Aguamarina | |
|---|---|
 | |
| Xeneral | |
| Subclase de | berilu |
| Fórmula química | Be₃Al₂Si₅O₁₈ |
| Epónimu |
agua de mar (es)  () |
 | |
La aguamarina ye la variedá de color azul verdosu maciu del berilu al igual que la esmeralda. Trátase d'una xema bien apreciada en xoyería pola so durez, dexando una gran diversidá de cortes. El so color y rellumu recuerden a l'agua del mar.
El tonu azuláu de la aguamarina debese a la presencia de Fe2+; ente que'l verdosu debese a les inclusiones de Fe3+ y puede esaniciase con un llixeru tratamientu térmicu. Ésta ye una práutica habitual, una y bones la aguamarina ye más pervalible cuanto más escuru seya el color azul que presente.
Ente les variedaes de berilu, ye la que menor densidá presenta, de normal menor de 2,7 g/cm3.
Formación
El berilu ye un mineral d'orixe magmáticu asociáu a roques granítiques, polo que les sos variedaes, como la aguamarina, tamién lo son. Esti mineral aniciase na fase pegmatitíca, de normal a temperatures ente los 1000 °C y los 600 °C. Tamién puede formase en xacimientos hidrotermales, acomuñáu con otru tipu de piedres. En particular, la aguamarina suel atopase en cuasi tolos llugares onde haya berilu ordinariu, en cristales de tolos tamaños.
Davezu, les aguamarinas suelen presentase en piedres de 10 quilates. Sicasí, en 1910 atopase na ciudá de Marambaia, Minas Gerais, Brasil, un exemplar que pesaba 110 quilos. Esta aguamarina ye la más grande que s'atopó, y les sos dimensiones yeren de 48,5 cm de llargu y 42 cm de diámetru.
Los xacimientos de aguamarina son bien numberosos. Pueden atopase aguamarinas n'Italia, Sri Lanka, India y Estaos Xuníos. Tamién en bastantes países africanos, como Zambia, Nixeria, Madagascar, Kenia, Tanzania y Malaui. Les mines más importantes son les de Brasil: Minas Gerais, Bahia y Espírito Santo. Sicasí, los exemplares más cotizaos provienen de los Montes Urales (Rusia).
Etimoloxía y historia
El nome aguamarina vien del llatín, aqua marinā, agua del mar. El so nome fai referencia al so color.
Debíu tamién al so color, la aguamarina conocíase d'antiguo como la piedra del marineru. D'antiguo los marineros llevabenla como talismán contra'l maréu y les torbonaes.
Mientres la edá media, los alquimistas pensaben que la aguamarina prevenía la retención de líquidos y qu'ameyoraba la dixestión. Tamién se creía qu'esta piedra actuaba como antídotu de cualquier venenu.
Referencies
Enllaces esternos
Wikimedia Commons tien conteníu multimedia tocante a Aguamarina.
| Control d'autoridaes |
|---|
Datos: Q58959- Multimedia: Aquamarine