Iste articlo ye en proceso de cambio enta la ortografía oficial de Biquipedia (la Ortografía de l'aragonés de l'Academia Aragonesa d'a Luenga). Puez aduyar a completar este proceso revisando l'articlo, fendo-ie los cambios ortograficos necesarios y sacando dimpués ista plantilla.
Susía

A coda d'o río Susía en o pantano d'o Grau, aman d'o Mesón de Ligüerre.
Administración
Estaus{{{estaus}}}
Territorios Sobrarbe, Aragón
Cheografía
Longaria16 km
Altaria d'o naixedero{{{altaria}}} m
NaixederoDebatiu
DesembocaduraPantano d'o Grau en Ligüerre d'a Cinca
Superficie d'a cuenca{{{cuenca}}} km²
Cabal meyano{{{cabal}}} m³/s
Mapa

Susía en Aragón

O río Susía[1] ye un río d'Aragón, afluent d'o río Cinca por a dreita, que recorre bels 16 kilometros dica la suya desembocadura en o pantano d'o Grau d'entre o Mesón de Ligüerre (nivel maximo d'o pantano) y Ligüerre d'a Cinca (a suya desembocadura orichinal). Recorre toda la suya lonchitut adintro de a comarca de Sobrarbe.

Naixedero

O vivero d'a on que naixe o río ha estau historicament muit debatido, pus por motivos de rivalidat tradicional se'l disputan, por una parte, os habitants de l'Arcusa, que aseguran que o río naixe en as espuendas de debaixo d'o castiello de l'Arcusa y que en realidat ye a continación natural d'o barranco de Tricasa,[2] y por l'atra os d'o Elsón, Mondot y l'Hespitalet d'Espluguiello, que consideran que o Susía ye a continación d'o barranco de Sant Chils que naix debaixo d'o castiello d'Espluguiello,[2] en os arredols d'Hespitalet.

Ista confrontación por estar a fuent d'o Susía en l'actualidat se vive con buen humor, y ye motivo de chanzas populars en a redolada.

A desparte d'ixas sinconixions, os datos hidrolochicos pareix que indican que o verdader naixedero ye, con mas probabilidat, o barranco de Sant Chils,[2] pus ye iste corso o que mas cabal alporta a'l punto d'unión.[2]

Valle

As penyas en a valle d'o Susía presentan formas erosivas muit interesants.

O río Susía drena una cuenca hidrolochica aproximada de bels 100 km², situada en o sud de a comarca de Sobrarbe, tot salvando un desnivel de 380 metros d'altaria, dende o vivero d'o barranco de Sant Chils (si s'accepta que ixa ye a suya fuent) debaixo d'Espluguiello, dica la suya desembocadura cuan o pantano ye mas baixo, en Ligüerre, a 460 metros sobre o nivel d'a mar.

A compleguera queda delimitada por l'este por o tozal de Sant Mitier u tozal Corona que a desepara d'a valle d'a Cinca, y que condiciona a redirección sud-sudeste d'o zaguer trampo d'o río. Por o nord-este, o sistema de Buil y Camporretuno, representau por o Sarrastanyo lo mas en nortre, y por os tozals d'a Sierra (800 m) y o Comarrón (690 m) meten a divisoria d'auguas con as complegueras d'os barrancos d'a Capana y Camporretuno, afluents directos d'a Cinca.

Por o nort-ueste, o tozal d'a Güerra (/'gwara/~/'gwæra/) (949 m) marca o final d'o Sarrastanyo en as mugas d'a valle, y o Sant Bernabín (1.049 m), en as garras d'o cual se troba o castiello de l'Arcusa, indica o final d'os sarratos que delimitan a cuenca alta d'o Susía. Dillá de l'Arcusa, a loma divisoria d'auguas con a vecina valle d'o río Vero a debuixan as espuendas por a on vence l'altiplano de l'Arcusa mientres bels kilometros en dirección sud.

En o tozal de Sant Chaime (919 m) prencipia a marcar a divisoria d'auguas unatro sarrato, en iste caso o sarrato d'os Altos d'Eripol, que zarran a cuenca d'entre Eripol y l'Hespitalet. Dende Hespitalet d'Espluguiello, se devanta as estribacions d'a sierra d'Arbe, que incluye a Penya Arrueba (1.107 m), y que marca a muga no solo que d'a cuenca d'o río Susía, sino tamién d'a comarca de Sobrarbe con o vecino termin municipal de Naval, en o Semontano de Balbastro. Una loma d'entre o tozal de Sant Benedet (1.075 m) y o tozal Tellero (765 m) delimita as baixants d'auguas d'o barranco d'a Solana y o d'Escaniella, encara afluents d'o Susía, y o barranco d'o Río, que esnaviesa por l'Abizanda de camín cara t'a Cinca.

Afluents

Un poyet de terreros, aman de a Torre.

O Susía recibe, por orden descendent y por a dreita, o barranco de Sant Chils (si se considera como naixedero l'Arcusa), que ye o suyo principal afluent pus drena toda l'aria que i ha d'entre o Elsón, Mondot, a divisoria d'Espluguiello y os Altos d'Eripol, cuasi una seisena parte d'a cuenca total.[2] Dimpués, a pocos cientos de metros, recibe o barranco d'o Solano, que baixa, por l'atro costau d'o sarrato d'o Elsón, dende as alturas d'a sierra d'Arbe.

Una vez absorvido o barranco Solano, o cauz d'o río se suaviza, y se torna meandriforme, con una glera mas ampla y solana, que conserva dica la suya desembocadura. Por a valleta que i ha dezaga d'o sarrato d'o Plano, tamién por a dreita d'o río y a ran de Chabierre d'o Elsón, recibe o barranco de Chabierre y o barranco de Vizcortué. O barranco Caixigar drena toda l'aria agricola que i ha d'entre Chabierre y Lamata, y desemboca pocas decenas de metros d'antes que o río toque a suya desembocadura mas alta, cuan o pantano d'o Grau ye pleno, aman d'o Mesón de Ligüerre.

Por debaixo d'Escaniella y adebant de Ligüerre, o Susía recibiba l'augua d'o barranco d'Escaniella, o suyo zaguer afluent por a dreita, que l'alportaba tamién o cabal d'o barranco d'a Solana que iste hiba absorvido bels 200 metros enantes. Actualment, debido a la construcción d'o pantano d'o Grau, o barranco d'Escaniella acostumbra a desembocar-se directament en o pantano, y nomas en as anyadas de sequera cuan o pantano sia excepcionalment baixo, arriban a achuntar-se toz dos corsos d'antes d'albocar-se en él.

Por a ezquierda, o río Susía recibe a o barranco de Tricasa (si se considera que o naixedero ye o bco. Sant Chils) por debaixo de Mondot, que baixa dende l'Arcusa. Dimpués d'ista alportación, o río no recibe sique barranquez chicorrons en lo menos 2,5 km, consecuencia de que a man septentrional d'a suya cuenca ye mas seca y solana, y remata en menors altituz que a compleguera meridional. Son eixemplos d'istos barranquichons menors o d'a Penya Ledriera,[2] o de Penyacingla[2] y o barranco d'a Escapa,[2] una casa deshabitada que i ha por debaixo d'a Torre y a Pardina.

Una imachen d'hibierno sobre a cuenca d'o barranco de Sant Chils: a ilesia de Sta. Olaria d'o Elsón, en alto en o sarrato, mientres se'n esbande a boira.

De toda la partida de monte de Castillón, o Susía recibe o barranco de Castillón, con una aria hidrolochica equivalent a cuasi una tercera parte de toda a cuenca d'o Susía, anque con un cabal muit inferior a os d'o barranco de Tricasa u o de Sant Chils.

O barranco de Talavera baixa dica o Susía dende a sierra de Buil-Camporretuno, y replega l'augua d'o barranco d'a Pardina d'antes d'unir-se con o río.

Hidrolochía

O río Susía tiene una d'as cuencas hidrolochicas mas secas de Sobrarbe, que puede estar que no a supere sique a cuenca de l'Alto Vero (u "Tierra de Buxo").[2] Con un cabal especifico de 5 l/s/km2 de veranos, y temperaturas que puyan con frecuencia por alto d'os 32 °C en a dita estación, numbrosos d'os suyos afluents s'ixecan en os meses centrals de l'anyo, y no guardan corredera l'augua sique Sant Chils y os atros que esnaviesan por l'ubago d'a sierra d'Arbe, y con ixo l'augua no i ye nian perén.

En a temporada estival, pasa con frecuencia que bels trozos d'o río quedan reducius a una concatenación de basetas y badinas,[2] y l'augua no corre. En ixas condicions, a fauna acuatica se gosa concentrar, y se torna facilment observable.[2]

O rechimen d'o río ye mediterranio pluvial, con cabals maximos de primaveras[2] y d'agüerros, y fuertes estiaches en verano (que pueden alterar-se con as tronadas estivals) y moderaus en hibierno. L'alportación nivosa ye despreciable,[2] a la contra de como gosa pasar con os ríos prencipals en a comarca y toz os que tienen as cabeceras en o Pireneu axial, que son de rechimen nivo-pluvial.[3] O cabal especifico maximo estimau s'adube de primaveras, con bels 20 l/s/km2 de precipitacions.[2]

Riadas historicas

O Susía ye un río propenso a sofrir creixidas fuertes y imprevistas cuan pleve con intensidat. Isto se produce porque buena cosa d'a superficie d'a suya cuenca ye de sallagons (tierra de terrers) y belatros materials impermeables, y a vechetación ye de corroldes y selvetas que s'intercala con campos y faixas, por o que tampoco no i hai una gran capacidat de retención en as masas forestals.

Anque a mayoría d'as poblacions que i ha en a suya cuenca son luent d'o corso prencipal, sí que historicament han teniu molins a par de l'augua, que han sufierto en bellas ocasions as consecuencias de a puyada de nivel.

O 3 d'agosto de 1963 se produció una riguada historica de a que se'n ha conservau alcordanza.[2] A creixida d'o río rancó os ripazos de buena cosa d'o cauz, y en muitas faixas que i heba abaixo, a'l costau d'o río, se'n lievó buena cosa d'a tierra (y encara l'arbolau) además de a espuenda correspondient, por o que os danyos a l'agricultura i fuen cuantiosos. Bels vecinos a consideran determinant ta la emigración que sufrió a redolada en os anyos siguients.[2]

Nuclios de población

L'hábitat humano en a cuenca d'o Susía gosa estar disperso.

Son nuclios de población que se troban adintro d'ista valle u que la sinyorean dende alto pero en mirando ta ella (en sentido descendent):

  1. L'Arcusa.
  2. Eripol.
  3. A Coloma
  4. Frontinyán
  5. Mondot.
  6. O Elsón.
  7. Castillón de Sobrarbe
  8. Chabierre d'o Elsón.
  9. A Torre
  10. A Pardina
  11. A Escapa
  12. Lamata
  13. Sant Mitier
  14. O Mesón de Ligüerre
  15. Escaniella
  16. Ligüerre d'a Cinca

A Escapa y Frontinyán son pardinas despobladas en l'actualidat,[4] o Mesón de Ligüerre ye rehabilitau dimpués que estase deshabitau a-saber'ls anyos, anque no i vive denguno, y Ligüerre de Cinca torna a estar poblau dimpués que o sendicato UGT o reconvertise en un centro vacacional.

Se veiga tamién

Referencias

  1. ↑ (es) Toponimos oficials de Sobrarbe en www.lenguasdearagon.org
  2. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 (es) SOLSONA, Fernando (coord.). ("Asociación Río Susía"). Descubriendo el valle del río Susía. Ed. PRAMES; Zaragoza, 2008. ISBN 978-84-8321-972-0
  3. ↑ Diferents autors. Atlas de los ríos de Aragón. Ed. PRAMES. Zaragoza, 2007. ISBN 978-84-8321-186-1
  4. ↑ (es) ACÍN FANLO, José Luis. Paisajes con memoria; Viaje a los pueblos deshabitados del Alto Aragón (7ª Ed.). Ed. PRAMES; Zaragoza, 2006. ISBN 84-8321-202-1

Vinclos externos


Afluents d'o río Cinca
Marguin izquierda La Larri · Barrosa · Cinqueta · Irués · Nata · Usía · O Salinar · Esera
Marguin dreita Yaga · Bellós · Ara · Susía · Vero · Alcanadre
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.