Aeródromu de Collinstown

En 1917, mientres Primer Guerra Mundial, el townland de Collinstown, Santry escoyóse como'l sitiu d'una base pa Royal Flying Corps británicu. N'abril de 1918, cuando'l Cuerpu Aereu pasó a llamase Royal Air Force (Fuercia Aérea Real), l'Aeródromu de Collinstown completárase en más d'un 20%. La construcción completar en 1919 cuando españó la Guerra d'Independencia d'Irlanda. El 20 de marzu de 1919, un grupu de 30 voluntarios, incluyíos cinco emplegaos de la RAF, robaron 75 rifles y 5.000 cartuchos de munición de la base. Como "Collinstown Camp", el sitiu foi utilizáu pa internamientu de republicanos irlandeses. A la fin de 1922 la tierra y los edificios en Collinstown tresferir al Estáu llibre irlandés. L'aeródromu rápido cayó en mala traza y la yerba creció nes antigües pistes.

Los empiezos nos años 1930 y 1940

El terminal de pasaxeros Internacional style orixinal, termináu en 1940

En 1936 el Conseyu Executivu del Estáu Llibre Irlandés estableció una nueva aereollinia civil, Aer Lingus, qu'empezó a operar dende aeródromu militar, Aeródromu Casement, en Baldonnel, Irlanda al suroeste de Dublín. Tomóse la decisión de qu'un aeropuertu civil tendría de reemplazar a Baldonnel como aeropuertu de Dublín. L'antiguu sitiu de Collinstown, estendíu a les tierres vecines de Rock y Corballis, foi escoyíu.

El trabayu nel nuevu aeropuertu empezó en 1937. A fines de 1939, instaláronse una superficie d'aeródromu de verde, caminos internos, aparcamientos y lletricidá y llume. El vuelu inaugural de Dublín tuvo llugar el 19 de xineru de 1940 a Liverpool. N'agostu de 1938, empezaron los trabayos nun nuevu edificiu terminal del aeropuertu. L'edificiu de la terminal foi diseñáu pol arquiteutu Desmond FitzGerald, hermanu del políticu Garret FitzGerald. FitzGerald, que diseñara una terminal d'aeropuertu como parte de los sos estudios universitarios, dirixó un equipu d'arquiteutos que tamién incluyó a Kevin Barry, Daithí Hanley, Charles Árgoma Kelly, Dermot O'Toole y Harry Robson. L'edificiu de la terminal abrir a principios de 1941, col so diseñu fuertemente influyíu pola estructura gradiada de los tresatlánticos de luxu de la dómina. La terminal foi gallardoniada cola Medaya d'Oru Trienal del Royal Hibernian Institute of Architects en 1942 y güei ye un edificiu catalogáu.

Por cuenta de Segunda Guerra Mundial, que se conocía como The Emergency nel Estáu llibre irlandés, los servicios fueron severamente acutaos nel aeropuertu de Dublín hasta finales de 1945. La única ruta internacional programada operada mientres esta vegada foi por Aer Lingus a Liverpool (y por un tiempu al Manchester nel Aerodromo de Barton. El final de la guerra significó l'empiezu d'una gran espansión nos servicios nel aeropuertu. Aer Lingus volvió a entamar el so serviciu en Londres a Croydon en payares de 1945. En 1947, KLM empecipió los primeros vuelos europeos a Dublín con un serviciu a Ámsterdam. Trés nueves pistes de formigón completar en 1948, y en 1950, dempués de diez años d'operación, l'aeropuertu recibiera a un total de 920,000 pasaxeros.

La espansión nes decadas de 1950, 1960 y 1970

Dos de los mayores operadores del aeropuertu unu al llau del otru, un Ryanair BAC 1-11 (fronteru) y un Aer Lingus Boeing 737 (traseru) en 1993

Un Aer Lingus Boeing 737-200 y un Ryanair BAC-111 en Julio de 1992

Un Aer Lingus Boeing 747 en mayu de 1994

Un Aer Lingus Boeing 737-400 y un British Airways ATR 42.

Mientres la década de 1950, l'aeropuertu de Dublín espandir con una crecedera del tráficu práuticamente ininterrumpíu. Llevar a cabo ampliaciones de pista y meyores de terminal pa faer frente a l'arribación de tráficu y pasaxeros. Les nueves aereollinies tamién empezaron a emprestar servicios nel aeropuertu. Estos inclúin British European Airways, Sabena y Northeast Airlines.

En 1958, Aer Lingus empecipió un nuevu serviciu tresatlánticu al traviés del aeropuertu de Shannon. A mediaos de la década de 1950, taba claro que l'edificiu orixinal de la terminal yera demasiáu pequeñu pa faer frente al creciente númberu de pasaxeros. En xunu de 1959 abrióse una nueva Terminal Norte. Orixinalmente, el plan yera que la Terminal Norte remanara tolos vuelos de EE. XX. Y Europa, pero convertir na terminal de llegaes de tolos pasaxeros del Aeropuertu de Dublín, ente que la terminal de pasaxeros orixinal utilizar pa les salíes.

Mientres la década de 1960, el númberu d'operadores programaos siguió creciendo y aeronave siguió evolucionando cola meyora teunolóxica. A fines de la década de 1960, un númberu considerable de Boeing 737 s, BAC One-Eleven s, Boeing 707 y Hawker Siddeley Trident s taben usando l'aeropuertu con regularidá . Pa faer frente a los aviones más grandes a finales de la década de 1960, amestáronse nuevos muelles de la puerta de salida cerca de l'antigua terminal pa faer frente a aviones más grandes. ^[1] Estos muelles conectaríense darréu a la Terminal 1. Mientres 1969, l'aeropuertu remanó 1,737,151 pasaxeros.

La llegada d'aviones de fuselaje anchu plantegó oportunidaes y desafíos pa l'aviación. En 1971, Aer Lingus recibió dos nuevos aviones Boeing 747; el primeru llegó en marzu y, pocu dempués, realizó un pasu eleváu sobre la O'Connell Street en Dublín el Día de San Patriciu; un tercer Boeing 747 apurrióse más tarde esa década. Pa faer frente a esto, inaugurar en xunu de 1972 una nueva terminal de pasaxeros de £ 10 millones capaz de remanar seis millones de pasaxeros per añu, que se conoció como la Terminal 1.^[1] La crecedera antemanada nel aeropuertu de Dublín (y provistu de fuertes inversiones pol aeropuertu y Aer Lingus) mientres la década de 1970 nun se materializó de momentu.

Nes décades de 1980 y 1990

En 1983 Aer Lingus abrió la so división 'Aer Lingus Commuter' que recibió aviones de Shorts, Saab AB y Fokker turbohéliz p'abrir servicios domésticos diarios regulares a y dende los aeropuertos rexonales más pequeños d'Irlanda per primer vegada, según a sirvir rutes esistentes a aeropuertos rexonales más pequeños nel Reinu Xuníu. En delles etapes de les sos operaciones, operáronse vuelos a dellos aeropuertos rexonales irlandeses p'alimentar a los pasaxeros de la rede internacional de Aer Lingus. Estos destinos nacionales inclúin Aeropuertu de Cork, Aeropuertu de Shannon, Aeropuertu de Kerry, Aeropuertu de Galway, Aeropuertu del oeste irlandes de Knock, Aeropuertu de Waterford, Aeropuertu Sligo y Aeropuertu de la Ciudá de Derry. De magar, Aer Lingus Commuter foi reabsorbido na compañía principal. Les rutes nacionales, cola esceición de Dublín-Shannon, fueron adquiríes por Aer Arann. La mayoría d'estes rutes atayáronse yá que el desarrollu de la rede d'autopistes n'Irlanda dio llugar a amenorgamientos significativos nel tiempu de viaxe per carretera. Aer Lingus siguió colos vuelos restantes de Dublín-Reinu Xuníu.

Mientres la década de 1980, la gran competencia, especialmente nes rutes de Dublín a Londres, dio llugar a un aumentu nel númberu de pasaxeros de 5,1 millones en 1989. Nel mesmu añu, una nueva pista de 8,650 ft (2,640 m) y abrióse un centru de control de tráficu aereu d'última xeneración. L'aeropuertu de Dublín siguió espandiéndose rápido na década de 1990. El muelle A, que fuera la primer estensión del antiguu edificiu de la terminal, amplióse significativamente. Construyóse un nuevu muelle C, completu con pontes aérees, y asina completóse, el trabayu empezó a amplialo pa doblar la so capacidá. La planta baxa del edificiu orixinal de la terminal devolver al serviciu de pasaxeros dempués de munchos años p'apurrir puertes de salida adicionales. El muelle D, que se completó n'ochobre de 2007, ye una área esclusiva pa embarque de tarifes baxes y ufierta 14 puestos de estacionamiento rápidos y puertes d'embarque; estos nun son sirvíos por pontes aérees.

L'alcuerdu billateral de tresporte aereu

En 1993, un finxu importante pal aeropuertu foi la firma d'un nuevu alcuerdu billateral ente Estaos Xuníos ya Irlanda (Alcuerdu billateral billateral de tresporte aereu) que dexó a les llinies aérees operar dellos servicios tresatlánticos direutos per primer vegada escontra / dende l'aeropuertu de Dublín en llugar d'aterrizando nel camín nel aeropuertu de Shannon na mariña oeste d'Irlanda. (Shannon fuera una vegada una importante parada transatlántica de reabastecimiento de combustible p'aviones pre-jet, y esti alcuerdu foi diseñáu pa protexer los intereses de la rexón de Shannon cuando los aviones modernos yá nun riquir una parada de reabastecimiento y Shannon vio una cayida nel tráficu). inda tenía qu'apurrir una cantidá igual de vuelos a Shannon o al traviés de Shannon qu'a Dublín. En payares de 2006 entró a valir un amenorgamientu gradual del estáu de Shannon llamáu "escala" cuando se dexaron vuelos más direutos a Dublín. El requisitu d'escala sumió por completu en 2008. Nesi momentu, dexar a les aereollinies volar direutamente a los Estaos Xuníos dende Dublín ensin tener que xuniles con nenguna de Shannon. Esperábase qu'esto daría llugar a un gran aumentu de los servicios ente Dublín y los EE. XX. Y Aer Lingus identificó 16 destinos a los que-y gustaría emprestar servicios direutamente dende Dublín.

Historia recién

Col ésitu de la economía irlandesa de "Celtic Tiger", l'Aeropuertu de Dublín esperimentó una crecedera nos años 1990 y 2000. Esta demanda foi impulsada por una mayor demanda de viaxes de negocios escontra y dende el país, xunto con un aumentu nel turismu internu y un aumentu na demanda de vacaciones nel estranxeru y escapaes de la ciudá.

Finalmente, la demanda de los trabayadores migrantes d'Irlanda, principalmente los procedentes d'Europa del Este, dio llugar a un gran númberu de nueves rutes que s'abrir a los destinos nos estaos de la Xunión Europea. Irlanda foi unu de los trés únicos países de la Xunión Europea (amás del Reinu Xuníu y Suecia) qu'abrió les sos fronteres llibremente a los trabayadores de los diez países candidatos a l'adhesión de la Xunión Europea que se xunió en 2004.

Terminal 1

Nivel de salíes de la Terminal 1

L'actual edificiu de la Terminal 1, inauguráu en 1972, foi diseñáu pa remanar cinco millones de pasaxeros per añu. El diseñu orixinal incluyía un segundu muelle que sería idénticu al muelle Pier B en forma de decágonu actual, pero nunca se construyó. Orixinalmente, un aparcamientu atopar nel pisu cimeru del edificiu y les ramples d'accesu siguen nel so llugar, pero cerrar por razones de seguridá na década de 1970 y convirtióse n'oficines. La Terminal 1 s'estendió y ameyoró regularmente nes últimes dos décades. N'ochobre de 2007, un nuevu muelle diseñáu por Larry Oltmanns, ente que'l direutor de diseñu de la oficina de Londres de Skidmore, Owings & Merrill, que tamién diseñó gráficos pal so interior, abrir al norte de la terminal 1. Esti muelle atiende la mayoría de los vuelos de Ryanair. En 2009, amestóse una nueva estensión con nuevos locales de comida y venta al per menor a la Terminal 1. La Terminal 1 ye anguaño'l llar de toles aereollinies sacante Aer Lingus, American Airlines, Delta Air Lines, Emirates, Noruega (servicios de llarga distancia) y Aereollinies Xuníes. El muelle C foi baltáu mientres la construcción de la Terminal 2.

Terminal 2

Un kiosko de Kiehl na Terminal 2 n'Aeropuertu de Dublín.

Terminal 2

La Terminal 2 ye una terminal y muelle (Pier E) de 75.000 m² qu'apurre estacionamiento pa 27 aviones de cuerpu estrechu al traviés de 19 puertes d'embarque que pueden remanar hasta 15 millones de pasaxeros añalmente. El proyeutu foi diseñáu por Pascall y Watson arquiteutos y el costu total foi de 600 millones d'euros. Aer Lingus ye'l principal operador qu'opera na terminal 2 y dende la so apertura desenvolvió un centru en Dublín principalmente pal tráficu que viaxa ente Europa y los Estaos Xuníos. La Terminal 2 ye agora la puerta d'enllaz transatlántica pa los vuelos a los Estaos Xuníos, yá que cunta con una instalación d'inmigración previa al despachu d'aduana n'Estaos Xuníos qu'enantes s'atopaba na terminal 1. La construcción de la Terminal 2 empezó'l 1 d'ochobre de 2007, y foi inaugurada oficialmente'l 19 de payares de 2010 pol entós Taoiseach Brian Cowen TD. El propósitu de la terminal 2 yera agospiar a tolos tresportistes de llargu percorríu amás de Aer Lingus. la crecedera significativa nel tráficu d'Estaos Xuníos resultó en que la mayoría de los tresportistes de llarga distancia que vuelen fora de los Estaos Xuníos permanezan na terminal 1. Mientres el diseñu de la terminal 2 tomáronse midíes pa un control ampliáu na sala y muelle adicional (Pier F). Anguaño Aer Lingus, American Airlines, Delta Air Lines, Emirates, Norwegian y United Airlines operar dende la terminal 2.

Nuevu complexu de control de tráficu aereu

La construcción ta anguaño en cursu nun nuevu complexu de control de tráficu aereu y una torre de control que va reemplazar la estructura esistente. La nueva instalación foi diseñada por Scott Tallon Walker arquiteutos. Presentóse una solicitú de planificación n'agostu de 2009.

Nueva Pista

Mandil principal vistu dende l'aire del muelle C (centru, agora reemplazáu pola Terminal 2) ye claramente visible cola rampla de carga y estaciones de caltenimientu de Ryanair.

Entámase construyir una nueva pista de 3110 metros paralela a la pista esistente 10/28, que s'inauguró en 1989. El permisu de planificación pa la pista conceder n'agostu de 2007, con 31 condiciones de planificación axuntes.

La nueva pista va reemplazar la pista 11/29 (que yá non s'usa como pista y agora úsase pa estacionamiento d'aeronaves) y va construyise 1690 metros al norte de y paralelu a la pista esistente 10/28. La nueva pista va dexar que l'aeropuertu allugue a 30 millones de pasaxeros per añu una vegada n'operación, y va ser 3110 metros de llargu. En marzu de 2009 el DAA anunció nuna propuesta de consulta que la nueva pista puede construyise con un llargor de 3660 metros depués de consultar con posibles tresportistes de llarga distancia. Una pista d'esti llargor dexaría vuelos direutos dende Dublín al Alloñáu Oriente.

Esperábase que la pista costara alredor de 300 millones d'euros. Mentanto, la compañía invirtió enforma n'estender mandiles y crear rápides salíes cais de rodaxe pa llograr la máxima eficiencia de la pista principal esistente. La pista 11/29, la pista más curtia y una de les más antigües, ta cerrada pa dexar el estacionamiento de l'aeronave. Esta pista va sumir so la nueva pista paralela al so debíu tiempu.

Tres un retrasu de dellos años por cuenta de la Crisis financiera de 2007-2010 y les predicciones d'una cayida de la demanda de los consumidores, anunciar n'abril de 2016 que la nueva pista empezaría la construcción en 2017 y va completase con 2020.