Washington, D.C.

L'Enfant se plan van Washington

George Washington. Skildery deur Gilbert Stuart

Washington, D.C. soos gesien vanuit die ruimte

Gedurende die Amerikaanse Onafhanklikheidsoorlog het die Amerikaanse Kongres meestal in Philadelphia vergader, die grootste stad in die destydse dertien kolonies. Die afgevaardigdes was egter nie oortuig daarvan dat die plaaslike owerhede in staat sou wees om moontlike gewelddadige betogings onder bedwang te bring nie en het in 1783 besluit om 'n nuwe hoofstad op te rig, wat nie deel sou uitmaak van 'n bestaande deelstaat nie. In 1787 het die Amerikaanse stigtingsvaders die idee van 'n federale distrik met 'n oppervlak van tot eenhonderd vierkante myl ontwikkel, waarin die Kongres die eksklusiewe wetgewende gesag sou uitoefen.

Die Kongres het drie jaar lank 'n aantal voorstelle vir 'n nuwe hoofstad oorweeg. Aanvanklik is geskikte rivierhawens langs die Atlantiese kus in oorweging geneem, waarby die noordelike deelstate ten gunste van 'n plek teen die Delaware- of Susquehanna-rivier was, terwyl die Suidstate die voorkeur aan die Potomac gegee het.

Gedurende 'n dinee wat deur Thomas Jefferson gehou is, het James Madison en Alexander Hamilton ooreengekom dat die nuwe hoofstad van die Verenigde State in die suide opgerig sou word – in ruil vir die Suidstate se toestemming tot die oorname van oorlogs-skuldlaste deur die federale regering. Die stad is deur Pierre Charles L'Enfant, 'n majoor in die Amerikaanse leër, in die barokstyl ontwerp, met breë straalvormige lane, hoofstrate en verkeersirkels, wat uitsigte op belangrike bakens en geboue gebied het.

Die aanvanklike uitleg van die "Federale Distrik" was in die vorm van 'n gelykvormige diamant met 'n sylengte van sestien kilometer of tien myl en 'n totale oppervlakte van 256 vierkante kilometer (100 vierkante myl). Die plek teen die Potomac-rivier is deur President Washington gekies – vermoedelik vanweë sy landskap, wat uiters geskik was vir 'n toekomstige waterweg, en omdat hy self in die Potomac-gebied woonagtig was. Dit was bowendien 'n kompromis wat sowel noordelike asook suidelike deelstate tevrede gestel het. Die stad is op 9 September 1791 amptelik "Washington" genoem. Met sy kenmerkende beskeidenheid het George Washington na die hoofstad nooit as Washington verwys nie, maar dit liewer "die Federale Stad" genoem. Alhoewel hy die plek self gekies en in die nabygeleë Mount Vernon gewoon het, het hy nouliks besoek aan die stad afgelê. Die Federale Distrik is "Columbia" genoem – afgelei van die poëtiese naam Columbia, wat destyds as sinoniem vir die Verenigde State gebruik is.

Aanvanklik het die Distrik Columbia vier verskillende seksies beslaan, waarvan die stad Washington net een was. Die ander drie was die Alexandria-distrik, Georgetown en die Washington-distrik. Georgetown het binne sy huidige grense gelê. Alexandria het uit gedeeltes van die huidige stad Alexandria, asook die huidige Arlington-distrik in die deelstaat Virginië bestaan. Die stad Washington het die grootste deel van sy huidige gebied beslaan, maar het in die weste slegs tot by die huidige Rock Creek Park en in die noorde slegs tot by Floridalaan en Benningstraat gestrek. Floridalaan is destyds Boundary Street genoem. Die Washington-distrik het die res van die gebied beslaan.

In 1791–92 het Andrew Ellicott en Benjamin Banneker die grense van die Distrik met Maryland en Virginië opgemeet en by elke mylpaal grensstene geplaas, waarvan baie tot vandag bewaar is. Die hoeksteen van die Withuis, die eerste nuut opgerigte gebou van die nuwe hoofstad, is op 13 Oktober 1792 gelê – een dag ná die eerste plegtige viering van Columbusdag op die 300ste verjaarsdag van die ontdekking van Amerika.

Die Washington-monument in die aandskemer

Newspaper Row (1874)

Die Southwest Waterfront word herontwikkel as The Wharf. Fase II van die projek sal teen 2022 voltooi wees

In een van die merkwaardigste strooptogte van die Engels-Amerikaanse Oorlog van die jaar 1812 het die Britte op 24 Augustus 1812 die Amerikaanse hoofstad aan die brand gesteek – as vergelding vir 'n Amerikaanse aanval in die winter, waartydens die stad York (die huidige Toronto) geplunder en neergebrand is en wat talle Kanadese dakloos gelaat het. President James Madison en die Amerikaanse troepe het gevlug voordat die Britse soldate Washington ingeneem en sy openbare geboue, waaronder die Kapitool, die Withuis en die gebou van die Departement van Finansies, afgebrand het.

Die arsenaal van die Amerikaanse Vloot is deur matrose afgebrand om te voorkom dat die skepe en voorrade in Britse hande sou val. Die huis van die Kommandant van die Marinekorps is as een van min regeringsgeboue deur die Britse soldate gespaar – as 'n teken van respek. Dit is tans een van die oudste openbare geboue wat nog steeds in gebruik is.

Tydens die besetting het 'n orkaan, wat ook 'n tornado ingesluit het, oor die gebied getrek en sowel skade by die Britse troepe asook in die Amerikaanse hoofstad berokken. Die storm het vinnig verswak, maar was voldoende om die vlamme te blus. Die Britte het Washington 26 ure lank beset en was daarna binne 'n week op pad na hul volgende teiken, Baltimore.

Gedurende die 1830's is een van die grootste slawehandelstransaksies in die land in die Federale Distrik deurgevoer. Die hawestad Georgetown was 'n groot mededinger vir Alexandria en uit vrees dat die slawerny in die hoofstad afgeskaf sou word, het die bevolking van die Alexandria-distrik in 1846 in 'n referendum gestem waarmee die Kongres oorreed is om Alexandria op 9 Julie van daardie jaar weer by die deelstaat Virginië in te lyf.

Tot by die uitbreek van die Amerikaanse Burgeroorlog in 1861 het Washington 'n klein stad gebly – volgens die sensus van 1860 het sy bevolking 75 000 beloop. As gevolg van die krygsvoering en die gepaardgaande administratiewe laste het die bevolking vinnig toegeneem. In 1870 was daar reeds 132 000 inwoners in die distrik.

In Julie 1864 het Gekonfedereerde troepe onder die bevel van generaal Jubal Anderson Early 'n aanval op Washington geloods, maar hulle is in die Slag van Fort Stevens afgeweer en Early het uiteindelik na die Shenandoah-vallei teruggekeer. Dit was die enigste slag in die Verenigde State waartydens 'n president, Abraham Lincoln, onder vyandelike vuur gekom het.

In die vroeë 1870's het Washington 'n streekregering gekry, maar die goewerneur Alexander Robey Shepherd het bekend gestaan vir verkwisting en uiteindelik het die Kongres sy amp afgeskaf en die hoofstad weer regstreeks beheer – 'n politieke toestand wat vervolgens 'n eeu lank voortgeduur het. In 1878 het die Kongres 'n Organiese Wet goedgekeur waarmee die grense van die stad Washington en dié van die Distrik van Columbia saamgeval het. Die distrik Washington is hierdeur ontbind, terwyl Georgetown ten minste nominaal 'n aparte gebied gebly het, totdat dit in 1895 met Washington versmelt het.

Die Washington-monument is in 1888 ingewy. Daar was planne om die monumentele aspekte van die stad deur argitektoniese bydraes van bekende persoonlikhede soos Frederick Law Olmsted en Daniel Burnham verder te ontwikkel. Die boubedrywighede vir die Lincoln-gedenkteken en ander geboue op die National Mall het egter eers in die vroeë 20ste eeu begin.

Die Monument ter ere van die Viëtnamveterane wys die name van gesneuweldes

Pennsylvania Avenue in 1998

Sononder oor DuPont Circle

Die bevolking van die Federale Distrik het in 1950 sy historiese maksimum van 802 178 bereik. Washington was destyds op agt na die grootste stad in die VSA, nog voor Boston en op een na St. Louis, Missouri. As gevolg van die grootskaalse verhuising na die voorstede het die inwonertal in die volgende dekades net soos in ander ouer stedelike sentrums begin krimp.

Met die 22ste verandering aan die Amerikaanse Grondwet, wat op 29 Maart 1961 bekragtig is, het die inwoners van Washington stemreg in die presidentsverkiesings gekry en hulle stemme is voortaan in die Amerikaanse kieskollege getel, so lank as wat Washington nie meer stemme in die kieskollege het as die deelstaat met die kleinste bevolking nie.

Ná die moord op die burgerregte-aktivis Martin Luther King jr. in Memphis (Tennessee) op 4 April 1968 het swaar onluste in sommige dele van die stad uitgebreek. Die geweldpleging het vier dae lank voortgeduur en 'n aantal geboue is aan die brand gesteek. Op een punt het die geweldplegers tot twee straatsblokke van die Withuis af gevorder. President Lyndon B. Johnson het 13 000 federale troepe ontplooi wat die hoofstad beset het – die grootste dergelike operasie in die VSA sedert die Burgeroorlog. Dit het Washington jare geneem om van dié onluste te herstel.

Een van die belangrikste projekte wat mense hulle weer in die middestad laat vestig het, was die bou van Washington se moltreinstelsel. Sy eerste lyn met 'n lengte van 7,4 kilometer (4,6 myl) is op 27 Maart 1976 geopen.

In 1973 het die Kongres die selfregering van die Distrik Columbia en die herorganisasie van die munisipale bestuur verorden, wat op 'n nuwe stelsel met 'n verkose burgemeester en 'n stadsraad vir die Distrik uitgeloop het. Walter Washington het in 1975 die eerste verkose burgemeester van die Distrik geword. Marion Barry, wat in 1979 as sy opvolger verkies is, is op 18 Januarie 1990 deur die federale polisie FBI in hegtenis geneem en is later ses maande tronkstraf opgelê. Barry se opvolger, Sharon Pratt Kelly, het die eerste vroulike burgemeester in 'n groot Amerikaanse stad geword, maar is deur Barry in die voorverkiesing van die jaar 1994 verslaan. Barry is vervolgens vir 'n vierde ampstermyn verkies, waartydens Washington byna insolvent geraak het en gedwing is om sy munisipale gesag gedeeltelik aan 'n finansiële kontrolebestuur af te staan, wat deur die Kongres benoem is. Anthony A. Williams, wat in 1998 as burgemeester verkies is, het die stad weer op 'n pad van fiskale dissipline gebring. Dit was een van die gasheerstede tydens die FIFA Sokker-Wêreldbekertoernooi in 1994. Tydens die FIFA Sokker-Wêreldbekertoernooi in 2026 sal weer wedstryde hier aangebied word.

Die Distrik Columbia word in vier kwadrante verdeel: Noordwes, Noordoos, Suidwes en Suidoos. Die Capitol-gebou vorm die sentrum van die kruislyne

Volgens die Verenigde State se Sensusburo het die stad 'n totale oppervlak van 177 vierkante kilometer (68,3 vierkante myl), waarvan 159 vierkante kilometer (61,4 vierkante myl) land en 18 vierkante kilometer (6,9 vierkante myl) of 10,16 persent water is.

Washington word begrens deur die deelstate Maryland in die suidooste, noordooste en noordweste en Virginië in die weste. Die stad onderbreek dié twee deelstate se gemeenskaplike grens langs die Potomac-rivier se suidoewer. Die rivierloop van die Potomac maak hier ten volle deel uit van die Distrik Columbia. Die twee ander natuurlike strome in die Distrik, Anacostia en Rock Creek, is takriviere van die Potomac. Mensgemaakte damme sluit Dalecarlia Reservoir aan die noordwestelike grens met Maryland, McMillan Reservoir naby die Howard-Universiteit en Georgetown Reservoir noord van Georgetown in.

Die hoogste punt van die Distrik Columbia met 'n hoogte van 125 meter (410 voet) bo seevlak lê in Tenleytown. Seevlak is die laagste punt langs die oewers van die Anacostia- en Potomac-riviere. Die Tidal Basin, wat op seevlak lê, het tydens Orkaan Isabel op 18 September 2003 met elf voet gestyg.

Belangrike geografiese plekke in die Distrik is Theodore Roosevelt-eiland, Columbia-eiland, die Drie Susters (Three Sisters) en Hains-punt.

Kersiebome in die lente

Washington is geleë op die noordelike periferie van die vogtige subtropiese klimaatsone en sy klimaat het die tipiese kenmerke van die Mid-Atlantiese Streek van die VSA, met vier vasgestelde seisoene. Die somers is gewoonlik baie warm en vogtig, met gemiddelde maksimumtemperature tussen 30 en 33 °C in Julie en Augustus. Weens die kombinasie van hitte en lugvogtigheid ervaar die gebied in die somer talle donderstorms, waarvan sommige tot tornado's kan ontwikkel. Lente en najaar word deur gematigde temperature gekenmerk, met gemiddelde maksimumtemperature van sowat 20 °C in April en Oktober.

Koel temperature oorheers in die winter en daar is soms sneeuvalle. Temperature beweeg van mid-Desember tot mid-Februarie tussen 'n gemiddelde minimum van -6 tot -2 °C en 'n gemiddelde maksimum van 4 tot 8 °C. Die gemiddelde jaarlikse sneeuvalle is 381 millimeter (15 duim). Die hoogste temperatuur, wat ooit aangeteken is, was 41 °C (106 °F) op 20 Julie 1930 en 6 Augustus 1918, die laagste -26 °C (-15 °F) op 11 Februarie 1899.

Lentetyd tussen laat Maart en die middel van Mei is gewoonlik baie aangenaam, met 'n lae lugvogtigheid, gematigde temperature en bloeisels van onder meer Washington se Japannese kersiebome. Terwyl orkane in die laat somer en vroeë najaar dikwels deur die gebied van Washington trek, het hulle meestal reeds verswak voordat hulle die Federale Distrik bereik.

Georgetown-universiteit en Potomac-rivier

Die Potomac-rivier is die enigste rivier in 'n groot Amerikaanse metropool waarvan die natuurlike loop nooit verander is nie. Die rivier was van oudsher die ekonomiese lewensaar van Washington. Die rivierhawe het in die laat 18de eeu meer tabakuitvoere gehanteer as enige ander hawe in die land. Later het die bou van die Chesapeake & Ohio-kanaal, wat Georgetown met nedersettings in die binneland verbind het, die ekonomiese groei van die hoofstad bevorder.

Weens verhoogde vlakke van rivierbesoedeling kon die Potomac egter reeds vanaf 1894 nie meer as badplek gebruik word nie. Die bakteriële besmetting van die rivierwater was in 1971 so erg dat die owerheid bewoners aangeraai het om enige kontak daarmee te voorkom. In die volgende jare is omgewingsprogramme ingestel sodat die Potomac intussen weer 'n natuurlike habitat van talle vis- en voëlspesies en 'n ontspanningsgebied vir hoofstadbewoners vorm waar 'n verskeidenheid watersporte uitgeoefen word.