L'amelón ye un polisacarido propio d'as celulas vechetals muito abundant en os organos y estructuras vechetals que se fan servir de reserva como as radices, os tuberclos y as simients. A farina ye amelón en mes d'o 90 %. L'amelón representa a base d'a dieta alimenticia de gran part d'a humanidat. En realidat l'amelón ye formato por dos polisacaridos de glucosa: amilosa y amilopectina.
En l'aparato dichestivo os enzimas que descomposan l'amelón deseparando as moleculas de glucosa son as amilasas.
Etimolochía
A parola amelón provién d'o latín AMYLUM, y en aragonés medieval presenta cualques variants almelón, almenlón, ecetra. A mes frecuent ye amellón que duró dica en o castellano d'o sieglo XVI en Aragón, que podría estar tanto una simpla variant ortografica como una variant fonetica a lo estilo de esquiruello respecto a esquiruelo.
Estructura
L'amilosa presenta as moleculas de α-D-glucosa d'una traza helicoidal. L'amilopectina las presenta d'una traza linial con abundants ramificacions.
Hidrolisi
L'amilasa hidroliza a l'amilasa y a l'amilopectina deseparando parellas de moleculas de glucosa (o disacarido maltosa), pero no desfá as ramificacions de l'amilopectina. Ye atra enzima, a glucosidasa, a que las ataca.
