Wet op Bevolkingsregistrasie

Die Wet op Bevolkingsregistrasie (Wet 30 van 1950) het vereis dat alle inwoners van Suid-Afrika volgens hulle rasseeienskappe klassifiseer en geregistreer moes word as deel van die Apartheidstelsel.[1][2][3] Die wet was 'n hoeksteen van die apartheidstelsel en talle ander wette het gesteun op die klassifikasie wat deur die wet gedoen is. Sosiale en politieke regte, onderwys geleenthede en ekonomiese status is grootliks bepaal deur die rassegroep waaraan 'n individu behoort het.

Verduideliking van identiteitsnommers in terme van rasseklassifikasie tydens apartheid binne 'n identiteitsdokument

Die wet het voorsiening gemaak vir drie basiese rasseklassifikasies: Swart, Wit en Bruin. Indiër is later as 'n aparte klassifikasie bygevoeg aangesien daar gevoel is dat hulle “'geen historiese reg tot die land gehad het nie”.

'n Buro vir Rasseklassifikasie is opgerig om toesig te hou oor die klassifikasieproses. Klassifikasie in rassegroepe is uitgevoer op grond van kriteria soos uiterlike voorkoms, algemene aanvaarding binne 'n gemeenskap en sosiale stand. Dit het byvoorbeeld 'n "wit persoon" gedefinieer as iemand wat "in voorkoms ooglopend 'n blanke persoon is en algemeen nie as 'n gekleurde persoon aanvaar word nie; maar sluit nie ’n persoon in nie wat, alhoewel in voorkoms ooglopend ’n blanke persoon, algemeen aanvaar word as ’n kleurlingpersoon." (vertaling uit Engels). Aangesien sommige aspekte van die profiel maatskaplik van aard was, was herklassifikasie nie ongewoon nie en is 'n raad saamgestel om die proses te implementeer.

Die wet het saamgeloop met ander wette wat as deel van die apartheidstelsel geïmplementeer is. Onder die Wet op Verbod van Gemengde Huwelike van 1949 was dit verbode om met 'n persoon van 'n ander ras in die huwelik te tree. Die Ontugwet het seksuele verhoudings tussen rassegroepe verbied en 'n wysiging aan die wet in 1957 het dit selfs 'n misdaad gemaak om belangstelling in of voorneme om 'n verhouding met iemand van 'n ander ras te begin.

Die Suid-Afrikaanse Parlement het die wet op 17 Junie 1991 opgehef.