Virgo-superswerm

Die Virgo-superswerm of Plaaslike Superswerm (afgekort as PS) is die onreëlmatige superswerm wat die Virgo-sterrestelselswerm en die Plaaslike Groep bevat. Laasgenoemde bevat weer die Melkweg, waarin die Aarde lê, asook die Andromeda-sterrestelsel. Minstens 100 sterrestelselswerms lê in die Virgo-superswerm se gebied met ’n deursnee van 33 miljoen parsek (110 miljoen ligjare). Dit is een van die miljoene superswerms in die waarneembare heelal.

"Plaaslike Superswerm" stuur jou aan na dié artikel. Vir die superswerm wat in 2014 ontdek is en waarvolgens Virgo net deel van ’n groter superswerm is, sien Laniakea-superswerm.
In die Plaaslike Superswerm: Die afstand van ’n paar groepe en swerms van die Plaaslike Groep af.

Volgens ’n studie in September 2014 is die Virgo-superswerm net deel van ’n groter swerm, die Laniakea-superswerm, wat die Groot Aantrekker in sy middel huisves.[1]

Agtergrond

Reeds met die eerste groep newels wat in 1863 deur William en John Herschel gepubliseer is, was dit duidelik dat daar ’n merkbare oorvloed van newelvelde in die sterrebeeld Maagd is. In die 1950's het die Frans-Amerikaanse sterrekundige Gérard Henri de Vaucouleurs voorgestel dat hierdie oorvloed ’n grootskaalse sterrestelselagtige struktuur verteenwoordig; hy het dit in 1953 die "Plaaslike Supergalaktika" genoem en dié term in 1958 verander na "Plaaslike Superswerm" (PS).[2] Die debat oor of die PS wel ’n struktuur is en of dit ’n toevallige oplyning van sterrestelsels is, het in die 1960's en '70's voortgeduur.[3] Die kwessie is opgelos met die rooiverskuiwing-opmetings van die laat 1970's en vroeë 1980's, wat ’n plat konsentrasie van sterrestelsels getoon het.[4]

Struktuur

In ’n omvattende dokument het R. Brent Tully in 1982 die resultate van sy navorsing oor die basiese struktuur van die PS gepubliseer. Die superswerm bestaan uit twee dele: ’n plat skyf wat twee derdes van die superswerm se liggewende sterrestelsels bevat, en ’n rofweg bolvormige halo of ring wat die oorblywende derde bevat.[5] Die skyf self het ’n dun (~1 miljoen parsek) ellipsvorm met ’n verhouding tussen die lang en die kort as van minstens 6:1, en moontlik tot 9:1.[6] Danksy data wat in Junie 2003 bekendgemaak is ná ’n vyfjaarstudie was sterrekundiges in staat om die PS met ander superswerms te vergelyk. Die PS is ’n redelike klein en arm (m.a.w. sonder ’n hoëdigtheidskern) superswerm. Dit het een ryk sterrestelselswerm in die middel wat omring is deur filamente van sterrestelsels en arm groepe.[7] Die Plaaslike Groep is aan die buitewyke van die PS geleë in ’n klein filament wat van die Fornax-swerm tot die Virgo-swerm strek.[4] Die Virgo-superswerm se volume is min of meer 7 000 keer dié van die Plaaslike Groep en 100 miljard keer dié van die Melkweg.

Dinamika

Sedert die laat 1980's is dit duidelik dat nie net die Plaaslike Groep nie, maar alle materie tot op ’n afstand van 50 miljoen parsek, teen 600 km/s beweeg in die rigting van die Norma-sterrestelselswerm (Abell 3627) – ook bekend as die Groot Aantrekker as gevolg van dié tot dusver onverklaarbare verskynsel.[8]

Diagram
’n Diagram van die Aarde se ligging in die waarneembare heelal. (Klik hier vir ’n kleiner weergawe.)
’n Diagram van die Aarde se ligging in die waarneembare heelal. (Klik hier vir ’n kleiner weergawe.)

Sien ook

Verwysings
  1. R. Brent Tully, Helene Courtois, Yehuda Hoffman, Daniel Pomarède (2 September 2014). "The Laniakea supercluster of galaxies". Nature. 513 (7516): 71. arXiv:1409.0880. Bibcode:2014arXiv1409.0880T. doi:10.1038/nature13674. {{cite journal}}: Onbekende parameter |publicationdate= geïgnoreer (hulp)AS1-onderhoud: meer as een naam (link)
  2. cfa.harvard.edu, The Geometry of the Local Supercluster, John P. Huchra, 2007 (URL besoek op 12-12-2008)
  3. de Vaucouleurs, G. (Maart 1981). "The Local Supercluster of Galaxies". Bulletin of the Astronomical Society of India. 9: 1. Bibcode:1981BASI....9....1D.
  4. Klypin, Anatoly (Oktober 2003). "Constrained Simulations of the Real Universe: The Local Supercluster". The Astrophysical Journal. 596 (1): 19–33. arXiv:astro-ph/0107104. Bibcode:2003ApJ...596...19K. doi:10.1086/377574.
  5. Hu, F. X. (April 2006). "Orientation of Galaxies in the Local Supercluster: A Review". Astrophysics and Space Science. 302 (1–4): 43–59. arXiv:astro-ph/0508669. Bibcode:2006Ap&SS.302...43H. doi:10.1007/s10509-005-9006-7.
  6. Tully, R. B. (15 Junie 1982). "The Local Supercluster". Astrophysical Journal. 257 (1): 389–422. Bibcode:1982ApJ...257..389T. doi:10.1086/159999.
  7. Einasto, M. (Desember 2007). "The richest superclusters. I. Morphology". Astronomy and Astrophysics. 476 (2): 697–711. Bibcode:2007A&A...476..697E. doi:10.1051/0004-6361:20078037.
  8. Plionis, Manolis; Valdarnini, Riccardo; Valdarnini (Maart 1991). "Evidence for large-scale structure on scales about 300/h MPC". Royal Astronomical Society, Monthly Notices. 249: 46–61. Bibcode:1991MNRAS.249...46P.{{cite journal}}: AS1-onderhoud: meer as een naam (link)

Eksterne skakels
Die Aarde se posisie in die heelal
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.