Wilhelm Keitel

Wilhelm Bodewin Johann Gustav Keitel (22 September 1882 – 16 Oktober 1946) was 'n Duitse veldmaarskalk (Generalfeldmarschall). As hoof van die Oberkommando der Wehrmacht (OKW) (opperbevel van die gewapende magte) en de facto oorlogsminister onder Adolf Hitler, was hy een van Nazi-Duitsland se mees senior militêre leiers tydens die Tweede Wêreldoorlog.

Wilhelm Keitel
Wilhelm Keitel

Wilhelm Keitel as generaalfeldmarskalk in 1942

Geboortedatum 22 September 1882
Geboorteplek Helmscherode, Duitse Keiserryk
Sterfdatum 16 Oktober 1946 (op 64)
Sterfplek Neurenberg, Amerikaanse besettingsone in Duitsland
Lojaliteit Duitse Keiserryk
Republiek van Weimar
Nazi-Duitsland
Diens/Tak Duitse leër
Jare in diens 1901–1945
Rang Generalfeldmarschall
Poste beklee Oberkommando der Wehrmacht
Veldslae/oorloë Eerste Wêreldoorlog
Tweede Wêreldoorlog
Toekennings Ysterkruis (Ritterkreuz des Eisernen Kreuzes)

Hy is pas ná die oorlog deur die Geallieerdehof by Neurenberg verhoor, tot die dood veroordeel en as 'n oorlogsmisdadiger opgehang.[1][2]

Biografie

Keitel is ten tyde van die Duitse Keiserryk gebore. In die Eerste Wêreldoorlog het hy as stafoffisier gedien. Hy het ook daardie pos ná 1918 in die Duitse Landmagte (Reichswehr) beklee. Na die val van von Blomberg en von Fritsch in Februarie 1938, is Keitel aangestel as Hoof van die Opperbevel van die Gewapende Magte (Veldmaarskalk), 'n gelykstaande pos aan Minister van Oorlog. Hierdie aanstelling het hom Hitler se militêre adviseur en skakelbeampte tussen Hitler en die Duitse opperbevel gemaak. Hy het ook aan belangrike militêre samesprekings deelgeneem en dit was Keitel wat in 1940 die bepalings van die wapenstilstand aan die Franse voorgeskryf het.[3]

Op sy bevel is die spesiale Nacht und Nebel-klas politieke gevangenes ingestel. Na die aanval op die Sowjetunie (1941) het hy persoonlik die bevele onderteken dat Sonderkommando's die verowerde Russiese gebied binnegaan, en benewens alle Jode, ook alle plaaslike leiers en amptenare van die Sowjet Kommunistiese Party moes bymekaarmaak en dan "neutraliseer", die sogenaamde Kommissarbefehl.

As gevolg van sy onvoorwaardelike lojaliteit aan Hitler en volgsaamheid is hy toenemend deur sy mede-generaals verag. Keitel het deur hulle die bynaam Lakeitel gekry - 'n samevoeging van lakei en Keitel. Na die mislukte aanslag deur Claus Schenk von Stauffenberg en ander hooggeplaaste soldate op Hitler se lewe op 20 Julie 1944, was Keitel deel van die krygshof teen die verdagtes van die aanval. Toe Hitler aan die einde van April 1945 selfmoord pleeg en Karl Dönitz hom opvolg, het Keitel kort daarna Duitsland se kapitulasie onderteken.

Keitel is in 1945 gearresteer en tydens die Neurenberg-verhore skuldig bevind aan sameswering, die voer van 'n oorlog van aggressie, die pleeg van oorlogsmisdade en misdade teen die mensdom. Hy was een van die min beskuldigdes wat tydens die verhoor in 'n verklaring erken het dat hy skuldig geword het deur te 'versuim om te verhoed wat verhoed moes word'.

Op 16 Oktober 1946 is hy op 64-jarige ouderdom gehang. Sy liggaam is veras, waarna die as deur die Amerikaanse lugmag in die Isarrivier gestrooi is.

Verwysings
  1. Wilhelm Keitel: Mein Leben. Pflichterfüllung bis zum Untergang. Hitlers Generalfeldmarschall und Chef des Oberkommandos der Wehrmacht in Selbstzeugnissen, hrsg. von Werner Maser, Berlin 1998, S. 31–34; Samuel W. Mitcham, Jr.: Generalfeldmarschall Wilhelm Keitel. In: Gerd R. Ueberschär (Hrsg.): Hitlers militärische Elite. Band 1, Wissenschaftliche Buchgesellschaft, Darmstadt 1998, S. 112 f.
  2. Siehe z. B. Walter Görlitz: Keitel, Jodl, and Warlimont. In: Correlli Barnett (Hrsg.): Hitler’s Generals. Grove Weidenfeld, New York 1989, S. 139.
  3. Walter Görlitz: Generalfeldmarschall Keitel. Verbrecher oder Offizier? Erinnerungen, Briefe, Dokumente des Chefs OKW. Berlin u. a. 1961, S. 17–26; Samuel W. Mitcham, Jr.: Generalfeldmarschall Wilhelm Keitel. In: Gerd R. Ueberschär (Hrsg.): Hitlers militärische Elite. Band 1, Wissenschaftliche Buchgesellschaft, Darmstadt 1998, S. 112–114.

Verdere leesstof
  • Michael Bertram: Das Bild der NS-Herrschaft in den Memoiren führender Generäle des Dritten Reiches – eine kritische Untersuchung. Ibidem-Verlag, Stuttgart 2009, ISBN 978-3-8382-0034-7.
  • Der Prozess gegen die Hauptkriegsverbrecher vor dem Internationalen Militärgerichtshof. Nürnberg 14. November 1945 – 1. Oktober 1946. Internationaler Militärgerichtshof Nürnberg [amtlicher Text in deutscher Sprache]. Delphin, München/Zürich 1948, ISBN 3-7735-2511-7 (Nachdruck 1984).
  • Karl-Heinz Janßen, Fritz Tobias: Der Sturz der Generäle. C.H. Beck. München 1994. ISBN 3-406-38109-X.
  • Guido Knopp, Christian Dick: Der Gehilfe. In: Guido Knopp: Hitlers Krieger. C. Bertelsmann, München 1998, ISBN 3-570-00265-9. S. 93–156.
  • Samuel W. Mitcham|Samuel W. Mitcham jr.: Generalfeldmarschall Wilhelm Keitel. In: Gerd R. Ueberschär (Hrsg.): Hitlers militärische Elite. Band 1. Primus, Darmstadt 1998, ISBN 3-89678-083-2, S. 112–120.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.