Ilesia carolinchia

O establimiento d'enclaus militars francos en primerías d'o sieglo IX, fació que se creayasen os condaus cristianos de Sobrarbe (800), Ribagorza (806) y Aragón (830), creyando-se-ie tamién una ilesia d'inspiración carolinchia a la que s'encargó a cristianización y a estructuración socieconomica d'as vals altoaragonesas. A estructuración eclesiastica en os condaus d'Aragón y Sobrarbe se fació sin un consenso con o bispe mozarabe de Uesca por a dificultat d'a comunicación, pero en o condau de Ribagorza se miró de contactar con o bispe d'Urchel por precepto reyal de Ludovico Pío dende 814, dica que a evolución politica d'o condau propició a independencia eclesiastica con a creyación por o conte Bernat Unifredo (913-950) d'un nuevo bispato con seu en Roda.

Ilesia d'a Reconquiesta

Dimpués d'a destrucción d'a ilesia carolinchia en zaguerías d'o sieglo X por as succesivas incursions d'Almanzor (arredol de 999) y d'o suyo fillo Al-Malik (arredol de 1006), o rey Sancho III de Pamplona (1004-1025) y o suyo fillo Remiro I (1025-1064), primer rei d'Aragón, reformoron a liturchia con a implantación d'a romana que sustituyiba tanto a la carolinchia como a la mozarabe. Os monesterios fuoron mesos baixo o regle benedictino seguntes as normas de Cluny y se construyió una ilesia aragonesa ta refirmar a reconquiesta.

A conquiesta y repoblación d'a marca superior aragonesa fue posible gracias a una fuerte inmigración europea. Entre dita immigración i heba muito clero forano que ocupaba os altos cargos eclesiasticos y obteneba a preferencia d'o rei, lo que pronto despertó o rezelo d'o clero indichena y parti d'o seniorato aragonés, creyando-se dos bandos antagonistas.

O bando indichena fue capitaneau por o bispe infant García de Chaca (chirmán d'o rei Sancho Remíriz d'Aragón) y o estrancherizant por o bispe Remón Dalmau de Roda (1077-1094). Redotau o bispe infant se planeó por o bando vencedor, refirmau por os legaus pontificios y devant d'a imminencia d'a conquiesta de Balbastro y Uesca, tresladar a seu de Roda ta Balbastro con churisdicción sobre a zona entre os ríos Alcanadre y Cinca.

En l'anyo 1100, Ponz de Roda (1097-1104) consagrau bispe de Roda por o Papa Urbán II, d'alcuerdo con o plan tresladó a suya seu ta Balbastro dimpués d'a conquiesta d'ista ciudat, creyando-se asinas a diocesi de Balbastro-Roda.