Vlag van Peru

Rooi verteenwoordig die bloed wat op pad na onafhanklikheid gevloei het. Wit verteenwoordig suiwerheid en vrede.

Wapperende burgerlike vlag van Peru

Wapperende staatsvlag van Peru

Die kleurskema word hieronder gelys:

	Rooi	Wit
RGB	217-16-35	255-255-255
Heksadesimaal	#D91023	#FFFFFF
CMYK	0, 93, 84, 15	0, 0, 1, 0
Pantone	485 C	White

Gedurende die Onderkoninkryk Peru is die koloniale Spaanse vlag oor Peru vertoon. In 1820, gedurende die onafhanklikheidstryd het generaal William Miller, ’n Brit van geboorte, die eerste vlag wat die opkomende land verteenwoordig het, in Tacna gehys. Die oorspronklike vlag is verlore maar dit is beskryf as vlootblou met is goue son in die middel (wat waarskynlik die Inti sou voorstel).

Die eerste vlag van die Republiek van Peru is deur generaal José de San Martín geskep en amptelik op 21 Oktober 1820 verorden. Dit is in vier driehoeke verdeel met die boonste en onderste driehoek in wit en die ander twee in rooi. In die middel was ’n ovaalvormige lourierkrans met ’n opkomende son agter die berge aan die see, daarin. Die simboliek van die vlag se kleure is onseker maar volgens die Peruaanse skrywer Abraham Valdelomar is San Martín, na sy aankoms aan die kus by Pisco, geïnspireer deur die kleure van die parihuanas (rooi en wit flaminke). Geskiedkundiges van die vroeë Peruaanse Republiek gee ’n ander verklaring, naamlik dat San Martín die rooi van die vlag van Chili gekry het en die wit van die vlag van Argentinië en hy het op dié manier herkoms van die vryheidsvegters erken.[4] Jorge Fernández Stoll reken dat San Martín in 1820 ten gunste was van ’n grondwetlike monargie en het hy daarom besluit op die monargale simbole en kleure: Kastilië het die rooi en wit kleure vir ’n lang tydperk gebruik, die ou vlag van die onderkoninkryk, die Boergondiese Kruisvlag, was wit en rooi en die vlag se diagonale lyne word weerspieël in die kruisontwerp, die rooi kleur was die koninklike simbool van die mascaipacha van die Inca-konings en van die vaandel van die Koning van Spanje op daardie tydstip.[2] Die vlag is egter nie so maklik aanvaar nie as gevolg van die ingewikkelde samestelling en met die gebrek aan gestandaardiseerde maateenhede in daardie tyd was ’n driehoekige vlagontwerp moeilik om te maak.

In Maart 1822 het José Bernardo de Tagle, markies van Torre Tagle en Opperafgevaardigde van die Republiek, wat San Martín tydelik vervang het terwyl die laasgenoemde na Guayaquil gereis het, ’n nuwe ontwerp vir die vlag verorden. Dit het bestaan uit drie horisontale bane van rooi-wit-rooi en ’n goue Meison in die middel, soortgelyk aan die vlag van Argentinië. Hierdie wysiging is volgens Torre Tagle regverdig deur onder meer die ongerief van die vervaardiging van die vorige weergawe.

’n Probleem het egter op die slagvelde ontstaan: die ooreenkoms met die vlag van Spanje op ’n afstand, het die onderskeiding tussen die weermagte moeilik gemaak. Dit het gelei tot die ontwerp van nog ’n nuwe vlag.

Op 31 Mei 1822 het Torre Tagle weer die vlag se ontwerp verander. Die nuwe weergawe het bestaan uit drie vertikale bane in rooi-wit-rooi met ’n goue son, verteenwoordigend van die Inti, in die middel.

Op 25 Februarie 1825, gedurende die administrasie van Simón Bolívar, het die vlag weer verander.

Van 1836 tot 1839 is Peru tydelik ontbind in die Republieke van Suid-Peru en Noord-Peru wat by Bolivië aangesluit het om die Peru-Boliviaanse Konfederasie te vorm.

Die Suide het eerste gevorm en dus ’n nuwe vlag aangeneem: ’n rooi vertikale baan aan die vlagpaalkant met ’n goue son en vier klein sterre daarbo (wat Arequipa, Ayacucho, Cuzco en Puno, die vier provinsies van die republiek, verteenwoordig het), en op die wapperkant twee gelyke horisontale bane in groen (bo) en wit (onder). Die Noorde het die geldeenheid en alle simbole van die ontbinde Peru, insluitend die vlag, behou.

Die vlag van die Peru-Boliviaanse Konfederasie het van links na regs en gehel teen verskillende hoeke, die wapenskilde van Bolivië, Suid- en Noord-Peru bevat op ’n rooi agtergrond, versier met ’n lourierkrans.

Na die ontbinding van die Konfederasie is die ou Republiek van Peru weer herstel na wat dit was voor die ontbinding. Die nasionale simbole is ook herstel.

In 1950 het generaal Odría die nasionale vlag gewysig na sy huidige ontwerp deur die wapenskild van die burgerlike vlag te verwyder omdat dit de facto gebruik is en makliker was om te maak. Die nasionale vaandel en oorlogsvlag is geskep vir eksklusiewe gebruike, elk met ’n variant van die wapenskild wat ook effens verander is. Dit is vandag nog die amptelike vlae.

Met effense variasie in die skakering van rooi en die groottes van die vertikale bane, is die ontwerp van die vlag van Kanada wat in 1965 aanvaar is, soortgelyk aan dié van Peru. Die grootste verskil tussen die vlae, buiten die kleur en die groottes van die bane is die simbole in die wit baan met Kanada wat van ’n esdoringblaar gebruik maak. Ander soortgelyke vlae sluit dié in wat horisontale bane in plaas van vertikale bane het, soos die vlag van Oostenryk.