 60,57 km².
D'elevada altitú (879 metros sobre'l nivel del mar), ta emplazada nuna estensa llanura y asitiada na Meseta Norte, nuna posición central ente'l Sistema Central (que cierra l'horizonte pol sureste) y el valle del Duero. Tien un clima mediterraneu del interior, con escasa pluviosidá y seca veraniega. L'amplitú térmica ye alzada como efeutu de la continentalización propia de la so gran distancia al mar, con iviernos fríos (abondosos xelaes) y branos frescos.
El términu municipal cuenta con una gran estensión de pinares. Ello ye que la contorna na que s'atopa denominar Tierra de Pinares (nome que tamién se da a otres en Valladolid, Burgos y Soria), y Mancomunidá de Pinares a la institución suministradora de servicios públicos qu'axunta a los conceyos de la zona (Adrados, Aldea Real, Escalona del Prado, Frumales, Fuentepelayo, Hontalbilla, Lastras de Cuéllar, Olombrada, Perosillo, Pinarnegrillo y Zarzuela del Pinar).[2] D'antiguo la esplotación de la resina de los pinos yera una industria bien importante, pero decayó colos cambeos teunolóxicos. Caltiénense delles partes de l'antigua Resinera, destacadamente una chimenea de gran altor.
La fauna tien una destacada presencia d'aves, con una colonia de cigüeñes qu'añeren nes torres del cascu urbanu, y que dende los últimos años nun realizaron la migración iverniza, permaneciendo tol añu, y una visible presencia de rapazos. Nel branu de 2007 producióse una plaga de topinos anque con muncha menos incidencia que n'otres zones de Castiella y Lleón.
El suelu ye bien arenosu sobremanera nos pinares, onde se recoyer el níscalo na seronda. Nes tierres de cultivu esplótense distintos productos, tradicionalmente ceberes de secanu, anque nos últimos años introducióse estensamente'l regadíu, en dellos casos acomuñáu a una escasa industria alimentaria local. La ganadería más abondosa ye la porcina, con numberoses marraneras modernes, anque pel iviernu en munches cases particulares siguen efeutuándose matanzas tradicionales.
Un regueru traviesa'l nucleu urbanu (enriáu y cubiertu dende va munchos años yá); recibe'l nome de Malucas. El ríu más importante ye'l Cega, que trescurre pola llende oriental del términu municipal. Esisten llagunes endorreiques de bien poca superficie en dellos llugares, arrodiaes por vexetación de ribera.
Alministración
Llexislatura | Nome | Partíu |
---|---|---|
1979-1983 | Ricardo Casado González | UCD |
1983-1987 | ||
1987-1991 | ||
1991-1995 | ||
1995-1999 | ||
1999-2003 | ||
2003-2007 | Nicolás Olmos Migueláñez y Ángel de Santos Barrio | PP |
2007-2011 | María Jesús Garrido Merín | PSOE |
2011-2015 | Jesús Ballesteros Masso | PP |
2015-2019 | Jesús Ballesteros Masso | PP |
2019-2023 | n/d | n/d |
2023- | n/d | n/d |
Patrimoniu históricu
Cuenta con un patrimoniu y una rica historia dende la dómina romana que dexó buelgues nes ruines de Santa Lucía, (carretera de Sauquillo), según unes muertes visigodes dientro del actual cascu urbanu. La ilesia de San Xuan, d'estilu románicu (orixinalmente del sieglu XII, secularizada y bien reconstruyida anguaño) ye la sede del muséu o Aula arqueolóxica y recueye toles muertes apaecíes d'esta dómina romano y visigodo. La ilesia de Santa María, muncho meyor caltenida, tien un ábside románicu mudéxar. El so interior, ampliáu nel sieglu XIII foi modificáu darréu n'estilu barrocu. El pórticu, góticu floríu (sieglu XV), tien un relieve que representa l'Anunciación.
Nesa ilesia celebrar en 1472 un sínodu pa reformar el cleru de la diócesis de Segovia convocáu pol obispu humanista Juan Arias Dávila, que daría llugar al primer llibru impresu en llingua castellana: el Sinodal de Aguilafuente, editáu pol imprentador Juan Párix. Anguaño celébrase tolos años la reconstrucción d'esti fechu por aciu una representación teatral itinerante por cais y escenarios históricos de la villa, na qu'intervienen munchos de los sos habitantes carauterizaos con ropes de la dómina.
Esisten dellos monumentos más nel cascu urbanu de la llocalidá, como les ruines del palaciu de los marqueses de Aguilafuente; delles cases señoriales y un pósito de 1799. Una casa construyida l'añu 1921 por Domingu Traperu de Frutos (mayorista de pexe) recibe'l nome popular de Casa de les Conches por tar la so fachada revistida na so totalidá de conches marines.[3]
Son destacables, sobremanera pola so variedá, les obres de rejería en ventanes, balcones y puertes esvalixaes por cuasi toles cais; según los esgrafiados típicos de la provincia de Segovia. Los dos places de la llocalidá cunten con escultures de Florentino Traperu, artista nacíu na llocalidá en 1893, parte de que la so producción atopar espuesta nun muséu nel so honor agospiáu nel edificiu del conceyu.
Celebraciones
La patrona del conceyu ye la Virxe de l'Asunción, y les sos fiestes (la función) celebrar a mediaos del mes d'agostu, con espectáculos taurinos ente los que destaquen los encierres nocherniegos. Otra de les festividaes importantes ye n'ochobre: les fiestes de San Frutos onde se celebra la fiesta del Santu Cristu de la Peña, talla que se caltién na ermita aneja al campusantu. En febreru yeren d'antiguo conocíes les candeles, y d'últimes en xunetu, Santa Isabel. Dende l'añu 2002, el primer fin de selmana d'agostu, celébrase'l Sinodal de Aguilafuente. Ye una fiesta eminentemente cultural que recuerda'l Sínodu d'Obispos que tuvo llugar nesta llocalidá en 1472 y que dio llugar al primer llibru impresu en llingua castellana.
Ver tamién
- Gastronomía de la provincia de Segovia
Referencies
- ↑ Afirmao en: Llista de Conceyos y los sos Códigos por Provincies a 1 de xineru de 2019. Data d'espublización: 8 febreru 2019. Editorial: Institutu Nacional d'Estadística.
- ↑ Mancomunidaes de la provincia de Segovia
- ↑ Ignacio Sanz Tierra de Pinares, Asociación Honorse Tierra de Pinares, 2006
Bibliografía
- DÍEZ SANZ, Juan Jesús (1992) Historia de Aguilafuente (Segovia). Causa de la imprenta española, Alcalá de Henares: Gráfiques Ballesteros ISBN 84-604-3309-9