Emilio Eiroa García
Emilio Eiroa García

12 de chulio de 1991 – 15 de setiembre de 1993
Precediu por Hipólito Gómez de las Roces
Succediu por José Marco Berges
25 de chunio de 1995 – 7 de chulio de 1999
President Santiago Lanzuela
Precediu por Ángel Cristóbal
Succediu por José María Mur

President d'o Partido Aragonés
1986 – 1995
Precediu por José María Mur
Succediu por Fernando Labena
15 de chulio de 1986 – 10 de chulio de 1991
20 de mayo de 1983 – 20 de chunio de 2002
1983 – 1987
Naiximiento 23 d'agosto de 1935
A Veiga (Comarca de l'Eo-Navia, Asturias)
Muerte 10 de marzo de 2013
Zaragoza (Aragón)
Partiu PAR

Emilio Eiroa García (A Veiga, Asturias, 23 d'agosto de 1935 - Zaragoza, Aragón, 10 de marzo de 2013) yera un politico aragonés d'orichen asturiano, que estió o sieteno President d'o Gubierno d'Aragón (1991-1993), candidato por o Partido Aragonés Regionalista (PAR).

Biografía

A suya nineza y adolescencia fuoron un contino pelegrinache por distintas poblacions espanyolas, debiu a los constants treslaus de su pai, qui yera guardia civil; dica que, cuan teneba 15 anyos, a suya familia plegó ta Zaragoza, a on remató o bachillerato en l'Instituto de la Madalena. Posteriorment, cursó os estudios de Dreito y Graduau Social, exercendo l'avogacía dende 1964.

Inicios en a politica

En a suya epoca universitaria, naixió a suya vocación politica; mientres ixos anyos estió dirichente d'o SEU y tenió a oportunidat de conoixer a Rodolfo Martín Villa, dirichent nacional. En rematar a carrera, estió pasant de Ramón Sainz de Varanda, y dimués eslechiu concellero d'o concello de Zaragoza por o tercio familiar. Dende a concellería de Barrios (1974-1979) habió de lidiar con uns incipients y reivindicativos movimientos vecinals.

President d'a Deputación Cheneral d'Aragón

Cofundador d'o Partido Aragonés (PAR),[1] estió candidato a l'alcaldía por iste partiu en 1979, 1983, 1987 y 1991; deputau en todas as lechislaturas d'as Corz d'Aragón (a on presidió a Comisión Institucional), y senador de 1987 ta 1991. Treballó en l'«aparato» d'o partiu y accedió a la presidencia d'a Deputación Cheneral d'Aragón en 1991, dimpués d'a negativa d'Hipólito Gómez de las Roces a pactar con o Partido Popular. En 1993, albandonó a presidencia d'o Gubierno d'Aragón dimpués d'a moción de censura en que o PSOE contó con o voto d'o transfuga Emilio Gomáriz. En ixe periodo, encabezó as manifestacions d'o 23 d'abril de 1992 y 1993.

President d'a Corz d'Aragón y fin d'a vida politica

Posteriorment, estió president d'as Corz d'Aragón en a suya IV lechislatura. Contrario a o pacto de gubierno PSOE-PAR, deixó o suyo escanyo vuedo en a primera chornada d'o pleno d'investidura de Marcelino Iglesias; manimenos, acatando a disciplina d'o suyo partiu, o 28 de chulio de 1999 votó a Iglesias como nuevo president d'Aragón. Tot y con ixo, refusó a ofierta d'o PSOE d'estar un d'os dos senadors autonomicos que representaran a Aragón en a Camara Alta, adintro de l'alcuerdo de PSOE y PAR.

Atros aspectos

Amás d'a suya intensa actividat politica, Emilio Eiroa estió Chirmán Mayor d'a Reyal Chirmandat de Sant Chuan d'a Penya, dende 1992 dica a suya muerte, y treballó activament por o molimento de Sant Chuan d'a Penya.[2] O centro d'interpretación d'a naturaleza d'o Paisache Protechiu de Sant Chuan d'a Penya y Mont Uruel ha estau enamplau y readaptau y ha pasau a decir-se “Emilio Eiroa”, en reconoiximiento a o esfuerzo que Eiroa fació por potenciar iste centro.[3][4][5]

Referencias

Se veiga tamién


Predecesor:
Hipólito Gómez de las Roces		 President d'Aragón
1991-1993		 Succesor:
José Marco Berges


This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.