Xiongnu

Si Maqian

Vir die geskiedenis van die Xiongnu is 'n mens amper geheel afhankelik van Chinese bronne, veral van die Chinese historikus Si Maqian (~145- 86 v.Chr.) Die hoofstad van die Xiongnu was Longcheng en in Julie 2020 is in Mongolië deur argeoloë gerapporteer dat hierdie plek in die Ulziit distrik van die Arkhangai provinsie gevind is.[1]

Si Maqian sê daaroor:

In die eerste maand van die jaar ontmoet die stamhoofde mekaar en hou 'n klein samekoms aan die hof van die Xiongnu-keiser; en in die vyfde maand vergader hulle in Longcheng en hou 'n groot vergadering waar 'n seremonie gehou word vir die aanbidding van hul voorvaders, die Hemel en die Aarde, en die geeste en demone. In die herfs as die perde vet word, hou hulle 'n groot vergadering in Tai-lin waar hulle persone en beeste tel en belasting op hulle hef.

Die aanbidding van die Hemel was 'n voorreg wat aan die Shan-Yü, die soewerein voorbehou was.

Die lede van die koninklike familie, al die hooggeplaaste aristokrate en leiers van ondergeskikte groepe was verplig om aan hierdie feeste deel te neem Dit het 'n ondeelbare eenheid van politieke mag en goddelike mag geskep wat die gehoorsaamheid en instemming van ondergeskiktes aan die sentrale gesag verseker het. Soms het die ondergeskiktes nogtans geweier om hierdie feeste by te woon.

Mao-tun wat beskou word as die stigter van hierdie ryk het die titel T'ang-li ku-t'u Shan Yü gevoer wat die Shan Yü (heerser) wat die seën (charisma; "kut") van die Hemel beteken het. Hy het in 176 v.C. aan die Chinese keiser 'n brief geskryf waarin hy beweer dat hy hierdeur al die soldate en perde in een enkele familie kan saambring. Indien die heerser egter in die oë van die volk hierdie kut verloor het, het politieke instabiliteit ontstaan. Dit was nog in die tyd van die Gökturke (7de eeu ná C.) eenders.[2]