Viktor Frankl

In 1924 word hy voorsitter van die Sozialistische Mittelschüler Österreich. In hierdie rol voorsien hy afgestudeerde studente van sielkundige advies. Tydens sy ampstermyn pleeg nie 'n enkele student selfmoord nie. Die sukses van die program kom onder die aandag van mense soos Wilhelm Reich, wie hom uitnooi om Berlyn te besoek.

Van 1933 tot 1937 gee hy leiding aan die sogenaamde Selbstmördierpavillon (selfmoordpaviljoen) van die Algemene Hospitaal in Wenen. Hy behandel hier jaarliks drieduisend vroue met selfmoordneigings. Nogtans word hy later verbied om Ariese pasiënte te behandel, vanweë sy Joodse afkoms. Hy werk in sy eie praktyk, totdat hy aangestel word by die Rothschild Hospitaal in 1940, waar hy die neurologiese afdeling lei. In die tyd was die hospitaal die enigste wat nog toeganklik was vir Joodse pasiënte. By verskeie geleenthede voorkom sy mediese oordeel dat pasiënte “genadedood” toegedien word ingevolge die genadedoodprogram van die Nazi's. In Desember 1941 tree hy in die huwelik met Tilly Grosser.

Op 25 September 1942 word hy saam met sy vrou en ouers na die konsentrasiekamp Theresienstadt (Tsjegies: Terezín) gedeporteer. Hoewel hy net soos die medegevangene dwangarbeid moes verrig, probeer Frankl ook, met die hulp van onder andere dr. Leo Baeck en Regina Jonas, medegevangenes te behandel ten einde swaarmoedigheid en selfmoord te voorkom. Hy werk in die blok vir psigiatriese hulp en gee leiding aan 'n neurologiese kliniek in blok B IV. Daarna stig hy en onderhou 'n kampdiens vir geestesgesondheid en geestessorg vir siekes. In Theresienstadt gee Frankl lesings oor onderwerpe soos slaap en slaapstoornisse, liggaam en gees, mediese geestessorg, eksistensiële probleme in psigoterapie en sosiale psigoterapie.

Later, op 19 Oktober 1944, word hy gedeporteer na Auschwitz en enkele dae daarna na Türkheim, 'n konsentrasiekamp nie ver van Dachau nie, waar hy op 25 Oktober 1944 arriveer. Sy vrou was intussen oorgeplaas na die konsentrasiekamp Bergen-Belsen, waar sy omkom. Sy vader en moeder word van Auschwitz na Theresienstadt gestuur en kom daar om. Op 27 April 1945 word Frankl bevry deur die Amerikaanse troepe. Van sy direkte familie het alleen sy suster die oorlog oorleef, danksy haar emigrasie na Australië.

Deur die lyding wat hy en andere beleef het in die konsentrasiekampe kom hy tot die opspraakwekkende konklusie dat selfs in die mees absurde, pynlike en onmenslike situasies die lewe potensieel sinvol is. Hierdie konklusie vorm die sterk basis vir Frankl se logoterapie.